Τρεις στιγμές με τον ευπατρίδη Μολυβιάτη: Είχε σταθεί πάντα στο ύψος των περιστάσεων αφήνοντας ένα βαρύ αποτύπωμα στην εξωτερική πολιτική

Tου ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΕΛΛΙΣ, Καθημερινή – ΑΘΗΝΑ

Μία από τις πλέον αναγνωρίσιμες μορφές της ελληνικής διπλωματίας, που έχαιρε μεγάλης εκτίμησης από όλους, ακόμη και από όσους δεν είχαν την ίδια άποψη για τη διαχείριση συγκεκριμένων ζητημάτων και κυρίως των ελληνοτουρκικών σχέσεων, ήταν ο Πέτρος Μολυβιάτης που «έφυγε» πλήρης ημερών.

Γράφτηκαν πολλά για τη ζωή του ευπατρίδη διπλωμάτη και το αποτύπωμα που άφησε στην ελληνική εξωτερική πολιτική. Θα προσθέσω τρεις προσωπικές στιγμές που έχουν μείνει χαραγμένες στη δική μου μνήμη.

Η πρώτη ήταν τον Μάρτιο του 2004, στο Μπούργκενστοκ. Την επομένη το πρωί θα ξεκινούσαν οι συνομιλίες για το σχέδιο Ανάν. Οι εθνικές αποστολές και οι δημοσιογράφοι που θα κάλυπταν τις διαπραγματεύσεις, σχεδόν αποκλεισμένοι στο χιονισμένο ελβετικό θέρετρο.

Ως επικεφαλής της ελληνικής αντιπροσωπείας μάς κάλεσε, τους Ελληνες και Κύπριους απεσταλμένους, σε ένα επιβλητικό σκοτεινό δωμάτιο εστιατορίου, όπου για να φθάσουμε χρησιμοποιήσαμε ένα μικρό υπέργειο τελεφερίκ.

Η ενημέρωση που μας έκανε ήταν εις βάθος. Η συναισθηματική φόρτιση μεγάλη, η χρονική συγκυρία κρίσιμη.

• Ενιωθες τη ζώσα Ιστορία να ξετυλίγεται μπροστά σου. Μας μίλησε για τη συμφωνία Ζυρίχης – Λονδίνου και πώς κάποιοι μετέθεσαν τις ευθύνες στον Κωνσταντίνο Καραμανλή. Ηταν σαφές ότι δεν ήταν διατεθειμένος να δει την Ιστορία να επαναλαμβάνεται.

Η άλλη στιγμή ήταν ένα χρόνο μετά, τον Μάρτιο του ’05, σε κεντρικό ξενοδοχείο της Ουάσιγκτον. Ο Πέτρος Μολυβιάτης μόλις έχει φτάσει από το αεροδρόμιο και συζητούσαμε για τη συνάντηση που επρόκειτο να έχει την επομένη με την ομόλογό του Κοντολίζα Ράις, και τον υφυπουργό Εξωτερικών Νίκολας Μπερνς.

Το Σκοπιανό βρισκόταν σε τέλμα, σε μια στιγμή που η κυβέρνηση Μπους ήθελε να το κλείσει άμεσα ως μέρος μιας ευρύτερης στρατηγικής στα Βαλκάνια. Ηταν ανήσυχος γιατί, όπως έλεγε, το θέμα είχε αποκτήσει δυσανάλογα μεγάλη σημασία για μια ενοχλημένη υπερδύναμη και απαιτούσε πολύ λεπτούς χειρισμούς.

• Αυτό που με ξάφνιασε, και τολμώ να πω ότι με σημάδεψε ως δημοσιογράφο, ήταν το πόσο ανοιχτός ήταν να ακούσει σκέψεις και εκτιμήσεις σχετικά με τη συζήτηση που θα είχε με τους Αμερικανούς.

Τελευταία εικόνα τον Μάιο του 2012 στη σύνοδο κορυφής του ΝΑΤΟ στο Σικάγο. Παρά το πρόβλημα υγείας που τον ταλαιπωρούσε, ανταποκρίθηκε στο κάλεσμα του υπηρεσιακού πρωθυπουργού Παναγιώτη Πικραμμένου και μετέβη στις ΗΠΑ για να εκπροσωπήσει την Ελλάδα σε μια πολύ δύσκολη συγκυρία, καθώς η χώρα μας βρισκόταν στο στόχαστρο λόγω της κρίσης.

Παρότι μια σύνοδος του ΝΑΤΟ εστιάζει στα αμυντικά ζητήματα, σημαντικό μέρος αυτής, συμπεριλαμβανομένης και της συνέντευξης Τύπου του Μπαράκ Ομπάμα, αφιερώθηκε στη διαχείριση της ελληνικής κρίσης και των ενδεχομένων κινδύνων για τη σταθερότητα της Δύσης.

Ο Πέτρος Μολυβιάτης είχε σταθεί στο ύψος των περιστάσεων δίνοντας με πειθώ διαβεβαιώσεις. «Κάνω ό,τι μπορώ, είμαστε υπηρεσιακή κυβέρνηση, αλλά να ξέρετε ότι ακούν, όταν τους μιλάς με ειλικρίνεια ακούν», μου είπε καθώς έσπευδε από μια συνάντηση σε άλλη. Είχε μεγάλη αξία ποιος τους μιλούσε, θα πρόσθετα εγώ…

Το win-win του Μητσοτάκη και η απάντηση Τραμπ: Μια ευφυής δήλωση θετικής προβολής της Ελλάδας, με πιθανά οφέλη στη δύσκολη συγκυρία που διαμορφώνεται στην περιοχή μας

Tου ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΕΛΛΙΣ, Καθημερινή – ΑΘΗΝΑ  Καθώς κράτη, κυβερνήσεις και ηγέτες προσπαθούν

ΓΝΩΜΕΣ

05:50

• Τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν απαραίτητα τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες κανενός.

ΟΛΕΣ ΟΙ ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΥΠΡΟ ΕΔΩ, ΟΙ ΓΝΩΜΕΣ ΕΔΩ, ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ ΕΔΩ

ΟΛΑ ΤΑ ΑΡΘΡΑ ΤΟΥ ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ ΕΔΩ – ΓΙΑ ΤΑ ΘΕΜΑΤΑ ΑΜΥΝΑΣ ΕΔΩ

Εθνική απειλή η αναταραχή στο πολιτικό σύστημα: Στο παρελθόν κάποιοι εκτός συνόρων εκμεταλλεύθηκαν την πολιτική αστάθεια που κατέληξε σε ένα –μικρό ή μεγάλο– εθνικό πλήγμα