ΓΝΩΜΕΣ
28/04/2025 | 09:45
Οι χάρτες επικυρώνονται (ή ακυρώνονται) επί του πεδίου… Αποκόμισε η Ελλάδα έως τώρα κάποιο συγκεκριμένο όφελος από την (τουρκικής έμπνευσης και απαίτησης) διαδικασία διαλόγου; Την απάντηση γνωρίζει ο καθένας
Του ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΠΑΪΔΑ* – Αθήνα
Όποιος παρατηρεί και μελετά, με τρόπο αντικειμενικό και νηφάλιο, την πολιτική, την οποία ακολουθεί η Ελλάδα έναντι της Τουρκίας κατά τους διαρρεύσαντες είκοσι τρεις μήνες, διαπιστώνει ότι δυστυχώς κύρια χαρακτηριστικά της είναι η ασύγγνωστα «καλή πρόθεση», η καλλιέργεια αυταπατών, η «ελαστικότητα», και το τρίπτυχο «αυτοτροφοδοτούμενη φοβία-προχειρότητα-ατολμία».
Ως προς την ασύγγνωστα «καλή πρόθεση» αρκεί να διερωτηθούμε ποια είναι έως σήμερα τα απτά αποτελέσματα για την Ελλάδα από την εκούσια εμπλοκή της στον εξελισσόμενο ελληνοτουρκικό «διάλογο» έξω από την «ομπρέλα προστασίας» της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Εύλογα προκύπτει το ερώτημα αν η Ελλάδα έως τώρα αποκόμισε κάποιο συγκεκριμένο όφελος από την (τουρκικής έμπνευσης και απαίτησης) διαδικασία αυτή ή αν απλώς «έδωσε χώρο και άνεση» στην Τουρκία να επαναλαμβάνει ακατάπαυστα το σύνολο των παράνομων και παράλογων αναθεωρητικών απαιτήσεών της εις βάρος μας και, παράλληλα, να προωθεί τους εξοπλιστικούς στόχους της (από τις ΗΠΑ, από τη Μ. Βρετανία κ.λπ.), αλλά και τις σχέσεις της με την Ευρωπαϊκή Ένωση επικαλούμενη ότι οι σχέσεις της με την Ελλάδα έχουν εξομαλυνθεί.
- Αναφορικά με την καλλιέργεια αυταπατών, αρκεί να αναλογιστούμε τις ενθουσιώδεις δηλώσεις εκ μέρους των εμπνευστών του ελληνοτουρκικού «διαλόγου σε καλό κλίμα» (αλλά και των θιασωτών τους) για τα προσδοκώμενα ωφελήματα από την περιβόητη «Διακήρυξη των Αθηνών», η οποία θα εξασφάλιζε «ήρεμα νερά» στο Αιγαίο στο πνεύμα του σεβασμού των επιταγών του Διεθνούς Δικαίου.
Ωστόσο, τα νερά του Αιγαίου παραμένουν ήρεμα -όσο ήρεμα μπορούν αν θεωρηθούν δεδομένου ότι π.χ. Τούρκοι δουλέμποροι βάλλουν με πολεμικά όπλα κατά του Ελληνικού Λιμενικού Σώματος ή ότι κατά τις καταγγελίες Ελλήνων επαγγελματιών αλιέων οι Τούρκοι συνάδελφοί τους υπεραλιεύουν ανεξέλεγκτοι εντός των ελληνικών χωρικών υδάτων- μόνο και μόνο επειδή η Ελλάδα «κάνει πως δεν βλέπει και δεν ακούει» τις προκλητικότατες δηλώσεις του τουρκικού πολιτικού-στρατιωτικού κατεστημένου, το οποίο ευθέως, ρητώς και επισήμως σε κάθε ευκαιρία αμφισβητεί τα κυριαρχικά μας δικαιώματα στο Αιγαίο, αλλά και την εθνική κυριαρχία της χώρας μας επί βράχων, βραχονησίδων, νησίδων και νήσων του Αιγαίου με τουρκικής έμπνευσης σοφιστείες και με προβολή (υπερτιμημένης) στρατιωτικής ισχύος.
