Το στοίχημα της “μητερούλας” Μέρκελ: Το προσφυγικό θα καθορίσει την πολιτική της τύχη
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Γράφει η Ναταλί Νουγκερέντ
Aρθρο στην εφημερίδα Guardian
Μπορεί πια να μην την αποκαλούν τόσο συχνά «μητερούλα» («mutti»). Η Καγκελάριος Ανγκελα Μέρκελ παραμένει ωστόσο κορυφαία μορφή της Ευρώπης.
Φαίνεται μάλιστα να είναι σχετικά μόνη στην κορυφή. Στην πραγματικότητα, η Γερμανία ως σύνολο φαίνεται μόνη αυτές τις μέρες, ενώ βρίσκεται αντιμέτωπη με την τιτάνια αποστολή να ενσωματώσει πάνω από 1 εκατ. προσφύγων, η είσοδος των οποίων πέρυσι στη χώρα έφερε ανατροπές στο πολιτικό σκηνικό, οδηγώντας παράλληλα σε μια τάση εθνικής ενδοσκόπησης. Ας μην τρέφει κανείς την ψευδαίσθηση ότι η διπλωματία, είτε στην ευρωπαϊκή Σύνοδο της Μπρατισλάβα είτε στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ στη Νέα Υόρκη, μπορεί να προσφέρει μεγάλη ανακούφιση. Η Γερμανία θα χρειαστεί επί της ουσίας να διαχειριστεί το θέμα μόνη της. Εάν έπρεπε να στοιχηματίσω, θα έλεγα ότι έχει μεγάλες πιθανότητες να τα καταφέρει.
Το Προσφυγικό αποτελεί την πιο σημαντική πρόκληση σήμερα για την Ευρώπη και η Γερμανία βρίσκεται στην καρδιά αυτής της δοκιμασίας. Εάν υπάρχει μια χώρα που μπορεί αυτήν τη στιγμή να τα βγάλει πέρα με μια μαζική εισροή προσφύγων, αυτή είναι σίγουρα η Γερμανία. Η ανεργία βρίσκεται στο χαμηλότερο επίπεδο μετά το 1990 και τα εμπορικά πλεονάσματα βρίσκονται σε ιστορικά υψηλά. Ο Αρμιν Λάσετ, αντιπρόεδρος των Χριστιανοδημοκρατών της Μέρκελ, έχει υποστηρίξει χαρακτηριστικά ότι το ερώτημα δεν είναι εάν η Γερμανία έχει την οικονομική δυνατότητα να διαχειριστεί την εξίσωση του Προσφυγικού, αλλά «εάν η γερμανική κοινωνία μπορεί να αποδεχθεί τη νέα κατάσταση». Η παγκοσμιοποίηση κατηγορείται σε γενικές γραμμές ότι θρέφει τον λαϊκισμό. Η Γερμανία έχει, ωστόσο, επωφεληθεί σε μεγάλο βαθμό από την παγκοσμιοποίηση, χάρη στις εξαγωγές της. Αυτό που διακυβεύεται έχει να κάνει περισσότερο με την προσαρμογή σε νέες φόρμες πολυπολιτισμικότητας, καθώς η χώρα πλέον εισάγει ομάδες πληθυσμού.
Το θετικό είναι ότι η Γερμανία δεν έχει κανένα από τα ιστορικά «κωλύματα» της Γαλλίας απέναντι στην αραβική μετανάστευση. Το λιγότερο θετικό είναι ωστόσο ότι οι Γερμανοί χρειάστηκαν δεκαετίες για να αποδεχθούν ότι οι Τούρκοι εργάτες και οι οικογένειές τους θα έμεναν στη χώρα ως κανονικοί πολίτες.
Η Ευρώπη έχει ανάγκη να δει τη Γερμανία να επιτυγχάνει στην ενσωμάτωση των προσφύγων (σε διαφορετική περίπτωση πρόκειται να επωφεληθούν οι λαϊκιστές παντού). Αλλά και η Γερμανία έχει ανάγκη να δει την Ευρώπη να δρα συλλογικά.