ΑΜΥΝΑ
18/01/2025 | 20:51
Τρίτος χρόνος Rafale, με 24 πλέον «ριπές ανέμου». Οι Τούρκοι τα λοιδόρησαν μέχρι να καταλάβουν την έννοια του «no access-zone» των Meteor…
Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΣΙΔΕΡΗ, HELLAS JOURNAL – Αθήνα
Το παγωμένο πρωινό της 19ης Ιανουαρίου του 2022 η 114 Πτέρυγα Μάχης και η 332 Μοίρα «Γεράκι» άλλαξαν σελίδα στον αεροπορικό αγώνα, ιδίως αν ομιλούμε για το ισοζύγιο Ελλάδας- Τουρκίας.
Η άφιξη εκείνη συνέπεσε με ευτελή σχόλια, προερχόμενα από αξιωματούχους της Άγκυρας για τα πρώτα έξι Rafale F3R.
Τρία χρόνια μετά, η Τουρκία είναι αυτή που τρέχει και δεν φτάνει, μήπως και καταφέρει να προμηθευτεί από την Μ. Βρετανία αεροσκάφη, ως ένα σημείο ισάξια των Rafale, τα οποία να μπορούν να φέρουν και τους πυραύλους Meteor.
Αν η Γαλλία καμθεί από τις κοινοπρακτικές χώρες του πυραύλου Meteor, κανείς δεν μπορεί να το πει στην παρούσα στιγμή.
Το βέβαιο είναι ότι ως τώρα το Παρίσι κρατά την πλάτη γυρισμένη στην Άγκυρα, όσο κι αν αυτή κινείται παρασκηνιακά με στόχο την απόκτηση των πυραύλων μακρού πλήγματος.
Και αν τυχόν συμβεί αυτό, τότε τα τουρκικά Eurofighter μπορούν ίσως να χαρακτηριστούν ως ένα σημείο, αρκετά ικανά απέναντι στις ελληνικές «ριπές ανέμου».
Τα ευρωπαικα αυτά μαχητικα αεροπορικής υπεροχής έχουν πολλά υπέρ συγχρονα συστήματα, δεν έχουν καταφερει ωστοσο να ενσωματωσουν ενα συστημα αυτοπροστασίας, ισάξιο εκείνου των Ραφαλ.
Πάντως οι Τούρκοι δίχως να έχουν την εικόνα των όπλων που κάνουν τη διαφορά, χωρίς να γνωρίζουν τις δυνατότητες που παρέχουν τα ηλεκτρονικά του Rafale, το ραντάρ AESA, το σύστημα αυτοπροστασίας Spectra, κ.α., μίλησαν, τότε, για «μεταχειρισμένες πλατφόρμες», για τις οποίες δεν ανησυχούν…
Το έτος που πέρασε έγιναν πολλά και οι «ριπές» της Πολεμικής Αεροπορίας μέσα σ’ αυτό το διάστημα άλλαξαν τον επιχειρησιακό σχεδιασμό του Τακτικού Αρχηγείου.
Η επόμενη ουσιαστική αλλαγή θα γίνει σε πέντε χρόνια, όταν τα πρώτα F-35 τροχοδρομήσουν στην αεροπορική βάση της Aνδραβίδας.
Η ενίσχυση της 332 Μοίρας «Γεράκι», αν όλα πάνε καλά και σε επίπεδο Ευρώπης με τον δημοσιονομικό χώρο, δεν αποκλείεται να συνεχιστεί.
Στον σχεδιασμό δεν είναι μόνο η προσθήκη επιπλέον αεροσκαφών τα οποία είναι αναγκαία , αλλά και όπλα κρούσης, όσο και ατρακτίδια σκόπευσης στα οποία η πολεμική αεροπορία είναι γεγονός πως έχει μείνει γενιές πίσω…
Η φετινή 19η Ιανουαρίου βρίσκει πλήρη την πολεμική μοίρα, με τις 24 «ριπές» ετοιμοπόλεμες, την στιγμή μάλιστα που η τουρκική αεροπορία διατηρείται σε περιδίνηση, ανάμεσα σε πιθανή ένταξη νέων F-16 Viper, Eurofighters και του εγχώριου- αμφιβόλου ποιότητας, ΚΑΑΝ…
Οι παρασκηνιακές κινήσεις της Άγκυρας σε συνδυασμό με μια σειρά σπασμωδικών εμφανίσεων, ίσως μαρτυρούν ότι στον αεροπορικό τομέα αποδέχονται μια ήττα που δύσκολα ανατρέπεται.
