Αναδύεται μία (νέα) Ευρώπη, που θα σκληρύνει τη μεταναστευτική της πολιτική: Οι εκλογές-ορόσημο στη Γαλλία, η άνοδος της Άκρας Δεξιας και η πορεία της Ευρωπαϊκής Ένωσης

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Η κινεζική επέλαση και η πανδημία σίγησαν το «πιάνο των φτωχών» με τους θεϊκούς ήχους: Τα φημισμένα γαλλικά χειροποίητα ακορντεόν Maugain σταματούν να παράγονται μετά από 105 χρόνια [βίντεο]

Ο Μακρόν δήλωσε ότι ο Λίβανος δεν μπορεί να γίνει μία άλλη Γάζα, τονίζοντας ότι οι πωλήσεις όπλων που χρησιμοποιούνται στον πόλεμο θα πρέπει να σταματήσουν

Ηταν οι «μάγισσες» οι πρώτες φεμινίστριες κατά της πατριαρχίας; Ηταν το «κυνήγι των μαγισσών» απλώς γυναικοκτονίες; Στην Ολλανδία θέλουν να αποκαταστήσουν τα θύματα [videos]

Του ΣΤΕΦΑΝΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗ*, Λευκωσία

Η Γαλλία υπήρξε πάντα εργαστήριο πολιτικών και κοινωνικών ιδεών τόσο για την Ευρώπη όσο και για τον υπόλοιπο κόσμο.

Η Γαλλική Επανάσταση του 1789 είναι από τα μεγάλα ιστορικά γεγονότα που σφράγισαν τη διαμόρφωση των πολιτικών ιδεών και των πολιτικών συστημάτων σε όλο τον κόσμο. Αλλά και στη συνέχεια, ως τις μέρες μας, η χώρα αυτή δε σταμάτησε ποτέ να είναι στην πρωτοπορία της παραγωγής ιδεών που επηρέαζαν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο και τον υπόλοιπο κόσμο.

Οι γαλλικές εκλογές της περασμένης Κυριακής, αλλά και ο σημερινός δεύτερος γύρος τους, αξιολογούνται ως ένα σημαντικό πολιτικό γεγονός για το μέλλον της Γαλλίας αλλά και συνολικά της Ευρώπης, σε μια στιγμή ραγδαίων εξελίξεων των κοινωνικών και πολιτικών δομών της ΕΕ και των γεωπολιτικών ισορροπιών του διεθνούς συστήματος.

Για πρώτη φορά μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, μια ευρωπαϊκή χώρα τόσο σημαντική, πιθανόν να περάσει κάτω από την εξουσία ενός κόμματος της Άκρας Δεξιάς.

Στις γαλλικές κοινοβουλευτικές εκλογές της περασμένης Κυριακής,το ακροδεξιό κόμμα Εθνική Συσπείρωση της Μαρίν Λεπέν αναδείκτηκε πρώτο κόμμα με ποσοστό γύρω στα 34%, ακολουθούμενο από την Αριστερά, το Νέο Λαϊκό Μέτωπο, γύρω στα 28% και τρίτο το κόμμα του προέδρου Μακρόν, Μαζί, με ποσοστό γύρω στα 20%.

• Η ήττα του Μακρόν θεωρείται συντριπτική και κρίνεται ως αποδοκιμασία τόσο της οικονομικής και κοινωνικής του πολιτικής όσο και της εξωτερικής του πολιτικής με την εμμονή του να στείλει γαλλικά στρατεύματα στην Ουκρανία. Πρόκειται επίσης γενικότερα για ήττα, αν όχι χρεοκοπία, του παραδοσιακού γαλλικού πολιτικού συστήματος.

Ο Γάλλος Πρόεδρος εξέρχεται πολιτικά βαριά τραυματισμένος, τόσο που πολλοί χαρακτήρισαν τις εκλογές αυτές ως δημοψήφισμα καταδίκης της πολιτικής του, εσωτερικής και εξωτερικής.

