ΠΟΛΙΤΙΚΗ
30/03/2025 | 21:55
Κόλαφος η εφημερίδα του Μέρντοχ για τον Ερντογάν: Για να λάβει τα F-35, ξέρει τι να κάνει… Να παραδώσει ή να καταστρέψει το ρωσικό σύστημα S-400
Με τίτλο “Η Τουρκία ξέρει πώς να αποκτήσει τα F-35 – Ο Ερντογάν μπορεί να παραδώσει ή να καταστρέψει τις ρωσικές αντιαεροπορικές του άμυνες των S-400″, η Συντακτική Επιτροπή της εφημερίδας Wall Street Journal, που ανήκει στον Ρόμπερτ Μέρντοχ, είναι κατηγορηματική αντίθετη με την πώληση των αμερικανικών μαχητικών.
Διαβάστε το κείμενο στα ελληνικά:
Η Τουρκία ασκεί πιέσεις για να επανενταχθεί στο αμερικανικό πρόγραμμα μαχητικών αεροσκαφών F-35. Μεταξύ της τηλεφωνικής επικοινωνίας του Προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν με τον Πρόεδρο Τραμπ αυτόν τον μήνα και του ταξιδιού του υπουργού Εξωτερικών Χακάν Φιντάν στην Ουάσιγκτον αυτή την εβδομάδα, οι Τούρκοι αισθάνονται ότι έχουν μία ευκαιρία. Αλλά γιατί να αλλάξει το τιμημα που ζητούν οι ΗΠΑ;
Ο κ. Τραμπ ακύρωσε την αποστολή των F-35 το 2019 αφού η Τουρκία, μέλος του ΝΑΤΟ, αγόρασε το ρωσικό σύστημα αεράμυνας S-400 παρά τις προειδοποιήσεις των ΗΠΑ.
Το S-400 κατασκευάστηκε για να στοχεύει αεροπλάνα του ΝΑΤΟ και το ραντάρ του θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί από τους Ρώσους για να αποκτήσουν πληροφορίες σχετικά με τα μαχητικά F-35 stealth για να βοηθήσουν στην κατάρριψή τους σε άλλα θέατρα πολέμου.
Το αποτέλεσμα θα ήταν να τεθεί σε κίνδυνο η ακεραιότητα των αμυντικών συστημάτων του ΝΑΤΟ, τα οποία λειτουργούν από κοινού.
Δεν είναι περίπλοκο: Εάν η Τουρκία θέλει τα καλύτερα F-35 στην κατηγορία, μπορεί να παραδώσει ή να καταστρέψει το σύστημα των S-400. Τίποτα όμως δεν είναι απλό με την Άγκυρα επί εποχής του Ερντογάν. Πληθαίνουν οι φήμες ότι η Τουρκία θα ήθελε έναν συμβιβασμό: Θα μπορούσε να απενεργοποιήσει ένα κρίσιμο στοιχείο των S-400; Ή να αφήσει το σύστημα στην άκρη;
Δεν είναι αρκετά καλό. Εάν η Τουρκία δεσμευτεί να μην χρησιμοποιήσει ποτέ το σύστημα S-400, δεν έχει κανένα λόγο να αντισταθεί στην καταστροφή του. Το σημείο των μέτρων στα μισά του δρόμου θα ήταν ο κ. Ερντογάν να διατηρήσει τη ρωσική αεράμυνα για “μια βροχερή μέρα” και θα μπορούσε να απειλήσει να την ενεργοποιήσει στην πορεία.
Η αποστολή των F-35 πριν η Τουρκία καταστρέψει το σύστημα S-400 θα ήταν μια πρόσκληση για εκβιασμό καθώς και ένας περιττός κίνδυνος για τη δυτική συμμαχία. Μπορεί ο κ. Τραμπ να έχει ήδη προχωρήσει διανοητικά στην ανάπτυξη μαχητικών F-47 επόμενης γενιάς, αλλά αυτά είναι χρόνια μακριά.
Ερωτηθείς εάν θα πουλούσε αυτά τα F-47, παρεμπιπτόντως, ο Πρόεδρος απάντησε ότι οι σύμμαχοι μπορούν να περιμένουν να λάβουν μία ήπια έκδοση. «Μας αρέσει να τους μειώνουμε περίπου το 10%, κάτι που πιθανώς είναι λογικό γιατί κάποια μέρα ίσως να μην είναι σύμμαχοί μας», είπε ο κ. Τραμπ.
Αυτή η επιφυλακτική σημείωση δεν θα πάει καλά στο Ηνωμένο Βασίλειο, αλλά είναι κατάλληλη για την Τουρκία, της οποίας η γεωγραφία και η ιδεολογία τελευταία την οδήγησαν να παίξει και στις δύο πλευρές. Η Τουρκία βοηθά τη Ρωσία να αποφύγει τις κυρώσεις και για σχεδόν δύο χρόνια εμπόδισε τη Φινλανδία και τη Σουηδία να ενταχθούν στο ΝΑΤΟ.
