Βαλέρι Ζαλούζνι: O «Σιδερένιος Στρατηγός» της ουκρανικής αντεπίθεσης εξιστορεί πώς άλλαξε τον ρου του πολέμου [videos]

Θα ήταν εύκολο να υποτιμήσει κανείς τον Βαλέρι Ζαλούζνι.  Όταν δεν φοράει στολή, ο στρατηγός προτιμά μακό μπλουζάκια και βερμούδες που ταιριάζουν με το χαλαρό χιούμορ του.

Με αυτά τα λόγια ξεκινά εκτενέστατο άρθρο – αφιέρωμα του αμερικανικού περιοδικού ΤΙΜΕ στον αρχηγό των Ουκρανικών Ενόπλων Δυνάμεων, τον οποίο φιλοξενεί στο εξώφυλλο του κυκλοφορούντος τεύχους του.

Το αφιέρωμα στον στρατηγό Ζαλούζνι δεν είναι απλώς αποκαλυπτικό δεδομένου ότι περιέχει διηγήσεις του ιδίου για την έναρξη και την συνέχεια του πολέμου μέχρι σήμερα.

Είναι, επιπλέον, εξαιρετικά διαφωτιστικό:

Όταν άκουσε για πρώτη φορά από βοηθούς του Ουκρανού προέδρου Βολοντίμιρ Ζελένσκι στα τέλη Ιουλίου 2021 ότι τον έβαλαν να ηγηθεί των ενόπλων δυνάμεων της χώρας, η έκπληκτη απάντησή του ήταν: «Τι εννοείς;», λέει στο TIME πατραχωρώντας την πρώτη του συνέντευξη από την έναρξη της ρωσικής εισβολής.

Ενιωσε σαν να τον γρονθοκόπησαν «όχι μόνο κάτω από τη ζώνη, αλλά κατευθείαν σε νοκ-άουτ». Στο κάτω – κάτω ούτε Τζορτζ Πάτον ούτε Ντάγκλας ΜακΆρθουρ ήταν.

Ωστόσο, όταν γραφεί η ιστορία του πολέμου στην Ουκρανία, ο Ζαλούζνι είναι πιθανό να φιλοξενηθεί σε αυτή με έναν εξέχοντα ρόλο.

Μεταμορφώνοντας το άχαρο σοβιετικό μοντέλο

Ο Ζαλούζνι ανήκει σε εκείνους τους υψηλόβαθμους αξιωματικούς της Ουκρανίας που δαπάνησαν χρόνια και χρόνια για να μεταμορφώσουν τον στρατό της χώρας από ένα αδέξιο σοβιετικό μοντέλο σε μια σύγχρονη μαχητική μηχανή.

«Ψημένος» από την πολυετή μάχη με τη Ρωσία στο ανατολικό μέτωπο, ο Ζαλούζνι ανήκε σε μια νέα γενιά Ουκρανών ηγετών που έμαθαν να είναι ευέλικτοι και να αναθέτουν αποφάσεις επί του πεδίου.

Η επίμονη προετοιμασία του ενόψει της εισβολής και οι έξυπνες τακτικές στο πεδίο της μάχης, κατά τις πρώτες φάσεις του πολέμου, βοήθησαν το ουκρανικό έθνος να αποκρούσει την ρωσική επίθεση.

«Ο Ζαλούζνι αναδείχθηκε ως εκείνο το στρατιωτικό μυαλό που χρειαζόταν η χώρα του», έγραφε ο Αμερικανός στρατηγός Μαρκ Μίλι για το TIME τον περασμένο Μάιο, περιγράφοντας τον Ουκρανό ομόλογό του.

«Η ηγεσία του έδωσε τη δυνατότητα στις ουκρανικές ένοπλες δυνάμεις να προσαρμοστούν γρήγορα με πρωτοβουλία στο πεδίο της μάχης κατά των Ρώσων».

Τώρα, υπάρχει μια σαφής στροφή προς όφελος της Ουκρανίας. Στα μεγαλύτερα κέρδη του Κιέβου από την έναρξη του πολέμου τον Φεβρουάριο, είναι η κεραυνοβόλος αντεπίθεση στα βορειοανατολικά της χώρας στις αρχές Σεπτεμβρίου που κατέπληξε τα ρωσικά στρατεύματα, τα οποία τράπηκαν σε άτακτη φυγή και παραχώρησαν τεράστιες εκτάσεις κατεχόμενων εδαφών.

