ΓΝΩΜΕΣ
13/07/2025 | 06:10
Κύριε Φειδία Παναγιώτου, ένα κάθαρμα λυπάται για τον θείο σας: Ντροπιαστική η συνέντευξη του Κύπριου(;) ευρωβουλευτή με το τσογλάνι του Ταγίπ Ερντογάν
Του ΑΛΕΚΟΥ ΜΙΧΑΗΛΙΔΗ*, Φιλελεύθερος – Λευκωσία
Ομολογούμε ότι δεν είχαμε σκοπό να παρακολουθήσουμε τη συνέντευξη που παραχώρησε ο κατοχικός ηγέτης Ερσίν Τατάρ στον ανεξάρτητο ευρωβουλευτή Φειδία Παναγιώτου.
Δεν αντέχουμε, κιόλας, να παρακολουθούμε συνεντεύξεις καθαρμάτων και ειδικά εγκάθετων άλλων καθαρμάτων που βασανίζουν τον τόπο μας. Δεν θα βλέπαμε, για παράδειγμα, συνέντευξη των Ντενίς Πουσίλιν ή Λεονίντ Πάσετσνικ, οι οποίοι αναγνωρίζονται από την κατοχική Ρωσία ως ηγέτες της Λαϊκής Δημοκρατίας του Ντονέτσκ και του Λουγκάνσκ αντίστοιχα.
Δεν θα παρακολουθούσαμε καν συνέντευξη του ίδιου του Πούτιν -ειδικά αυτό το διάστημα- ή του Νετανιάχου ή του Ερντογάν.
- Παρόλα αυτά, με παραινέσεις καλών φίλων, αποφασίσαμε να ανοίξουμε το καταραμένο το βίντεο και να δούμε τι είχε να πει τόσο ο σφετεριστής Τατάρ όσο και ο Παναγιώτου, γιατί κι αυτό έχει τη σημασία του, ως δείγμα μιας προβληματικής κοινωνίας που συνήθισε το τέρας και πάει να του μοιάσει.
Στην εξυπνάδα του δεύτερου για την επίλυση προβλημάτων μέσω διαλόγου και ειδικότερα στην κατακλείδα «I love you» το κλείσαμε. Αλλά επειδή είμαστε… μαζοχιστές και κατόπιν συζητήσεων με άλλους φίλους, το ξαναβάλαμε μετά από δυο παυσίπονα. Να το πούμε εκ των προτέρων γιατί δεν υποχρεούται κανείς να διαβάσει αυτό το άρθρο: Η
συνέντευξη δεν προσφέρει κάτι στην εξέλιξη της ιστορίας. Δεν είχε έγνοια κανείς να μάθει ποιος είναι ο Ερσίν Τατάρ, που διαλαλεί ότι τα κατεχόμενα είναι η γη του. Δεν θα αλλάξει τίποτα στην εξέλιξη των διαπραγματεύσεων, επειδή ένας ευρωβουλευτής χαριεντίστηκε με κάποιον που πανηγυρίζει τις σφαγές Ελληνοκυπρίων και την τουρκική κατοχή του τόπου μας.
- Τέλος πάντων, όπως ο κ. Παναγιώτου λέει στην εισαγωγή του αυτό ήταν το πιο δύσκολο podcast που έκανε, αν και η δυσφορία και το άγχος του δεν φάνηκαν ιδιαίτερα σε κανένα σημείο της συνέντευξης που διήρκεσε περίπου δύο ώρες.
- Ούτε στις ερωτήσεις τύπου «λάιφσταϊλ» με τις οποίες ξεκινά η συνέντευξη –«ποιος είσαι», ρωτά ο ευρωβουλευτής τον κατοχικό ηγέτη και ο δεύτερος, με συγκίνηση, εξηγεί ότι είναι και Κύπριος και Τουρκοκύπριος.
