ΓΝΩΜΕΣ
30/09/2025 | 06:30
“C’est la vie”: Εάν δεν αλλάξουμε τη στάση μας έναντι όσων αμφισβητούν την εθνική μας κυριαρχία, κάποια στιγμή θα αφυπνιστούμε βιαίως από τραγικά “τετελεσμένα”
Στην πολιτική οι χαρισματικοί σχεδιάζουν και καθορίζουν τις εξελίξεις. Οι μέτριοι τις διαβλέπουν και τις διαχειρίζονται κατά το δυνατόν. Οι ανεπαρκείς απλώς τις παρακολουθούν αμήχανοι και, εντέλει, αρνούνται να αναλάβουν την προσωπική τους ευθύνη ενώπιον της Ιστορίας και καλούν τον λαό τους να πληρώσει το τίμημα της δικής τους αδαημοσύνης.
Η συγκεκριμένη επώδυνη αλήθεια αποτυπώνεται δυστυχώς τα τελευταία δύο και πλέον έτη και στην πολιτική που ακολουθεί η Αθήνα έναντι της Άγκυρας.
Απρόθυμη να διαχειριστεί πιθανές εντάσεις -σαν να συνιστά συνθήκη sine qua non για την επίτευξη των προσωπικών πολιτικών στόχων ορισμένων μελών της πολιτικής ελίτ των Αθηνών η πάση θυσία αποφυγή δύσκολων καταστάσεων με την άκρως αναθεωρητική Τουρκία- η Αθήνα από την 7η Δεκεμβρίου 2023 έχει εγκλωβιστεί με τη «Διακήρυξη των Αθηνών» στη σχεδόν θανάσιμη για τα εθνικά μας συμφέροντα παγίδα του «ελληνοτουρκικού διαλόγου σε καλό κλίμα».
- Έτσι, ενώ η Αθήνα, απεκδυόμενη οικεία βουλήσει την «πανοπλία» του κράτους-μέλους της Ε.Ε., ενεπλάκη σε έναν άκρως επικίνδυνο (μόνο όμως για τα δικά της δίκαια) διάλογο και αρκέστηκε στο να «λούεται μακάρια» στα φαινομενικώς «ήρεμα νερά του Αιγαίου», η Άγκυρα εκμεταλλεύτηκε στο έπακρο την κατ’ όνομα «νηνεμία» για να «απλώσει τα θανάσιμα δίχτυα της»…
Ενόσω η Αθήνα «ξέπλενε» την άκρως αναθεωρητική Τουρκία «συζητώντας σε καλό κλίμα» τις παράνομες και παράλογες διεκδικήσεις της, η Άγκυρα σύναπτε σημαντικότατες οικονομικές και αμυντικές συμφωνίες με τη Ρώμη, με τη Μαδρίτη, με το Βερολίνο και, κυρίως, με την Ουάσιγκτον, ενώ παράλληλα αποκαθιστούσε πλήρως (όπως διαφαίνεται) τους διαύλους επικοινωνίας της με την Ανατολική Λιβύη και αναθέρμαινε τις σχέσεις τις με το Κάιρο…
- Παράλληλα, η Άγκυρα επεξέτεινε στον μέγιστο δυνατό βαθμό την επιρροή της στην Αλβανία και στη Συρία διευρύνοντας τον «φονικό βρόγχο» που μεθοδικότατα προετοιμάζει για τον Ελληνισμό.
Φυσική συνέπεια αυτών των εκ διαμέτρου αντίθετων πολιτικών επιλογών είναι το ότι η Αθήνα αφενός βρίσκεται σχεδόν αποκομμένη από τους ισχυρότερους παίκτες της παγκόσμιας γεωπολιτικής σκακιέρας (ΗΠΑ του προέδρου D. Trump και Ρωσία του Vl. Putin) και αφετέρου διατηρεί πολύ «χλιαρές» και αβέβαιες επί της ουσίας σχέσεις με παραδοσιακούς συμμάχους και εταίρους της (Γερμανία, Ιταλία, Ισπανία, Αίγυπτο κ.ά.), οι οποίοι φαίνεται ότι δικαίως έχουν καταλήξει πλέον στο συμπέρασμα πως η Αθήνα είναι γι’ αυτούς ή «δεδομένη» ή άνευ ουσιαστικής σημασίας σε σχέση με την Άγκυρα ή ακόμα και αναξιόπιστη για συνεργασία σε υψηλής σημασίας γεωπολιτικούς και γεωστρατηγικούς στόχους…
Κατά τα φαινόμενα, η Άγκυρα μάλλον εκτιμά ότι οι συνθήκες είναι πρόσφορες για να «ταράξει τα νερά» του Αιγαίου ξανά και να επιδιώξει την επιβολή νέων τετελεσμένων στην Αθήνα.
