ΓΝΩΜΕΣ
09/03/2025 | 06:05
Ο γνωστός κόσμος ανατρέπεται, νέα πραγματικότητα γεννιέται: Είναι δύσκολη συγκυρία για μικρές χώρες και ακόμα πιο δύσκολη για την Κύπρο που είναι ημικατεχόμενο κράτος
Του ΝΙΚΟΥ ΚΑΤΣΟΥΡΙΔΗ – Λευκωσία
Το έχω γράψει πολλές φορές τα τελευταία χρόνια και το γράφω ξανά. Από τον 15ο αιώνα, με την έναρξη της αποικιοκρατίας και τον αφανισμό εκατομμυρίων και εκατομμυρίων ανθρώπων, αρχής γενομένης από την Νότια Αμερική, Αφρική και Ασία και αργότερα Β. Αμερική διαμορφώθηκε ένας συγκεκριμένος κόσμος.
Ενας κόσμος όπου μικρά ευρωπαϊκά κράτη, π.χ. Βέλγιο, Ολλανδία, σχετικά μικρά κράτη, όπως Ισπανία, Ιταλία, Πορτογαλία και μεγαλύτερα όπως Γαλλία, Γερμανία, Ιαπωνία και κυρίως Βρετανία, κατέστησαν δια πυρός και σιδήρου και αίματος πανίσχυρα οικονομικά και κατ΄ επέκταση πανίσχυρα σε όλους τους τομείς.
Αργότερα ιστορικά, μπήκαν στον χορό και γίγαντες όπως η Ρωσική Αυτοκρατορία και οι ΗΠΑ. Ο ανταγωνισμός μεταξύ τους πέραν από τον θάνατο, την καταστροφή και την ληστρική εκμετάλλευση των αποικιών, επέφεραν και δύο φονικούς Παγκόσμιους Πολέμους. Ακολούθησε η ιστορική ρήξη, από το 1917, μεταξύ Σοβιετικής ΄Ένωσης και Δύσης και στη συνέχεια, Ανατολικού και Δυτικού Μπλοκ.
- Το τέλος του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου, οδήγησε σε ένα νέο καθεστώς πραγμάτων, με την ισορροπία του τρόμου μεταξύ Ανατολής και Δύσης. Σε αυτά τα χρόνια 1948 -1990 χάθηκαν σε τοπικούς πολέμους και νέα εκατομμύρια ανθρώπινες ζωές.
Από το 1990 μπήκαμε στη περίοδο της αμερικανικής πλήρους κυριαρχίας και της Νέας Τάξης Πραγμάτων. Της αμερικανικού τύπου ειρήνης, υπο την ηγεμονία των ΗΠΑ. Η «αμερικανική ειρήνη» επιβλήθηκε σε ένα βασικά μονοπολικό κόσμο.
Από το 1948 έως σήμερα έγινε κατορθωτό να αποφευχθεί το πυρηνικό ολοκαύτωμα. Ο κόσμος ζούσε μέσα στο πλαίσιο μιας σειράς κανόνων, αποφάσεων, συνθηκών και ρυθμίσεων, που οι βασικές αρχές τους διαμορφώθηκαν μετά το τέλος του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου, μεταξύ ΗΠΑ, Σοβιετικής ΄Ένωσης και Βρετανίας.
Σε αυτά τα πλαίσια σιγά – σιγά διαμορφώθηκε ένας κόσμος διπολικός εφ΄ όλης της ύλης μεταξύ Δύσης και Ανατολής. Ο οποίος από το 1990 έγινε μονοπολικός με την πλήρη επικράτηση ενός κοινωνικου – οικονομικού συστήματος, του καπιταλιστικού, με ηγέμονα τις ΗΠΑ.
Ο αμερικανικός τρόπος ζωής έγινε το παγκόσμιο πρότυπο. Σε αυτά τα χρόνια γεννήθηκαν και μεγάλωσαν το ΝΑΤΟ και η Ευρωπαϊκή Κοινότητα, αργότερα Ε.Ε. Υπο την ηγεμονία όμως και την προστασία των ΗΠΑ. Τα τελευταία 15-20 χρόνια, πρώτα η Κίνα, αργότερα η Ρωσία και άλλες χώρες μπήκαν, στη αρχή δειλά – δειλά και από κάποια στιγμή πιο αποφασιστικά, στη μάχη για ανατροπή της υπάρχουσας τάξης πραγμάτων και ανακατανομή ισχύος.
Σε αυτή τη χρονική περίοδο, από το 1990 και μετέπειτα δηλαδή, είχαμε και πάλιν πολέμους και θάνατο. Αφγανιστάν, Ιράκ, Λιβύη, Αραβική ΄Ανοιξη, Παλαιστινιακό κλπ. Το δικό μας πρόβλημα, η δική μας τραγωδία ξεκίνησε πολύ πριν το 1990 και συνεχίζει ως σήμερα.
- Καμπή στην πορεία των πραγμάτων, καμπή στην πορεία της ιστορίας και στρατιωτική έφοδος κατά της κρατούσας τάξης και του μονοπολικού κόσμου, υπήρξε η επίθεση της Ρωσίας κατά της Ουκρανίας.
