ΓΝΩΜΕΣ
01/04/2025 | 06:10
Να μην ντρεπόμαστε ούτε να φοβόμαστε: Ακόμα και σήμερα η μεγαλύτερη απειλή της Ελλάδας είναι η Τουρκία, που βρυχάται σαν θεριό και απειλεί
Του ΘΕΟΔΩΡΟΥ ΚΑΛΜΟΥΚΟΥ, Εθνικός Κήρυκας
Διερχόμαστε ημέρες θύμησης της 204ης επετείου από την Επανάσταση του 1821, η οποία οδήγησε στην απελευθέρωση της Ελλάδας από τους Τούρκους. Ναι από τους Τούρκους!
Το έχω επισημάνει και στο παρελθόν πως υπάρχει η τάση σήμερα, και ήδη αυτές τις μέρες φάνηκε και πάλι τόσο εναργώς, πως όταν μιλούμε για την Ελληνική Ανεξαρτησία να διστάζουμε να ονομάσουμε τον κατακτητή, δηλαδή τον Τούρκο, αλλά μιλούμε αόριστα και γλυκανάλατα για την απελευθέρωση.
Δεν τολμούμε να αναφέρουμε από ποιον απελευθερώθηκε η Ελλάδα. Γιατί άραγε δεν αναφερόμαστε στην Τουρκιά, ντρεπόμαστε ή φοβόμαστε; Για όνομα του Θεού δεν μπορεί και δεν πρέπει να συμβαίνει ούτε το ένα, ούτε το άλλο.
Και για να μην παρεξηγηθώ από το ασκέρι των διεθνιστών από τους οποίους γέμισε ο τόπος και ιδιαίτερα η Ελλάδα και φυσικά από τους κάθε λογής Τούρκους και Τουρκόφιλους, σπεύδω να πω ότι και βέβαια πιστεύω στην καλή γειτονία Ελλάδας και Τουρκίας και στην ειρηνική συνύπαρξη των δύο λαών από την οποία μόνο ωφέλειες μπορούν να προκύψουν.
Ωστόσο, η φιλία και η καλή γειτονία δεν μπορεί να είναι μονόδρομος, αλλά αμφίδρομη πορεία.
Κι ακόμα οφείλω να τονίσω πως αλίμονο αν δεν έχουμε ισχυρή μνήμη και εθνική συνείδηση για τα τόσα δεινά που έκαναν και κάνουν οι Τούρκοι σε βάρος της Ελλάδας και του Ελληνισμού γενικότερα. Αλήθεια, ποιος τολμά να ξεχάσει ότι έχουν σκλαβώσει και κρατούν αιχμάλωτη με κατοχικά στρατεύματα τη μισή Κύπρο επί μισό σχεδόν αιώνα;
- Ποιος μπορεί να μην θυμηθεί την ολοσχερή καταστροφή της Εκκλησίας της Μικράς Ασίας και πιο συγκεκριμένα τα Μύρα, τις Τράλλεις, τη Μίλητο, την Έφεσο, την Προύσσα, το Ικόνιο, τις Σάρδεις, τη Σμύρνη την πολύπαθη, το μουράγιο της οποίας είχε γίνει κόκκινο από το αίμα; Κι ακόμα ποιος τολμά να ξεχάσει τον πολύπαθο Πόντο και τη γενοκτονία του; Ποιος;
- Τι να πει κανείς για την ασφυξία και σαλαμοποίηση του Ελληνισμού της Κωνσταντινούπολης στην οποία απέμειναν πια γύρω στις δύο χιλιάδες ψυχές; Την Ιμβρο που απέμειναν 120 με 150 ομογενείς και την Τένεδο με μόνο 20, με αποτέλεσμα το Οικουμενικό Πατριαρχείο να βρίσκεται μπροστά στον εφιάλτη της αποψίλωσης του ποιμνίου του;
Θα το πω για άλλη μία φορά πως οφείλουμε να προβληματισθούμε σοβαρά και να σκεφθούμε όχι μόνο το σήμερα, αλλά πιο πολύ το αύριο.
Οχι, δεν λέγω να εγκαταλείψει το Πατριαρχείο την Εδρα του γιατί αυτό το θέμα ανήκει «στα μη σαλευόμενα» για να δανειστώ τη φράση του Απ. Παύλου. Αυτό που λέω είναι ότι οφείλουμε να μην επαναπαυόμαστε, αλλά να τολμούμε να διανύουμε τον επερχόμενο χρόνο και τη φορά του προς το μέλλον, αφού «αι ημέραι πονηραί εισίν». Να τολμούμε να προπορευόμαστε της ιστορίας, κι όχι να την ακολουθούμε γιατί υπάρχει ο κίνδυνος να απολεσθεί το αύριο.
- Η Θεολογική Σχολή της Χάλκης εξακολουθεί να παραμένει κλειστή και βουβή παρά τα τόσα διαβήματα και υποσχέσεις πανταχόθεν. Φαίνεται πως είμαστε ανυποψίαστοι ότι οι Τούρκοι δεν ξεκάνουν αυτό που κάνουν.
Δεν σέβονται ούτε καν τα χρήματα που εισρέουν από την Ελλάδα και τον Ελληνισμό γενικά για τη συντήρηση του Πατριαρχείου και των εκεί εναπομεινάντων ιδρυμάτων
Το θεριό βρυχάται και σήμερα
Καθώς γιορτάζουμε την επέτειο της Ελληνικής Επανάστασης θα ήταν λάθος να γίνουμε επιλήσμονες όλων των παραπάνω και άλλων πολλών, διότι ακόμα και σήμερα η μεγαλύτερη απειλή της Ελλάδας είναι η Τουρκία, σταράτες κουβέντες. Σήμερα για μία ακόμα φορά βρυχάται σαν θεριό και απειλεί και θέλει πάλι να αιματοκυλίσει.
Ηδη έχει αιματοκυλίσει τη Συρία, έχει κατακρεουργήσει τους Κούρδους με την ανοχή, την εθελοτυφλία και το τρομακτικό μέγεθος της υποκρισίας του Δυτικού, λεγόμενου, πολιτισμένου (;) Κόσμου.
Γιατί να μην τολμήσει και κάποια απονενοημένη κίνηση εναντίον των νησιών του Αιγαίου, τα οποία απειλεί; Ποιος θα την σταματήσει, το ΝΑΤΟ, ή η Ευρωπαϊκή Ενωση;
Οχι, δεν κινδυνολογώ, απλά σκέπτομαι με τη θύμηση διαρκή μέσα στο νου και την ψυχή μου πως η ιδιαίτερη πατρίδα μου, η Λέσβος, απέχει από την Τουρκία «ωσεί λίθου βολήν» και μπορεί, ο μη γένοιτο, να συμβεί κάποιο ατύχημα.
Είμαι σίγουρος πως όσοι διαβάζετε τούτες τις γραμμές θα δικαιολογήσετε την αγωνία τους, αν κι εσείς στις ιδιαίτερες πατρίδες σας έχετε πρόσωπα αγαπημένα εν ζωή, αλλά και σταυρούς και μνήματα γονιών σας και προσώπων συγγενικών.
-
Τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν απαραίτητα τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες κανενός.