Σε συνδυασμό με μια δεύτερη επιχείρηση στο νότο, οι ουκρανικές δυνάμεις λένε ότι ανέκτησαν περισσότερα από 6.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα από τον ρωσικό έλεγχο σε λιγότερο από δύο εβδομάδες, απελευθερώνοντας δεκάδες πόλεις και αποκόπτοντας τις γραμμές ανεφοδιασμού του εχθρού.

Το επιδέξιο παιχνίδι εσφαλμένης κατεύθυνσης του ουκρανικού στρατού, που διαλαλούσε μια αντεπίθεση στο νότο πριν επιτεθεί στα βορειοανατολικά, κατέλαβε τη Ρωσία εξαπίνης. Και επικύρωσε τα επιχειρήματα των Ουκρανών ότι η συνεργασία των μυστικών υπηρεσιών και τα δισεκατομμύρια δολάρια σε όπλα και υλικό που προμήθευαν οι δυτικοί σύμμαχοι θα έφερναν αποτέλεσμα στο πεδίο της μάχης.

Οι ξαφνικές νίκες ήρθαν σε ένα κρίσιμο σημείο του σκληρού πολέμου φθοράς και ενώ διάφοροι σκεπτικιστές είχαν αρχίει να αμφιβάλλουν εάν η Ουκρανία θα μπορούσε να αντέξει έναν παρατεταμένο πόλεμο.

Η δραματική αντεπίθεση συντάραξε τη Μόσχα, αναγκάζοντας τους προπαγανδιστές του Κρεμλίνου να παραδεχτούν την οπισθοχώρηση των ρωσικών στρατευμάτων και να αυξήσουν τις στρατιωτικές και πολιτικές πιέσεις στον Ρώσο πρόεδρο Βλαντιμίρ Πούτιν. Στις 21 Σεπτεμβρίου η Μόσχα απάντησε ανακοινώνοντας την πρώτη μαζική επιστράτευση μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, μια μερική κινητοποίηση έως και 300.000 πολιτών.

Τώρα, Ουκρανοί και Αμερικανοί αξιωματούχοι πιστεύουν ότι ο πόλεμος θα είναι μεγαλύτερος και πιο αιματηρός από ό,τι οι περισσότεροι εκτιμούσαν.

Ο Πούτιν έχει δείξει ότι είναι πρόθυμος να θυσιάσει τα στρατεύματά του και να διαπράξει φρικαλεότητες για να εξουθενώσει τον αντίπαλό του.

«Η πρόσφατη ουκρανική επίθεση μπορεί να είναι ένα σημείο καμπής, αλλά δεν είναι το αποφασιστικό πλήγμα. «Εκ των υστέρων, θα το δούμε αυτό σαν τη Naytmax;ia του Μίντγουεϊ», εκτιμά ο Νταν Ράις, βετεράνος στρατιωτικός των ΗΠΑ, ηγετικό στέλεχος στο West Point και ειδικός σύμβουλος του Ζαλούζνι, αναφερόμενος στην κομβική σύγκρουση του 1942, τρία χρόνια προ της λήξης του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου.

Ομως ο Ο Ζαλούζνι δεν είναι παρά μόνον ένας από τους πολλούς Ουκρανούς που είναι υπεύθυνοι για την ισχύ και την πρόοδο του στρατού του ουκρανικού έθνους.

• Άλλοι βασικοί αξιωματικοί είναι ο στρατηγός Oleksandr Syrskyi, ο διοικητής των χερσαίων δυνάμεων της Ουκρανίας, ο οποίος ηγήθηκε της άμυνας του Κιέβου και, πιο πρόσφατα, της αντεπίθεσης στα ανατολικά, και ο Kyrylo Budanov, επικεφαλής της στρατιωτικής υπηρεσίας πληροφοριών της Ουκρανίας.

Αλλά μετά τον Πρόεδρο, ήταν ο Ζαλούζνι που έγινε το πρόσωπο του πολέμου.

