ΓΝΩΜΕΣ
06/05/2025 | 08:39
Ο Ρούμπιν έβαλε τα πράγματα στη θέση τους: Αν το Πακιστάν αναγνωρίσει την κατεχόμενη Κύπρο, γιατί να μην αναγνωρίσει και η Κυπριακή Δημοκρατία το Μπαλουχιστάν;
Του MICHAEL RUBIN αποκλειστικά για την Hellas Journal
Η κυπριακή διπλωματία ξεπερνά κατά πολύ τα όριά της βαρύτητάς της. Ο Υπουργός Εξωτερικών Κωνσταντίνος Κόμπος απολαμβάνει σεβασμού στην παγκόσμια σκηνή, και δικαίως.
Ο Τούρκος πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν αρέσκεται να λέει στους άλλους, όπως στους Κύπριους των κατεχομένων που διαμαρτύρονται για τις ισλαμικές μαντήλες στα δημοτικά σχολεία, να «έχουν επίγνωση της θέσης τους».
- Όμως η επιτυχία του Κόμπου που κέρδισε αναγνώριση από το Καζακστάν, το Ουζμπεκιστάν και το Τουρκμενιστάν ήταν ένα σημάδι από την ίδια την αυλή του Ερντογάν ότι είναι ο ίδιος ο Τούρκος δικτάτορας που θα πρέπει να έχει επίγνωση της θέσης του.
Παρ ‘όλα αυτά, η προσπάθεια της Τουρκίας να κερδίσει την αναγνώριση του δικού της μοντέλου του Ντόνετσκ και του Λουγκάνσκ στη βόρεια Κύπρο έχει κερδίσει ορισμένους υποστηρικτές.
Ο Ιλχάμ Αλίγιεφ του Αζερμπαϊτζάν θα συντονίσει το βήμα του με τις επιθυμίες του Ερντογάν λόγω της ανάγκης του για τουρκική στρατιωτική υποστήριξη, καθώς και λόγω της επίγνωσης που έχει ο Αλίγιεφ ότι για να συνεχιστεί η δυναστεία του, η Τουρκία θα πρέπει να παρέμβει μετά τον θάνατό του λόγω της διαφθοράς της συζύγου του και του αυτισμού του γιου του.
- Το Πακιστάν, επίσης, εκφράζει την υποστήριξή του στην κατεχόμενη από την Τουρκία Κύπρο. Μιλώντας σε συνέντευξη Τύπου την περασμένη εβδομάδα, ο πρωθυπουργός Σεχμπάζ Σαρίφ δήλωσε την «υποστήριξη του Πακιστάν προς τον λαό της Τουρκικής Δημοκρατίας της Βόρειας Κύπρου».
Η Τουρκία, το Αζερμπαϊτζάν και το Πακιστάν – ο νέος άξονας της σουνιτικής ισλαμιστικής τρομοκρατίας – δεν τηρούν τους διπλωματικούς κανόνες. Οποιαδήποτε αναγνώριση της κατεχόμενης βόρειας Κύπρου ως κυρίαρχης περιοχής που προσφέρουν η Άγκυρα, το Μπακού ή το Ισλαμαμπάντ δεν γίνεται με βάση την ιστορία ή το Δίκαιο, αλλά μάλλον προς εξυπηρέτηση της αυτοκρατορικής φιλοδοξίας της Τουρκίας.
Αν αυτές οι χώρες επιδιώκουν να διαλύσουν μια κυρίαρχη, μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης δημοκρατία, ίσως είναι καιρός η Κύπρος, η Ελλάδα και οι δημοκρατίες που μοιράζονται τις ίδιες μ’ αυτές ιδέες να ανταποδώσουν.
- Η Τουρκία, το Αζερμπαϊτζάν και το Πακιστάν είναι δικτατορίες, γνωστές για την ενδημική διαφθορά και την καταστολή των εθνοτικών και θρησκευτικών μειονοτήτων.
Από την ίδρυσή της πριν από περισσότερο από έναν αιώνα, η Δημοκρατία της Τουρκίας έχει συστηματικά καταπιέσει τους Κούρδους, πρώτα για θρησκευτικούς λόγους, καθώς οι Κούρδοι αντιστάθηκαν στην εκκοσμίκευση του Μουσταφά Κεμάλ Ατατούρκ και στη συνέχεια, τις τελευταίες δεκαετίες, και για εθνικούς λόγους.
Εν τω μεταξύ, ο Ερντογάν βασίζει την καταστολή του και στις δύο πτυχές, ειδικά καθώς οι Κούρδοι με σουφικό προσανατολισμό αντιδρούν στο όραμά του της Μουσουλμανικής Αδελφότητας.
