«Κοινό όραμα», διαφορετική ώρα; Να μην την αλλάξουμε για «να μην χαλάσει το κλίμα»
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Κινήσεις με πρωτοβουλίες σε διάφορα επίπεδα και σχεδιασμοί για πιθανά ενδεχόμενα στη Μέση Ανατολή, κυρίως τα ακραία: Σε «επιφυλακή» για όλα τα σενάρια η Λευκωσία
Στην απόλυτη παράκρουση ο δειλός -και “γενναίος” στα λόγια- Ταγίπ Ερντογάν: Απειλεί το Ισραήλ αλλά δεν τολμά “το επόμενο βήμα”, δικαιολογεί τη Χαμάς και την Χεζμπολάχ!
Του Κώστα Βενιζέλου
Θα συμφωνούν Αναστασιάδης και Ακιντζί να συναντηθούν και θα πρέπει μετά την 31η Οκτωβρίου να διευκρινίζουν εάν θα είναι ώρα Τουρκίας-ψευδοκράτους ή Κύπρου-Ευρώπης.
Αυτό, όμως, όπως κι άλλα ζητήματα καθημερινότητας είναι η μια διάσταση των πραγμάτων που επηρεάζεται από την απόφαση αυτή του κατοχικού καθεστώτος να εναρμονιστεί με τις νόρμες της Άγκυρας και να διατηρήσει την ίδια ώρα, χειμώνα και καλοκαίρι.
Η άλλη διάσταση είναι το μήνυμα που στέλνεται μεσούσης της διαδικασίας των διαπραγματεύσεων. Ακόμη και σε ζητήματα που, υποτίθεται, ρυθμίζονται από τη φύση (όχι κατά απόλυτο τρόπο), υπάρχει η τάση διαχωρισμού.
Το μείζον με αυτή την απόφαση είναι η ταύτιση με την Τουρκία. Η ευθυγράμμιση με την όποια απόφαση ληφθεί στην Άγκυρα. Είναι η προσέγγιση του κατοχικού καθεστώτος να επιλέγει την Τουρκία αντί της συμβίωσης με τους Ελληνοκύπριους.
Μπορεί αυτή η κίνηση να παράγει γέλιο και ανέκδοτα, για την αποτυχία σύγκλισης ακόμη και στην ώρα που θα λαλούν τα κοκόρια, όμως η ουσία κρύβεται στις επιδιώξεις της άλλης πλευράς. Και οι επιδιώξεις εστιάζονται σε δυο άξονες, που αφορούν δυο παράλληλους σχεδιασμούς.
Ο πρώτος σχεδιασμός αφορά τη μορφή της λύσης που επιδιώκουν, τη μετεξέλιξη δηλαδή του ψευδοκράτους σε συνιστών κράτος, σε «μια νέα κατάσταση πραγμάτων». Ένα συνιστών κρατίδιο με την παρουσία, ορατή ή μη, της Άγκυρας και έλεγχό του από αυτήν.
Ο δεύτερος σχεδιασμός αφορά τη μεθόδευση που βαθμηδόν προχωρεί και είναι η ντε φάκτο προσάρτηση των κατεχομένων στην Τουρκία. Πέρα από την εξάρτηση από νερό και ηλεκτρισμό, προχωρούν στην εναρμόνιση του νομικού συστήματος του ψευδοκράτους με αυτό της Τουρκίας, στην αλλαγή της δομής της «διοίκησης» για να είναι η ίδια (Τουρκίας και ψευδοκράτους).
Και τώρα προκύπτει και το θέμα της ώρας. Θα έχουν την ίδια ώρα με την Τουρκία, διαφορετική με αυτήν της Κυπριακής Δημοκρατίας. Για το μέγεθος της χώρας τούτο αποτελεί παραδοξότητα. Όπως παραδοξότητα είναι και η συνέχιση της κατοχής ή ακόμη και η προσαρμογή ή έμμεση αποδοχή της μέσα από διάφορες κινήσεις και ενέργειες (π.χ. οι επισκεπτόμενοι, με τη δική μας ανοχή, ξένοι αξιωματούχοι το ψευδοπροεδρικό).
Το πολυδιαφημιζόμενο «κοινό όραμα» των Αναστασιάδη και Ακιντζί φαίνεται ότι θα έχει από την 31η Οκτωβρίου και διαφορά ώρας. Το ραντεβού κινδυνεύει να χαθεί μέσα από την ασυνεννοησία και τα τερτίπια της Άγκυρας. Όπως γινόταν πάντα, αλλά κάποιοι στη δική μας πλευράς δεν το αντιλαμβάνονταν. Ή έκαναν πως δεν καταλάβαιναν.
Υπάρχει, βέβαια, λύση, την οποία δεν θα ήταν έκπληξη να την ακούσουμε και στις ελεύθερες περιοχές, από τους «συνήθεις υπόπτους». Να εναρμονιστούμε εμείς με τη δική τους ώρα, προβάλλοντας το επιχείρημα πως «δεν πρέπει να χαλάσει το κλίμα», «δεν πρέπει τώρα για ένα τέτοιο θέμα να αντιδρούμε» κ.λπ.