Το ερώτημα που τώρα τίθεται είναι αν το κόμμα της Μαρίν Λεπέν θα φτάσει τον μαγικό αριθμό των 289 εδρών που του είναι αναγκαίες για να σχηματίσει αυτοδύναμη κυβέρνηση, επί ενός συνόλου 577 εδρών που αριθμεί η Γαλλική Εθνοσυνέλευση.

Αν αυτό συμβεί, ο Μακρόν θα είναι υποχρεωμένος σε μια δύσκολη πολιτική συγκατοίκηση με ένα πρωθυπουργό και μια κυβέρνηση που θα προέρχεται από ένα κόμμα που δεν έχει κυβερνήσει ποτέ στο παρελθόν τη Γαλλία.

Αλλά και αν ακόμη η Εθνική Συσπείρωση της Λεπέν δεν καταφέρει να σχηματίσει αυτοδύναμη κυβέρνηση, πολύ δύσκολο θα είναι να σχηματιστεί άλλη κυβέρνηση χωρίς τη δική της πολιτική σύμπραξη κάποιας μορφής.

Υπάρχει άλλωστε ο κίνδυνος ακυβερνησίας καθώς πολύ δύσκολα θα μπορούσε ο Μακρόν να συνυπάρξει επίσης με την Αριστερά. Σύμφωνα με το γαλλικό σύνταγμα δεν είναι δυνατόν να προκηρυχθούν νέες εκλογές πριν από ένα χρόνο.

Επομένως τα γαλλικά πολιτικά κόμματα θα κληθούν να κυβερνήσουν τη χώρα κάτω από πολύ δύσκολες συνθήκες διαχείρισης των εσωτερικών θεμάτων όπως αυτά της ακρίβειας και της μετανάστευσης καθώς και τα θέματα της εξωτερικής πολιτικής με κύριο θέμα τον πόλεμο της Ουκρανίας.

Έτσι, είτε η Λεπέν πετύχει να σχηματίσει αυτοδύναμη κυβέρνηση με πρωθυπουργό τον Ζορντάν Μπαρντελά, ένα νέο μόλις 28 χρονών που είναι ο πρόεδρος του κόμματός της, παιδί Ιταλών μεταναστών και με μια γιαγιά αλγερινής καταγωγής, είτε η χώρα περιπέσει σε μιας μορφής ακυβερνησία, αυτό θα είναι βόμβα στα θεμέλια της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

• Βεβαίως τόσο η Μαρίν Λεπέν όσο και ο υποψήφιος πρωθυπουργός της έχουν κατά πολύ απαλύνει τον τελευταίο καιρό τον πολιτικό τους λόγο, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν είναι εκ διαμέτρου αντίθετοι στην πολιτική που άσκησε ως τώρα ο Μακρόν και γενικότερα στην πολιτική που ακολούθησε ως τώρα το ευρωπαϊκό ιερατείο στις Βρυξέλλες.

Στις Βρυξέλλες ο φόβος είναι ακόμη μεγαλύτερος από τη θριαμβευτική νίκη της Ακροδεξιάς στη Γαλλία λόγω και των επερχόμενων αμερικανικών εκλογών που θα μπορούσαν να επαναφέρουν στο Λευκό Οίκο τον Ντόναλντ Τραμπ. Από την άλλη δεν θα μπορεί να λειτουργεί εύκολα ο γαλλογερμανικός άξονας που καθόριζε την πορεία της Ε.Ε.

Υπάρχει ακόμη και ο κίνδυνος ενός άξονα ανάμεσα στο Παρίσι και τη Ρώμη όπου κυβερνά ήδη ένα ακροδεξιό κόμμα με πρωθυπουργό τη Μελόνι, έστω και αν δεν υιοθετείται πια η παλιά αντιευρωπαϊκή ρητορική. Σίγουρα όμως η Ευρώπη δεν θα είναι πια η ίδια με ακροδεξιές κυβερνήσεις στο Παρίσι και τη Ρώμη.

Μια νέα Ευρώπη αναδύεται που θα σκληρύνει τη μεταναστευτική της πολιτική, θα τερματίσει, για ένα διάστημα τουλάχιστον την όποια νέα διεύρυνσή της, θα ενισχυθεί η εθνική πολιτική των ευρωπαϊκών κρατών σε βάρος της κοινής ευρωπαϊκής πολιτικής και θα είναι επιφυλακτική, αν όχι εχθρική να συνεχίσει τη στήριξη του πολέμου στην Ουκρανία.

