13 χρόνια από το δημοψήφισμα της 24ης Απριλίου και το ΟΧΙ του κυπριακού λαού στο σχέδιο Ανάν
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Του Ανδρέα Σ. Αγγελίδη, δικηγόρος
Μας χωρίζουν ήδη 13 χρόνια από την πιο αποφασιστική και μεγαλόπνοη παρέμβαση του κυρίαρχου λαού. Ήταν η τότε απόφαση μια από τις πιο εξαίρετες και περήφανες στιγμές της πολιτικής ιστορίας της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Μίλησε η αξιοπρέπεια ενός λαού μετά από εκείνο τον τεφρό Ιούλη, που το σώμα της Κύπρου χαράκτηκε κατάστηθα από την προδοσία και την επακόλουθη συμφορά της τουρκικής επιδρομής. Εντολή και μήνυμα από αυτή την απόφαση της πλειοψηφίας, η οποία όμως δεν έχει τηρηθεί.
Είναι φανερό πως κάποιοι κομματικοί ηγέτες, που για χρόνια συνετέλεσαν στη διαμόρφωση της πολιτικής των υποχωρήσεων, δεν συνειδητοποίησαν ότι ο λαός την 24η Απριλίου 2004 ξεπέρασε τα στενά κομματικά όρια και αποφάσισε κατά το περί δικαίου συναίσθημα και την αίσθηση της αξιοπρέπειάς του, με το βλέμμα στραμμένο στο δίκαιό του, αλλά και στο ευρωπαϊκό μέλλον, που διαμόρφωνε η πλήρης ένταξή μας στην ΕΕ από 1η Μαϊου 2004. Ένα ευρωπαϊκό μέλλον που εξασφαλίσαμε έκτοτε, χωρίς όμως να αξιοποιήσουμε πλήρως τις αρχές και τις αξίες επί των οποίων στηρίζεται, η λειτουργία και ύπαρξη της ΕΕ. Απλώς συνεχίσαμε να λειτουργούμε ως τα καλά παιδιά!
Κάποιοι προφασίζονται σεβασμό στην εντολή του δημοψηφίσματος, πλην όμως κατευθύνουν τις πράξεις και αποφάσεις τους προς αλλότρια επιδίωξη θεωρώντας ότι η μόνη οδός για να απαλλαχθούμε από την Τουρκία, είναι οι διά των συνομιλιών, υποχωρήσεις. Μια συλλογιστική και τακτική που δεν οδήγησε σε λύση, λόγω της τουρκικής αδιαλλαξίας.
Αυτή η εντολή του κυρίαρχου λαού που για πρώτη φορά είχε τη δυνατότητα να ασκήσει την κυριαρχική βούληση και επιθυμία του με την ψήφο του, επέβαλλε κύρια να εγκαταλειφθεί η πολιτική του καλού παιδιού. Έπρεπε έκτοτε να λειτουργήσει ως σκυτάλη διεκδίκησης. Όλοι έκτοτε οφείλαμε με σοβαρότητα και υπευθυνότητα να θέσουμε τα θεμέλια της ενότητας, γιατί μόνο με την ενότητά μας δεν θα επικρατήσουν τα τετελεσμένα. Αρκεί να επιτευχθεί ο παραμερισμός της αντιπαλότητας και να υπάρξει καθορισμός με σαφήνεια του στόχου και μέσων για αντίσταση και διεκδίκηση. Μέχρι να γυρίσουμε στις εστίες μας, χωρίς στρατό κατοχής και εποίκους, χωρίς σοβινισμό αλλά και χωρίς εθνικό αποχρωματισμό, χωρίς τον φόβο της βίας και της αρπαγής, για να μπορέσουμε ως Ευρωπαίοι πολίτες να ζήσουμε σ’ αυτό τον τόπο με δικαιοσύνη και με βάση τις αρχές και αξίες που ρυθμίζουν τη ζωή όλων των ευρωπαϊκών πολιτών.
Με μία τόσο ισχυρή εντολή της πλειοψηφίας και με την Κυπριακή Δημοκρατία ενταγμένη στην ΕΕ, οι πολιτικοί του τόπου θα έπρεπε να συναιρέσουν μέσα τους τα αιτήματα των καιρών και να λειτουργήσουν κατά την εντολή του λαού που διατυπώθηκε με καθαρότητα στη 24/4/2004. Θα έπρεπε να δουν το μέλλον με βλέμμα οξυδερκές και να εμφυσήσουν στην καρδιά και τη θέληση του λαού πνοή και αυτοπεποίθηση πως η ένταξή μας (επτά μέρες μετά το δημοψήφισμα) μας επιβάλλει να διεκδικήσουμε ίσο και κοινό ευρωπαϊκό μέλλον μαζί με τους άλλους Ευρωπαίους της ΕΕ.