Η αναμόρφωση των Ηνωμένων Εθνών είναι αδήριτη η ανάγκη: Γεννήθηκαν μέσα από τις στάχτες και τα ερείπια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, είναι κατώτερα των περιστάσεων…

Secretary-General António Guterres (second from right at podium) briefs reporters on the situation in the Middle East. At right is Stéphane Dujarric, Spokesperson for the Secretary-General. Credit UN Photo, Loey Felipe




Του ΓΙΑΝΝΑΚΗ Λ. ΟΜΗΡΟΥ* – Λευκωσία

Οι πολεμικές συγκρούσεις σε δύο μέτωπα, Ρωσοουκρανικό και Μεσανατολικό, βρίσκονται σε πλήρη εξέλιξη. Πρόκειται για δύο κρίσεις από τις πιο σοβαρές μετά το τέλος του ψυχρού πολέμου. Ο εφιάλτης ενός τρίτου παγκοσμίου πολέμου πλανάται  πάνω από την ανθρωπότητα.

Ενώπιον αυτής της σκοτεινής προοπτικής το μέγα ερώτημα είναι πως ενεργούν υπερεθνικοί θεσμοί και διακρατικές συλλογικότητες για τερματισμό τ ων πολεμικών κρίσεων και για αποφυγή κλιμάκωσης τους. Για  διαμόρφωση συνθηκών παγκόσμιας ευταξίας, ασφάλειας, σταθερότητας και ειρήνης.

Στην περίπτωση της Ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία, έχουμε την συσπείρωση της Δύσης – ΗΠΑ, Ε.Ε, ΝΑΤΟ – και την ολόπλευρη στήριξη στην Ουκρανία. Ο ΟΗΕ με τις εγγενείς αδυναμίες του, ενεργεί περισσότερο με ευχολόγια. Η ισχύς του veto στο Συμβούλιο Ασφαλείας, αποτρέπει μια ουσιαστική και κυρίως αποτελεσματική παρέμβαση προς την κατεύθυνση εκεχειρίας και αναζήτησης διπλωματικής λύσης.

  • Στη Μεσανατολική κρίση, η εν εξελίξει πολεμική σύρραξη μεταξύ Ισραήλ και Χαμάς, επεκτάθηκε με την εισβολή στον Λίβανο εναντίον της Χεζμπολάχ, την αναμενόμενη απάντηση του Ισραήλ προς την πυραυλική επίθεση του Ιράν και  τις επιθέσεις στην Συρία ακόμα και στην Δυτική όχθη.

Παρά τις πανταχόθεν εκκλήσεις για αυτοσυγκράτηση και αποφυγή μιας αδιάκριτης, κατά «δικαίων και αδίκων», τιμωρητικής επιχείρησης, το κράτος του Ισραήλ, επετέθη στη Λωρίδα της Γάζας, προκαλώντας ανθρωπιστική καταστροφή. Παρά την αναγνώριση του δικαιώματος αυτοάμυνας, οι συμβουλές και παραινέσεις να μην υπάρξει απώλεια ψυχραιμίας και επικυριαρχία του αισθήματος αντεκδίκησης, επελέγη η φρίκη του πολέμου.

Χαρακτηριστικές είναι οι αντιδράσεις ακόμα και των ίδιων των Ισραηλινών οι οποίοι διαδηλώνουν ακατάπαυστα. Και με κορυφαία την προτροπή του Αμερικανού Προέδρου για επίδειξη αυτοσυγκράτησης και για «μη επανάληψη των λαθών που διέπραξαν οι ΗΠΑ μετά την τρομοκρατική επίθεση της 11ης Σεπτεμβρίου»

Η επιλογή της Ισραηλινής ηγεσίας να «ανοίξει τις πύλες της κολάσεως» οδηγεί και σε ένα άλλο κίνδυνο. Ενώ η τρομοκρατική επίθεση της Χαμάς οδήγησε σε διεθνή συμπάθεια και αλληλεγγύη προς το Ισραήλ, το τελευταίο οδηγείται σε απομόνωση και αισθήματα δυσφορίας και αποδοκιμασίας ακόμα και από τους παραδοσιακούς συμμάχους του. Η  δήλωση του Εμμανουέλ Μακρόν για επιβολή εμπάργκο όπλων προς το Ισραήλ είναι η πλέον χαρακτηριστική.