- Και μιλάμε για νέα τετελεσμένα εις βάρος της Αθήνας, αφού τόσο η πολύ πρόσφατη ιστορία των επεισοδίων στην Κάσο (με την επ’ αόριστον διακοπή των εργασιών για την πόντιση του καλωδίου ηλεκτρικής διασύνδεσης Ελλάδος-Κύπρου-Ισραήλ) όσο και η υπερβολικά «συνετή και λελογισμένη» ανακήρυξη των θαλασσίων πάρκων της Ελλάδος στο Νότιο Αιγαίο, συνιστούν δυστυχώς πραγματικότητα.
Αυτό προκύπτει από το «πάγωμα» του προγράμματος της ηλεκτρικής διασύνδεσης Ελλάδος-Κύπρου-Ισραήλ «έως ότου οι συνθήκες καταστούν κατάλληλες», αλλά και από την «απάντηση» της Άγκυρας με τη μαξιμαλιστική ανακήρυξη τουρκικών θαλασσίων πάρκων στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο.
Το φοβικό σύνδρομο
Κατά τα φαινόμενα η Άγκυρα θα επιχειρήσει να ταράξει ξανά τα «ήρεμα νερά» του Αιγαίου, προκειμένου να επανενεργοποιήσει στον μέγιστο δυνατό βαθμό το φοβικό σύνδρομο της Αθήνας -αυτό εκδηλώθηκε ύστερα από την τραγική διαχείριση της «Κρίσης των Ιμίων» τον Δεκέμβριο του 1995 και τον Ιανουάριο του 1996 από την τότε Ελληνική Κυβέρνηση- και να προωθήσει με μηδενικό ουσιαστικό κίνδυνο / κόστος για την ίδια τους αναθεωρητικούς στόχους της εις βάρος μας.
Στο πνεύμα αυτό ο Τούρκος Πρόεδρος ακύρωσε τη συνάντησή του με τον Έλληνα Πρωθυπουργό στη Νέα Υόρκη, ακριβώς για να δείξει προς κάθε κατεύθυνση ποιος είναι αυτός που ελέγχει απολύτως τον ελληνοτουρκικό διάλογο.
Στο ίδιο πλαίσιο εντάσσονται προφανώς και οι προκλητικότατες δηλώσεις του Τούρκου Υπ.Εξ. στη Νέα Υόρκη περί υποτιθέμενης τουρκικής μειονότητας στη Δυτική Θράκη και στη Ρόδο, από την οποία μάλιστα «η Ελλάδα στερεί θεμελιώδη δικαιώματα και ελευθερίες».
Έως τη στιγμή που γράφεται το παρόν κείμενο το Υπ.Εξ. της Ελλάδος δεν έχει απαντήσει επισήμως στις ανιστόρητες, παράνομες και εμπρηστικότατες δηλώσεις του Τούρκου Υπ.Εξ.
Ουδέποτε επίσης το Υπ.Εξ. της Ελλάδος από τη δεκαετία του 1950 έως και σήμερα έχει καταγγείλει επισήμως και με τη δέουσα δριμύτητα την επί πολλές δεκαετίες συστηματική και μεθοδικότατη βίαιη εκρίζωση της Ελληνικής Εθνικής Μειονότητας από την Κωνσταντινούπολη, την Ίμβρο και την Τένεδο…
Η Ελληνική Κυβέρνηση, ύστερα από την πολύ δυσάρεστη και προσβλητική για τη χώρα μας εμπειρία της Νέας Υόρκης με την ακύρωση από τον Τούρκο Πρόεδρο της προγραμματισμένης συνάντησής του με τον Έλληνα Πρωθυπουργό, επιχειρεί να διασκεδάσει τις εντυπώσεις του εσωτερικού ακροατηρίου υπερπροβάλλοντας ότι
- α). η χώρα μας έχει ενταχθεί στο πρόγραμμα των μαχητικών αεροσκαφών F-35 (με 20+20 αεροσκάφη) ενώ η Τουρκία έχει αποκλειστεί,
- β). η Ελλάδα διαθέτει 24 μαχητικά αεροσκάφη Rafale (4ης+ γενιάς), και
- γ). η Ελλάδα έχει ήδη αναβαθμίσει 42 μαχητικά αεροσκάφη F-16 στην έκδοση Viper και βρίσκεται εν εξελίξει η αναβάθμιση άλλων περίπου 40.