Ενα πρόσωπο πανταχού παρόν

Το πρόσωπό του είναι πανταχού παρόν στα ουκρανικά μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Μια ευρέως γνωστή φωτογραφία δείχνει τον «Σιδερένιο Στρατηγό» να γονατίζει μπροστά στη λυγισμένη μητέρα ενός από τους στρατιώτες του, με το κεφάλι σκυμμένο με θλίψη μπροστά σε ένα φέρετρο.

Σε μια άλλη, ένα χαμόγελο αστραπιαία φωτίζει το πρόσωπό του στο γάμο  ενός από τους στρατιώτες του κατά τη διάρκεια μιας ηρεμίας στις μάχες.

• Τα κανάλια θαυμαστών στο Telegram έχουν εκατοντάδες χιλιάδες ακόλουθους, με πολλούς να αλλάζουν τα προφίλ τους σε μια φωτογραφία του στρατηγού με τα χέρια του σε σχήμα καρδιάς. «Όταν ο Ζαλούζνι μπαίνει σε ένα σκοτεινό δωμάτιο, δεν ανάβει το φως, σβήνει το σκοτάδι», αστειεύεται ένα viral βίντεο του TikTok.

Είναι δύσκολο να προβλέψει κανείς πού θα πάει ο πόλεμος ή τον ρόλο που θα παίξει στο τέλος ο Ζαλούζνι. Αλλά ίσως για πρώτη φορά, φαίνεται τώρα πιθανό ότι ο στρατός που διοικεί μπορεί να πετύχει τη νίκη.

Μαθαίνοντας για τον πόλεμο

Ο Ζαλούζνι έπινε μια μπύρα στο πάρτι γενεθλίων της συζύγου του όταν βγήκε έξω για να τηλεφωνήσει στο κινητό και έμαθε για τη… νέα του δουλειά.

Ο βαθμός και το ανάστημα του 48χρονου στρατηγού εκείνη την εποχή ήταν πολύ πιο κάτω από τη θέση που του πρόσφερε ο Ζελένσκι.

Ο ανώτατος διοικητής των ενόπλων δυνάμεων της Ουκρανίας είναι ο κορυφαίος στρατιωτικός τίτλος του έθνους, τον οποίο ξεπερνά μόνο ο ίδιος ο Πρόεδρος.

Η ανάθεση του προκάλεσε μια αίσθηση ίλιγγου. «Συχνά κοιτάζω πίσω κι αναρωτιέμαι: Πώς μπήκα σε αυτό;», είπε ο Ζαλούζνι είπε στο TIME σε συνέντευξή του τον περασμένο Ιούνιο.

Σε κάποιους, η επιλογή φάνηκε βιαστική. Ενώ είχε κερδίσει τη φήμη του επιθετικού και φιλόδοξου διοικητή, ο Ζαλούζνι θεωρούνταν επίσης λίγο “φαιδρός” , περισσότερο γνωστός για τους αστεϊσμούς με τα στρατεύματά του  παρά για την πειθαρχία του.

Όνειρό του να…γίνει κωμικός

Γεννημένος σε μια σοβιετική στρατιωτική φρουρά στη βόρεια Ουκρανία το 1973, λέει ότι ονειρευόταν να γίνει κωμικός, όπως και ο ίδιος ο Ζελένσκι. Αντίθετα, ακολούθησε τα βήματα της στρατιωτικής οικογένειάς του, μπαίνοντας στην ακαδημία της Οδησσού τη δεκαετία του 1990, καθώς η Σοβιετική Ένωση κατέρρευσε και η Ουκρανία έμπαινε σε κρίση.

Ο Ζαλούζνι ανέβηκε στις τάξεις μαζί μια νέα γενιά αξιωματικών που γεφύρωσε πολύ διαφορετικές εποχές: μεγάλωσε στη Σοβιετική Ουκρανία, αλλά πρόθυμος να αποβάλει το στρατιωτικό δόγμα της ΕΣΣΔ. Για μια μεταπτυχιακή διατριβή, ο Ζαλούζνι ανέλυσε τη στρατιωτική δομή των ΗΠΑ. Βλέποντας πώς οι ουκρανικές δυνάμεις εξακολουθούσαν να επιβαρύνονται από το σοβιετικό μοντέλο που στηριζόταν σε άκαμπτες, βαριές αποφάσεις, άρχισε να εφαρμόζει αλλαγές παίρνοντας παραδείγματα από τις δυνάμεις των εταίρων των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ.

