Ποιός είναι τελικά ο “θεσμικός” και διαβρωτικός ρόλος του ΕΛΙΑΜΕΠ; Στρώνοντας το χαλί για υποχωρήσεις και στο Αιγαίο; Οι πατάτες στους πάγκους μαναβικής… (video)

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Ελληνοτουρκικός διάλογος, κόντρες με Σαμαρά και Καραμανλή, οι γιατροί στο στόχαστρο των ελεγκτών: Οι πρωτοσέλιδοι τίτλοι των εφημερίδων της Κυριακής [video]

Ο πρώην αρχικατάσκοπος προσπαθεί να επιβάλει με το έτσι θέλω τους όρους της διαπραγμάτευσης στην Ελλάδα: Ποιο μήνυμα έστειλε ο Φιντάν στον Έλληνα ομόλογό του; (video)

Ο Γερμανός Καγκελάριος προσπαθεί να βρει δικαιολογία για να δώσει τα μαχητικά στην Τουρκία; O Σολτς δηλώνει χαρούμενος για τις θετικές σχέσεις της Αθήνας με την Άγκυρα

Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΧΑΡΒΑΛΙΑ*, Αθήνα – Μερος Α’

Εξεπλάγησαν ορισμένοι με τον βαθμό κυνικότητας των δηλώσεων της κυρίας Γαβουνέλη, διευθύντριας του περιβόητου «ΕΛΙΑΜΕΠ», η οποία μέσα από την συχνότητα της κρατικής τηλεόρασης συνέκρινε την διαπραγμάτευση κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας με το παζάρι για μερικά κιλά πατάτες στην λαϊκή της γειτονιάς της.

Η έκπληξη παραδόξως προκλήθηκε από την επιστράτευση της ατυχούς αντιπαραβολής και όχι από την καθαυτό αναφορά σε «διαπραγμάτευση κυριαρχικών δικαιωμάτων», που συνιστά σχήμα οξύμωρο για ανεξάρτητο κράτος εν καιρώ ειρήνης.

Πλην όμως, αυτό το αντιφατικό «θεώρημα» περί αναγκαστικής εκχώρησης θαλάσσιας κυριαρχίας στο Αιγαίο αντανακλά την «φιλοσοφία» της συγκεκριμένης «δεξαμενής σκέψεως» η οποία εν πολλοίς καθορίζει και την νοοτροπία του ενδοτισμού που διέπει την ελληνική διπλωματία, ιδιαίτερα μετά το επεισόδιο των Ιμίων.

Το «ΕΛΙΑΜΕΠ» έχει αναλάβει σχεδόν εργολαβικά τις τελευταίες δεκαετίες την «εκλογίκευση» της ελληνικής υποχωρητικότητας απέναντι στην αυξανόμενη τουρκική βουλιμία προτάσσοντας το τραγικά υπεραπλουστευτικό «επιχείρημα»: «Και τι θέλετε να κάνουμε; Πόλεμο;»

• Όχι λοιπόν, κανείς σώφρων πολίτης αυτής της χώρας δεν επιθυμεί μετωπική στρατιωτική αντιπαράθεση με την Τουρκία. Όμως και κανείς δεν διανοείται να «αγοράζει» προσωρινές…δόσεις ειρήνης σαλαμοποιώντας την εκχώρηση κυριαρχίας στο Αιγαίο.

Το ζητούμενο είναι η διασφάλιση μιας διαρκούς ειρήνης στα ανατολικά σύνορα μας που θα επιτρέψει στη χώρα μας να απαλλαγεί από την αγωνία και το δυσβάστακτο κόστος του υπερεξοπλισμού.

Yπό τις σημερινές συνθήκες τραγικού αυτοεγκλωβισμού της Ελλάδας στην αιγιαλίτιδα ζώνη των 6 μιλίων, δεν θα δίσταζα κι εγώ να χειροκροτήσω έναν «έντιμο συμβιβασμό» με τους απέναντι. Εντιμο όμως.