Βεβαίως, όλα αυτά είναι απολύτως αληθινά και συνιστούν μεγάλες επιτυχίες για τη χώρα μας!
Ωστόσο, τα επιχειρήματα αυτά δεν αποτυπώνουν την πλήρη εικόνα του «ελληνοτουρκικού ισοζυγίου», αλλά ένα επιλεκτικό και μη αντιπροσωπευτικό μέρος της, αφού
- α) ο Αμερικανός Πρόεδρος συζητά επισήμως πλέον το ενδεχόμενο επιστροφής της Τουρκίας στο πρόγραμμα των μαχητικών αεροσκαφών F-35 (ο λόγος περί 100 αεροσκαφών, με «επίπονες» φυσικά υποχωρήσεις εκ μέρους της Τουρκίας, οι οποίες ωστόσο δεν αφορούν στην Ελλάδα),
- β) έχει συμφωνηθεί από τη Γερμανία, τη Μεγάλη Βρετανία και τη Γαλλία η πώληση στην Τουρκία 40 μαχητικών αεροσκαφών Eurofighter (μαζί με τους πυραύλους Meteor προφανώς, αφού αυτό συνιστά προϋπόθεση εκ μέρους της Τουρκίας), και
- γ). οι ΗΠΑ έχουν εγκρίνει την πώληση στην Τουρκία 40 νέων μαχητικών αεροσκαφών F-16 Viper και 80 περίπου πακέτων εκσυγχρονισμού παλαιότερου τύπου τουρκικών μαχητικών F-16.
Ουδείς πλέον μπορεί να υποστηρίξει πειστικά ότι η «Διακήρυξη των Αθηνών» και ο «ελληνοτουρκικός διάλογος με ήρεμα νερά στο Αιγαίο» ωφέλησε την Ελλάδα. Για την ακρίβεια, συνέβη το απευκταίο, δηλ. ωφελήθηκε αποκλειστικά η Τουρκία και μάλιστα πολλαπλώς.
Είναι βέβαιο ότι πολύ σύντομα η Τουρκία θα επιστρέψει στη «γραμμή» των προκλήσεων επί του πεδίου και μάλιστα με περισσότερο θράσος και με ακόμα πιο διευρυμένη ατζέντα παράνομων και παράλογων διεκδικήσεων εις βάρος της Ελλάδος.
Και θα το είχε ήδη πράξει προ πολλού, εάν δεν «έτρεμε» κυριολεκτικά το Ισραήλ, το οποίο αναμφίβολα διαθέτει και την πολιτική βούληση και τη στρατιωτική ισχύ να δώσει ανά πάσα στιγμή στην Τουρκία το «σκληρό μάθημα» που της οφείλει η Ιστορία.
- Εξ ου και η τόσο εποικοδομητική και αμοιβαίως επωφελής σχέση και συνεργασία μας σε κάθε επίπεδο με το Ισραήλ επιβάλλεται να διαφυλαχθεί ως κόρη οφθαλμού και να ενισχύεται διαρκώς.
Οι θεσμικώς υπεύθυνοι για την προάσπιση του εθνικού μας συμφέροντος επιβάλλεται έστω και τώρα να συνειδητοποιήσουν και να αποδεχθούν ότι η πολιτική του κατευνασμού που κατά τα τελευταία δύο περίπου έτη ακολουθείται έναντι της Τουρκίας (αλλά και έναντι της Αλβανίας και της Δημοκρατίας της Βόρειας Μακεδονίας) διόλου μας ωφέλησε.
Εάν δεν συμβεί αυτό και εάν δεν αλλάξουμε άρδην τη στάση μας έναντι όσων ευθέως αμφισβητούν την εθνική μας κυριαρχία και τα κυριαρχικά μας δικαιώματα, κάποια στιγμή θα αφυπνιστούμε βιαίως από τραγικά «τετελεσμένα», τα οποία θα είναι πλέον κυριολεκτικώς τετελεσμένα.
Και, εάν τότε αρχίσουμε να κλαυθμυρίζουμε σε συμμάχους και εταίρους μας και να επαιτούμε τη συνδρομή τους, δικαίως θα μας «γυρίσουν την πλάτη» λέγοντάς μας «c’est la vie»…
* Δρ. Κωνσταντίνος Παΐδας, Αρθρογράφος
Καθηγητής Βυζαντινής Φιλολογίας στο Τμήμα Φιλολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής του Εθνικού & Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών.
-
Τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν απαραίτητα τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες κανενός.
