ΓΝΩΜΕΣ
16/06/2025 | 06:20
Η Τουρκία είναι έτοιμη να αναλάβει τα “ορφανά” του Ιράν (video): Η Άγκυρα έδωσε σήμα στους τζιχαντιστές και στις τρομοκρατικές οργανώσεις πως η “τουρκική αγκαλιά” είναι ανοικτή…
Του ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ Θ. ΔΡΙΒΑ* – Αθήνα
Αυτό που αρκετοί θεωρούσαν «αδιανόητο» τελικά έγινε με το Ισραήλ να προβαίνει σε συντριπτικό προληπτικό χτύπημα εναντίον κρίσιμων εγκαταστάσεων και υποδομών του Ιράν, συμπεριλαμβανομένων πυρηνικών εγκαταστάσεων.
Εχθρός του κακού είναι το χειρότερο και αυτός ο πόλεμος είναι πιθανό να μη μας έχει δώσει ακόμη τον μεγάλο του «σεισμό».
Με τις ΗΠΑ να προσπαθούν ακόμη και τώρα να περιορίσουν την μανία καταστροφής που έχει κυριεύσει την Ευρύτερη Μέση Ανατολή και την Ευρασία, (με τρία ανοικτά μέτωπα: Ρωσο-ουκρανικός πόλεμος, ιρανο-ισραηλινός και ινδο-πακιστανικός) η αστάθεια μεγαλώνει όταν ανακατεύονται κράτη σαν την Τουρκία.
Εδώ και περισσότερο από έναν αιώνα, η Τουρκία έχει αποδείξει οτι θρέφεται από την ένταση και κατόπιν τη μεταβολίζει σε παράνομες πρακτικές. Η Τουρκία βλέπει τον εαυτό της ως «χαλίφη στη θέση του χαλίφη» και δε βλέπει την ώρα να αντικαταστήσει το Ιράν.
Ιράν και Τουρκία: Part–Time Lovers.
Μετά τους πανισλαμισμούς και τους παντουρκισμούς του Νταβούτογλου, η Τουρκία για να δείξει οτι απογαλακτίστηκε τελείως από το πάλαι ποτέ στρατηγικό τρίγωνο μεταξύ αυτής, του Ισραήλ και των ΗΠΑ, προσέγγισε το Ιράν.
Μάλιστα, κατά την περίοδο που το μαύρο αερικό του ΙΚ σάρωνε τη Μέση Ανατολή και η Συρία γινόταν failed state, ο Ερντογάν εμφανίστηκε σαν διαμεσολαβητής ώστε να φέρει το Ιράν κοντά με τη Δύση. Ήταν τότε που Νταβούτογλου και Ντούγκιν, ασχολήθηκαν με την «δημιουργική γεωπολιτική» και αμέτρητοι -στρατηγικά, πολιτικά και διεθνολογικά- ανόητοι, περιδεείς τους θαύμαζαν και δυστυχώς στην Ελλάδα και στην Κύπρο, θέλησαν και να τους μιμηθούν δημιουργώντας «μεθόδους» και νέες «μεταφυσικές συνταγές».
- Ντούγκιν και Νταβούτογλου συνέκλιναν στο οτι Ιραν, Ρωσία και Τουρκία οφείλουν να συνεργαστούν για να αποκλείσουν την δυτική παρουσία.
Στην κανονική γεωπολιτική που παρόλο που δεν είναι επιστήμη, είναι ένας κλάδος που δεν μπορεί να περιφρονήσει κανένας λήπτης απόφασης, και οι τρεις χώρες αυτές έχουν ανταγωνιστικά συμφέροντα. Ιράν και Τουρκία έχουν ένα βασικό σημείο στο οποίο συνεργάζονται:
- Και οι δύο χώρες θεωρούν εφιάλτη τη δημιουργία ενός κουρδικού κράτους. Πάνω σε αυτήν τη βάση, οι δύο χώρες μπόρεσαν να συνυπάρξουν για μια δεκαετία, αφήνοντας πίσω το γεγονός οτι και οι δύο διεκδικούν την ίδια περιοχή επιρροής.
Δεν είναι μόνο η Τουρκία που έχει ως όραμα την επανίδρυση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, είναι και το Ιράν έχει «αυτοκρατορικά» σχέδια. Για την πλήρη αποκατάσταση της λογικής, εκφράζεται το εξής ερώτημα: Πώς η Ρωσία θα άφηνε το μαλακό της υπογάστριο που εκτείνεται από την Κεντρική Ασία μέχρι και τη Μέση Ανατολή (μέσω της κρίσιμης ναυτικής βάσης Ταρτούς) σε ιρανικά και τουρκικά χέρια;
Η Τουρκία γίνεται και επίσημα το «νέο Ιράν».
