Κάτω των δέκα χρόνων παθαίνουν αμνησία! Αποφασίζουν και για τα συναισθήματα μας
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Του Κώστα Βενιζέλου
Κάθονται και συζητούν για τη μια και την άλλη πτυχή του Κυπριακού σαν τις επαναλήψεις που είχαν τα κανάλια την καλοκαιρινή περίοδο. Έργο που έχει ξαναπαιχτεί μερικές δεκάδες φορές, αλλά συνεχίζει να έχει τηλεθέαση.
Κιτάπια με διεθνείς νομολογίες, φόρμουλες από το παρελθόν που φρεσκαρίζονται για να ξανασερβιριστούν «την κατάλληλη στιγμή», αποτελούν μέρος της διαπραγμάτευσης. Και σε αυτές τις συζητήσεις, όπου οι άνθρωποι γίνονται αριθμοί και τα δικαιώματα διαβαθμίζονται σε καταλόγους «ειδικών», εφευρίσκονται διάφορα σενάρια πρωτοτυπίας.
Η… φόρμουλα που δημοσιεύει η τουρκική εφημερίδα «Μιλιέτ», για το περιουσιακό δεν είναι καινούργια. Ξανασυζητήθηκε και φαίνεται να αποτελεί μια από τις εναλλακτικές λύσεις που βρίσκεται στο τραπέζι του διαλόγου καθώς υπάρχουν και «νομικά επιχειρήματα». Όσοι-λένε- ήταν το 1974 ηλικιακά κάτω από δέκα χρόνων δεν θα έχουν δικαίωμα στην περιουσία τους, επειδή δεν υπάρχει «συναισθηματικός δεσμός». Επικαλούνται, μάλιστα οι ειδικοί και μια νομολογία του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου.
Πίσω από τις κλειστές πόρτες και τις μακρές, ατέρμονες συζητήσεις, δεν καθορίζονται μόνο οι ρυθμίσεις σε ζητήματα που αφορούν συνταγματικά κι άλλα θέματα, επιχειρείται να περιγραφεί και ο συναισθηματικός κόσμος των Κυπρίων. Να τραβήξουν ηλικιακά τη γραμμή που καθορίζει πότε ένας άνθρωπος έχει συναισθηματικό δέσιμο με το σπίτι, την περιουσία, τη γη του. Επιχειρούν μεταξύ των πολλών άλλων λεπτομερειών να αποφασίσουν και πότε υπάρχει μνήμη και πότε λήθη. Πότε θα υπάρχει αγάπη, έρωτας και συνέχεια της οικογένειας και πότε τα πάντα θα είναι μια ψυχρή καταγραφή, ως να πρόκειται για εμπόριο στοιβαγμένο σε αποθήκες.
Έκπαλαι στο Κυπριακό οι συζητήσεις είχαν μια εξωπραγματική διάσταση. Μεταφυσική. Κι αυτό γιατί οι πραγματικότητες, ο ανθρώπινος παράγοντας βρίσκονταν στο περιθώριο, εκτός της ατζέντας. Οι «πραγματικότητες», για τους διάφορους εμπλεκόμενους, είναι η διαχείριση της κατοχής και η ικανοποίηση των… δικαιωμάτων των σφετεριστών, των κουβαλητών και όσων βρέθηκαν στο νησί για να νομιμοποιήσουν τα αποτελέσματα της εισβολής. Τα δικαιώματα όσων εκδιώχθηκαν χάνονται στον χρόνο και στις θεωρίες ότι με τον καιρό «παράγεται δίκαιο».
Το συναισθηματικό δέσιμο, οι δεσμοί αποφασίζονται και θα τεθούν προς έγκριση σε δημοψήφισμα. Αυτές είναι οι ρυθμίσεις σε ένα μη κανονικό κράτος, όπου μεταξύ άλλων, οι διαφορές και τα αδιέξοδα θα λύνονται με κλήρωση, ως να πρόκειται για ΛΟΤΤΟ.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Ο Κυβερνητικός Εκπρόσωπος δεν εκφράζει δική του πολιτική. Εκφράζει την πολιτική της κυβέρνησης και του Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας. Γι’ αυτό και ερωτηματικά δημιουργούνται από τις επιθέσεις που δέχεται. Εσχάτως βρέθηκε και στο στόχαστρο και του κατοχικού ηγέτη, Μουσταφά Ακιντζί, ο οποίος κάθε φορά που επιστρέφει από την Άγκυρα είναι ασυγκράτητος. Στον Ακιντζί- και στους άλλους- ποιος θα εξηγήσει πως λειτουργούν οι δημοκρατίες και οι κυβερνήσεις; Ο Πρόεδρος έπρεπε να ξεκαθαρίσει το θέμα και δημόσια μάλιστα.