Η DW συγκρίνει την αθανασία Μίκη και Μπετόβεν: Δυο νότες του Ζορμπά, αντί για τέσσερις της 5ης Συμφωνίας [βίντεο]

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Ύμνος από τον Πρόεδρο της Κύπρου: “Ήταν κάτι πολύ πιο ευρύ και πολύ πιο σημαντικό ο Μίκης, ήταν μία πολυσχιδής προσωπικότητα με θέση, με άποψη, με ξεκάθαρες θέσεις”

Αντίδωρο τιμής και εκτίμησης του κυπριακού λαού σε όσα έχει προσφέρει ο Μίκης στο νησί: Ο Πρόεδρος της Κύπρου στα Χανιά για να τιμήσει τον μεγάλο Έλληνα

Σε κλίμα συγκίνησης στο κοιμητήριο του Γαλατά στα Χανιά τελέστηκε το ετήσιο μνημόσυνο του σπουδαίου Μίκη Θεοδωράκη

Προφανώς όταν κάποιος υποστηρίζει ότι ο μεγάλος Έλληνας μουσικοσυνθέτης, Μίκης Θεοδωράκης είναι πιο σημαντικός από τον Λούντβιχ βαν Μπετόβεν στην παγκόσμια μουσική σκηνή, υπερβάλλει και το γνωρίζει.

Όμως το επιχείρημα ότι χρειάζονται μόλις δύο νότες του Ζορμπά για να τον αναγνωρίσεις σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης και τέσσερις από την 5η Συμφωνία του Μπετόβεν, τη Συμφωνία της Μοίρας, τη διασημότερη του Γερμανού συνθέτη είναι καταλυτικό.

Και όταν μάλιστα προέρχεται από Γερμανούς μουσικοκριτικούς τότε αποκτά ακόμη μεγαλύτερη σημασία. Η DW παρουσίασε ένα βίντεο με όλα όσα λένε γι’ αυτόν οι Γερμανοί.

Σε κάθε περίπτωση, στα 96α του γενέθλια ο Μίκης Θεοδωράκης είναι σίγουρα από τους μεγαλύτερους εν ζωή συνθέτες και ένας από τους μεγάλους της παγκόσμιας μουσικής.

Σημειώνει η DW: Γιατί οι Γερμανοί αγαπούν τόσο τον Μίκη Θεοδωράκη; Τι τους συγκινεί στα τραγούδια του κι ας μην καταλαβαίνουν ελληνικά; Ο Γερμανός μουσικός Χένινγκ Σμιντ, συνεργάτης του Έλληνα συνθέτη εδώ και 30 χρόνια μιλά στο κανάλι της DW Greek.

Ο Μιχαήλ (Μίκης) Θεοδωράκης γεννήθηκε στη Χίο στις 29 Ιουλίου 1925, από πατέρα Κρητικό και μητέρα Μικρασιάτισσα. Λόγω της επαγγελματικής ιδιότητας του πατέρα του (ανώτερος δημόσιος υπάλληλος) πέρασε τα παιδικά του χρόνια μετακινούμενος σε διάφορες πόλεις της Ελλάδας: Μυτιλήνη (1925-1928), Σύρο και Αθήνα (1929), Ιωάννινα (1930-1932) Αργοστόλι (1933-1936), Πάτρα (1937-1938), Πύργο (1938-1939) και Τρίπολη (1939-1943).

Οι πρώτες συνθέσεις και τα πρώτα ποιήματα
Πριν από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο είχε ανακαλύψει την αγάπη του για τη μουσική κι έγραψε τις πρώτες του συνθέσεις, ενώ το 1942 εξέδωσε τα πρώτα του ποιήματα, με το ψευδώνυμο Ντίνος Μάης. Το 1943 εγκαθίσταται οριστικά στην Αθήνα και συνεχίζει τις μουσικές του σπουδές, με δάσκαλο τον Φιλοκτήτη Οικονομίδη. Παράλληλα, αναπτύσσει αντιστασιακή δράση, μέσα από τις τάξεις της ΕΠΟΝ και του ΚΚΕ. Θα συλληφθεί από τους Ιταλούς και στη φυλακή θα γνωρίσει το έργο του Μαρξ.