Τόσο η Γεωπολιτική όσο και η Γεωστρατηγική, είναι αρκετά σύνθετες και η ανυπόφορη συνθετότητά τους, φέρνει την ανάγκη σε αρκετούς στο να απλοποιήσουν και να υπεραπλουστεύσουν καταστάσεις. Ο βασικός τρόπος με τον οποίον υπεραπλουστεύουν, είναι η επινόηση «αξόνων», νεκρανασταίνοντας θεωρίες-ζόμπι από πνευματικούς ταγούς του ναζισμού όπως είναι του «ζωτικού χώρου» κτλ.
- Η Τουρκία απέδειξε οτι ανταγωνίζεται το Ιράν καταδικάζοντας το Ισραήλ. Γιατί πολύ απλά εκφράζοντας ανοικτά πάλι τον αντισημιτισμό του απολυταρχικού τη καθεστώτος, έδωσε σήμα στους τζιχαντιστές και στις τρομοκρατικές οργανώσεις που διοικεί το Ιράν πως αν η Τεχεράνη καεί όπως απείλησε ο Ισραηλινός υπουργός άμυνας, τότε η «τουρκική αγκαλιά» είναι ανοικτή.
Άλλωστε το «ό,τι καλύτερο έχει η Τουρκία σήμερα» και κατά πολλούς το «αστέρι της Τουρκίας» ο Χακάν Φιντάν, (που ο Ερντογάν ψάχνει τρόπο να τον ξεφορτωθεί) προ ολίγων μηνών, στοχοποίησε Ελλάδα και Κύπρο ως βοηθούς του Ισραήλ, καλώντας το Ιράν να επιτεθεί και στην Αθήνα και στη Λευκωσία.
Το ιρανικό ακροατήριο βέβαια είναι πλούσιο και δεν περιλαμβάνει μόνο τους παράφρονες υποστηρικτές των μουλάδων, αλλά και οργανώσεις όπως είναι η Χαμάς, η Χεζμπολάχ, οι Χούθι και άλλα ισλαμοφασιστικά μορφώματα που ασκούν κακόβουλη επιρροή για λογαριασμό του Ιράν.
Στην πραγματικότητα, ένα καθεστώς σαν το τουρκικό δεν μπορεί να μην μπει στον πειρασμό να κληρονομήσει ό,τι περισσέψει από το Ιράν. Οι λόγοι είναι αρκετοί και συνδυάζονται με την ομαδική υστερία που επικρατεί στο ΑΚΡ καθώς τα κυβερνητικά στελέχη, για να αποσπάσουν την εύνοια του Ερντογάν, πλειοδοτούν σε «μεγαλοϊδεατισμό».
- Η Τουρκία ανταγωνίζεται στην περιοχή έξι χώρες: Ελλάδα, Κύπρο, Ισραήλ, Αίγυπτο, Ιράν και Σαουδική Αραβία. Αν το Ιράν γονατίσει, τότε ο κρυφός σπόνσορας και των δύο (το Κατάρ) θα ενισχύσει περισσότερο την Τουρκία. Αυτό σκέφτεται τουλάχιστον η Τουρκία.
Επίσης, η Τουρκία θα χαρεί αρκετά αν η ιρανική επιρροή σε Συρία, Λίβανο και Γάζα μειωθεί σημαντικά. Δεν πάνε πολλά χρόνια πίσω, όταν μια άλλη ιδιοφυία του ΑΚΡ με όνομα Τσαβούσογλου δήλωνε δημοσίως οτι η Τουρκία είναι έτοιμη να υποδεχτεί μαχητές από τρομοκρατικές οργανώσεις και η Άγκυρα θα τους έδινε τουρκικά διαβατήρια.
Η Χαμάς και η Χεζμπολάχ γίνονταν δεκτές με κάθε εθιμοτυπία στο «παλάτι» του δικτάτορα Ερντογάν και στην Ευρώπη συζητάμε για το αν η Τουρκία πρέπει να ενταχθεί στην ευρωπαϊκή ασφάλεια και άμυνα.