Μόλις εβδομάδες μετά τη σφαγή της 7ης Οκτωβρίου, ο κ. Ερντογάν είπε: «Η Χαμάς δεν είναι τρομοκρατική οργάνωση, είναι μια ομάδα μουτζαχεντίν που υπερασπίζεται τα εδάφη τους». Ο υπουργός Εξωτερικών του, Χακάν Φιντάν, καλωσόρισε μια αντιπροσωπεία της Χαμάς το Σαββατοκύριακο πριν συναντηθεί με τον Υπουργό Εξωτερικών Μάρκο Ρούμπιο στην Ουάσιγκτον.
Το χρονοδιάγραμμα, καθώς ο κ. Ερντογάν καταπιέζει την τουρκική αντιπολίτευση, συμπεριλαμβανομένου της σύλληψης του δημάρχου της Κωνσταντινούπολης Εκρέμ Ιμάμογλου και πολλών διαδηλωτών, είναι επίσης δυσοίωνη για τις όποιες παραχωρήσεις των ΗΠΑ. Αλλά οι Τούρκοι μπορεί να προσπαθούν να παρουσιάσουν την ανερχόμενη περιφερειακή τους ισχύ, ειδικά στη Συρία.
Η μη συνεργασία με την Τουρκία -ένα από τα λίγα κράτη στη Μέση Ανατολή που μπορούν να προβάλλουν ισχύ πέρα από τα σύνορά της- δεν αποτελεί επιλογή. Ο στρατηγικός ανταγωνισμός της Άγκυρας με την Τεχεράνη μπορεί επίσης να αποφέρει συρροή συμφερόντων για τις Η.Π.Α.
Υπάρχει μια λεπτή σχέση και πρέπει να γίνει (διπλωματικό) μασάζ. Η κυβέρνηση Τραμπ μπορεί να το κάνει – μόλις η Τουρκία παραιτηθεί από τους S-400.
Διαβάστε το κείμενο στα αγγλικά:
Turkey Knows How to Get F-35s. Erdogan can hand over or destroy his Russian S-400 air defenses.
By The Editorial Board
Turkey has been making a push to rejoin America’s F-35 fighter-jet program. Between President Recep Tayyip Erdogan’s phone call with President Trump this month and Foreign Minister Hakan Fidan’s trip to Washington this week, the Turks sense opportunity. But why should the U.S. asking price change?
Mr. Trump canceled the shipment of F-35s in 2019 after Turkey, a NATO member, purchased Russia’s S-400 air-defense system despite U.S. warnings. The S-400 was built to target NATO planes, and its radar could be used by the Russians to gain intelligence on the F-35 stealth fighters to help shoot them down in other theaters. The effect would be to compromise the integrity of NATO defense systems, which operate together.
It isn’t complicated: If Turkey wants the best-in-class F-35s, it can hand over or destroy its S-400 batteries. But nothing is simple with Ankara under Mr. Erdogan. Rumors abound that Turkey would like a compromise—could it disable one critical component of the S-400s instead? Or set the batteries aside?
Not good enough. If Turkey is committed never to use the S-400 system, it has no reason to resist destroying it. The point of halfway measures would be for Mr. Erdogan to keep Russian air defenses for a rainy day, and he could threaten to activate them down the road.
Shipping the F-35s before Turkey has junked its S-400 system would be an invitation to blackmail as well as an unnecessary risk for the Western alliance. Mr. Trump may already have moved on mentally to developing next-generation F-47 fighters, but those are years off.
Asked if he would sell those F-47s, by the way, the President replied that allies can expect to receive toned-down versions. “We like to tone them down about 10%, which probably makes sense because someday maybe they’re not our allies,” Mr. Trump said.
That wary note won’t go over well in the U.K., but it’s apt for Turkey, whose geography and ideology of late have led it to play both sides. Turkey helps Russia evade sanctions, and for nearly two years it prevented Finland and Sweden from joining NATO.
Only weeks after the Oct. 7 massacre, Mr. Erdogan said, “Hamas is not a terrorist organization, it is a group of mujahideen defending their lands.” His foreign minister welcomed a Hamas delegation the weekend before he met Secretary of State Marco Rubio in Washington.
The timing, as Mr. Erdogan cracks down on the Turkish opposition, including Istanbul Mayor Ekrem Imamoglu and many protesters, is also inauspicious for U.S. concessions. But the Turks may be looking to parlay their rising regional power, especially in Syria.
Not working with Turkey—one of the few states in the Middle East able to project power beyond its borders—isn’t an option. Ankara’s strategic competition with Tehran may also yield a confluence of interests with the U.S.
There’s a delicate relationship to be massaged. The Trump Administration can do that—as soon as Turkey gives up on the S-400.