Όχι από αυτούς που εννοεί η κυρία του ΕΛΙΑΜΕΠ η οποία μαζί με τις πατάτες στους πάγκους μαναβικής αράδιαζε στα ξεκούδουνα διαφορετικά εύρη χωρικών υδάτων και μπέρδευε το Ακρωτήριο Ταίναρο με το Ακρωτήριο Μαλέας…

Θα εξηγήσω ευθύς αμέσως τι εννοώ για να μην υπάρχουν παρεξηγήσεις. Η μερική επέκταση των χωρικών υδάτων στο μεγαλύτερο τμήμα του Ιονίου, που η κυρία Γαβουνέλη εξήρε ως λαμπρό παράδειγμα «ευελιξίας», υπήρξε τεράστιο στρατηγικό λάθος. Γιατί στην πράξη ενίσχυσε την πάγια τουρκική θέση ότι «το Αιγαίο είναι μια ιδιάζουσα περίπτωση και πρέπει να αντιμετωπισθεί αλλιώς», εκτός δηλαδή των κανόνων του διεθνούς δικαίου.

Το γεγονός ότι διαδοχικές ελληνικές κυβερνήσεις απέφυγαν την επέκταση των χωρικών υδάτων στο Αιγαίο συνεκτιμώντας με ανεπίτρεπτη φοβικότητα την απειλή του τουρκικού «casus belli», ασφαλώς δυσχεραίνει την θέση μας.

• Τα έξι μίλια στο Αιγαίο παγιώνονται πλέον ως καθεστώς και η άσκηση μονομερούς κυριαρχικού δικαιώματος τίθεται υπό την αίρεση της Τουρκίας. Στο δίλημμα όμως «πόλεμος ή αναίμακτη συνθηκολόγηση» υπάρχουν λεπτές κόκκινες γραμμές.

Δεν θα χαρίσω τον «πολιτικό ρεαλισμό» στους υπαλλήλους του ΕΛΙΑΜΕΠ. Προσωπικά θα ήμουν διατεθειμένος να σφίξω πρώτος το χέρι του κυρίου Μητσοτάκη αν στην προσπάθεια του να αποφύγει μία αχρείαστη και εξαιρετικά απρόβλεπτη πολεμική αντιπαράθεση υποχρέωνε την Τουρκία να άρει το casus belli για να προχωρήσει μονομερώς στην ευθυγράμμιση του εναέριου χώρου με τα χωρικά ύδατα στα 10 ναυτικά μίλια.

Προσοχή όμως: Παντού στο Αιγαίο! Όχι όπου βολεύει τους απέναντι, ούτε με την λογική της «αλά καρτ» διευθέτησης, έξι μίλια εδώ, εξίμισυ πιο κει και οκτώ…στην Εύβοια, δηλαδή αιγιαλίτιδα ζώνη «ακορντεόν» όπως άφησε να εννοηθεί η κυρία του ΕΛΙΑΜΕΠ και ψιθύρισε στην «Καθημερινή» η «αρμόδια» κυβερνητική πηγή.

Θα σπεύσουν κάποιοι να αναρωτηθούν και πολύ φοβούμαι ευλόγως: «Και γιατί να χαρίσουμε 2 μίλια στην Τουρκία, όταν έχουμε όλο το διεθνές δίκαιο με το μέρος μας;». Η απάντηση είναι εξίσου κυνική με τις…λαχανογορίτικες σοφιστείες της κυρίας Γαβουνέλη: Γιατί ο χρόνος κυλάει εις βάρος μας.

Οφείλουμε να ξεκολλήσουμε επιτέλους από το μειονεκτικό καθεστώς των 6 μιλίων, να αξιοποιήσουμε τους ανεκμετάλλευτους ενεργειακούς πόρους του Αιγαίου και να αντλήσουμε διεθνώς εύσημα «λελογισμένης διαλλακτικότητας» δίνοντας ταυτόχρονα μία ύστατη ευκαιρία στην ειρήνη. Αλλιώς ας προετοιμαζόμαστε για πόλεμο.

• Δυστυχώς η εκδοχή ενός «έντιμου συμβιβασμού» που μόλις περιέγραψα, παριστάνοντας και λίγο τον δικηγόρο του διαβόλου, δεν περνάει από το μυαλό της σημερινής κυβέρνησης ούτε ως σενάριο επιστημονικής φαντασίας και είναι βέβαιον ότι θα γλυτώσω από την υποχρέωση να σφίξω το χέρι του κυρίου Μητσοτάκη.

