ΑΜΥΝΑ
22/07/2025 | 21:47
Οι μπλοφαδόροι Τούρκοι, οι «χρήσιμοι» συνομιλητές και η ντρίμπλα της ελληνικής Πολεμικής Αεροπορίας που χτίζει το δικό της «no escape zone» αύριο…
Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΣΙΔΕΡΗ, HELLAS JOURNAL – Αθήνα
Η Τουρκία επιδιώκει να΄χει έναν ικανό αεροπορικό στόλο «swing role» ως αντικαταστάτη των F-4 Phantom που διατηρεί σε υπηρεσία και που αυτά, όπως τα ελληνικά, θα φτάσουν ως το όριο ζωής των αναλώσιμων που διαθέτουν.
Επιπλέον η Άγκυρα αναζητά τον τρόπο με τον οποίο θα ξεπεράσει τις συνθήκες «αντιπρόσβασης και άρνησης περιοχής» που δημιουργεί το πλέγμα αποτροπής που διαθέτει το Rafale F3R, μέσα από τα συστήματά του και τους πυραύλους Meteor.
Η γείτονα, το θέμα των Eurofighter Typhoon το κρατά ως πράξη διπλής ανάγνωσης. Από την μια πλευρά ενδεχομένως θα λάβει την απόφαση να δαπανήσει 5 και πλέον δισεκατομμύρια για την απόκτηση των 4,5 γενιάς Ευρωπαϊκών αεροσκαφών, ενώ από την άλλη τα θεωρεί ως μέτρο πίεσης προς τις ΗΠΑ μήπως καμφθεί το τείχος άρνησης των Αμερικανών που αρνούνται τα F-35 στην Τουρκία.
Τα τρία παραπάνω στοιχεία αναλύονται στο αεροπορικό επιτελείο που παρακολουθεί στενά, όπως και το υπουργείο Εθνικής άμυνας, τα τεκταινόμενα αναφορικά με τα Eurofighter Typhoon και το ανατολίτικο παζάρι που σέρνει η Άγκυρα, με συμπρωταγωνιστές την Μ. Βρετανία αλλά και την Γερμανία, η οποία έχει αφήσει πίσω της τ’ ανθρώπινα δικαιώματα και την φυλάκιση Ιμάμογλου.
Από την αντιπρόσβαση περιοχής στον εξαναγκασμό…
Η Τουρκία αυτή την στιγμή βασίζεται στα F-16 διαφόρων τύπων που διαθέτει και που έχει εκσυγχρονίσει η ίδια, τοποθετώντας τα εδώ και χρόνια στο πλέγμα των δικτυοκεντρικών επιχειρήσεων.
Ωστόσο πέραν του ΚΑΑΝ, του τουρκικού μαχητικού 5 ης γενιάς, για το οποίο αναζητά πλήθος λύσεων στα προβλήματα που υπάρχουν, η TuAF έχει εισηγηθεί την απόκτηση είτε του Eurofighter, είτε την επανένταξη στο πρόγραμμα των F-35.
Μέσω των εισηγήσεων προς την πολιτική ηγεσία, έχει εξηγήσει επαρκώς ότι στην παρούσα φάση, είναι η πρώτη φορά στην ιστορία του «ακήρυχτου πολέμου» στον ουρανό του Αρχιπελάγους, όπου κάτω από πραγματικές συνθήκες τα «μπλε φτερά» έχουν πλέον τη δυνατότητα του πρώτου πλήγματος, πριν καν τα τουρκικά αεροσκάφη εισέλθουν εντός του FIR Αθηνών.
Στο τουρκικό Επιτελείο γνωρίζουν καλύτερα απ’ τον καθένα πως σε πραγματικές συνθήκες εναέριας μάχης το μακρύ δόρυ της Ελληνικής Πολεμικής Αεροπορίας, ο πύραυλος METEOR, δεν μπορεί ν’ απαντηθεί από κανένα όπλο που διαθέτει η Τουρκία.
Το αεροπορικό όπλο δεν ήταν και δεν είναι όπλο αποτροπής, ορίζεται ως όπλο εξαναγκασμού.
Και αυτό που συνέβαινε στο παρελθόν με τις δεκάδες ή εκατοντάδες παραβιάσεις των Τούρκων στον ουρανό του Αιγαίου ήταν ένα είδος εξαναγκασμού, ο οποίος με διαφορετικούς τρόπους συνεχίζεται, παρά τα όποια «ήρεμα νερά», ως τις μέρες μας
Ο εξαναγκασμός επιχειρεί να κάνει τον αντίπαλο ν’ αλλάξει απόφαση στην πολιτική του, ή προσπαθεί μέσω της αποτροπής την ίδια στιγμή, να δημιουργήσει τις συνθήκες ώστε ο εχθρός να μην αλλάξει προφίλ, δηλαδή να μην γίνει πιο επιθετικός.
Το αεροπορικό όπλο πριν λειτουργήσει εξαναγκαστικά, πχ με «στρατηγικό βομβαρδισμό», πρέπει να επιτύχει την λεγόμενη αεροπορική υπεροχή, η οποία εν έτει 2025 και με τα δεδομένα που υπάρχουν στο λεγόμενο ισοζύγιο αεροπορικών δυνάμεων, δείχνει προς το παρόν να γέρνει υπέρ της Ελλάδας.