Ανεξάρτητα από το τι προκάλεσε αυτήν την κίνηση, ήταν μια κίνηση βίαιης ανατροπής της πορείας των πραγμάτων. Μια εξέλιξη η οποία επανάφερε τον κίνδυνο πυρηνικού ολοκαυτώματος. Ως που φτάσαμε στην άνοδο του Προέδρου Τραμπ στην εξουσία.
Ο Τραμπ και το επιτελείο του αποφάνθηκαν και το δήλωσαν, ότι οι ΗΠΑ δεν μπορούσαν να συνεχίσουν να είναι ο ηγεμόνας ενός μονοπολικού κόσμου. Δήλωσαν ανοικτά ότι ο κόσμος είναι πλέον τριπολικός, ΗΠΑ, Κίνα, Ρωσία και ότι προτεραιότητα τους είναι ο τερματισμός των πολέμων.
Ο υπόλοιπος Δυτικός κόσμος πιάστηκε στον ύπνο. Και από αυτή τη στιγμή αρχίζουν όλα όσα ζούμε τώρα. Η Ε.Ε. και άλλες δυτικές χώρες, πρώτη και καλύτερη βρέθηκαν μπροστά σε μια τεκτονικής σημασίας έκπληξη. Ανατρέπεται με ταχύτητα ο κόσμος που ήξεραν και συνήθισαν σε όλα τα επίπεδα. Από την οικονομία έως τον τρόπο ζωής. Πολλοί αδυνατούν να το κατανοήσουν και άλλοι αρνούνται να το πιστέψουν. Ποια είναι όμως η ωμή πραγματικότητα;
Κατ΄ αρχάς να σημειώσω ότι η χώρα η οποία κατά τη διάρκεια του πολύχρονου, φονικού ληστρικού και αποικιοκρατικού συστήματος, είχε αναλογικά του μεγέθους της, το μεγαλύτερο όφελος ήταν η Βρετανία. Η οποία μέχρι και τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο κατόρθωσε, πάνω – κάτω, να ποδηγετεί τον κόσμο. Ο πόλεμος όμως του 1939 -1945 ανέτρεψε αυτόν τον ρόλο.
Είναι η χώρα η οποία λειτούργησε εχθρικά στην ιδέα της Ευρωπαϊκής Ενοποίησης, είτε εκτός είτε εντός Ε.Ε.. Υπήρξε ο στενότερος σύμμαχος των ΗΠΑ τόσος εντός Ε.Ε. όσον και εκτός. Και για να έλθω στο σήμερα ενέχει σοβαρότατη ευθύνη, για τη συνέχιση του πολέμου στην Ουκρανία.
- Το μικρό μέγεθος της χώρας και η αδύναμη σχετικά οικονομία της, συγκρινόμενη με τους παγκόσμιους οικονομικούς γίγαντες, την αναγκάζουν να καταφεύγει και πάλιν στο προσφιλές της δόγμα, του «διαίρει και βασίλευε». Αυτή τη φορά εντός του Δυτικού Κόσμου. Η συνέχεια θα είναι σκληρή.
Πρωτοστατεί λοιπόν στην αντιπαράθεση χωρών μελών της Ε.Ε. με τις ΗΠΑ. Συνεπικουρούμενη από τη Γαλλία τον Μακρόν, ο οποίος έχει χάσει τις εκλογές και παραμένει Πρόεδρος γιατί η Λεπέν κρίνει ότι δεν της συμφέρει να τον ανατρέψει. Σε αυτούς προστίθενται και χώρες όπως ο Καναδάς και άκουσον – άκουσον η Τουρκία του Ερτογάν!!
Η πρώτη διαπίστωση για τη νέα πραγματικότητα είναι η απόφαση των ΗΠΑ, την οποία έχω προαναφέρει. Ζούμε σε ένα τριπολικό κόσμο και δεν θα λύσουμε τις διαφορές μας με πόλεμο.
Η δεύτερη διαπίστωση, είναι ότι ως αποτέλεσμα της πρώτης υπάρχει και εξελίσσεται προσέγγιση ΗΠΑ – Ρωσίας σε όλα τα επίπεδα.
Η τρίτη διαπίστωση συνίσταται στο γεγονός ότι αριθμός χωρών μελών της Ε.Ε., συν το Ηνωμένο Βασίλειο και ο Καναδάς, αποφάσισαν να αντιπαρατεθούν στις ΗΠΑ. Όχι όμως όλες οι χώρες μέλη της Ε.Ε. Υπάρχουν χώρες που διαφωνούν και αντιδρούν σκληρά.
Τέταρτη διαπίστωση είναι δηλωμένη πρόθεση χωρών μελών της Ε.Ε. και ανωτάτων αξιωματούχων της, όπως η Κάγια Κάλας (!) να συγκρουστούν ταυτόχρονα με ΗΠΑ, Ρωσία και Κίνα!! Αυτοαναγορεύθηκαν σε υπερδύναμη…
Πέμπτη διαπίστωση ότι στο εσωτερικό αρκετών χωρών της Ε.Ε. υπάρχουν μοιρασμένες κοινωνίες εφ΄ όλης της ύλης, με ισχυρότατη πολιτική παρουσία δυνάμεων αντιθέτων προς τις Βρυξέλλες.