- Το Αζερμπαϊτζάν είναι ένα τεχνητό κράτος του οποίου τα σύνορα ήταν ασαφή κατά τη σύντομη περίοδο μεταξύ της ανεξαρτησίας του και της απορρόφησής του στη Σοβιετική Ένωση. Ωστόσο, απέχει πολύ από το να είναι ομοιογενές. Καθώς χειραγωγούσε τον Καύκασο, ο Ιωσήφ Στάλιν ενσωμάτωσε στο Αζερμπαϊτζάν το Ναγκόρνο-Καμπάραχ, μια γη γηγενών Αρμενίων.
Ενώ ο Αλίγιεφ εκδίωξε τους Αρμένιους του Ναγκόρνο Καραμπάχ το 2023 και στη συνέχεια δυναμίτισε το κοινοβούλιό τους, δεν κατάφερε να πείσει τους Αζέρους να επιστρέψουν σε αυτό που ουσιαστικά είναι μια ξένη γη για αυτούς.
Κατά ειρωνικό τρόπο, πριν από τον διωγμό τους, οι Αρμένιοι του Ναγκόρνο-Καραμπάχ ήταν οι μόνοι αξιωματούχοι σε εδάφη που το Αζερμπαϊτζάν θεωρούσε δικά του που είχαν κερδίσει τα αξιώματά τους μέσω νόμιμων εκλογών. Το Αζερμπαϊτζάν φιλοξενεί επίσης τον λαό των Ταλίς εναντίον των οποίων η κυβέρνηση του Μπακού κάνει συστηματικά διακρίσεις.
- Το Πακιστάν είναι ένα από τα πιο τεχνητά κράτη στον κόσμο. Δημιουργημένο θεωρητικά ως κράτος για τους Μουσουλμάνους, είναι ένα αμάλγαμα διαφορετικών εθνοτικών ομάδων, πολλές από τις οποίες επιδιώκουν να ακολουθήσουν τον δικό τους δρόμο και μερικές, όπως οι Βαλούχοι, που έχουν μια παλαιότερη ιστορία κρατικής υπόστασης υπό το Χανάτο του Καλάτ.
Η Βόρεια Κύπρος δεν έχει καμία νομιμότητα ως κράτος. Όχι μόνο η τουρκική πλειοψηφία της είναι αποτέλεσμα εθνοκάθαρσης που πραγματοποίησε ο τουρκικός στρατός εισβολής πριν από μισό αιώνα, αλλά και η τουρκική κυβέρνηση χρησιμοποίησε την εισροή Τούρκων εποίκων για να πνίξει τον παραδοσιακό πολιτισμό των Κυπρίων Μουσουλμάνων.
Αν ο Ερντογάν επιδιώκει να προωθήσει τον αποσχιστικό προσανατολισμό και το Αζερμπαϊτζάν και το Πακιστάν υποστηρίζουν τις εκκλήσεις του, τότε μπορεί να υπάρξει μόνο μία λογική απάντηση:
- Η Κύπρος, η Ελλάδα, καθώς και η ευρύτερη Ευρωπαϊκή Ένωση και οι Ηνωμένες Πολιτείες θα πρέπει να αντιδράσουν επιθετικά και να παροτρύνουν χώρες και λαούς με φιλοδοξίες, όπως οι Κούρδοι και οι Ταλίς, καθώς και να υποστηρίξουν ανοιχτά την αποκατάσταση της κυριαρχίας του Ναγκόρνο-Καραμπάχ και του Καλάτ [Μπαλουχιστάν].
Ενώ μπορεί να φαίνεται άδικο να υποστηρίζουμε τα απελευθερωτικά κινήματα για σκοπούς αντίδρασης και τακτικής, η ακλόνητη επακόλουθη δέσμευση σε αυτούς τους σκοπούς μπορεί να μετριάσει τις ηθικές ανησυχίες.
Όλοι οι Τούρκοι, οι Αζέροι και οι Πακιστανοί πρέπει να καταλάβουν ότι αν οι ηγέτες τους ανοίξουν το Κουτί της Πανδώρας, δεν θα υπάρξει κλείσιμο και, είτε του χρόνου είτε σε μια δεκαετία από τώρα, θα αντιμετωπίσουν ένα κοινό αποτέλεσμα:
Διχοτόμηση και διχασμός. Η Άγκυρα, το Μπακού και η Ισλαμαμπάντ μπορεί να οικτίρουν, αλλά το Ντιγιαρμπακίρ ως η νέα πρωτεύουσα του Κουρδιστάν, το Στεπανακέρτ ως η ανανεωμένη πρωτεύουσα του Ναγκόρνο-Καραμπάχ, το Λανκαράν ως η πρωτεύουσα της Δημοκρατίας του Ταλίς και το Καλάτ ή Γκουαντάρ ως η πρωτεύουσα του Μπαλουχιστάν θα πανηγυρίζουν.
* Ο Michael Rubin είναι διευθυντής ανάλυσης πολιτικής στο Middle East Forum και ανώτερος συνεργάτης στο American Enterprise Institute.