Η τυφλή αντεκδίκηση της βιβλικής ρήσης «οφθαλμόν αντί οφθαλμού», πέραν της αβύσσου της πολεμικής παράνοιας, θα οδηγήσει σε διαιώνιση ενός φαύλου κύκλου πολεμικών συρράξεων, τυφλής τρομοκρατίας και δημιουργίας νέων γενεών εμποτισμένων με μίσος και αισθήματα εκδίκησης. Και όμως. Η διπλωματία αφέθη στα αζήτητα.

Ο ΟΗΕ ως συλλογικό σώμα επιφορτισμένο με την ευθύνη της ειρηνικής επίλυσης διαφορών και πολεμικών κρίσεων αποτυγχάνει να επιβάλει μια εκεχειρία που  θα δώσει χώρο στην διπλωματία, παρά τις φιλότιμες και αξιέπαινες προσπάθειες του Αντόνιο Γκουτέρες, του οποίου οι  δηλώσεις προκάλεσαν τη μήνι του Νετανιάχου.

Οι ΗΠΑ ενώ  παρουσιάζονται  ενοχλημένες από την επιθετικότητα του Ισραήλ αδυνατούν ωστόσο να παρέμβουν αποφασιστικά, αφού η προεκλογική περίοδος αποτελεί αποτρεπτικό παράγοντα για κάτι τέτοιο.

  • Η Ε.Ε, όπως και  στην περίπτωση του Ρωσοουκρανικού, επιδεικνύουν πλήρη αδυναμία οποιασδήποτε ουσιαστικής παρέμβασης και  διπλωματικών πρωτοβουλιών ως αποτέλεσμα της παραλυσίας που  δημιουργεί η ανυπαρξία κοινής εξωτερικής πολιτικής.

Είναι πρόδηλο ότι η αποτυχία και αδυναμία του διεθνούς συστήματος ασφάλειας επιβάλλει  μια εκ θεμελίων αναμόρφωση του ΟΗΕ, για να μπορεί  να επιτελεί τον ρόλο και την αποστολή του. Να έχει τη δυνατότητα επιβολής των αποφάσεων του για τη διασφάλιση συνθηκών ασφαλείας, ειρήνης και σταθερότητας στον κόσμο.

79 χρόνια μετά την ίδρυση  του Διεθνούς Οργανισμού, μέσα από τις στάχτες και τα ερείπια του Δευτέρου Παγκοσμίου πολέμου, η ανάγκη αλλαγών για  ένα  αποτελεσματικό μηχανισμό πρόληψης και τερματισμού συγκρούσεων και  διασφάλισης  της δυνατότητας πολιτικών και διπλωματικών παρεμβάσε4ων και λύσεων, προβάλλει ως αδήριτη προτεραιότητα για  την σωτηρία της ανθρωπότητας.

* Γιαννάκης Λ. Ομήρου
Πρώην Πρόεδρος της Βουλής των Αντιπροσώπων και της ΕΔΕΚ

  • Τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν απαραίτητα τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες κανενός.

ΟΛΕΣ ΟΙ ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΥΠΡΟ ΕΔΩ, ΟΙ ΓΝΩΜΕΣ ΕΔΩ, ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ ΕΔΩ

ΟΛΑ ΤΑ ΑΡΘΡΑ ΤΟΥ ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ ΕΔΩ – ΓΙΑ ΤΑ ΘΕΜΑΤΑ ΑΜΥΝΑΣ ΕΔΩ

Οι παραινέσεις υπέρ της πολιτικής ισότητας: Η δεύτερη πλάνη που θα αποδειχθεί χειρότερη της πρώτης και το αποτέλεσμα που θα είναι όχι μόνο καταστροφικό αλλά και μη αναστρέψιμο

Ακολουθήστε τη HELLAS JOURNAL στη NEWS GOOGLE

Hellasjournal - Newsletter


%d bloggers like this: