Προβληματισμοί για ορισμένες πολιτικές τάσεις: Δεν αιθεροβατούμε ότι θα φτάσουμε σε λύση του Κυπριακού στα πλαίσια των αποφάσεων του ΟΗΕ και της Ε.Ε. χωρίς τις ΗΠΑ

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Ορισμένες πτυχές των προεδρικών εκλογών στις ΗΠΑ: Ο Ντόναλντ Τραμπ έχει καταστήσει σαφές ότι η Ευρώπη θα πρέπει να πληρώνει για την ασφάλεια της και αυτό είναι πρόβλημα!

Η Βενεζουέλα ομιλεί για σχέδιο συνωμοσίας με στόχο την αποσταθεροποίηση της χώρας: Συνελήφθησαν τρεις Αμερικανοί, δύο Ισπανοί και ένας Τσέχος

Ο Ερντογάν “σηκώνει” ψηλά τη συμφωνία ΗΠΑ-Κύπρου, “βλέπει” αμερικανική βάση στο νησί: Η ανάλυση του Μιχάλη Ιγνατίου στo δελτίο ειδήσεων του Σκάι με την Σία Κοσιώνη (video)

Του ΝΙΚΟΥ  ΚΑΤΣΟΥΡΙΔΗ- Λευκωσία

Εδώ και χρόνια είναι εύκολο να διακρίνει κάποιος ότι στην Κύπρο μια μερίδα πολιτών, δημοσιογράφων και πολιτικών, είναι σταθεροί υποστηρικτές των Δημοκρατικών στις Η.Π.Α.  Και μάλιστα του βαθέως κράτους των Δημοκρατικών.  Και αυτό το φαινόμενο είναι συνεχές, τουλάχιστον μετά το 1974.

Σημειώνω την χρονολογία, για να μην προστρέξει οποιοσδήποτε να πει, «μα ποιόν να στηρίζουν;   Τον Τράμπ;».  Είναι μάλιστα τόσον έντονοι υποστηρικτές τους, που αμφισβητούν σταθερά και τις ευθύνες των ΗΠΑ για το 1974.

Ευθύνες τις οποίες έχουν οι ίδιες οι ΗΠΑ αναγνωρίσει, δια στόματος Χόλμπρουκ, εδώ στη Λευκωσία, όταν απολογήθηκε προς τιμή του, για τη στάση των ΗΠΑ το 1974.  Μάλιστα ξεσπούν με οργή και ύβρεις έναντι όποιου κρίνει τις πολιτικές τους.

Σημειώνω το πιο πάνω απλά για να καταδείξω την ένταση της υποστήριξης προς τους Δημοκρατικούς των ΗΠΑ, από αυτήν την ομάδα των συμπατριωτών μας.  Καλύτερα ομάδες.  Γιατί δεν στηρίζουν όλοι αυτοί τα ίδια Κόμματα στην Κύπρο, ούτε τις ίδιες θέσεις σε διάφορα θέματα.

• Επισημαίνω το θέμα, όχι για οποιοδήποτε άλλο λόγο, παρά μόνο σε σχέση με δύο ζητήματα:
• α) Το κύριο τη στάση των Δημοκρατικών, ως κυβερνήσεων και όχι ως υποψηφίων Προέδρων απέναντι στο Κυπριακό και
• β) Τις θέσεις των Δημοκρατικών στα διάφορα άλλα ζητήματα που αφορούν είτε τα διεθνή θέματα, είτε την οικονομία κ.ο.κ.

Αν αναλογιστεί κάποιος τη στάση των Αμερικανών Προέδρων που προέρχονταν από το Δημοκρατικό Κόμμα και των Διοικήσεων τους από το 1960 και εντεύθεν ποιες διαφορές μπορεί να υποδείξει επι της ουσίας του κυπριακού, από αυτές των Ρεπουμπλικανών;  Κατά την κρίση καμία ουσιαστική διαφορά.

Ένα παράδειγμα είναι η στάση των ΗΠΑ επι της ουσίας του κυπριακού.  Μια στάση η οποία δεν έχει αλλοιωθεί ουσιαστικά από το 1962 όταν εκπονήθηκε το Σχέδιο Ντην ‘Ατσιηνσον, στις τρείς του εκδοχές.  Ποια είναι αυτή η ουσία;

Είτε διπλή ένωση, είτε παραχώρηση τμήματος κυπριακού εδάφους στην Τουρκία με αντάλλαγμα την ΄Ένωση του υπολοίπου με την Ελλάδα, είτε την παραχώρηση στρατιωτικής βάσης στην Τουρκία στην Καρπασία, είτε λύση Ομοσπονδίας, ή χαλαρότατης Ομοσπονδίας, ή Συνομοσπονδίας, η Τουρκία θα είχε παρουσία στην Κύπρο και λόγο και ρόλο με τον έναν ή τον άλλο τρόπο.