Εκτός από τον ίδιο τον πρωθυπουργό που δεν διακρίνεται για τις αντιστάσεις του σε εξωτερικές πιέσεις οι άνθρωποι που συνδιαμορφώνουν σήμερα την εξωτερική πολιτική της χώρας εμφορούνται από την φιλοσοφία…γενναιόψυχων εκχωρήσεων του ΕΛΙΑΜΕΠ. Γιατί «και η Τουρκία έχει τα δίκια της», σύμφωνα με τη Ντόρα…

Όπως έγραψε πρόσφατα ένας άλλος αστέρας του ιδρύματος, ο καθηγητής Λουκάς Τσούκαλης, στη διπλωματία είναι άλλο το «ευκταίο» και άλλο το «εφικτό», υπονοώντας προφανώς ότι η άσκηση κυριαρχικού δικαιώματος παραπέμπει στην σφαίρα των…ευσεβών πόθων όταν έχεις τον τραμπούκο της διπλανής πόρτας να σε απειλεί(αυτό δηλαδή που η κυρία Γαβουνέλη περιέγραψε εξίσου παραστατικά ως… «θεωρητικό δικαίωμα» της Ελλάδας).

Με αυτή την ωραία συλλογιστική είναι βέβαιο ότι η Ελλάδα θα είχε παραμείνει Οθωμανική επαρχία, όπως κάποιοι επιχειρούν να την καταστήσουν ντε φάκτο σήμερα, χωρίς να ακουστεί ούτε «μπαμ».

Το ερώτημα είναι γιατί οι ελληνικές κυβερνήσεις έχουν επιτρέψει να υπαγορεύει εξωτερική πολιτική ένας φορέας που ασκεί διαβρωτική επίδραση στο εθνικό φρόνημα, βαφτίζει την μειοδοσία «ρεαλισμό» και είναι βέβαιον ότι δεν έχει ελληνική «οπτική» στο πεδίο της αντιπαράθεσης με την Τουρκία.

Το ΕΛΙΑΜΕΠ έχει δυστυχώς «ευρωπαική» οπτική όχι μόνο στο Αιγαίο, αλλά και γενικότερα στο βαλκανικό γίγνεσθαι που επιβάλει στην χώρα μας ρόλο ευπειθούς κομπάρσου, ο οποίος δεν πρέπει να δημιουργεί προβλήματα και να διαταράσσει τον ευρύτερο γεωστρατηγικό σχεδιασμό του ατλαντικού τόξου.

• Σύμφωνα με αυτό το δόγμα του «ευρω-ραγιαδισμού», του…προβλέψιμου σύμμαχου που λέει και ο Μητσοτάκης, η Ελλάδα οφείλει να επωμισθεί αγόγγυστα τα καθήκοντα μιας αποικίας χρέους, ενός φιλόξενου προορισμού μαζικού τουρισμού(εσχάτως και λαθροεποικισμού)και να συμβιβάζεται με την μοίρα της, ενίοτε με εκπτώσεις εθνικής κυριαρχίας.

Ολοι όσοι αρνούνται να ενθουσιαστούν με αυτή την προδιαγεγραμμένη αποστολή περιθωριοποίησης που βολεύει μόνο τους ξένους και όχι τους Ελληνες, βαφτίζονται «θερμοκέφαλοι», «πολεμοκάπηλοι» ή ψεκασμένοι…

Η ελίτ των «πεφωτισμένων ευρωπαιστών» έχει διεισδύσει στα κοινοβουλευτικά έδρανα, στα ακαδημαικά σαλόνια, στα επιχειρηματικά γραφεία και φυσικά στις «έγκυρες» εφημερίδες που παπαγαλίζουν ευλαβικά τις απόψεις τους, χωρίς αντίλογο.

Ας ελπίσουμε ότι αν ποτέ έρθει η ώρα να ξεπουλήσουν εθνική κυριαρχία θα διαπιστώσουν πως λογάριασαν χωρίς τον ξενοδόχο…

Στο επόμενο Β’ Μέρος: Το ΕΛΙΑΜΕΠ και το μακρύ χέρι του Σόρος στην Αλβανία…

* Γιώργος Χαρβαλιάς
Συγγραφέας του βιβλίου  «Γιαβόλ! Αίμα, Λήθη και Υποτέλεια»

• Τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν απαραίτητα τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες κανενός.

ΟΛΕΣ ΟΙ ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΥΠΡΟ ΕΔΩ, ΟΙ ΓΝΩΜΕΣ ΕΔΩ, ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ ΕΔΩ

ΟΛΑ ΤΑ ΑΡΘΡΑ ΤΟΥ ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ ΕΔΩ – ΓΙΑ ΤΑ ΘΕΜΑΤΑ ΑΜΥΝΑΣ ΕΔΩ

Η Ευρωπη δεν χρειάζεται γερμανικά όπλα για να πλουτίζει η Rheinmetall… Απαιτείται η αστυνόμευση των συνόρων της για να σταματήσει επιτέλους ο “λαθροεποικισμός”!