ΓΝΩΜΕΣ
18/05/2025 | 06:20
Ενταχθήκαμε στην Ευρώπη των αρχών και αξιών, όχι της υποκρισίας, των δύο μέτρων και των δύο σταθμών: Από το 1974 μέχρι σήμερα συρόματε δουλοφρόνως στις τουρκικές θέσεις…
Του ΣΑΒΒΑ ΙΑΚΩΒΙΔΗ – Λευκωσία
Με αφορμή την 9η Μαΐου, Ημέρα της Ευρώπης, τα κυπριακά πολιτικά κόμματα διαβεβαίωσαν ότι παραμένουν σταθερά προσηλωμένα στις αρχές και αξίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Σε δήλωση του Κοινοβουλίου υπογραμμίζονται και τα ακόλουθα:
«Η προάσπιση των αρχών και αξιών της ΕΕ είναι ιδιαίτερης σημασίας για την Κύπρο, το μοναδικό κράτος μέλος που εξακολουθεί να υφίσταται για μισό αιώνα τις συνέπειες της τουρκικής εισβολής και κατοχής».
Αναφέρεται, επίσης, ότι η 9η Μαΐου αποτελεί ημέρα στοχασμού όσον αφορά τη σημασία της προσήλωσης των λαών και των κρατών της Ευρώπης στα ιδανικά της δημοκρατίας, του κράτους δικαίου και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, της αλληλεγγύης και της επίτευξης συνθηκών ειρήνης και ασφάλειας, «έννοιες που αποτελούν την κοινή συνισταμένη κάθε σύγχρονου ευρωπαϊκού κράτους και την εγγύηση της συνέχισης της ύπαρξης της ευρωπαϊκής οικογένειας».
- Την ίδια μέρα, ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας, Ν. Χριστοδουλίδης, σε ομιλία του, επισήμανε πως «ειδικά για εμάς τους Κυπρίους, η επέτειος δεν έχει τυπική υπόσταση. Αποτελεί σημείο αναφοράς που καθόρισε την πορεία της χώρας μας και τη ζωή των πολιτών της.
- Η σκέψη και μόνον πώς θα μπορούσε να ήταν η ζωή μας στην Κύπρο, αν η Κυπριακή Δημοκρατία ήταν εκτός της ΕΕ, αρκεί, για να αντιληφθούμε τη σημασία της ευρωπαϊκής μας πορείας».
Υπογράμμισε πως, «είκοσι ένα χρόνια μετά την ένταξη, και 65 χρόνια από την ίδρυση της Κυπριακής Δημοκρατίας, δυστυχώς, η πατρίδα μας συνεχίζει να διεκδικεί όσα για την υπόλοιπη Ευρώπη θεωρούνται αυτονόητα. Η συνεχιζόμενη παρουσία κατοχικού στρατού επί ευρωπαϊκού εδάφους, εδώ και 51 χρόνια, αποτελεί κραυγαλέα, κατάφωρη παραβίαση του διεθνούς και του ευρωπαϊκού δικαίου και είναι μια ανοιχτή πληγή στην καρδιά της Ευρώπης».
Η Πρόεδρος της κυπριακής Βουλής, Αννίτα Δημητρίου, δεν υστέρησε σε ύμνους προς την Ευρώπη. Μιλώντας προ ημερησίας διατάξεως στην Ολομέλεια, υπογράμμισε:
«Η Κύπρος, ως ένα μικρό κράτος μέλος που υφίσταται πέραν του μισού αιώνα τις τραγικές συνέπειες της τουρκικής εισβολής και κατοχής, παραμένει προσηλωμένη στις αρχές και αξίες της Ένωσης, στον σεβασμό του ευρωπαϊκού και του διεθνούς δικαίου και σε διαρκή αγώνα επιδίωξης συνθηκών ελευθερίας, ειρήνης και δικαιοσύνης».
- Τι ωραία λογύδρια και τι υπέροχοι ύμνοι προς την Ευρώπη, θα μπορούσε κάποιος να σχολιάσει. Η Κυπριακή Δημοκρατία εντάχθηκε ολόκληρη στην ΕΕ. Θα ανέμενε κανείς πως οι ηγέτες της θα επέμεναν φορτικά, επίμονα και ανένδοτα στην ισχύ όλων αυτών των ωραίων αρχών, αξιών και διακηρύξεων και της εφαρμογής και στην περίπτωση της Κύπρου του Διεθνούς και Κοινοτικού Δικαίου.
Η Κυπριακή Δημοκρατία εντάχθηκε στην ΕΕ για δύο, κυρίως, λόγους. Πρώτον, για να διασφαλίσει λύση του Κυπριακού στηριγμένη ακριβώς στις αρχές και αξίες και θεμελιώδεις ελευθερίες και ανθρώπινα δικαιώματα, που αποτελούν τα ισχυρά θεμέλια της Ένωσης. Δεύτερον, για να θωρακιστεί έναντι της τουρκικής επιθετικότητας. Η πολιτική ηγεσία ούτε το ένα διεκδίκησε αταλάντευτα και πειστικά, ούτε το άλλο πέτυχε.
Αντίθετα, από το 1974 μέχρι σήμερα σύρεται δουλοφρόνως στις τουρκικές θέσεις, με την απέλπιδα προσδοκία ότι θα… κατευνάσει τον τουρκικό συσφιγκτήρα βόα και δεν θα την καταπιεί. Μέσα σε αυτό το ολέθριο πλαίσιο, η κυπριακή πολιτική ηγεσία, συναινούσης εν παντί της μακράν κειμένης Ελλάδος, εισηγείται -άκουσον! άκουσον!- ένταξη της ισλαμοφασιστικής Τουρκίας στην ΕΕ.
