Αποχαιρετισμός στον διάσημο γλύπτη Ι. Αβραμίδη

Ο Ιωάννης Αβραμίδης, γεννήθηκε το 1922 στο Βατούμ της Μαύρης Θάλασσας όπου είχαν καταφύγει οι Έλληνες γονείς του, εγκαταλείποντας τα Σούρμενα κοντά στην Τραπεζούντα για να αποφύγουν τους διωγμούς των Τούρκων. Στο Βατούμ ο ίδιος, ήδη σε ηλικία 14 ετών, φοιτούσε στην Κρατική Σχολή Τέχνης της γεωργιανής πόλης.

Με την επικράτηση του νέου σοβιετικού καθεστώτος ωστόσο, ο έμπορος πατέρας του Αβραμίδη έμεινε χωρίς δουλειά και στα 1937, στο πλαίσιο των σταλινικών διώξεων, οδηγήθηκε στη Σιβηρία από όπου δεν ξαναγύρισε. Έτσι, η μητέρα του αποφάσισε το 1939 την εγκατάσταση της οικογένειας στην Αθήνα, όπου υπήρχαν κάποιοι συγγενείς. Στα χρόνια της ναζιστικής Κατοχής, η οικογένεια του γλύπτη βρήκε φιλοξενία στην Πτολεμαΐδα.
Το 1943, ο νεαρός Ιωάννης Αβραμίδης θα μεταφερθεί με τρένο στη Βιέννη, όπου αρχικά θα κλειστεί σε ναζιστικό στρατόπεδο καταναγκαστικής εργασίας, για να αρχίσει μετά την απελευθέρωση το 1945, να σπουδάζει ζωγραφική δίπλα στον Δανό, Ρόμπιν Κρίστιαν Αντερσεν, ενώ το 1953 στρέφεται στη γλυπτική, πάντα στην Ακαδημία Καλών Τεχνών της Βιέννης, μαθητεύοντας δίπλα στο διάσημο Φριτς Βότρουμπα.

Από τα πρώτα χρήματά του που κερδίζει ως γλύπτης, ο Έλληνας καλλιτέχνης εμβάζει ένα μεγάλο ποσό – σε σημερινές τιμές πάνω από 50.000 ευρώ στην Αθήνα, για τη σωτηρία της Ακρόπολης.

Όπως τονίζουν οι τεχνοκριτικοί, η μετέπειτα δημιουργική πορεία του σημαδεύεται από τη εστίασή του στην αρχαία ελληνική τέχνη και την ανθρωποκεντρική ελληνική παράδοση. Ο ίδιος, ζωγράφος και γλύπτης, εμμένει στην αυστηρή ποιότητα του σχεδίου του, έχοντας ως αφετηρία την οπτική πραγματικότητα, ενώ αργότερα, στρέφεται σε ελεύθερες αναζητήσεις πλαστικών εκφράσεων, οικειοποιούμενος, σε αρκετές περιπτώσεις, γεωμετρικό λεξιλόγιο.

Το 1956 του απονεμήθηκε το κρατικό βραβείο της Ακαδημίας Καλών Τεχνών της Βιέννης, για να ακολουθήσει το Αυστριακό Βραβείο Γλυπτικής και κατόπιν το Μεγάλο Αυστριακό Κρατικό Βραβείο το 1973, αλλά και οι επίσημες εκπροσωπήσεις της Αυστρίας, από τον ίδιο, στη Μπιεννάλε της Βενετίας, όπου απέσπασε το βραβείο (1962), και στην “Ντοκουμέντα” στο Κάσελ της Γερμανίας (1974 και 1977).

Από το 1968 έως το 1992, ο Ιωάννης Αβραμίδης διετέλεσε τακτικός καθηγητής της Ακαδημίας Καλών Τεχνών της Βιέννης, διευθύνοντας τη Σχολή Γλυπτικής, ενώ ενδιάμεσα υπήρξε επισκέπτης καθηγητής στην Ανωτάτη Σχολή Εικαστικών Τεχνών του Αμβούργου.

Το 1997 στη Θεσσαλονίκη, με την Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης, ο Ιωάννης Αβραμίδης έκανε την πρώτη του μεγάλη έκθεση στην Ελλάδα και ακολούθησε μια δεύτερη στην Αθήνα.
«Από τους εξέχοντες πρωταγωνιστές της σύγχρονης ευρωπαϊκής γλυπτικής τέχνης, αλλά και ως καθηγητής στις Ακαδημίες Καλών Τεχνών της Βιέννης και του Αμβούργου, ο διεθνούς φήμης γλύπτης Ιωάννης Αβραμίδης, τον οποίο είχε τιμήσει η ελληνική πολιτεία με τον Ταξιάρχη του Τάγματος του Φοίνικος, διαμόρφωσε δύο γενιές σημαντικών καλλιτεχνών» τονίζει σε δήλωσή του ο Έλληνας υπουργός Πολιτισμού και Αθλητισμού, Αριστείδης Μπαλτάς, για την είδηση του θανάτου του Ιωάννη Αβραμίδη.

«Συλλυπούμαστε τους οικείους του και τους μεταφέρω τις ευχαριστίες όλων μας για την προσφορά του στο σύγχρονο ευρωπαϊκό πολιτιστικό τοπίο», προσθέτει στη δήλωσή του ο Έλληνας υπουργός.

Από την πλευρά του, ο Αυστριακός υπουργός Πολιτισμού, Γιόζεφ Όστερμαγιερ, σε δήλωσή του για τον Ιωάννη Αβραμίδη – ο οποίος άφησε την τελευταία του πνοή ξημερώματα του περασμένου Σαββάτου (16 Ιανουαρίου) στη Βιέννη, σε ηλικία 93 χρόνων – επισημαίνει πως με το θάνατο του, «η Αυστρία χάνει έναν από τους σημαντικότερους πρωτοποριακούς γλύπτες της εποχής μας, ο οποίος με τη διεθνή του δράση ενίσχυσε έντονα τη φήμη της Αυστρίας ως πατρίδας μεγάλων δημιουργημάτων».