Το πράσινο φως…
Η σημαντική στιγμή για την 332 Μοίρα, ήταν η πρώτη επιχειρησιακή αξιολόγηση (σ.σ. Initial Operational Capability) , μόλις οκτώ μήνες από την άφιξη των αεροσκαφών όπου ιπτάμενοι και μηχανικοί πέρασαν με άριστα.
Οι απεσταλμένοι από το αεροπορικό Επιτελείο και το Αρχηγείο Τακτικής Αεροπορίας είχαν εντυπωσιαστεί από τις δυνατότητες του νέου μαχητικού, τις αλλαγές στην τακτική του αεροπορικού αγώνα, αλλά κυρίως από τις γνώσεις που είχαν αποκτήσει πάνω στο μαχητικό τα «γεράκια» της μοίρας.
Πλέον, τρια χρόνια μετά την πρώτη προσγείωση, οι απογειώσεις των Rafale έχουν ξεπεράσει τις 6000 και μάλιστα οι πτήσεις αυτές εντάσσονται σε πολυσύνθετα σενάρια που σχεδιάζονται με άξονα τις πλατφόρμες 4,5 γενιάς και τις δυνατότητες που έχουν στους τρεις διαφορετικούς ρόλους για τους οποίους επιλέχθηκαν, ως game changer, μαχητικά.
Στις αερομαχίες δίδεται ιδιαίτερη βαρύτητα, με τα F-16 όλων των τύπων της Πολεμικής Αεροπορίας, αν και το Επιτελείο εστιάζει στον τύπο του Viper & Advanced καθώς είναι το βασικό αεροσκάφος των “νευρικών” γειτόνων μας, αν και η «οχιά» προς ώρας δεν υπάρχει στα τουρκικά αεροδρόμια.
Επιπλέον οι αποστολές στο εξωτερικό με κύρια εκείνη στο ΝΑΤΟϊκο «Top Gun», δείχνει ότι η πολεμική μοίρα όχι μόνο είναι ενεργή αλλά μπορεί να δώσει ακόμη περισσότερα, για εθνικούς ή συμμαχικούς σκοπούς.
«No flight zone»
Στα air to air σενάρια το Rafale πέραν της ιδιαίτερης συμπεριφοράς που έχει χάρη τους δυο κινητήρες, δίνει σημαντικές πληροφορίες στο Επιτελείο και τον κλάδο αεροπορικών επιχειρήσεων για τις αποστάσεις που «βλέπει» το F-16 και από πόσα ναυτικά μίλια είναι ικανό να εγκλωβίσει τους στόχους.
Ιδίως με τον πύραυλο Meteor ο οποίος υπό πραγματικές συνθήκες φέρνει τα πάνω κάτω στον ουρανό του Αρχιπελάγους, δημιουργώντας συνθήκες «noflight zone».
Το παράδειγμα της πληρότητας που έχει η προμήθεια των αεροσκαφών Rafale F3R είναι το πιο χαρακτηριστικό της αγοράς αυτής που ολοκληρώθηκε ύστερα από τρία χρόνια.
Ως πλατφόρμα η «ριπή ανέμου», πέραν των πυραύλων METEOR που προμηθεύτηκε η πολεμική αεροπορία, ξεχωρίζει για το κορυφαίο, σε παγκόσμιο επίπεδο σύστημα αυτοπροστασίας SPECTRA που διαθέτει.
Είναι αυτό που δημιουργεί τις καλύτερες συνθήκες επιβιωσιμότητας για τον ιπτάμενο και το μέσο, ενώ η «βιβλιοθήκη απειλών» που διαθέτει μπορεί ν’ ανανεωθεί μετά από κάθε πτήση, εφόσον υπάρχουν νέα στοιχεία άμεσου ενδιαφέροντος.
Πέραν όμως του εναέριου αγώνα, στις αποστολές των Rafale συμπεριλαμβάνονται και εκείνες της θαλάσσιας κρούσης καθώς φέρουν τους Exocet, έναν πύραυλο που είναι μόνιμος «πονοκέφαλος» του τουρκικού Επιτελείου.
Και σαφώς η διαφορά γίνεται με τους Scalp EG τον οποίο έχουν την τύχη να φέρουν τόσο τα Rafale, όσο και τα Mirage2000-5 της 331 Μοίρας «Θησέας».
Καλές προσγειώσεις…