Δεν είναι μεγάλο το πρόβλημα ασφάλειας μόνο για τη Δύση
Μια Τουρκία η οποία θα υποκαταστήσει το Ιράν και την κακόβουλη επιρροή του, δεν αποτελεί μόνο απειλή για την Ε.Ε. και το ΝΑΤΟ. Αποτελεί απειλή και για τη Ρωσία η οποία από το 2015 έκανε πιο έντονη την παρουσία της στη Μέση Ανατολή.
- Μπορεί η Ρωσία να προμήθευε με πυρηνική τεχνογνωσία το Ιράν όμως σε καμία των περιπτώσεων δε θα ήθελε η Μόσχα να αποκτήσει πυρηνικά όπλα η Τεχεράνη. Η Ρωσία απλώ χρησιμοποιούσε ως μοχλό πίεσης το Ιράν για να έχει ισχυρά διαπραγματευτικά χαρτιά στο μόνο τραπέζι διαπραγματεύσεων που υπολογίζει, που είναι το αμερικανο-ρωσικό.
Αν το Ιράν βγει καθημαγμένο από τον πόλεμο με το Ισραήλ, είναι εύλογο η Ρωσία να μην επιθυμεί τις δυνητικές ιρανικές ικανότητες να τις αποκτήσει η Τουρκία η οποία άλλωστε είχε καταρρίψει και ένα Su-24 όταν η Ρωσία δήλωνε την επανεμφάνισή της στα ζητήματα της Μέσης Ανατολής.
- Ακόμη και η Κίνα η οποία κατά τύχη έχει σχεδόν τις ίδιες απόψεις με την Τουρκία (δεν καταδικάζει τη Χαμάς και υπερασπίζεται το Ιράν) δε θα ήθελε να έχει το Ιράν ένα πυρηνικό οπλοστάσιο καθώς η επιρροή της Κίνας στην Κεντρική Ασία θα κινδύνευε.
Η λεκτική στήριξη στις διεθνείς σχέσεις ονομάζεται παρηγοριά και όχι στήριξη. Αν η Τουρκία αναλάμβανε όλους τους τρομοκρατικούς δορυφόρους του Ιράν, το Πεκίνο δε θα μπορούσε να είναι ήσυχο καθώς η Τουρκία, μέσα στο πανισλαμικό και παντουρκικό της παραμύθι, επιθυμεί να έχει ρόλο και στη Δυτική Κίνα όπου εμφανίζεται και προστάτιδα δύναμη των Ουιγούρων.
Για την Ινδία δε χρειάζεται να γίνει καν λόγος, όταν η Τουρκία θεωρεί αδελφό έθνος το εχθρικό γι’ αυτήν Πακιστάν.
Το τουρκικό θράσος βοηθάει την εξωτερική πολιτική του Ελληνισμού
Κατόπιν των παραπάνω, εξάγεται κάτι αισιόδοξο για τις θέσεις του Ελληνισμού όχι μόνο στα ελληνοτουρκικά, αλλά και στο πώς πρέπει να οικοδομηθεί μια Ανατολική Μεσόγειος ώστε να δημιουργηθεί η βάση για μια ειρηνική Ευρύτερη Μέση Ανατολή.
- Για διαφορετικούς λόγους, καμία μεγάλη ή μεσαία δύναμη σε μια περιοχή που εκτείνεται από τη Βόρεια Αφρική μέχρι και την Ανατολική Ασία, δεν επιθυμεί τους τουρκικούς σχεδιασμούς.
- Πίσω από αυτήν την κούφια επίδειξη πυγμής, η Τουρκία κρύβει την ανησυχία της οτι μετά το Ιράν, πιθανώς να είναι η επόμενη που θα αντιμετωπίσει υπαρξιακά προβλήματα.
Από τη δική μας πλευρά, (Ελλάδα και Κύπρος) δεν είναι σίγουρα δουλειά μας να σώσουμε την Τουρκία από το μέλλον που η ίδια σφυρηλάτησε. Αντιθέτως, δουλειά του Ελληνισμού είναι να αντιτάξει στα τουρκικά σχέδια αποσταθεροποίησης, ένα όραμα το οποίο θα δημιουργεί σχέσεις συνύπαρξης κρατών και πολιτισμών, υλοποιώντας τον περίφημο ρόλο του πυλώνα σταθερότητας της περιοχής.
* Αλέξανδρος Θ. Δρίβας
Διδάκτωρ Διεθνών Σχέσεων Παντείου Πανεπιστημίου
- Τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν απαραίτητα τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες κανενός.