Ο Ζαλούζνι εργάστηκε από τη διοίκηση μιας διμοιρίας έως την ηγεσία των δυνάμεων της χώρας στο ανατολικό μέτωπο μετά την προσάρτηση της Κριμαίας από τη Ρωσία το 2014.

Σε αυτόν τον ρόλο, ανέδειξε κατώτερους αξιωματικούς και ενθάρρυνε πιο ευέλικτη λήψη αποφάσεων, δίνοντας εξουσία στους διοικητές επί του πεδίου.

Σε αντίθεση με τον ρωσικό στρατό, οι λοχίες δεν θα ήταν «αποδιοπομπαίοι τράγοι», αλλά προορίζονταν να δημιουργήσουν μια δεξαμενή στρατιωτικών ταλέντων, είπε σε μια συνέντευξη του 2020 που δημοσιεύτηκε από το ουκρανικό υπουργείο Άμυνας. «Δεν υπάρχει επιστροφή», είπε, «στον στρατό του 2013».

Αλλά ο Ζαλούζνι σεβόταν και θαύμαζε τους θεσμούς των Ρώσων ομολόγων του. Στο γραφείο του φυλάσσει τα συγκεντρωμένα έργα του στρατηγού Valery Gerasimov, αρχηγού των ρωσικών ενόπλων δυνάμεων, ο οποίος είναι 17 χρόνια μεγαλύτερός του. «Μεγάλωσα με το ρωσικό στρατιωτικό δόγμα και εξακολουθώ να πιστεύω ότι η επιστήμη του πολέμου βρίσκεται όλη στη Ρωσία», λέει ο Ζαλούζνι.

«Έμαθα από τον Gerasimov. Διάβασα όλα όσα έγραψε … Είναι ο πιο έξυπνος και οι προσδοκίες μου από αυτόν ήταν τεράστιες».

Όταν ο Ζελένσκι ανέλαβε τα καθήκοντά του το 2019, ο πόλεμος στην ανατολική Ουκρανία ήταν ήδη στον πέμπτο χρόνο και ο Ζαλούζνι εκτελούσε καθήκοντα διοικητή στην εμπόλεμη ζώνη. Του έλαχε να ενημερώσει τον νέο Πρόεδρο για τις στρατιωτικές επιχειρήσεις και τις δομές διοίκησης.

Ήξερε ότι ο Ζελένσκι δεν είχε υπηρετήσει ποτέ στον στρατό και δεν σχεδίαζε να τον διδάξει στις τακτικές λεπτομέρειες του πολέμου. «Δεν χρειάζεται να κατανοεί τις στρατιωτικές υποθέσεις περισσότερο από όσο χρειάζεται να γνωρίζει για την ιατρική ή την κατασκευή γεφυρών», λέει ο Ζαλούζνι. Προς έκπληξή του, ο Ζελένσκι φάνηκε να συμφωνεί. «Αυτό αποδείχθηκε ότι είναι ένα από τα ισχυρότερα χαρακτηριστικά [του Ζελένσκι]», λέει ο Oleksiy Melnyk, πρώην βοηθός υπουργός Άμυνας της Ουκρανίας. Έχει επιτρέψει στους στρατηγούς του να διευθύνουν «χωρίς άμεση παρέμβαση στις στρατιωτικές επιχειρήσεις».

Το 2020, ο επέβλεψε ένα φιλόδοξο σύνολο στρατιωτικών ασκήσεων, οι οποίες περιλάμβαναν μια δοκιμή του αντιαρματικού πυραύλου Javelin. Με τον Πρόεδρο να παρακολουθεί από την εξέδρα παρατήρησης, η επίδειξη απέτυχε και οι ειδικοί πήγαν  να συζητήσουν τον κακό οιωνό για τον στρατό του έθνους. Ο Ζαλούζνι ήταν σίγουρος ότι θα ήταν γνωστός στο γραφείο του Προέδρου ως «ο χαμένος με τα ελαττωματικά ακόντια».