Η απροθυμία να αντιμετωπίσουν την Κύπρο και το μέλλον της ως ένα πλήρως ανεξάρτητο, κυρίαρχο και εδαφικά ακέραιο Κράτος, το οποίο είναι Κράτος μέλος του ΟΗΕ και από το 2004 Κράτος μέλος της Ε.Ε., είναι σταθερή. 

Η απροθυμία να λυθεί το κυπριακό στη βάση αρχών, πέραν από το ότι καταγράφεται σε όλες τις δικές τους προτάσεις από το 1960 και μετά, καταγράφεται σε όλες τις ιδέες, τα σημεία, τα ημιτελή σχέδια λύσης του κυπριακού που κατά καιρούς υπέβαλαν στο τραπέζι του κυπριακού είτε απ΄ ευθείας οι ίδιες οι ΗΠΑ, είτε μέσον του ΟΗΕ, πάντα σε συνεργασία με το Ηνωμένο Βασίλειο.

Η απροθυμία αυτή είναι διάχυτη και στο μόνο ολοκληρωμένο σχέδιο που υποβλήθηκε ποτέ, για λύση του κυπριακού, στο Σχέδιο Ανάν.  Γατί αυτή η στάση;  Γιατί ανέκαθεν και μέχρι στιγμής τουλάχιστον προσπαθούν να ικανοποιήσουν πρωτίστως τα εξής:

• α) Τα δικά τους συμφέροντα όπως αυτοί τα ερμηνεύουν. 
• β) Να μην έλθουν σε ρήξη, χάριν της λύσης αρχών στο κυπριακό, με τους πλέον στενούς τους συμμάχους τους Άγγλους, τους οποίους ενδιαφέρει ο ιδιαίτερος και προσοδοφόρος ρόλος και λόγος που έχουν στην Κύπρο, μέσον της διατήρησης των βάσεων τους. γ) Να μην επέλθει οριστική και τελεσίδικη ρήξη στις σχέσεις τους με την Τουρκία. 

Απλά για να στηρίξω το τελευταίο να επαναλάβω για μια ακόμα φορά το εξόφθαλμο γεγονός, ότι ενώ αντιμετωπίζουν την Ρωσία ως εισβολέα στην Ουκρανία, που είναι, δεν αντιμετωπίζουν την Τουρκία ως εισβολέα στην Κύπρο.  Έστω και αν έχουν παρέλθει 50 ολόκληρα χρόνια εισβολής και κατοχής.

Αν οι ΗΠΑ έπρατταν το ίδιο με όσα πράττουν έναντι της Ρωσίας, λόγω Ουκρανικού, και έναντι του Τούρκου εισβολέα και κατακτητή στην Κύπρο, το κυπριακό θα είχε λυθεί, προς το συμφέρον όλων των κυπρίων, εδώ και καιρό.  Αλλωστε αυτοί είναι και οι λόγοι, (δηλαδή για χάρη του Ηνωμένου Βασιλείου και της Τουρκίας), που ουδέποτε, από το 1960, συναίνεσαν στην ένταξη της Κύπρου στο ΝΑΤΟ, έστω και αν κάποιοι προσπαθούν να φορτώσουν αυτήν την άρνηση τους, αλλού.

Αρα,  ως συμπέρασμα, δεν μπορεί να δικαιολογηθεί αυτή η έντονη στήριξη ορισμένων προς τους Δημοκρατικούς, απ΄ αφορμή το Κυπριακό. 

Από την άλλη, αν κάποιος ανατρέξει να αναζητήσει αυτήν την στήριξη, σε άλλες πολιτικές π.χ. στάση αρχών σε διεθνή ζητήματα, που συσχετίζονται κατά ένα τρόπο με την Κύπρο, τι θα βρει;  Δύο μέτρα και δύο σταθμά τουλάχιστον.  ΄

Ήδη προανάφερα τη σύγκριση Κυπριακού και Ουκρανικού.  Να προσθέσω  τη διάλυση με ένοπλα μέσα, με πόλεμο της Γιουγκοσλαβίας στο όνομα της δημοκρατίας, ελευθερίας, ανθρωπίνων δικαιωμάτων.  Στο όνομα των ιδίων αρχών και αξιών επέβαλαν δια πυρός και σιδήρου την λεγόμενη Αραβική ΄Ανοιξη με τα γνωστά θλιβερά αποτελέσματα.

