Τα ρεζιλίκια του Φαναρίου: Ο κ. Βαρθολομαίος εκτέθηκε και ρεζιλεύτηκε… Ενώ κατηγορούσε παντού και σε όλους τον Ελπιδοφόρο, ξαφνικά άρχισε να τον υμνεί… Γιατί άραγε;

Του ΘΕΟΔΩΡΟΥ ΚΑΛΜΟΥΚΟΥ, Εθνικός Κήρυκας

“Ηταν αναμενόμενο πως ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος κατά το λεγόμενο έθος θα έλεγε κάποια ευχαριστήρια ή έστω και φιλόφρονα λόγια για τον επικεφαλής ξεναγό του ομίλου των περιηγητών ομοδόξων τε και αλλοδόξων «εις τα αυλάς της Μητρός Εκκλησίας» που εν προκειμένω δεν ήταν άλλος από τον Αρχιεπίσκοπο Αμερικής Ελπιδοφόρο.

Αυτήν του την ιδιότητα του ξεναγού την αξιοποιεί πάλιν και πολλάκις μέχρι σημείου παρεξήγησης.

Ότι όμως θα έφτανε στο σημείο να επιτρέψει στον εαυτό του όντας Οικουμενικός Πατριάρχης να εκτεθεί σε τέτοιο σημείο και κατά συνέπεια να εκθέσει και τον μέγιστο και ιερότατο θεσμό που εκπροσωπεί, το Οικουμενικό Πατριαρχείο, οφείλω να ομολογήσω ότι δεν ήταν αναμενόμενο, τουλάχιστον από τον γράφοντα.

• Κι αυτό το καταθέτω καθότι γνωρίζω τον Πατριάρχη Βαρθολομαίο παλαιόθεν όταν ήταν ακόμα Μητροπολίτης Φιλαδελφείας και διευθυντής του Ιδιαιτέρου Πατριαρχικού Γραφείου του μακαριστού Πατριάρχη Δημητρίου, εκείνου του αγίου Πατριάρχη και ανθρώπου του Θεού.

Η εντύπωση που είχα αποκομίσει τότε, αλλά όπως γνωρίζω και πολλοί άλλοι «ων ουκ έστιν αριθμός» ήταν πως ο Βαρθολομαίος ήταν ένας λόγιος, συνετός και σοβαρός ιεράρχης ο οποίος υποσχόταν πολλά για το Πατριαρχείο, αλλά και την Ορθόδοξη Εκκλησία εν γένει.

Κι ακόμα, μετά την εκλογή του, όταν πολλοί συνέτρεχαν να τον συγχαρούν με χίλιες μύριες ευχές, πολλές μάλιστα και γλοιώδεις, θυμάμαι είχα γράψει σε σχόλιο αντί άλλης ευχής να έχει τη δύναμη να λέγει όχι στη δύναμη.

• Βέβαια έκτοτε παρήλθαν έτη πολλά, τριάντα τρία και βάλε και η Πατριαρχία από θυσιαστική προσφορά φαίνεται πως εξελίχθηκε σε συσσώρευση εξουσιαστική, στο σημείο που σήμερα να διοικεί το μαρτυρικό Φανάρι με όρους τσιφλικιού για να θυμηθώ μια ανατολίτικη λέξη της Σμυρναίας γιαγιάς μου.

Σ’ αυτό βέβαια συνέτεινε και συντείνει η ουσιαστική «έλλειψη» συνοδικής παρουσίας, λόγου και παρρησίας.

Φτάσαμε στο σημείο όλους και όλα να τα διέπει ο τρόμος διότι όπως έχει στηθεί το διοικητικό καθεστώς του σημερινού Φαναρίου, (ο κ. Βαρθολομαίος) μπορεί να μπει μέσα στη Σύνοδο, να αρχίσει έναν καταγγελτικό λόγο για κάποιον ιεράρχη και να ζητήσει την εκθρόνισή του, όπως έγινε δυστυχώς σε κάποιες περιπτώσεις, έτσι αναπολόγητα και αναίτια και δεν τολμά ουδείς εκ των συνοδικών να του πει, ωπ στοπ, «ουκ έξεστί σοι», δεν είσαι μόνος, υπάρχει Σύνοδος.

Ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος ιστάμενος σκεπτικός στον Πατριαρχικό Θρόνο. Άραγε σκέφτεται τα τεράστια λάθη του που οδήγησαν σε ανυποληψία το Φανάρι; Πιθανότατα… Φωτογραφία ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟ, ΝΙΚΟΣ ΠΑΠΑΧΡΗΣΤΟΥ. Η φωτογραφία δημοσιεύεται κατόπιν αδείας, δεν εμπίπτει στην απαγόρευση του Αρχιεπισκόπου Ελπιδοφόρου.

Βέβαια τα χρόνια που υπήρχαν Συνοδικοί μεγάλα εκκλησιαστικά αναστήματα ήταν αλλιώς τα πράγματα, αλλά σήμερα εξέλιπε κάθε αντίλογος, ακούγεται κάπου και αραιά κάποια «ένσταση» αλλά σύντομα καταπνίγεται από τους αυλόδουλους.

• Γι’ αυτό κι είναι εντυπωσιακό αυτό το «ομόφωνα» που επαναλαμβάνεται στις αποφάσεις και εκλογές ιεραρχών. Όσοι τόλμησαν να διαφοροποιηθούν αποπέμφθηκαν χωρίς δεύτερη κουβέντα. Αυτή είναι η πικρή πραγματικότητα.

Κι επειδή ως φαίνεται ο χρόνος δεν είναι μόνο πανδαμάτωρ, αλλά και αλλοτριωτικός, φτάσαμε σήμερα στο σημείο να υπερβάλλει κατά την εκφορά του λόγου, για να το πω όσο πιο κόσμια και ανώδυνα γίνεται, και να λέγει στους Ελληνοαμερικανούς, αλλά και τους Ρωμαιοκαθολικούς, πως «ο Αρχιεπίσκοπος Ελπιδοφόρος είναι πράγματι ο φέρων την ελπίδα».

Κι όχι μόνο αυτό, αλλά να καυχησιολογεί πως «τον εκλέξαμε ομοφώνως και βεβαίως δεν μας απογοήτευσε ποτέ. Μάλιστα, εσείς είστε τυχεροί που έχετε έναν τέτοιο Αρχιποιμένα».

• Διηγήθηκε μάλιστα πως ο ίδιος προσωπικά επέλεξε το όνομά του (του Ελπιδοφόρου και τον μετονόμασε από Ιωάννης που ήταν) κατά τη χειροτονία του σε διάκονο, όχι μόνο λόγω της εορτής του Αγίου Μάρτυρος Ελπιδοφόρου, η οποία συμπίπτει με την επέτειο της ενθρονίσεώς του, αλλά και επειδή διέκρινε στον Αρχιεπίσκοπο τα χαρίσματα και τα ταλέντα του, τα οποία θέτει στην υπηρεσία της Εκκλησίας.

Βέβαια το τι λέγει δημόσια, σαν και τώρα καλή ώρα κατά το γεύμα των περιηγητών, είναι το ένα σκέλος του «μύθου», το άλλο είναι αυτά που λέγει στον Ελπιδοφόρο «κεκλεισμένων των θυρών» και σε ανθρώπους κληρικούς και λαϊκούς του στενού του κύκλου και όχι μόνο.

Είναι άλλο πράγμα όπως είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε, πλην όμως υπάρχει η ηθική δέσμευση του δημοσιογραφικού απορρήτου για παράθεση λεπτομερειών.

• Προσωπικά κατανοώ μέχρις ενός σημείου την απέλπιδα προσπάθεια του σεβάσμιου και χαρισματικού πραγματικά Πατριάρχη Βαρθολομαίου, ο οποίος είχε μία αξιοζήλευτη ευκλεή μέχρι στιγμής Πατριαρχία. Λέγω μέχρι στιγμής γιατί το σοφό «Μηδένα προ του τέλους μακάριζε» δεν είναι απλώς σοφό, αλλά ενέχει και έντονη προφητική διάσταση.