Βέβαια, ο πρώτος δεν ζητά ιδιαίτερες εξηγήσεις, η έγνοια του είναι το βιογραφικό του, σαν να παίρνει συνέντευξη σε καλλιστεία. Του επισημαίνει δε πως είναι πολύ αγχωμένος γιατί «υπάρχει πολλή σύγκρουση μεταξύ των δύο κοινοτήτων για πολύ καιρό», αλλά άρον άρον υπογραμμίζει την… ανάγκη για διάλογο, του λέει «σ’ αγαπώ» και «σ’ ευχαριστώ» και ο άλλος του υπενθυμίζει πως είναι «πολύ ευπρόσδεκτος» εκεί. Πού; Στην κατεχόμενη Λευκωσία.
Και έπειτα, δυο φίλοι ξεκινούν μια ανυπόφορη κουβέντα, αφού ο Τατάρ εκφράζει τον θαυμασμό του για το «θάρρος» των νέων που χρησιμοποιούν τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και για τον ίδιο τον Παναγιώτου που εξελέγη ευρωβουλευτής μέσα από αυτά -τι χαρά!
Η ευφορία συνεχίζεται ακόμα και όταν συζητούν για την τουρκανταρσία του 1963, καθώς ο Παναγιώτου προτιμά να ακούει για τις σπουδές του Ερσίν Τατάρ, τα αδέρφια του και τη… χαριτωμένη φράση «είμαστε μια ομοσπονδιακή οικογένεια».
- Ανακαλύπτει και… μισό εκατομμύριο Τουρκοκύπριους, ο ευρωβουλευτής ξαφνιάζεται αλλά δεν ρωτά κάτι για τον εποικισμό (δεν θα ξέρει κιόλας αυτό που συμβαίνει), ακούγοντας με ενδιαφέρον ότι είναι και «έθνος».
- Ζητά κυριαρχία, εξηγεί την ιδέα για δύο κράτη -του ζητήθηκε από τον ευρωβουλευτή, δηλαδή- και μονολογεί (αφού τον αφήνει κι ο Φειδίας Παναγιώτου) σαν να είναι αυτού που κατέβασε ο νους τη διχοτόμηση.
Ας μην καταχραστούμε τον χώρο για τις αρλούμπες του Τατάρ περί «Ελληνικής Αυτοκρατορίας» που θα ολοκλήρωνε η Ένωση ή την αντίληψη της 20ής Ιουλίου ως «μέρα ανεξαρτησίας» για τους Τουρκοκύπριους, αρλούμπες που άκουσε με προσοχή ο κ. Παναγιώτου.
Κάπου εδώ ο ευρωβουλευτής… αντέδρασε λέγοντας «ο θείος μου πέθανε εκείνη τη μέρα γι’ αυτό έχω διαφορετική ερμηνεία της ιστορίας, αλλά είμαι εδώ για να καταλάβω, όχι για να πω» και δέχεται και τα συλλυπητήρια του κατοχικού ηγέτη -μάνι μάνι για να συνεχίσει το ξεδίπλωμα του τουρκικού αφηγήματος.
- Μετά την ιστορική παρένθεση και τις φλυαρίες του Τατάρ που δεν θα αλλάξουν την άποψή μας για το κάθε τσογλάνι του Ερντογάν, επιστρέφουν στα πιο προσωπικά, στην καθημερινή του ζωή και -αφού του το επιτρέπει ο podcaster- διαλαλεί πως αν οι Ελληνοκύπριοι τον γνωρίσουν, πιουν μερικά ποτά μαζί και συζητήσουν, θα τον συμπαθήσουν.
«Είμαι ειλικρινής», λέει δυο φορές, και συμφωνεί μαζί του κι ο Φειδίας, ο οποίος ζητεί και τη συμβουλή του. Ε του λέει να τον καλέσει στο Ευρωκοινοβούλιο γιατί είναι «πρόεδρος», ο άλλος τον ρωτά την εμπειρία του (από τη συνέντευξη), τον ευχαριστεί κι εμείς τρέμουμε στην ιδέα πως μέχρι το 2029 μπορεί πράγματι να τον κουβαλήσει στις Βρυξέλλες για να πει «την άλλη μισή ιστορία».
Τι ψηφίσατε;
* Αλέκος Μιχαηλίδης
[email protected]
-
Τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν απαραίτητα τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες κανενός.