Εκτη διαπίστωση, ότι εισέρχονται ορισμένες χώρες σε αυτόν τον πόλεμο με κλονισμένες οικονομίες. Πρώτη και καλύτερη η Γερμανία και ακολουθεί η Γαλλία.
Εβδομη διαπίστωση, ότι η συνολική στρατιωτική ισχύς των ευρωπαϊκών χωρών που δηλώνουν ετοιμοπόλεμες, είναι πολύ μικρότερη αυτής των αντιπάλων τους. Ιδιαίτερα σε μη πυρηνικούς βαλλιστικούς πυραύλους. Γιατί αν συγκρίνουμε πυρηνική ισχύ, η διαφορά είναι απ΄ εδώ ως τον επόμενο Γαλαξία.
Ογδοη διαπίστωση, είναι ότι αν επιμείνουν αυτές οι ευρωπαϊκές χώρες να μπουν στη πρώτη γραμμή του πολέμου, επι του εδάφους, χωρίς αμερικανικές εγγυήσεις, η απάντηση της Ρωσίας θα είναι σκληρή και ότι ακολουθήσει για την Ευρώπη και τον κόσμο.
Δεν θα συνεχίσω με τις γενικές διαπιστώσεις αν και υπάρχουν και άλλες, αλλά με κάποιες ειδικές διαπιστώσεις, που αφορούν την περιοχή μας και κατ΄ επέκταση την Κύπρο.
Πρώτον, οι ευρωπαίοι που προτίθενται να αντιπαρατεθούν στις ΗΠΑ και τον εισβολέα – Ρωσία, προσκάλεσαν και προσετερίζονται ως εκλεκτό σύμμαχο τους τον εισβολέα Τουρκία. Και ας έχει εισβάλει σε χώρα μέλος της Ε.Ε. και ας κατέχει το 40% για μισό αιώνα τώρα. Αυτή η υποκριτική στάση, δυστυχώς βρίσκει στήριξη και εντός Κύπρου.
Δεύτερον, αφοσιωμένος σύμμαχος των ΗΠΑ είναι το Ισραήλ, η ισχυρότερη δύναμη της περιοχής. Το Ισραήλ δηλώνει σύμμαχος των Δρούγων του Λιβάνου ενάντια στο νέο τουρκογενές καθεστώς της Δαμασκού και φίλος των Κούρδων. Την ίδια ώρα φαίνεται ότι δεν επιθυμεί να διαλυθούν οι ρωσικές βάσεις στη Συρία.
Τρίτον, η Τουρκία αποτελεί εξαιρουμένων των πυρηνικών όπλων, τη μεγαλύτερη στρατιωτική δύναμη όσων δυτικών χωρών προσπαθούν να συνασπιστούν ενάντια στις ΗΠΑ. Αρα κατέχει ιδιαίτερη θέση σε αυτή τη νέα «συμμαχία». Αραγε με ποια ανταλλάγματα;
- Ποιον θα θυσιάσουν πιο εύκολα σε αυτήν την προσπάθεια τους οι Αγγλο-Γάλλοι και Γερμανοί; Την Ελλάδα και την Κύπρο ή την Τουρκία;
Αρκετοί φοβούνται πως ενδεχομένως να χειριστεί το κυπριακό η νέα αμερικανική διοίκηση. Λογικός φόβος. Γιατί όμως δεν φοβούνται από τις ήδη καθαρές προθέσεις ηγετικών ευρωπαϊκών χωρών και ανώτατων ευρωπαίων αξιωματούχων;
Γιατί δεν τους ανησυχεί το γεγονός ότι η χώρα χάριν της οποίας στο όνομα του διεθνούς δικαίου, ορισμένοι ευρωπαίοι, είναι έτοιμοι να μπουν σε πόλεμο επι τους εδάφους, όχι μόνο ουδέποτε καταδίκασε την Τουρκική εισβολή, αλλά εκθειάζει μάλιστα και την Τουρκία και τον ρόλο της; Εννοώ φυσικά την Ουκρανία.
Τέταρτο στην περιοχή μας τα κράτη με ειδική βαρύτητα είναι σύμμαχοι των ΗΠΑ. Από ισχυρά όπως Ισραήλ, Αίγυπτος, Σαουδική Αραβία και Η.Α.Ε. έως μικρά όπως η Ιορδανία.
Είναι όντως εξαιρετικά δύσκολη ιστορική συγκυρία για μικρά κράτη και ακόμα πιο δύσκολη για μας που είμαστε πολύ μικρό και ημικατεχόμενο κράτος. Χρειάζεται προσοχή και νηφαλιότητας. Πρώτιστο κριτήριο η Κύπρος. Αυτή τη φορά τα πράγματα έχουν αγριέψει πολύ!
-
Τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν απαραίτητα τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες κανενός.