Ωστόσο, ο Ζελένσκι έχει δείξει την αποφασιστικότητά του  να εγκαταλείψει μια παλαιότερη γενιά αξιωματούχων σε αναζήτηση νέου αίματος και τη συνήθεια να εξυψώνει ηγέτες με τους οποίους αισθάνεται μια σχέση, ανεξαρτήτως βαθμού.

Τον Ιούλιο του 2021, με τους Ρώσους να μεταφέρουν τανκς στα σύνορα και τους Αμερικανούς να προειδοποιούν ότι η Ουκρανία θα μπορούσε σύντομα να αντιμετωπίσει μια επίθεση πλήρους κλίμακας, ο Πρόεδρος αποφάσισε να βάλει επικεφαλής τον Ζαλούζνι.

Επρεπε να δείξουμε τα δόντια μας

Σε αντίθεση με τον Ζελένσκι, ο οποίος ήταν δύσπιστος για τις αναφορές των μυστικών υπηρεσιών ότι επίκειται μαζική ρωσική εισβολή, ο Ζαλούζνι ήταν μέρος ενός συνόλου Ουκρανών αξιωματικών που το θεωρούσαν θέμα χρόνου.

Μέσα σε εβδομάδες από την ανάληψη της θέσης του, άρχισε να εφαρμόζει βασικές αλλαγές.

Οι αξιωματικοί θα ήταν ελεύθεροι να ανταποδώσουν τα πυρά «με όλα τα διαθέσιμα όπλα» εάν δέχονταν επίθεση, χωρίς να χρειάζεται άδεια από ανώτερους διοικητές. «Χρειαζόμασταν να τσακίσουμε την επιθυμία τους να επιτεθούν», λέει ο Ζαλούζνι. «Έπρεπε επίσης να δείξουμε τα δόντια μας».

• Στις αρχές Φεβρουαρίου, η πίεση του νέου του ρόλου είχε αρχίσει να φαίνεται. Η έναρξη μιας φιλόδοξης σειράς στρατιωτικών ασκήσεων στις οποίες συμμετείχαν χιλιάδες ουκρανικά στρατεύματα ήταν απογοητευτική, με βασικούς ελιγμούς που είχαν σκοπό να προσομοιώσουν μια ρωσική επίθεση να αποκαλύπτει ρωγμές στην άμυνα της Ουκρανίας. 

Κατά την άποψη του Ζαλούζνι, οι ασκήσεις ήταν το κεντρικό στοιχείο της αμυντικής στρατηγικής της Ουκρανίας, οι καλύτερες πιθανότητες επιβίωσής της και οι διοικητές δεν τις έπαιρναν αρκετά σοβαρά.

«Πέρασα μια ώρα φωνάζοντας», θυμάται. “Το έχασα.” Οι άνδρες που κάθονταν γύρω από το τραπέζι ήταν κυρίως μεγαλύτεροι και πιο έμπειροι από τον Ζαλούζνι, ο οποίος δεν είχε τη φήμη ότι χάνει την ψυχραιμία του. «Τους εξήγησα ότι αν δεν μπορούν να το κάνουν αυτό, οι συνέπειες δεν θα κοστίσουν μόνο τη ζωή μας, αλλά και τη χώρα μας».

Ο πόλεμος μυρίζει

Μετά το ξέσπασμα του πολέμου, οι στρατηγοί άρχισαν τις προετοιμασίες τους. Μετατόπισαν και καμουφλάρισαν στρατιωτικό υλικό, μετακινώντας στρατεύματα και όπλα έξω από τις βάσεις τους και στέλνοντάς τους σε όλη τη χώρα. Αυτό περιελάμβανε αεροσκάφη, τανκς και τεθωρακισμένα οχήματα, καθώς και τις αντιαεροπορικές συστοιχίες που θα χρειαζόταν σύντομα η Ουκρανία για να διατηρήσει τον έλεγχο των ουρανών της.

«Δεν μπορεί να μην ξεχωρίζεις τη μυρωδιά του πολέμου», λέει ο Ζαλούζνι, «και ήταν ήδη στον αέρα».

