Η Ελληνοκύπρια, η 78χρονη, ηρωίδα Καλλιόπη Αβραάμ, πρόσφυγας από την πρώτη μέρα της εισβολής, από το κατεχόμενο χωριό Λάρνακα της Λαπήθου. Βρήκε καταφύγιο και φιλοξενία στο στρατόπεδο της ΕΛΔΥΚ. Ήταν η μάνα των ΕΛΔΥΚΑΡΙΩΝ. Φωτογραφία από τη Μηχανή του Χρόνου
Του ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ (Ντίνου) ΑΥΓΟΥΣΤΗ*, Λάρισα
Πενήντα δίσεκτα χρόνια συμπληρώνονται φέτος από τη βάρβαρη τουρκική εισβολή στην Κύπρο και την έκτοτε συνεχιζόμενη κατοχή του 36,7% της Κυπριακής Επικράτειας με όλες τις γνωστές τραγικές συνέπειες.
Με την «ευκαιρία» αυτή Φορείς και Σύλλογοι έχουν οργανώσει ήδη και ετοιμάζουν κι άλλες πολλές εκδηλώσεις τιμής και θύμησης.
Τα Πενήντα χρόνια από την τουρκική εισβολή στην Κύπρο είναι ένα σημείο αναφοράς (όχι γιορτή) που δίνει μια επιπρόσθετη αφορμή να στείλουμε το μήγνυμα πως όσα χρόνια κι αν περάσουν δεν θα πάψουμε να διεκδικούμε την απελευθέρωση της κατεχόμενης γης μας.
Εκείνο το προδομένο καλοκαίρι που όλα τα έσκιαζε η φοβερά και τα πλάκωνε η σκλαβιά, εκείνο το καλοκαίρι που η βρωμερή μπότα του τούρκου κατακτητή μόλυνε σε κάθε βήμα της τη γη των προγόνων μας, παρά την συντριπτική ισχύ πυρός των εισβολέων, δεν έλειψαν οι πράξεις ηρωισμού που δεν έχουν τίποτε να ζηλέψουν από εκείνες του ένδοξου ελληνικού παρελθόντος της Κύπρου.
Όλα τα προηγούμενα χρόνια, εκείνη και ο σύζυγός της τροφοδοτούσαν τους στρατιώτες και εξασφάλιζαν γι’ αυτούς τσιγάρα και είδη διατροφής, κάτι που συνεχίστηκε και μετά το θάνατο του συζύγου της.
Στο διάστημα μεταξύ της πρώτης και της δεύτερης φάσης της τουρκικής εισβολής η γερόντισσα Καλλιόπη τα παράτησε όλα, παιδιά και οικογένεια, και βρέθηκε δίπλα στους άνδρες της ΕΛ.ΔΥ.Κ.. Τους έδινε πουλερικά, ψωμί, νερό, τσιγάρα, καραμέλες κι ό,τι άλλο μπορούσε!
Όταν τα βιολογικά παιδιά της προσπάθησαν να την πείσουν να παραμείνει μακριά από το μέτωπο του πολέμου, αφού υπήρχε κίνδυνος να σκοτωθεί, αυτή απάντησε: «Οι λεβέντες δεν φοβούνται να πεθάνουν και θα φοβηθώ εγώ η παλιόγρια;». Προσπάθησαν να την μεταπείσουν κι όταν έφθασε στο στρατόπεδο της ΕΛ.ΔΥ.Κ. Δεν το κατόρθωσαν.
Ζωντανή θεάθηκε τελευταία φορά στις 14 Αυγούστου 1974 στην περιοχή του Αγίου Δομετίου. Είχε πάει στην εκκλησία για να κοινωνήσει των Αχράντων Μυστηρίων. Κατόπιν επέστρεψε στο στρατόπεδο.
Έπεσε στο πλευρό των «παιδιών» της στα υψώματα της Σχολής Γρηγορίου, εκεί που δόθηκε η τελευταία μάχη τψν παιδιών της Ελλάδας.
Η γιαγιά Καλλιόπη βρέθηκε νεκρή πάνω από τους στρατιώτες, για να τους σκεπάζει για πάντα. Σήμερα «αναπαύεται» πλάι στα «παιδιά» της στο στρατιωτικό κοιμητήριο της Λακατάμιας.
* Δρ. Αυγουστίνος (Ντίνος) Αυγουστή
Καθηγητής Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας
Από το Μονάγρι Λεμεσού
av.avgoustinο[email protected]
ΟΛΑ ΤΑ ΑΡΘΡΑ ΤΟΥ ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ ΕΔΩ – ΓΙΑ ΤΑ ΘΕΜΑΤΑ ΑΜΥΝΑΣ ΕΔΩ
Ακολουθήστε τη HELLAS JOURNAL στη NEWS GOOGLE