FILE PHOTO: Greek Prime Minister Kyriakos Mitsotakis (L), Spanish Prime Minister Pedro Sanchez (C) and Cyprus President Nicos Anastasiades (R) chat prior to a European Council Summit in Brussels, Belgium. EPA, OLIVIER HOSLET
Ο τουρκικός επεκτατισμός προχωρεί σε στρατιωτικές εισβολές στις περιπτώσεις συντριπτικής υπεροπλίας έναντι του θύματος π.χ. στο Ιράκ, στο Αφρίν της Συρίας, στη Λιβύη… Έτσι έγινε και με την χουντική προδοσία στην Κύπρο το 1974.
Έναντι μιας αποφασισμένης και αμυντικά ενισχυμένης Ελλάδας, η Τουρκία φτάνει μέχρι εκεί που δεν υπάρχει στρατιωτική αντίδραση.
Σήμερα, που μια ελληνοτουρκική σύρραξη θα κατέληγε το πιθανότερο σε τουρκική αποτυχία προκαλώντας απρόβλεπτες ανατροπές εντός Τουρκίας, η τουρκική επιδίωξη είναι για «θερμό επεισόδιο» με σκοπό να μετατρέψει τις παράνομες διεκδικήσεις της σε διμερείς διαφορές και σε πάγωμα κάθε ελληνικής ενεργειακής πρωτοβουλίας για εξορύξεις.
Την ίδια στιγμή, η Τουρκία προχωρεί στη Μαύρη Θάλασσα σε ενεργειακές υποδομές και στο σχέδιο πυρηνικής ενέργειας. Έναντι ενός τέτοιου επεκτατισμού, η ουσία βρίσκεται στην αποτροπή μέσω αμυντικών δυνατοτήτων και συμμαχιών.
Ιδιαίτερα για την αδύνατη Κύπρο, η αλληλεγγύη της Ευρωπαϊκής ¨ενωσης (Ε.Ε.) έχει μεγάλη σημασία καθώς σήμερα επικρατούν οι πλέον ευνοϊκές συνθήκες από την ένταξη στην ΕΕ:
Ειδικά ο Υπουργός Εξωτερικών Ιωάννης Κασουλίδης δεν βλέπει τουρκικές παρανομίες (ούτε στα Βαρώσια, ούτε παραβιάσεις κυριαρχικών δικαιωμάτων από τουρκικά πλοία, ούτε από κατασκοπευτικά στον εναέριο χώρο της Κύπρου) κι εμμένει σε Μέτρα Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης ενώ θεωρεί το φυσικό αέριο εμπόδιο στη λύση του Κυπριακού που πρέπει να παραμεριστεί.
Ενώπιον των παράνομων τουρκικών διεκδικήσεων, η πολιτική της αδράνειας των Αθηνών και της Λευκωσίας όπως ακολουθείτο επί δεκαετίες, επέφερε νομοτελειακά ήττες.
Συγκεκριμένα, όταν οι κ. Μητσοτάκης-Δένδιας επιδεικνύουν σε ξένους τον χάρτη με το περιβόητο τουρκο-λιβυκό μνημόνιο, στην πράξη αναδεικνύεται η διορατικότητα του Προέδρου Τάσσου Παπαδόπουλου ο οποίος επέμενε σε ρύθμιση της ΑΟΖ Ελλάδας-Κύπρου, αλλά δεν έγινε από επιλογή της Αθήνας.
Σήμερα, με τα δύο κράτη εντός ΕΕ να «αδυνατούν» να ρυθμίσουν ΑΟΖ μεταξύ τους, το σύνδρομο της ηττοπάθειας συνεχίζεται…
Επιπλέον, αναδεικνύεται η τεράστια στρατηγική αξία του φυσικού αερίου για την Ευρώπη και τον κόσμο, με αναφορά σε υποδομές όπως τον αγωγό East-Med, να ανακτούν νέας προσοχής παρά την τουρκική εναντίωση.
Όμως, με τέτοια εγχώρια μυαλά στο λήθαργο των ΜΟΕ που θεωρούν το φυσικό αέριο πρόβλημα σε ένα κόσμο που ανταγωνίζεται να το αξιοποιήσει, οι όποιες δυνατότητες έχουμε θα εκλείψουν. Η ελπίδα βρίσκεται στους σκεπτόμενους πολίτες.
(*) Ο Κώστας Μαυρίδης είναι Ευρωβουλευτής του ΔΗΚΟ (S & D), και Πρόεδρος Πολιτικής Επιτροπής για την Μεσόγειο – [email protected]
Ακολουθήστε τη HELLAS JOURNAL στη NEWS GOOGLEΕυρωπαϊστές, ευρωλάγνοι και αντιευρωπαίοι: Επιβλήθηκε στο λαό της Κύπρου η υποκρισία και η αδικία