Λευκωσία και Αθήνα πρώτες συναινούν σε εκταμίευση δισεκατομμυρίων των Ευρωπαίων πολιτών για να χρηματοδοτείται το τυραννικό, αυταρχικό καθεστώς Ερντογάν. Η Κύπρος ουδέποτε χρησιμοποίησε το βέτο, πλην μίας φοράς επί προεδρίας Τάσσου, με το πάγωμα ενταξιακών κεφαλαίων της Τουρκίας.
- Έκτοτε, όλοι οι Πρόεδροι και όλα σχεδόν τα κόμματα έχουν αγκιστρωθεί στην αγγλοτουρκική διζωνική, η οποία δεν οδηγεί στην απελευθέρωση της Κύπρου, αλλά στην τουρκοποίησή της.
Αυτή η πολιτειακή ανωμαλία, ουδαμόθεν της Γης συναντώμενη, έγινε η βολική παντιέρα μιας ανεπαρκούς πολιτικής ηγεσίας που, πρώτον, δεν μελέτησε και δεν γνωρίζει τον Τούρκο. Δεύτερον, αρνείται να παραδεχτεί ότι οι συνομιλίες εδώ και 50 χρόνια οδήγησαν σε καταστροφική κατολίσθηση του Κυπριακού σε απλή δικοινοτική διαφορά. Τρίτον, αρνείται να σταματήσει τον κατήφορο και να αλλάξει στρατηγική σωτηρίας της Κύπρου.
Για ποια Ευρωπαϊκή Ένωση μιλάμε, λοιπόν; Ιδού η ασύλληπτη και αχώνευτη υποκρισία της και η εμετική πολιτική των δύο μέτρων και δύο σταθμών: Το 1974 η Τουρκία εισέβαλε στην Κύπρο. Το 2014 η Ρωσία εισέβαλε και κατέλαβε την Κριμαία. Το 2022 κήρυξε πόλεμο κατά της Ουκρανίας. Η Ευρώπη των δήθεν αρχών και αξιών συμπεριφέρθηκε με πρωτοφανή υποκρισία και φαρισαϊσμό.
- Επιβάλλει, ορθά, σκληρές κυρώσεις κατά του Ρώσου εισβολέα, αλλά τον Αττίλα εισβολέα στην Κύπρο, τον χαϊδεύει. Απαιτεί από τα κράτη-μέλη να μη συνεργάζονται με τη Ρωσία, αλλά κάνει τα στραβά μάτια για την Τουρκία, που παίζει σε διπλό ταμπλό.
- Σέρνουν τον Πρόεδρο Πούτιν στο Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο για εγκλήματα πολέμου, αλλά παραγνωρίζουν όσα εγκλήματα η Τουρκία διέπραξε στην Κύπρο. Οι Ευρωπαίοι τιμωρούν τη Ρωσία, αλλά είναι έτοιμοι να εντάξουν την Τουρκία στο πρόγραμμα επανεξοπλισμού τής ΕΕ.
Η λεγόμενη Διεθνής Κοινότητα, που η πολιτική ηγεσία της Κύπρου επικαλείται με κάθε ευκαιρία, κατηγορεί τον Νετανιάχου και το Ισραήλ για διάπραξη γενοκτονίας των Παλαιστινίων, αλλά… σφυρίζει αδιάφορα για την εθνοκάθαρση στην Κύπρο, για σφαγιαστικές πρακτικές εναντίον των Κούρδων στη Συρία και στο Ιράκ.
Η Ιταλία της Μελόνι υπέγραψε συμφωνίες με τη φασιστική Τουρκία, ενώ το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο την κατήγγειλε, ξανά, για παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων και ελευθεριών και άρνηση λύσης του Κυπριακού. Και, λοιπόν; Πού είναι η έμπρακτη αλληλεγγύη; Πού είναι η δικαιοσύνη; Πού χάθηκαν οι βασικές ελευθερίες και ο σεβασμός στα ανθρώπινα δικαιώματα του κυπριακού λαού; Γιατί πολιτική δύο μέτρων και δύο σταθμών; Υπάρχουν πολλών λογιών εισβολές και κατοχές και μεταλλασσόμενο Διεθνές Δίκαιο;
Αλλά τι λέγομεν… Όσα δεινά σήμερα η Κύπρος υποφέρει, οφείλονται και στην ανεπάρκεια, ανυπαρξία διορατικότητας, ανικανότητα και ερασιτεχνισμό της πολιτικής ηγεσίας της. Δεν διεκδικεί, δεν απαιτεί, δεν επιμένει και δεν υπερασπίζεται αταλάντευτα, ανυποχώρητα, αξιόπιστα τα δίκαιά μας.
Πού ξανακούστηκε, κατακτημένος λαός, που απειλείται με εθνική και βιολογική, κρατική και πολιτειακή εξαφάνιση, να επιμένει στην τουρκοδιζωνική τερατουργία και να εκλιπαρεί και να αιμοδοτεί τον κατακτητή του, που του βροντοφωνάζει ότι θέλει να τον τουρκέψει;
* Ο Σάββας Ιακωβίδης είναι δημοσιογράφος
-
Τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν απαραίτητα τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες κανενός.
