Η πρώτη ανάγνωση των εκλογών: Είναι πιο εύκολο να φορτώσεις την ήττα στον προπονητή και να τον αλλάξεις, παρά να διώξεις όλους τους παίκτες…

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Ο Νετανιάχου κάτι υπονοεί για τον Νασράλα: Είναι νεκρός ο ηγέτης της Χεζμπολάχ; “Ένας εχθρός παρομοίαζε το Ισραήλ με «ιστό αράχνης», έστειλε “μήνυμα” ο Ισραηλινός ηγέτης

Η ακροδεξιά με ναζιστικές κορώνες προηγείται στις εκλογές στην Αυστρία την Κυριακή: Σε αμηχανία τα άλλα κόμματα γέρνουν όλο και πιο δεξιά- Η μετανάστευση το προεκλογικό χαρτί [videos]

Θεόδωρος Σκυλακάκης για την ηλεκτρική διασύνδεση Ελλάδας – Κύπρου: «Αναλαμβάνουμε το γεωπολιτικό ρίσκο – Το καλώδιο μπορεί, πρέπει και θα γίνει»

Του ΝΙΚΟΥ ΚΑΤΣΟΥΡΙΔΗ, Λευκωσία

Υπάρχουν διάφοροι τρόποι να προσεγγίσει κάποιος το αποτέλεσμα μιας εκλογικής αναμέτρησης. Ο πλέον ενδεδειγμένος κατά την άποψη μου είναι να αρχίσει ο προβληματισμός από τα πλέον ουσιώδη.

Το πρώτο ερώτημα προς απάντηση είναι κατά τη γνώμη μου, η διαπίστωση αν έχουν αλλάξει οι οικονομικές και κοινωνικές συνθήκες και σε ποιο βαθμό.

Το δεύτερο ερώτημα είναι να διαπιστωθεί η αλλαγή στις αντιλήψεις, προσεγγίσεις, συμπεριφορές της κοινωνίας ή μεγάλης μερίδας της και που στρέφεται αυτή η «άλλη» κοινωνία.

Το τρίτο ερώτημα είναι να διαπιστωθεί η ορθότητα ολικώς ή μερικώς των πολιτικών θέσεων και προτάσεων που ο δοσμένος πολιτικός οργανισμός, έθεσε ενώπιον της κοινωνίας.

Το τέταρτο είναι να τεθεί ο προβληματισμός αν και κατά πόσον ο τρόπος λειτουργίας ενός οργανισμού διευκολύνει ή όχι την παραγωγή πολιτικής.

Το πέμπτο είναι η εξέταση των δυνατοτήτων του οργανωτικού μηχανισμού να ανταπεξέλθει στις εξ΄ αντικειμένου φοβερά δύσκολες συνθήκες οργάνωσης μιας εκστρατείας και προσέγγισης των ψηφοφόρων.

Το έκτο είναι η απάντηση στο ερώτημα αν ήταν ή όχι αποτελεσματική η επικοινωνιακή πολιτική και πρακτική του οργανισμού. Αυτός ο τομέας δράσης στα πολιτικά Κόμματα, μοιάζει από μια άποψη όπως τον προπονητή ποδοσφαίρου.

• Είναι πιο εύκολο να τα φορτώσεις του προπονητή και να τον αλλάξεις, παρά να αλλάξεις τους παίκτες. Τούτου λεχθέντος, πρέπει να απαντηθεί αν ήταν ή όχι επιτυχής η επικοινωνιακή στρατηγική και τακτική.

Απαντώντας στη συνέχεια το καίριο, το καθοριστικό επόμενο ερώτημα, το έβδομο που είναι: φταίνε οι βασικές πολιτικές θέσεις και προσανατολισμοί για το αποτέλεσμα; Και αν η απάντηση είναι αρνητική, τότε το ερώτημα είναι αν φταίνε επι μέρους πολιτικές.

Αν η απάντηση είναι όχι και πάλιν τότε απομένει ένα ερώτημα: φταίει ο τρόπος που οργανώθηκε και επικοινωνήθηκε η πολιτική του οργανισμού ή φταίει ο κόσμος που δεν κατάλαβε;

Αν η απάντηση είναι και πάλιν αρνητική, δηλαδή δεν φταίει ούτε η οργάνωση, ούτε η επικοινωνία και με δεδομένο ότι προηγουμένως θεωρήθηκαν ορθές και οι θέσεις, τότε προφανώς δεν υπάρχει λόγος συζήτησης. Γιατί δεν υπάρχει και λόγος αλλαγών αφού όλα έγιναν περίπου ορθά.

Αν επισημανθούν επι μέρους λάθη και αδυναμίες τότε συζητείται το πώς διορθώνονται. Αν διαπιστωθούν ευρύτερες αδυναμίες και σοβαρά λάθη και μάλιστα επαναλαμβανόμενα πέραν της διόρθωσης χρειάζονται και ριζικές αλλαγές. Ένα προσφιλές και ελκυστικό θέμα συζήτησης σε εκλογικές αποτυχίες είναι οι προσωπικές ευθύνες και η ανάληψη τους.