Ως προς την «ελαστικότητα», αρκεί να σκεφτούμε τον τρόπο, με τον οποίο αντιδρά επί παραδείγματι η Ελληνική Πολιτεία κάθε φορά που από τα πλέον επίσημα τουρκικά χείλη αμφισβητείται η Συνθήκη της Λωζάννης και γίνεται (προκλητικότατος) λόγος περί υποτιθέμενης ύπαρξης «τουρκικής» μειονότητας στη Θράκη και στα Δωδεκάνησα.
Στο ίδιο πλαίσιο εντάσσεται και η διαχρονική ανοχή εκ μέρους της Ελληνικής Πολιτείας ανεπίτρεπτων συμπεριφορών ορισμένων μελών του προσωπικού του τουρκικού προξενείου Κομοτηνής, τα οποία, όπως προκύπτει από κατά καιρούς δημοσιεύματα και καταγγελίες του τοπικού Τύπου, επιχειρούν να ελέγξουν ασφυκτικά και να ετεροπροσδιορίσουν τη θρησκευτική μουσουλμανική μειονότητα Θράκης, προκειμένου να προωθήσουν τους στόχους της τουρκικής προπαγάνδας και του τουρκικού στρατιωτικοποιημένου αναθεωρητισμού.
Αναφορικά με το τρίπτυχο «αυτοτροφοδοτούμενη φοβία-προχειρότητα-ατολμία» αρκεί να θυμηθούμε τι συμβαίνει τον τελευταίο χρόνο:
- α΄) με τα θαλάσσια πάρκα, τα οποία η Ελλάδα ανακοίνωσε ότι θα ανακηρύξει για την προστασία του θαλασσίου περιβάλλοντος του Αιγαίου,
- β΄) με την πόντιση του καλωδίου για την ηλεκτρική διασύνδεση Ελλάδος-Κυπριακής Δημοκρατίας-Ισραήλ, και
- γ’) με τον θαλάσσιο χωροταξικό σχεδιασμό (ΘΧΣ) της Ελλάδος, ο οποίος εντέλει προχώρησε -έστω και με σοβαρές αδυναμίες, όπως ορισμένοι ειδικοί επί του Διεθνούς Δικαίου έχουν ήδη επισημάνει, και αφού χρειάστηκε να καταδικαστεί προηγουμένως η Ελλάδα από την Ευρωπαϊκή Ένωση για την ανεπίτρεπτη αργοπορία της να συμμορφωθεί με σχετική κοινοτική επιταγή.
Τα θαλάσσια πάρκα, την ανακήρυξη των οποίων είχε ενθουσιωδώς προαναγγείλει η ελληνική κυβέρνηση από τον Απρίλιο 2024, παραμένουν ακόμα «στα χαρτιά». Αυτό δεν θα ήταν τόσο σοβαρό, εάν οφειλόταν απλώς στη γνωστή «αργοπορία» που χαρακτηρίζει διαχρονικά το ελληνικό κράτος.
Ωστόσο, είναι προφανές ότι η αναβολή αυτή οφείλεται στο γεγονός πως η Τουρκία, αμέσως μετά τις σχετικές ανακοινώσεις της Ελλάδος, έσπευσε να καταστήσει σαφές δημοσίως ότι δεν αναγνωρίζει τις προβλέψεις του Διεθνούς Δικαίου, των Διεθνών Συνθηκών και του Δικαίου της Θάλασσας και ότι είναι αποφασισμένη να επιβάλει την (από το 1974 και εξής) άποψή της περί συγκυριαρχίας Ελλάδος-Τουρκίας στο Αιγαίο.
Δυστυχώς, ξανά, η Αθήνα προτίμησε να «παγώσει για τον κατάλληλο χρόνο» τους καθ΄ όλα νόμιμους σχεδιασμούς της, παρά να αναγκαστεί να διαχειριστεί μία ενδεχόμενη κρίση με την (προκλητική πάντα εκ του ασφαλούς λόγω του φοβικού συνδρόμου της ελληνικής πολιτικής ελίτ) Τουρκία.
