FILE PHOTO: Ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης (Δ) υποδέχεται τον Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας Νίκο Αναστασιάδη(Α), κατά τη διάρκεια συνάντησής τους στο Μέγαρο Μαξίμου, Αθήνα, Παρασκευή 02 Σεπτεμβρίου 2022. ΑΠΕ-ΜΠΕ, ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΥ, ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΑΠΑΜΗΤΣΟΣ
Μετά από καθυστέρηση δεκαετιών στην άσκηση κυριαρχικών δικαιωμάτων εις βάρος των εθνικών συμφερόντων, η Αθήνα δείχνει να κατανοεί που μας έφερε η κατευναστική πολιτική και οι βαθιά περιχαρακωμένες φοβίες έναντι του τουρκικού επεκτατισμού.
Κάποιος θα μπορούσε να διερωτηθεί για τις δυνατότητες της Ελλάδας αν είχε προχωρήσει πριν χρόνια σε έρευνες στον πολλά υποσχόμενο ενεργειακό της πλούτο νοτίως της Κρήτης ή αλλού, που ανεξαρτήτως ευρημάτων θα συνιστούσε έμπρακτη αποφασιστικότητα στην άσκηση εθνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων αντί φοβίας.
Όμως, δεν θα μείνουμε στο παρελθόν, ούτε στα υποθετικά σενάρια αλλά στο σήμερα. Η πολιτική του κατευνασμού και οι φοβίες δεκαετιών με επινοούμενες εξηγήσεις και υπερ-προβολή στα εγχώρια ΜΜΕ, βρίσκονται σε καθίζηση ενώπιον ενός υστερικού ερντογανικού νεο-οθωμανισμού.
Φυσικά, τα συμφέροντα είναι που μετρούν στον διακρατικό γεωπολιτικό ανταγωνισμό, αλλά παράλληλα υπάρχουν σήμερα προσωπικότητες στην εξωτερική πολιτική σημαντικών χωρών, όπως του Μενέντεζ στις ΗΠΑ με την δράση της ελληνοαμερικανικής διασποράς, του Προέδρου Μακρόν στη Γαλλία, την επανάκαμψη του Νετανιάχου στο Ισραήλ, του Προέδρου Σίσι στην Αίγυπτο αντί των τουρκο-ελεγχόμενων «Αδελφών Μουσουλμάνων» κ.ά.
Τέτοιες εξελίξεις και προσωπικότητες, δεν πρόκειται να μας σώσουν, αλλά θα πρέπει να αξιοποιηθούν στο πλαίσιο μιας εθνικής στρατηγικής στην Αν. Μεσόγειο με επίκεντρο την πολιτική της αποτροπής αντί της φοβίας που για χρόνια διαμόρφωσε τις επιλογές της Αθήνας.
Πάντως, η πολιτική της φοβίας υπήρξε φαινόμενο που μέχρι σήμερα επιβιώνει στο περιθώριο, μέσω διαφόρων πρώην και νυν συμβούλων Ελληνικών Κυβερνήσεων. Πρόκειται για «μυαλά» που ευθύνονται για τα φοβερά διλήμματα και που σήμερα αναλώνονται επιμελώς σε τεχνικά θέματα, χωρίς να προτείνουν στρατηγική αντιμετώπισης του τουρκικού επεκτατισμού.
Αντιθέτως, επιχειρηματολογούν ότι «τα νομικά μας επιχειρήματα» αρκούν για να αντιμετωπιστεί η τουρκική επιθετικότητα κι έτσι πολλά θα επιλυθούν μέσω διαλόγου.
Άλλωστε, η Τουρκία διατυμπανίζει καθημερινώς ότι επιδιώκει να επιβάλει τα δικά της «συμφέροντα και νομικά δικαιώματα» όπως η ίδια τα θεωρεί και όχι βάσει του Διεθνούς Δικαίου και των κυριαρχικών δικαιωμάτων.
Ο φόβος της Τουρκίας δεν είναι τα «νομικά επιχειρήματα» των εγχώριων ελίτ, αλλά μια πανεθνική στρατηγική Αθήνας-Λευκωσίας στηριγμένη στην αποτροπή έναντι των τουρκικών παρανομιών. Υπό αυτή την οπτική, το τουρκολιβυκό μνημόνιο έφερε Αθήνα-Λευκωσία ενώπιον των ευθυνών τους.
(*) Ο Κώστας Μαυρίδης είναι Ευρωβουλευτής του ΔΗΚΟ (S & D), και Πρόεδρος Πολιτικής Επιτροπής για την Μεσόγειο – [email protected]
ΟΛΑ ΤΑ ΑΡΘΡΑ ΤΟΥ ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ ΕΔΩ – ΓΙΑ ΤΑ ΘΕΜΑΤΑ ΑΜΥΝΑΣ ΕΔΩ
Ακολουθήστε τη HELLAS JOURNAL στη NEWS GOOGLE