Η δική μου προσέγγιση στο θέμα είναι η ακόλουθη: Ανάληψη ευθύνης σημαίνει θέτω την παραίτηση μου στη διάθεση του οργανισμού. Αυτή η κίνηση όμως, που είναι δημοφιλής, προϋποθέτει κατά τη γνώμη μου ένα ξεκαθάρισμα. Είναι μια κίνηση συμβολική, μια κίνηση προς παραδειγματισμό από έναν ηγέτη, ο οποίος ανεξαρτήτως της δικής του προσωπικής ευθύνης, πρέπει να γίνει για να διευκολυνθούν οι αλλαγές;

Αν ναι τότε τι γίνεται στις περιπτώσεις που οι λανθασμένες αποφάσεις λήφθηκαν κατά πλειοψηφία και με τη διαφωνία του ηγέτη; Αν πάλι ο τρόπος λειτουργίας ενός πολιτικού οργανισμού είναι καθαρά αρχηγικός και μάλιστα καταστατικά κατοχυρωμένος, τότε η ευθύνη είναι πρωτίστως δική του και οφείλει να θέσει την παραίτηση του ενώπιον των συλλογικών οργάνων του χώρου του.

• Είτε όμως το ένα ισχύει είτε το άλλο, είτε το ένα γίνει, είτε το άλλο, το μείζον ερώτημα είναι αν φταίει για το αποτέλεσμα ο ηγέτης γιατί λόγω προσωπικών αδυναμιών δεν κατάφερε να οργανώσει και επικοινωνήσει τις θέσεις του Κόμματος ή φταίνε οι θέσεις, στη διαμόρφωση, των οποίων βέβαια, φυσιολογικά είχε αποφασιστικό λόγο και ρόλο.

Αυτά και πιθανώς και άλλα θα πρέπει να απαντηθούν αναλύοντας και μελετώντας το αποτέλεσμα των πρόσφατων διπλών εκλογών. Οι απαντήσεις ανήκουν στα μέλη και τα στελέχη του κάθε πολιτικού οργανισμού.

Όλα τα πιο πάνω αφορούν τον ίδιο, τον κάθε ένα ξεχωριστό πολιτικό οργανισμό. Υπάρχει, όμως, και ένα άλλο ζήτημα το οποίο αφορά τις σχέσεις των πολιτικών οργανισμών αναμεταξύ τους. Το πώς διαλέγονται και πως αντιπαρατίθενται. Το πώς συνεργάζονται ή δεν συνεργάζονται.

Πως χειρίζονται θέματα κεφαλαιώδους σημασίας εντός και εκτός Βουλής. Πως λειτουργούν γενικά ως πολιτικοί οργανισμοί αλλά και ως κοινοβουλευτικοί δρώντες. Είναι πάρα πολύ σημαντικό οι μεταξύ τους σχέσεις να πείθουν ότι εδράζονται σε σταθερές θέσεις και πολιτικές αρχές και δεν είναι εντελώς ευκαιριακές και ψηφοθηρικές.

Σημασία έχει επίσης πως αντιμετωπίζουν το Κράτος και τους θεσμούς του. Οι σχέσεις ανάμεσα στους πολιτικούς οργανισμούς και τους πολιτειακούς θεσμούς, επηρεάζουν καθοριστικά την αντίδραση, θετική ή αρνητική, της κοινωνίας και προς τους δύο.

Δηλαδή και προς τους πολιτικούς οργανισμούς και προς τους πολιτειακούς θεσμούς. Όπως το ίδιο ισχύει και με τη σχέση των τριών εξουσιών. Εκτελεστικής, Νομοθετικής, Δικαστικής.

Η αξιολόγηση και αποτίμηση των αποτελεσμάτων των πρόσφατων εκλογών δεν μπορεί να είναι χρονοβόρα διότι μας χωρίζουν λιγότερο από δύο χρόνια από τις βουλευτικές του 2026.

• Τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν απαραίτητα τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες κανενός.

ΟΛΕΣ ΟΙ ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΥΠΡΟ ΕΔΩ, ΟΙ ΓΝΩΜΕΣ ΕΔΩ, ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ ΕΔΩ

ΟΛΑ ΤΑ ΑΡΘΡΑ ΤΟΥ ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ ΕΔΩ – ΓΙΑ ΤΑ ΘΕΜΑΤΑ ΑΜΥΝΑΣ ΕΔΩ

Αντισυστημικό και «αντισυστημικό»: Ο νεαρός Φειδίας θα γίνει και αυτός κομμάτι του πολιτικο-κομματικού συστήματος; Το ακροδεξιό ΕΛΑΜ προς τα εκεί πηγαίνει…