Το σύνδρομο του ΣΥΡΙΖΑ πλανάται πάνω από την Κύπρο: Το εφιαλτικό σενάριο της αποδόμησης του (δεξιού) ΔΗΣΥ και του (κομμουνιστικού) ΑΚΕΛ

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Θα αποτελέσουν τελικά οι εκλογές στο ΠΑΣΟΚ μια νέα αφετηρία, θα είναι μια ακόμη στάση ή θα αποδειχθεί το τέρμα της διαδρομής; Η μεγάλη πρόκληση στην ιστορία του Κινήματος

Η «δημοκρατία» του «Δία»: Η επιλογή του Μισέλ Μπαρνιέ, μέλους ενός διχασμένου κόμματος, εμφανώς σε παρακμή και εκλογικά ηττημένου δείχνει το σημείο της αποτυχίας

Ο Νίκος Ανδρουλάκης βιάζεται να κερδίσει τη Νέα Δημοκρατία “για να υπηρετήσει τον λαό”: Πήρε φωτιά ο κομματικός “αγώνας” για την προεδρία του ΠΑΣΟΚ

Της ΑΝΤΡΟΥΛΑΣ ΤΑΡΑΜΟΥΝΤΑ, Φιλελεύθερος

Πάνω από τα μεγάλα βασικά κόμματα που τόπου που ψάχνονται ακόμη να βρουν τα πατήματά τους, να βρουν τους βηματισμούς τους για να διατηρήσουν τους ρόλους τους στην πολιτική σκηνή, αφού οι προεδρικές εκλογές του Φεβρουαρίου κυριολεκτικά τα ταρακούνησαν.

Περισσότερο βεβαίως το Δημοκρατικό Συναγερμό (ΔΗΣΥ) που έχασε τη γη κάτω από τα πόδια του.

Η δεύτερη κατά σειρά εκλογική αναμέτρηση στην Ελλάδα εδραίωσε τη Νέα Δημοκρατία και τον Κυριάκο Μητσοτάκη στην εξουσία για μια νέα τετραετία με ένα σαρωτικό ποσοστό 40.79%, μετά την τραγωδία των Τεμπών και την τραγωδία με τους μετανάστες στην Πύλο, λέει πολλά για όσους θέλουν να βλέπουν τις πραγματικότητες.

Εκλέγηκε με αυτό το εκκωφαντικό ποσοστό την ώρα που πλεονάζουν τα κομματίδια στα δεξιά της Νέας Δημοκρατίας, δημιουργώντας την εντύπωση που εν μέρει είναι και αλήθεια ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης κατάφερε να απαλλαγεί από ακροδεξιά βαρίδια εντός του κόμματος.

Με την αυτοδυναμία που εξασφάλισε απέφυγε τη δοκιμασία να υποχρεωθεί να ζητήσει δεκανίκια όπως έκανε το Λαϊκό Κόμμα της Ισπανίας που πήρε νίκες σε τοπικό επίπεδο αναζητώντας την στήριξη του ακροδεξιού Vox. Κι όλα αυτά την ώρα που σε όλη της Ευρώπη καταγράφεται στροφή προς την άκρα δεξιά.

Την ίδια ώρα είδαμε το ΣΥΡΙΖΑ, που αναδύθηκε ως η ισχυρή αντισυστημική δύναμη κόντρα στα μνημόνια και τα κομματικά κατεστημένα να φυλλοροεί.

Και τον Αλέξη Τσίπρα, τον πολιτικό που οδήγησε αυτή την αριστερή συμμαχία από την αφάνεια στην εξουσία, να αναλαμβάνει την ευθύνη της διπλής ήττας, να παραιτείται και να είναι υποψήφιος για επανεκλογή στην κομματική προεδρία. Αναπόφευκτοι οι συνειρμοί με τα δικά μας. Και στο ΔΗΣΥ. Και στο ΑΚΕΛ.

Δυστυχώς για την κυπριακή Αριστερά το εγχείρημα για τη συγκρότηση της ευρείας κοινωνικής συμμαχίας με «προζύμι» τις δυνάμεις και τους πολίτες που συσπειρώθηκαν γύρω από τον Ανδρέα Μαυρογιάννη στις προεδρικές εκλογές, συνέπεσε με τον καταποντισμό και την αναταραχή στο κόμμα της Αριστεράς στην Ελλάδα, που πολλοί το ήθελαν ως παράδειγμα προς μίμηση, που θα οδηγήσει την κυπριακή Αριστερά σε επάνοδο στην εξουσία στις επόμενες προεδρικές εκλογές. Κάκιστη η συγκυρία.

Η πρώτη συγκέντρωση που έγινε συμβολικά στον τελευταίο όροφο του νέου Δημοτικού Μεγάρου της Λευκωσίας με ανοιχτό τον ορίζοντα στα βόρεια μέχρι τον κατεχόμενο Πενταδάκτυλο, δεν επεφύλαξε καμιά έκπληξη.