Αναντίλεκτα υπάρχουν και πλήθος λαθών μερικά εκ των οποίων είναι ιστορικά, όπως λόγου χάρη ο κατακερματισμός της Ορθόδοξης υπό τον ουρανό Εκκλησίας για να μην το πω σκορποχώρι. Το ερώτημα αν έχει το δικαίωμα να κάνει και λάθη είναι εύλογο, όπως εύλογη είναι και η απάντηση να τα διορθώνει κι όλας.

Στηρίζει τον Αρχιεπίσκοπο Ελπιδοφόρο κι αυτό θα συνεχίσει να κάνει κι όταν έλθει εδώ τον Σεπτέμβριο, διότι ουσιαστικά εκείνος τον επέλεξε, αν και εδώ που τα λέμε δεν τον ήθελε στην αρχή, αλλά πείσθηκε… και τώρα δεν έχει πολλές επιλογές παρά να τον στηρίξει διότι δεν πρέπει να ξεχνούμε και άλλες πρότερες επιλογές του.

Από αυτό το σημείο μέχρι να λέγει πως «τον εκλέξαμε ομοφώνως και βεβαίως δεν μας απογοήτευσε ποτέ». Και πως, μάλιστα, «εσείς είστε τυχεροί που έχετε έναν τέτοιο Αρχιποιμένα», νομίζω ότι υπάρχει ένα έρεβος εμπαιγμού και πάντων και πασών, διότι υπάρχουν και οι νοήμονες και οι έχοντες γνώση και γνώμη στηριγμένη και τεκμηριωμένη στα όσα εποίησε και εξακολουθεί να ποιεί λόγω χαρακτήρα κατά τη διαρρεύσασα εξαετία ο Ελπιδοφόρος.

• Τα γνωρίζει ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος κάλλιο παντός άλλου και από πολλές πηγές και κατευθύνσεις, των Αρχοντικών Ταγμάτων συμπεριλαμβανομένων, της Ιεραρχίας της Αμερικής, μεγάλης μερίδας αν όχι όλης της Ιεραρχίας του Φαναρίου, αλλά και εξ΄ Ελλάδος, του Αγίου Ορους και αλλαχού.

Η φράση «δεν μας απογοήτευσε ποτέ» είναι κυριολεκτικά το άκρως αντίθετο της αληθείας και ενδομύχως το βιώνει υπαρκτικά ο Πατριάρχης και πραγματικά απαξιώνει την Πατριαρχική αξία, σε σημείο που να λέγουν πολλοί όχι τυχαίοι, μήτε υπενάντιοί του, πως «είναι κρίμα να εκτίθεται έτσι».

Βέβαια υπάρχει και μία άλλη διάσταση στο Πατριαρχικό υμνολόγιο η οποία υποκρύπτεται μέσα στη φράση για εκείνους που ξέρουν να αναλύουν τους «βυζαντινισμούς» πως «η επίσκεψή σας αυτή, εν μέσω του θέρους, έφερε σε όλους μας ένα δροσερό αεράκι, μεταφορικά και ουσιαστικά». Νομίζω πως με αυτά «καταλαβαινόμαστε τώρα, δεν χρειάζονται περισσότερα» που θα έλεγε κι ο ποιητής.

acf_relationship_post_title field=”related_inarticle_post”]

• Τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν απαραίτητα τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες κανενός.

ΟΛΕΣ ΟΙ ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΥΠΡΟ ΕΔΩ, ΟΙ ΓΝΩΜΕΣ ΕΔΩ, ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ ΕΔΩ

ΟΛΑ ΤΑ ΑΡΘΡΑ ΤΟΥ ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ ΕΔΩ – ΓΙΑ ΤΑ ΘΕΜΑΤΑ ΑΜΥΝΑΣ ΕΔΩ

ΔΙΑΒΑΣΤΕ: Υποστηρίξτε τη Hellas Journal: Η ιστοσελίδα μας ίσως να είναι ένα εκ των ελαχίστων μέσων ενημέρωσης που έχει μηδέν δανεισμό… Δεν χρωστούμε ούτε ένα δολάριο σε κανένα…