Κατά τη διάρκεια του Εμφυλίου Πολέμου (1946-1949) θα εξοριστεί πρώτα στην Ικαρία και στη συνέχεια στη Μακρόνησο. Οι πολιτικές του διώξεις δεν ανακόπτουν το δημιουργικό του έργο. Συνθέτει έργα «κλασσικής» μουσικής και στις 5 Μαρτίου 1950 παρουσιάζεται στο θέατρο «Ορφέας» της Αθήνας το πρώτο του έργο, «Πανηγύρι της Ασή-Γωνιάς» (1946), από την Κρατική Ορχήστρα Αθηνών, με μαέστρο τον δάσκαλό του Φιλοκτήτη Οικονομίδη.

Το 1953 θα νυμφευθεί τη γιατρό Μυρτώ Αλτίνογλου (το ζευγάρι απέκτησε δύο παιδιά, τον Γιώργο και τη Μαργαρίτα) και θα συνεχίσει τις μουσικές του σπουδές στο Παρίσι, με δασκάλους τον Ολιβιέ Μεσιάν και τον Εζέν Μπιγκό. Συνεχίζει να συνθέτει και το 1959 του απονέμεται το βραβείο «Κόπλεϋ» για τον καλύτερο Ευρωπαίο συνθέτη της χρονιάς.

Η μελοποίηση του “Επιτάφιου” του Γιάννη Ρίτσου

Ένα βράδυ του 1958, ενώ περιμένει τη γυναίκα του στο αυτοκίνητο, διαβάζει τον «Επιτάφιο» του Γιάννη Ρίτσου κι επί τόπου μελοποιεί τα πρώτα οκτώ ποιήματα. Το 1960 θα ηχογραφηθούν για πρώτη φορά με τη φωνή του Γρηγόρη Μπιθικώτση.

Είναι η εποχή, που ο Θεοδωράκης περνάει στο χώρο του τραγουδιού και «παντρεύει» τους λαϊκούς ρυθμούς, τα λαϊκά όργανα, τους λαϊκούς τραγουδιστές και την ποίηση των κορυφαίων εκπροσώπων της γενιάς του ’30 (Σεφέρης, Ελύτης, Ρίτσος κ.ά.).

Από τα έργα του εκείνης της περιόδου ξεχωρίζουν τα: «Αρχιπέλαγος», «Πολιτεία Α’ και Β’», «Επιφάνεια», «Μαουτχάουζεν», «Άξιον Εστί». Επίσης, θα γράψει μουσική για την ταινία του Μιχάλη Κακογιάννη «Ζορμπάς» (1964) και για δύο θεατρικές παραστάσεις που σημάδεψαν τη δεκαετία του ’60, τη «Μαγική Πόλη» και τη «Η γειτονιά των Αγγέλων». Το 1963, μετά τη δολοφονία του Γρηγόρη Λαμπράκη, ιδρύεται η «Νεολαία Λαμπράκη», της οποίας εκλέγεται Πρόεδρος. Την ίδια εποχή εκλέγεται βουλευτής της ΕΔΑ.

Με την επιβολή της δικτατορίας της 21ης Απριλίου 1967 θα αρχίσει ένας νέος κύκλος διώξεων και εξοριών για τον συνθέτη, που θα τελειώσει το 1970 με την αμνηστία που θα του χορηγηθεί, ύστερα από διεθνή κατακραυγή και προσπάθειες προσωπικοτήτων, όπως ο Ντμίτρι Σοστακόβιτς, ο Λέοναρντ Μπερνστάιν, ο Χάρι Μπελαφόντε, ο Άρθουρ Μίλερ και ο Χανς Άισλερ. Θα φύγει στο εξωτερικό και θα δώσει δεκάδες συναυλίες εναντίον των συνταγματαρχών, που θα τον κάνουν παντού γνωστό ως σύμβολο του αντιδικτατορικού αγώνα.

Πηγή: DW, ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ

Ακολουθήστε τη HELLAS JOURNAL στη ΝΕWS GOOGLE

Γιορτές τέχνης και τον Αύγουστο σε μνημεία και αρχαιολογικούς χώρους στη Θεσσαλονίκη