- Κατά τον τρόπο αυτόν, όμως, είτε το παραδεχόμαστε ως χώρα είτε όχι, αναγνωρίζουμε στην Τουρκία κάποιας μορφής (ανύπαρκτα στην πραγματικότητα) «δικαιώματα» επί του Αιγαίου, τα οποία δεν απορρέουν ούτε από το Διεθνές Δίκαιο ούτε από Διεθνείς Συνθήκες ούτε από το Δίκαιο της Θάλασσας, αλλά «ανοίγουν την ακατάσχετη όρεξη» της Άγκυρας και εξοικειώνουν τη διεθνή κοινή γνώμη με μία άκρως επικίνδυνη αντίληψη περί του καθεστώτος του Αιγαίου.
Ως προς την πόντιση του καλωδίου για την ηλεκτρική διασύνδεση Ελλάδος-Κυπριακής Δημοκρατίας-Ισραήλ, οι εργασίες για άλλη μία φορά, και αφού προηγήθηκαν μεγαλόστομες διακηρύξεις των Αθηνών περί της άμεσης επανεκκίνησης και εκτέλεσης του έργου από την ανάδοχο ξένη εταιρεία, αίφνης αναβλήθηκαν με το πρόσχημα ότι πρόκειται για ζήτημα «πολυπαραγοντικού χρονισμού» και ότι αναμένουμε τον «κατάλληλο χρόνο» για να προχωρήσουμε.
Στην πραγματικότητα, και υπό το σοκ των απρόσμενων φιλοτουρκικών δηλώσεων του Αμερικανού Προέδρου D. Trump κατά τη συνάντησή του με τον Ισραηλινό Πρωθυπουργό B. Netanyahu, μάλλον «επανενεργοποιήθηκε» το φοβικό σύνδρομο των Αθηνών ύστερα και από την «πικρή» εμπειρία της Κάσου τον Ιούλιο του 2024 (σημειωτέον ότι ο ελληνικός λαός ακόμα δεν έχει σαφή εικόνα για το πώς «διευθετήθηκε» το ζήτημα κατά την κρίσιμη ώρα).
Θα πρέπει, ωστόσο, να αντιληφθούμε ότι οι διαρκείς αναβολές του σημαντικότατου αυτού έργου εκ μέρους μας και τις «ορέξεις» της Άγκυρας «ανοίγουν» και το (υπερεκτιμημένο) «θηρίο» εκτρέφουν και εκτραχύνουν, αλλά και απογοήτευση προκαλούν στους φίλους και στους συμμάχους μας, καθώς αποδεικνύουν ότι ενεργούμε αποκλειστικά με βάση τα περιθώρια που κάθε φορά μας αφήνει η Τουρκία και όχι με βάση τα δικαιώματά μας από το Διεθνές Δίκαιο, από τις Διεθνείς Συνθήκες και από το Δίκαιο της Θάλασσας.
- Τέλος, αναφορικά με τον ΘΧΣ της Ελλάδος, θα πρέπει φυσικά να υπογραμμιστεί ότι η παρούσα ελληνική κυβέρνηση προχώρησε εντέλει σε κάτι, στο οποίο ουδεμία προηγούμενη κυβέρνηση είχε αποτολμήσει να προχωρήσει υπό τον φόβο των αντιδράσεων της Άγκυρας.
Ως προς τούτο, λοιπόν, η ελληνική κυβέρνηση πρέπει να επαινεθεί, ενώ η κριτική των κομμάτων της αντιπολίτευσης αναφορικά με τον χρόνο ανακοίνωσης του ΘΧΣ εξυπηρετεί μάλλον μικροπολιτικούς σκοπούς εσωτερικής κατανάλωσης.