Αναμενόμενες οι παρουσίες, από άτομα με έντονο πέρασμα από το επιτελείο Μαυρογιάννη. Όπως και Υπουργοί που υπηρέτησαν στην κυβέρνηση του Δημήτρη Χριστόφια και οι οποίοι διατηρούν άριστες σχέσεις με το ΑΚΕΛ και από τότε συμπορεύονται με το κόμμα της Αριστεράς σε όλες τις εκλογικές αναμετρήσεις.

Ονόματα, όπως του Βασίλη Πρωτοπαπά, που ενδεχομένως θα λειτουργούσαν ως κράχτες σε μια ευρεία συμμαχία απουσίαζαν, αφού στις προκαταρκτικές επαφές που έγιναν προτού καθοριστεί το πλαίσιο αυτή της συμμαχίας, προέκυψαν διαφωνίες. Διαφωνίες ουσίας που έχουν να κάνουν με το ρόλο ενός εκάστου σε αυτή την πλατφόρμα αλλά και την προεδρική επιλογή για το 2028.

Η Εζεκία Παπαϊωάννου χρεώνει σε αυτούς την αποτυχία της προσέγγισης όπως και αλαζονεία με διεκδίκηση για τους ίδιους, ρόλους ισότιμους με το κόμμα της Αριστεράς. Σε ηγεμονικό ρόλο του ΑΚΕΛ παραπέμπει ο αντίλογος που επικαλείται και το νέο λογότυπο που παρουσιάστηκε με τη φράση «Με το βλέμμα στο μέλλον» κάτω από γράφημα της λέξης ΑΚΕΛ.

Το ΑΚΕΛ θέλει πάση θυσία να επαναλάβει επιτυχώς το εγχείρημα με τις Νέες Δυνάμεις, που ακολούθησε την πρώτη- πρώτη διεύρυνση που έγινε με την προσθήκη της λέξης Αριστερά προκειμένου να καλύψει υπό την ομπρέλα του όλους τους ανθρώπους αυτού του χώρου που δεν είχαν κομματική ιδιότητα.

Η Εζεκία Παπαϊωάννου στοχεύει να έχει πρώτα δείγματα πριν από τις ευρωεκλογές και τις εκλογές στην τοπική αυτοδιοίκηση το 2024 με το βλέμμα στραμμένο στην πρώτη θέση. Τεράστιο το στοίχημα, λεν οι πιο επιφυλακτικοί που με νόημα υποδεικνύουν για την αναρρίχηση στην πρώτη θέση δεν αρκούν τα τραύματα του Δημοκρατικού Συναγερμού.

Οντως η Πινδάρου δεν κατάφερε μέχρι σήμερα να έχει δείγματα ανάρρωσης ή επούλωσης των πληγών που άφησαν πίσω τους οι δύο εκλογικές αναμετρήσεις του Φεβρουαρίου.

Η πρόεδρος του κόμματος Αννίτα Δημητρίου προσπαθεί από τη μια να αποδείξει ότι δεν είναι «μαριονέττα» του Αβέρωφ Νεοφύτου ούτε λειτουργεί εξ ονόματός του. Παράλληλα προσπαθεί να πείσει ότι δεν είναι «εξαρτώμενη» του τέως Προέδρου της Δημοκρατίας.

Αυτά, όμως, δεν είναι τα μόνα προβλήματα με τα οποία βρίσκεται αντιμέτωπη. Συναγερμικά στελέχη παραδέχονται πως δεν κατάφεραν ακόμη να λειτουργήσουν με συλλογικότητα και ομαδικότητα, νέα ηγετική ομάδα, παλιά στελέχη, τέως και πρώην Υπουργοί και στελέχη που υπηρέτησαν σε διάφορα πόστα στο Προεδρικό, σε Υπουργεία και στον κρατικό τομέα.

Η πρώτη συνάντηση με τους τέως και πρώην Υπουργούς – κι από τις δύο διακυβερνήσεις του Νίκου Αναστασιάδη, της Αννίτας Δημητρίου, που έγινε με δική της πρωτοβουλία αποσκοπούσε ακριβώς στη δημιουργία διαύλων επικοινωνίας. Ή καλύτερα σε αναζήτηση στηριγμάτων από την συναγερμική πρόεδρο προκειμένου ο ΔΗΣΥ να ασκεί το ρόλο που επέλεξε μετά τις προεδρικές, κατά τρόπο εποικοδομητικό και αποτελεσματικό.

Η κ. Δημητρίου κατάθεσε την πρόθεσή της για συγκρότηση Προεδρικού Συμβουλίου στο οποίο να μετέχουν όλοι οι τέως και πρώην Υπουργοί που θα κληθούν να βοηθούν σε ότι αφορά την παρακολούθηση του κυβερνητικού έργου, για έλεγχο του κυβερνητικού έργου και να λειτουργούν ενισχυτικά στις κομματικές παρεμβάσεις.