Αλλά όταν ήρθε στις λεπτομέρειες της στρατηγικής του, τις κράτησε τελείως κρυφές. «Φοβόμουν ότι θα χάναμε το στοιχείο της έκπληξης», λέει. «Χρειαζόμασταν τον αντίπαλο να σκεφτεί ότι είμαστε όλοι αναπτυγμένοι στις συνηθισμένες μας βάσεις, καπνίζοντας, παρακολουθώντας τηλεόραση και δημοσιεύοντας στο Facebook».

Όταν ξεκίνησε η εισβολή το πρωί της 24ης Φεβρουαρίου, ο στρατηγός είχε δύο στρατηγικούς στόχους για την άμυνα της Ουκρανίας.

«Δεν μπορούσαμε να επιτρέψουμε να πέσει το Κίεβο», λέει:  «Ακόμα κι αν σε ορισμένα μέρη αυτό θα απαιτούσε απώλεια εδάφους». Στόχος, με άλλα λόγια, ήταν να επιτραπεί στους Ρώσους να προχωρήσουν και στη συνέχεια να καταστρέψουμε τις δυνάμεις τους στο μέτωπο και τις γραμμές ανεφοδιασμού στα μετόπισθεν.  Μέχρι την έκτη μέρα της εισβολής, κατέληξε στο συμπέρασμα ότι αυτό λειτουργούσε. Οι Ρώσοι δεν κατάφεραν να πάρουν αεροδρόμια γύρω από το Κίεβο και είχαν προχωρήσει αρκετά βαθιά ώστε να αρχίσουν να ανοίγονται από τις γραμμές ανεφοδιασμού, γεγονός που τους άφηνε εκτεθειμένους.

Ξαφνιάστηκε από τις ρωσικές γκάφες

Ο Milley, ο Αμερικανός ομόλογός του Ζαλούζνι, έμεινε έκπληκτος όταν είδε τους Ουκρανούς να αντέχουν. Ρώτησε τον Ζαλούζνι εάν σχεδίαζε να υποχωρήσει σε ασφαλέστερο έδαφος. «Του είπα, ‘δεν σε καταλαβαίνω’», λέει στο TIME ο Ζαλούζνι. «Για μένα ο πόλεμος ξεκίνησε το 2014… Δεν έφυγα τότε και δεν πρόκειται να το βάλω στα πόδια τώρα».

Και ο ίδιος ξαφνιάστηκε από τις γκάφες της Ρωσίας. Όταν ο εχθρός αντιμετώπιζε βαριά αντίσταση ή έχανε την ικανότητα ανεφοδιασμού, δεν υποχωρούσε ούτε άλλαζε προσέγγιση. «Εξέθεταν τους στρατιώτες τους στη σφαγή», είπε ο Ζαλούζνι . «Επέλεξαν το σενάριο που μου ταίριαζε περισσότερο από όλα».

Παρότι οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοι συνέχισαν να πλημμυρίζουν τη χώρα με δισεκατομμύρια σε στρατιωτική βοήθεια, τα νέα κάποια στιγμή έγιναν δυσάρεστα.

Η Ρωσία σφυροκόπησε το στρατηγικό λιμάνι της Μαριούπολης, σκοτώνοντας χιλιάδες πολίτες.

Τον Μάιο, εκατοντάδες Ουκρανοί μαχητές που είχαν υπερασπιστεί το τελευταίο προπύργιο της πόλης, το χαλυβουργείο Azovstal, παραδόθηκαν. (Περισσότεροι από 150 επιστράφηκαν στις 21 Σεπτεμβρίου σε ανταλλαγή αιχμαλώτων, συμπεριλαμβανομένων πέντε κορυφαίων Ουκρανών διοικητών.)

Ανακαλύφθηκαν ομαδικοί τάφοι σε πόλεις και χωριά που είχαν καταλάβει τα ρωσικά στρατεύματα. Ωστόσο, οι Ουκρανοί αξιωματούχοι επέμειναν ότι μπορούσαν να κερδίσουν. «Θα πολεμήσουμε μέχρι την τελευταία σταγόνα αίματος», είπε ο Ζαλούζνι στο TIME.

• Λίγες εβδομάδες αργότερα, η Ουκρανία άρχισε να κάνει κάτι που φάνηκε ασυνήθιστο στους στρατιωτικούς αναλυτές.