Μπλοφαδόροι και ευκαιριακοί συνομιλητές
Πάντως ανεξάρτητα του γεγονότος ότι ξεκίνησε ως μπλόφα που αφορούσε τον εκβιασμό της Αμερικής για τα μαχητικά 5 ης γενιάς F-35, η συνέχεια του σεναρίου «Eurofighter & Meteor» για την TuAF απέκτησε ουσία και περιεχόμενο. Αφενός γιατί η Τουρκία αναβάθμισε τις συνομιλίες της με μεγάλες Ευρωπαϊκές δυνάμεις, αφετέρου αναδεικνύεται πλέον ότι έχει γεννηθεί μια σχέση «συναλλακτική».
Η Τουρκία ούτε καν δια της πλαγίας, αλλά με ευθεία διπλωματική και επιχειρηματική «επίθεση», τοποθετείται ως συνομιλητής της Ευρώπης αλλά και εμφανίζεται ως ένα κράτος ικανό, που μπορεί να υποστηρίξει μέσω της αμυντικής βιομηχανίας ακόμη και την γραμμή παραγωγής ή υποστήριξης των Ευρωπαϊκών αεροσκαφών 4,5 γενιάς.
Βεβαίως σε κάθε περίπτωση, οι Τούρκοι δεν σταματούν να κοιτάζουν και ν’ ασκούν την δική τους πίεση προς τις ΗΠΑ, μήπως βρεθεί η χρυσή τομή που θα τους οδηγήσει και πάλι εντός του προγράμματος των αεροσκαφών 5 ης γενιάς.
«Εχθρός Ελλάδα και Ισραήλ»
Πάντως σύμφωνα με δημοσιεύματα στον τουρκικό Τύπο και συγκεκριμένα στην ιστοσελίδα της εφημερίδας Milliyet, η Άγκυρα έχει θέσει ως πολιορκητικό κριό στην διαπραγμάτευση για τα Eurofighter, τους πυραύλους μακρού πλήγματος Meteor.
Μάλιστα στον τουρκικό ιστότοπο αναφέρεται ότι οι «παζαρευτές» της γείτονος ομιλούν για 40 πυραύλους πέραν του οπτικού ορίζοντα, ώστε να μπορούν με την ανάλογη διαμόρφωση να επιχειρήσουν την ύψωση του προκλητικού τείχους απέναντι στα «μπλε φτερά».
Σημαντική λεπτομέρεια στο τουρκικό άρθρο είναι οτι δεν αφορά μόνον την Ελλάδα, καθώς η ανάλυσή του επεκτείνεται και προς τον Ισραήλ.
«Ο χρόνος αναμονής μας για τ’ αεροσκάφη Tranche-4 θα είναι πολύ σύντομος. Τ’ αεροσκάφη που παράγονται για μια χώρα του Κόλπου θα παραδοθούν στην τουρκική αεροπορία.
Η έκδοση Tranche-4 διαθέτει ραντάρ CAPTOR-E AESA και ένα εξαιρετικά προηγμένο σύστημα ηλεκτρονικών συστημάτων, δηλαδή η Ελλάδα και το Ισραήλ δεν θα έχουν καμία πιθανότητα να εντοπίσουν εκ των προτέρων ένα αεροσκάφος της τουρκικής αεροπορίας και να το καταρρίψουν με το πλεονέκτημα της εμβέλειας.
Επίσης το Ισραήλ προσπαθεί να εμποδίσει την Αίγυπτο να αποκτήσει τον πύραυλο Meteor και γνωρίζουμε ότι παρακολουθεί στενά την διαδικασία προμήθειας της Τουρκίας.»
Long rage πύραυλοι και πρώτη αποκάλυψη
Η τουρκική αεροπορία καταγράφει ότι η ελληνική, αργά μεν αλλά με σταθερά βήματα και χωρίς να δημιουργεί προβλήματα στους Συμμάχους της, χτίζει ένα αύριο όχι μόνο δικτυοκεντρικό, αλλά μαζί με πυραύλους που μπορούν να κάνουν την διαφορά σε συνδυασμό με τ’ AESA ραντάρ.
Η αποκάλυψη του εχθρικού αεροσκάφους σε μεγάλες αποστάσεις είναι ένα σαφές πλεονέκτημα και σε συνδυασμό με τους BVR πυραύλους έρχεται το ζητούμενο αποτέλεσμα.
Η Αθήνα έχει επενδύσει στους πυραύλους Meteor για τα Rafale, ενώ έχει λάβει την διαβεβαίωση ότι μόλις έρθει η ώρα των όπλων για τα F-35 & F-16 Viper, στον κατάλογο θα συμπεριληφθούν και οι AIM-120D.
Προς ώρας και σε πλήρη αντίθεση με τους γείτονες μας, η πολεμική αεροπορία διαθέτει στο οπλοστάσιο της μαχητικά με ραντάρ AESA, αλλά και με πυραύλους μεγάλου βεληνεκούς, οι οποίοι διαθέτουν μεγάλης εμβέλειας, λεγόμενη και «no escape zone».