Πάντως η ευκαιρία αξιοποιήθηκε για να ακουστούν και πικρίες και παράπονα από τέως Υπουργούς για κομματικές αποφάσεις και παρεμβάσεις που έρχονται σε αντίθεση με κυβερνητικές επιλογές που γίνονταν όλη την προηγούμενη περίοδο.

Οι πιο ψύχραιμοι συνέστησαν και φαίνεται σε ένα βαθμό να έγινε αποδεχτό να αφεθούν πικρίες και παράπονα να δουν πως θα μπορέσουν να λειτουργήσουν συντεταγμένα και αρμονικά.

Η επικρατούσα άποψη είναι όπως επικεφαλής των τομέων τεθούν κομματικά στελέχη. Γίνεται ακόμη λόγος για συγκρότηση σκιώδους κυβέρνησης, μιας θέσης που κατατέθηκε αρχικά από τον Δημήτρη Δημητρίου και στη συνέχεια υιοθετήθηκε κι από την Αννίτα Δημητρίου αν και ακούγεται και μια άλλη άποψη ότι δεν θα είναι λειτουργικός ένας τέτοιος βραχίονας.

Η Πινδάρου θέλει πάση θυσία να κερδίσει το διπλό στοίχημα του επόμενου χρόνου: Πρωτιά και εκλογή δύο ευρωευρωβουλευτών στις ευρωεκλογές, και επικράτηση με συνεργασίες και συμμαχίες στις πρώτες τοπικές εκλογές που θα γίνουν μετά τη μεταρρύθμιση.

Η νέα ηγεσία θέλει να πορευθεί στις δύο αναμετρήσεις με καθαρές γραμμές. Διόλου τυχαία η απόφαση ότι η Πινδάρου δεν προτίθεται να συζητήσει την όποια συνεργασία με το ΑΚΕΛ.

Κομματικοί παράγοντες εξηγούσαν ότι η απόφαση ήρθε σε μια συγκυρία κατά την οποία εντοπίστηκε ότι γίνονταν παρασκηνιακές διεργασίες προκειμένου να οικοδομηθούν συνεργασίες σε τοπικό επίπεδο με το κόμμα της Αριστεράς, που θα μπορούσαν να «αξιοποιηθούν» και σε άλλα πεδία.

Η νέα ηγεσία θέλησε να «κόψει» δια μαχαίρας μια και καλά τις όποιες υπόγειες διεργασίες και να στείλει μήνυμα σε όσους είχαν αναλάβει τέτοιες πρωτοβουλίες.

Οι συνεργασίες βρίσκονται στην ατζέντα της Πινδάρου, που θέλει να οικοδομηθούν σε στέρεες βάσεις, αποφεύγοντας τους όποιους συνειρμούς είτε με το ΣΥΡΙΖΑ είτε με το ΠΑΣΟΚ και την πορεία τους στην Ελλάδα. Η ηγετική ομάδα για πολλά στελέχη, είναι «καταδικασμένη» να βρει λύσεις και να αποφύγει νέες δοκιμασίες.

• Τι γίνεται με τον Νίκαρο (Αναστασιάδη) και τον Αβέρωφ (Νεοφύτου)

Η Πινδάρου δεν έχει βρει λύση και σε ένα ακόμα πρόβλημα: την παρουσία και το ρόλο του τέως κομματικού προέδρου που λειτουργεί ως παράλληλο κόμμα, όπως υποστηρίζουν κομματικά στελέχη.

Όπως και την παρουσία και το ρόλο του τέως Προέδρου της Δημοκρατίας Νίκου Αναστασιάδη που σε καμιά περίπτωση δεν θέλει να θεωρηθεί πολιτικός συνταξιούχος.

Ο κ. Αναστασιάδης πάντως δεν καλείται σε κανένα συλλογικό όργανο με το επιχείρημα ότι αν προσκληθεί ανάλογη πρόσκληση θα πρέπει να σταλεί και στον κ. Αβέρωφ Νεοφύτου.

Κοινή παρουσία σε κομματικό όργανο πάντως προβληματίζει για να μην πούμε ότι «τρομοκρατεί» τα πάνω δώματα της Πινδάρου που δεν έχουν καταλήξει στην όποια φόρμουλα χωριστής επικοινωνίας – πέραν των κατ’ ιδίαν συναντήσεων.

• Τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν απαραίτητα τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες κανενός.

ΟΛΕΣ ΟΙ ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΥΠΡΟ ΕΔΩ, ΟΙ ΓΝΩΜΕΣ ΕΔΩ, ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ ΕΔΩ

ΟΛΑ ΤΑ ΑΡΘΡΑ ΤΟΥ ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ ΕΔΩ – ΓΙΑ ΤΑ ΘΕΜΑΤΑ ΑΜΥΝΑΣ ΕΔΩ

Η Ελλάδα και η Κύπρος να αντιμετωπίσουν τον Ταγίπ Ερντογάν ως έναν αδίστακτο Αττίλα κατά του Ελληνισμού: Καμία συνεννόηση όσο απαιτεί την υποταγή μας…