Αφήνοντας προς το παρόν κατά μέρος τις ενστάσεις ορισμένων ειδικών επί του Διεθνούς Δικαίου για τον ΘΧΣ, όπως εντέλει αυτός έγινε, θα πρέπει επιτέλους να συνειδητοποιήσουμε ότι τα όποια σχέδια επί χάρτου της Ελλάδος επιβάλλεται να υποστηριχθούν με τη δέουσα αποφασιστικότητα επί του πεδίου, όταν η Άγκυρα θα επιχειρήσει -διότι αναμφίβολα θα επιχειρήσει εκ του ασφαλούς- να τα ακυρώσει επί του πεδίου και να μας επιβάλει παράνομα και παράλογα τετελεσμένα τύπου «Γαλάζιας Πατρίδας», «πράσινων αλόγων», τουρκολιβυκού μνημονίου κ.λπ. Είναι προφανές ότι, εάν επί του πεδίου δεν προασπίσουμε τα νόμιμα δικαιώματα και τις επί του Διεθνούς Δικαίου στηριζόμενες θέσεις μας, θα ήταν ίσως προτιμότερο να μην είχαμε προχωρήσει στον ΘΧΣ παρά να αποδεχθούμε εκ των υστέρων την επί του πεδίου ακύρωσή του υπό την πίεση της Άγκυρας.
Κλείνοντας, υπάρχει κάτι ακόμα, το οποίο επιβάλλεται να επισημανθεί, αφού είναι ιδιαιτέρως σοβαρό. Το τουρκικό Υπουργείο Άμυνας (προφανώς σε συνεννόηση με το τουρκικό Υπ.Εξ. και με την τουρκική Προεδρεία) δήλωσε επισήμως ότι «η Τουρκία ως εγγυήτρια δύναμη στην Κύπρο είναι έτοιμη να πράξει ό, τι έπραξε και στο παρελθόν, προκειμένου να προστατεύσει τους Τουρκοκυπρίους από την απειλή της νέας τρομοκρατικής οργάνωσης που ιδρύουν οι Ελληνοκύπριοι».
Η συγκεκριμένη δήλωση-ευθεία απειλή για μία νέα ΠΑΡΑΝΟΜΗ ΕΙΣΒΟΛΗ του τουρκικού στρατού κατοχής στα εδάφη της Κυπριακής Δημοκρατίας υπό το πρόσχημα της κατά φαντασίαν απειλής που υφίστανται οι Τουρκοκύπριοι συνιστά την ισχυρότερη απόδειξη για το ότι η Τουρκία ουδεμία θέση έχει στην Ευρωπαϊκή Ένωση και, ασφαλώς, ουδόλως μπορεί να εμπλακεί, καθ’ οιονδήποτε τρόπο, στην ευρωπαϊκή άμυνα και στο πρόγραμμα «ReArm Europe», δεδομένου ότι και διατηρεί ενεργό το casus belli εναντίον της Ελλάδος και απειλεί επισήμως και ρητώς με στρατιωτική εισβολή ένα ακόμα κράτος-μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης (Κυπριακή Δημοκρατία)!
Η Αθήνα οφείλει να καταστήσει «λάβαρο» σε όλα τα συλλογικά όργανα της Ευρωπαϊκής Ένωσης τη συγκεκριμένη κατάπτυστη επίσημη έκφραση του γνωστού και δεδηλωμένου στρατιωτικοποιημένου τουρκικού αναθεωρητισμού, ούτως ώστε όσοι προσποιούνται ότι δεν ακούν, δεν βλέπουν και δεν καταλαβαίνουν τις προθέσεις της Τουρκίας έναντι της Ελλάδος και της Κυπριακής Δημοκρατίας (άρα και έναντι της Ε.Ε.) να ξεχάσουν δια παντός κάθε σκέψη περί άμεσης ή έμμεσης ένταξης της Τουρκίας στους κόλπους της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Στο πνεύμα αυτό, ευνόητο είναι ότι κάθε χρηματοδότηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης προς την Τουρκία επιβάλλεται να επανεξεταστεί άμεσα!
* Ο Κωνσταντίνος Παϊδας είναι καθηγητής στο ΕΚΠΑ
-
Τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν απαραίτητα τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες κανενός.