Από την κορυφή της κυβέρνησης, Ουκρανοί αξιωματούχοι, συμπεριλαμβανομένου του Ζελένσκι και του υπουργού Άμυνας Ολέξι Ρέζνικοφ, άρχισαν να διαφημίζουν δημόσια τις προετοιμασίες τους για μια επιχείρηση μεγάλης κλίμακας για την ανακατάληψη εδάφους στον νότο.

Εν αναμονή μιας επίθεσης, η Ρωσία άρχισε να επανατοποθετεί στρατεύματα, συμπεριλαμβανομένων ορισμένων από τις πιο επίλεκτες μονάδες της από άλλες περιοχές για να ενισχύσει τις θέσεις της στο νότο. Στις 29 Αυγούστου, ο ουκρανικός στρατός ανακοίνωσε ότι η πολυαναμενόμενη νότια επίθεση είχε ξεκινήσει.

Υπήρχαν όμως ενδείξεις ότι κάτι άλλο συνέβαινε. 

Πέντε ημέρες αργότερα, τα ουκρανικά στρατεύματα εξαπέλυσαν αιφνιδιαστική επίθεση στα βορειοανατολικά της χώρας.

Οι Ρώσοι πιάστηκαν απροετοίμαστοι.  Πολλοί τράπηκαν σε άτακτη φυγή, αφήνοντας πίσω τους όπλα και εξοπλισμό. Τοπικές αναφορές έδειχναν μια ταπεινωτική εικόνα υποχώρησης, περιγράφοντας στρατιώτες που έκλεβαν ρούχα, ποδήλατα και αυτοκίνητα πολιτών για να δραπετεύσουν.

Σε έξι ημέρες, ο ουκρανικός στρατός ανακατέλαβε περίπου 3.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα εδάφους που κατείχε η Ρωσία, συμπεριλαμβανομένων στρατηγικών σημαντικών σιδηροδρομικών κόμβων που χρησιμοποιήθηκαν για τον ανεφοδιασμό των δυνάμεών του.

Το χτύπημα κατέπληξε το Κρεμλίνο, τους Αμερικανούς αξιωματούχους, ακόμη και τους κορυφαίους Ουκρανούς. «Έμαθα τον εαυτό μου να μετριάζει τις προσδοκίες μου, για να μην απογοητεύομαι αργότερα», λέει ο υπουργός Άμυνας Ρέζνικοφ στο TIME. «Ορισμένες ανακαταλήψεις συνέβησαν λίγο πιο γρήγορα από ό,τι είχε προγραμματιστεί».

Τότε θα χτυπούσαμε

Η τεχνογνωσία, οι πληροφορίες και τα προηγμένα όπλα που παρείχε η Δύση βοήθησαν επίσης. «Μας έδωσαν την τοποθεσία του εχθρού, πόσοι από αυτούς βρίσκονται σε αυτήν την τοποθεσία και τι έχουν αποθηκεύσει εκεί», λέει ο Ρέζνικοφ.

«Τότε θα χτυπούσαμε». Το σύστημα πυραύλων πυροβολικού υψηλής κινητικότητας (HIMARS) που παρείχε το Πεντάγωνο επέτρεψε στην Ουκρανία να καταστρέψει αποθήκες πυρομαχικών, καυσίμων και θέσεις διοίκησης.

Τα ελαφρύτερα οχήματα, όπως τα humvees που δόθηκαν από τις ΗΠΑ, καθώς και τα φορτηγά και τα τανκς που στάλθηκαν από το Ηνωμένο Βασίλειο, την Αυστραλία, την Ολλανδία, την Πολωνία και την Τσεχική Δημοκρατία, τους επέτρεψαν να ξεπεράσουν τους Ρώσους. «Οι Ουκρανοί έχουν προχωρήσει σε πολύ καλύτερα κατανεμημένες επιχειρήσεις σε τακτικό επίπεδο», λέει ο Τζέφρι Έντμοντς, πρώην αναλυτής της CIA και διευθυντής της Ρωσίας στο Εθνικό Συμβούλιο Ασφαλείας. «Είναι πολύ πιο πειθαρχημένοι».