Με την ίδια δικαιολογία στήριξαν την επέλαση του Ερτογάν στην εξουσία.  Τι από όλα αυτά εκπροσωπεί, ή τηρεί ή εφαρμόζει ο Ερτογάν και η Τουρκία;  Απολύτως το αντίθετο!  Αυτή η προσήλωση στη γραμμή των Δημοκρατικών είναι που παρέσυρε με καλή πρόθεση και πίστη, και ορισμένους συμπατριώτες μας να χαρούν με τις πρώτες εκλογικές νίκες του Ερτογάν.

Αν πάλιν διερωτηθεί κάποιος αν αυτή η στάση απέναντι στους Δημοκρατικούς, στηρίζεται στη πολιτική των Δημοκρατικών Διοικήσεων των ΗΠΑ, σε θέματα οικονομικής υφής έναντι της Κύπρου, τι διαπιστώνει κάποιος; 

Ενώ τα τελευταία χρόνια, ουδέν παράπονο δικαιούνται να έχουν για τις πολιτικές της Κύπρου σε αυτά τα θέματα, αλλά και άλλα, εξ΄ού και μας έχουν ανακηρύξει σε στρατηγικούς εταίρους, δεν βλέπουμε ουσιαστικές αμερικανικές επενδύσεις.  Το αντίθετο συμβαίνει με την Τουρκία.  Αρα ούτε αυτή η πτυχή ερμηνεύει τη στάση έναντι τους.

• Και για να μην παρεξηγηθώ, δεν εντοπίζω ουσιαστική διαφορά ούτε στη στάση των Ρεπουμπλικάνων έναντι της Κύπρου.  Και επίσης δεν αιθεροβατώ να πιστεύω ότι μπορεί να φτάσουμε σε λύση στο κυπριακό στα  πλαίσια των αποφάσεων ΟΗΕ και Ε.Ε. χωρίς τις ΗΠΑ.  Απλά προσπαθώ να ερμηνεύσω την εμμονή ορισμένων υπερ των Δημοκρατικών.

Μένουν κάποιοι άλλοι τομείς να εξετάσει κάποιος αν υπάρχει εγγύτητα θέσεων.  Για παράδειγμα η υποψήφια Πρόεδρος Καμάλα Χάρις, έχει μια σειρά θέσεις σε θέματα ελευθερίας έκφρασης, δικαιοδοσίας της αστυνομίας, των μεταναστών της αναρχίας ( όπως την ορίζουν στις ΗΠΑ), τον κρατικό παρεμβατισμό, τον τρόπον ζωής κ.ο.κ.

Είναι αυτές τις θέσεις που στηρίζουν;  Είναι αυτές που υιοθετούν και για την Κύπρο;  Πρέπει να λεχθεί.

Φυσικά και όσοι στην Κύπρο στηρίζουν Τράμπ, θα πρέπει να εξηγήσουν το γιατί.  Βέβαια κριτής δεν είμαστε εμείς, αλλά ο Αμερικανικός Λαός.

Από τη στιγμή όμως που οι ΗΠΑ είναι η πρώτη δύναμη στον κόσμο και οι πολιτικές της επηρεάζουν τους πάντες σε όλο τον πλανήτη, μπορούν και οι πάντες να τοποθετηθούν.  Θα πρέπει όμως αυτό να γίνεται με θέσεις και κύρια με γνώμονα, σε ότι μας αφορά, την επιβίωση της Κύπρου και τον στόχο για λύση αρχών στο Κυπριακό, χωρίς αφορισμούς.

• Τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν απαραίτητα τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες κανενός.

ΟΛΕΣ ΟΙ ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΥΠΡΟ ΕΔΩ, ΟΙ ΓΝΩΜΕΣ ΕΔΩ, ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ ΕΔΩ

ΟΛΑ ΤΑ ΑΡΘΡΑ ΤΟΥ ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ ΕΔΩ – ΓΙΑ ΤΑ ΘΕΜΑΤΑ ΑΜΥΝΑΣ ΕΔΩ

Ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών και οι εσωτερικές μας συγχύσεις: Συνεχίζουν να περιλαμβάνουν την Κύπρο τα σχέδια και οι στόχοι της Τουρκίας… Τι δεν καταλαβαίνουμε;