ΓΝΩΜΕΣ
08/04/2025 | 08:36
Όταν κοιτάς την πυρόσφαιρα και χάνεις το δάσος: Το μεγάλο φιάσκο του ΕΟΔΑΣΑΑΜ για τα Τέμπη και μια διαδρομή με τρένο με κλειστά τα μάτια
Της Εύας Σεϊντή – Αθήνα
Ξυλόλιο. Έλαια σιλικόνης. Πυρόσφαιρες. ΕΟΔΑΣΑΑΜ. Εμπειρογνώμονες. Γάνδη. Πίζα. Λέξεις που μέχρι χθες αγνοούσαμε ή τις είχαμε αλλιώς καταχωρισμένες στα κουτιά της μνήμης μας και σήμερα δεσπόζουν στα timelines μας, σαν να είναι κομμάτια της καθημερινότητάς μας.
Τις τελευταίες εβδομάδες, γίναμε όλοι ειδικοί στις χημικές ενώσεις, στα πορίσματα και τις εμπειρογνωμοσύνες. Κάθε μέρα και ένα νέο πόρισμα, κάθε μέρα και μια νέα «αποκάλυψη» για τα Τέμπη. Ή μία νέα «συγκάλυψη». Όπως το πάρει κανείς. Κάθε μέρα κι ένας δημόσιος καβγάς με ένα και μόνο θύμα. Την αλήθεια.
Άλλοτε με σφραγίδα δημοσίου (ας μην ξεχνάμε ότι ο ΕΟΔΑΣΑΑΜ είναι επίσημος κρατικός φορέας), άλλοτε με στοχοποίηση ανθρώπων που εμπλέκονται, ακόμη και συγγενών θυμάτων της τραγωδίας, γινόμαστε μάρτυρες μιας ακόμη προσπάθειας να πέσει η μπάλα στην εξέδρα.
- Το ακρωνύμιο – γλωσσοδέτης του ΕΟΔΑΣΑΑΜ (ποιος το εμπνεύστηκε άραγε;) είναι ενδεικτικό της τρικυμίας που μαίνεται πάνω σε ράγες τραίνων.
Αρχικά, το πόρισμα έκανε λόγο για πιθανή παρουσία άγνωστου εύφλεκτου υγρού, τουλάχιστον 2,5 τόνων, που φέρεται να μετέφερε η εμπορική αμαξοστοιχία και το οποίο δεν σχετιζόταν με τις μηχανές των τρένων ή το δηλωμένο φορτίο τους.
Ωστόσο, η αναφορά αυτή τέθηκε υπό αμφισβήτηση, με πανεπιστήμια όπως της Πίζας και της Γάνδης να αποστασιοποιούνται από τα συμπεράσματα, αφήνοντας αιχμές για παραπλάνηση. Αυτό οδήγησε τον ΕΟΔΑΣΑΑΜ να αποσύρει την επίμαχη αναφορά από το πόρισμα.
Όμως, όσο κοιτάμε την πυρόσφαιρα, χάνουμε το δάσος. Και το δάσος δεν είναι άλλο από την παντελή αδράνεια απέναντι στο μεγαλύτερο σιδηροδρομικό έγκλημα της σύγχρονης Ελλάδας.
Δύο χρόνια μετά την τραγωδία των Τεμπών και η καρδιά του προβλήματος παραμένει αναλλοίωτη: η ελληνική σιδηροδρομική υποδομή είναι ακόμη επικίνδυνη, ανεπαρκής και χωρίς ουσιαστική πρόοδο. Ήταν ένα μαθηματικά προδιαγεγραμμένο έγκλημα για το οποίο, δύο χρόνια μετά, κανείς δεν έχει λογοδοτήσει.
Δεν υπάρχει λειτουργικό σύστημα τηλεδιοίκησης σε όλο το δίκτυο. Οι απαραίτητες επενδύσεις, οι αναβαθμίσεις και η θεσμική λογοδοσία έχουν μείνει στα λόγια. Και το πιο θλιβερό; Κανένα ουσιαστικό αίτημα των οικογενειών των θυμάτων δεν έχει βρει ακόμη δικαίωση.
- Οι ευθύνες μοιάζουν να διαχέονται, να μπερδεύονται, να «καίγονται» μέσα σε ένα τοξικό τοπίο που ενισχύει την πόλωση και απομακρύνει την ουσία.
Η κοινωνία μας δείχνει να χάνει τον πυρήνα. Δεν χρωστάμε στους νεκρούς μας ούτε hashtags, ούτε συνωμοσίες, ούτε τηλεοπτικά παράθυρα. Χρωστάμε μια χώρα που θα τους τίμησε με αλλαγή, όχι με ανάμνηση.
Αντί να χαθούμε στον θόρυβο του πορίσματος, ας μείνουμε ήσυχοι για λίγο. Ας κοιτάξουμε το δάσος. Και ας απαιτήσουμε κάτι αυτονόητο: να μην ξαναμείνει κανένας μόνος σε ένα βαγόνι που οδηγείται με κλειστά μάτια.