Επίσης κρίσιμη, λένε οι Ουκρανοί αξιωματούχοι, ήταν η ευέλικτη δομή διοίκησης που τους επέτρεψε να εκμεταλλευτούν τη γρήγορη ρωσική κατάρρευση. «Ο ουκρανικός στρατός έχει την ελευθερία να λαμβάνει αποφάσεις σε κάθε επίπεδο», λέει ο Ρέζνικοφ, παρομοιάζοντάς το με τα πρότυπα του ΝΑΤΟ. «Το κάνουν γρήγορα, σε αντίθεση με τους Ρώσους».

Οι Ουκρανοί αξιωματούχοι φροντίζουν να αποδίδουν τα εύσημα για τις μέχρι τώρα στρατιωτικές επιτυχίες. «Δεν είναι μια ιστορία ενός αστεριού, αλλά ενός αστερισμού της στρατιωτικής μας ελίτ», λέει ο Ρέζνικοφ, ονομάζοντας έναν μακρύ κατάλογο διάσημων αξιωματικών από τις ένοπλες δυνάμεις – το πεζικό, το ναυτικό, την αεροπορία, το ιατρικό σώμα και άλλα.

Οι φήμες για κόντρα με τον Ζελένσκι

Υπάρχουν φήμες για εντάσεις μεταξύ του Ζελένσκι και του ανώτατου στρατιωτικού διοικητή του, αν και ο Πρόεδρος και οι βοηθοί του τις έχουν απορρίψει. «Η λεγόμενη σύγκρουση με το Ζαλούζνι είναι επινοημένη από την αρχή μέχρι το τέλος», λέει ο Oleksiy Arestovych, βοηθός του Zelensky και βετεράνος της στρατιωτικής υπηρεσίας πληροφοριών της Ουκρανίας. «Από τη μια πλευρά, είναι προφανώς φτιαγμένο. Από την άλλη, έχει οδυνηρό αποτέλεσμα, γιατί η πρόκληση σύγκρουσης μεταξύ του στρατιωτικού διοικητή και του αρχιστράτηγου είναι καταστροφή».

Σκληραγωγημένοι από τον πόλεμο, οι Ουκρανοί ηγέτες γνωρίζουν ότι οι πρόσφατες επιτυχίες έχουν κερδίσει μόνο χρόνο. «Η Ρωσία έχει ποντάρει τα πάντα σε αυτόν τον πόλεμο», λέει ο Danilov, επικεφαλής του Συμβουλίου Εθνικής Ασφάλειας και Άμυνας της Ουκρανίας. «Ο Πούτιν δεν μπορεί να χάσει. Το διακύβευμα είναι πολύ υψηλό».

Οι επιχειρήσεις της Ουκρανίας στο νότο έχουν προχωρήσει αργά. Καθώς πλησιάζει ο χειμώνας, το Κίεβο πρέπει να φροντίσει να μην υπερεκτείνει τις δυνάμεις του. Και υπάρχουν δυνάμεις που παίζουν έξω από τον έλεγχο της Ουκρανίας. Η διαφαινόμενη ενεργειακή κρίση θα μπορούσε να μειώσει τη δυτική στρατιωτική υποστήριξη, με τη Ρωσία να μειώνει ήδη τις προμήθειες φυσικού αερίου στην Ευρώπη από 40% σε 9%.

Από την πλευρά του, ο Ζαλούζνι όμως λέει:  «Γνωρίζοντας ο,τι ξέρω από πρώτο χέρι για τους Ρώσους, η νίκη μας δεν θα είναι οριστική», είπε στο TIME.

«Η νίκη μας θα είναι μια ευκαιρία να πάρουμε μια ανάσα και να προετοιμαστούμε για τον επόμενο πόλεμο».

TIME's new cover: Inside the Ukrainian counterstrike that turned the tide of the war https://t.co/s4xdQEbFgN pic.twitter.com/V3z2Lua07h

— TIME (@TIME) September 26, 2022

 

Πηγή: TIME

 

Άφεση αμαρτιών αν πεθάνεις στην Ουκρανία: Με πιστόλι στον αριστερό κρόταφο και τον σταυρό του Κύριλλου στον δεξί, ωθούν τους Ρώσους προς σφαγή [videos]

Ακολουθήστε τη HELLAS JOURNAL στη NEWS GOOGLE