Είναι γι’αυτό το λόγο που ο δεύτερςο γύρος των γαλλικών εκλογών αυτή την Κυριακή σηματοδοτεί την απαρχή μιας αβεβαιότητας όχι μόνο για την ίδια τη Γαλλία αλλά και για την Ευρώπη. Ακόμη, οι εκλογές αυτές σηματοδοτούν και πιθανές αλλαγές των διεθνών γεωπολιτικών ισορροπιών. Είναι γι’αυτόν επίσης τον λόγο που η αποτυχία του Μακρόν είναι ταυτόχρονα και μια αποτυχία της ευρωπαϊκής πολιτικής που υιοθετήθηκε ως τώρα στη βάση του γαλλογερμανικού άξονα. Η Γαλλία εξάλλου είναι αυτή τη στιγμή μια χώρα με ένα μεγάλο χρέος και κανονικά θα έπρεπε οι Βρυξέλλες να είχαν πάρει ήδη μέτρα για τον περιορισμό του γαλλικού δημοσιονομικού ελλείμματος, κάτι που δεν θα ανέχονταν σε αυτό το ύψος για μικρότερες χώρες όπως η Ελλάδα ή η Κύπρος.

Πολλοί πολιτικοί παρατηρητές πιστεύουν ότι εάν οι άρχουσες γαλλικές ελίτ πετύχουν να αποκλείσουν και αυτή τη φορά την Λεπέν και το κόμμα της από την εξουσία, την επόμενη φορά, στις γαλλικές προεδρικές εκλογές του 2027, η νίκη της Ακροδεξιάς θα είναι σαρωτική. Αντίθετα θα μπορούσε να υποστεί πολιτική φθορά με την ανάληψη αυτή τη στιγμή κυβερνητικών ευθυνών που θα είχαν πολιτικό κόστος για τη διαχείριση μιας δύσκολης καθημερινότητας των πολιτών.

Για την Ελλάδα και την Κύπρο η άνοδος της Ακροδεξιάς στη Γαλλία και γενικά μια ακροδεξιά ευρωπαϊκή στροφή, δεν θα ήταν ένας καλός οιωνός και θα μπορούσε να έχει αρνητικές επιπτώσεις σε θέματα που τις αφορούν, όπως το μεταναστευτικό ή και θέματα εξωτερικής πολιτικής,. Ασφαλώς επίσης μια ακροδεξιά κυβέρνηση στο Παρίσι θα ενίσχυε τις ίδιες τάσεις τόσο στην Ελλάδα και στην Κύπρο.

* Στέφανος Κωνσταντινίδης
Πανεπιστημιακός, ποιητής, συγγραφέας της μυθιστορηματικής τριλογίας ΝΟΜΑΔΑΣ, Αθήνα, Εκδόσεις Βακχικόν, 2017-2019. Τώρα κυκλοφορεί και το νέο του μυθιστόρημα, ΓΡΑΜΜΑ ΣΤΟΝ ΑΝΤΩΝΗ ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ/ΣΤΟ ΥΦΑΝΤΟ ΤΟΥ ΄21, από τον ίδιο εκδοτικό οίκο.
– [email protected]

• Τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν απαραίτητα τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες κανενός.

ΟΛΕΣ ΟΙ ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΥΠΡΟ ΕΔΩ, ΟΙ ΓΝΩΜΕΣ ΕΔΩ, ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ ΕΔΩ

ΟΛΑ ΤΑ ΑΡΘΡΑ ΤΟΥ ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ ΕΔΩ – ΓΙΑ ΤΑ ΘΕΜΑΤΑ ΑΜΥΝΑΣ ΕΔΩ

Η παγίδα του Θουκυδίδη: Το διεθνές σύστημα σε μετάβαση και ενώ διακυβεύεται η πορεία της Ελλάδας και της Κύπρου, που επέλεξαν τη «…σωστή πλευρά της Ιστορίας»!