ΓΝΩΜΕΣ
19/01/2025 | 06:20
Το ρολόι της προεδρίας σταμάτησε στον Παυλόπουλο: Ο θεσμός διασύρθηκε με την Σακελλαροπούλου και χρεοκοπεί οριστικά με τον αχυράνθρωπο Τασούλα
Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΧΑΡΒΑΛΙΑ*, Αθήνα
Συγχωρέστε με, αλλά θα αρνηθώ να συνδράμω από τούτη τη στήλη το γελοίο κουβεντολόϊ περί προεδρικής εκλογής που έστησε με μαεστρία ο Κυριάκος. Το λουστήκαμε ήδη αρκετές εβδομάδες και θα το φάμε στο κεφάλι για μερικές ακόμη, μέχρι να πάρει το χρίσμα ένας δοτός του Πρωθυπουργού.
Πολύς αχός για το τίποτα. Η χώρα έχει πολύ περισσότερα προβλήματα από το αν θα ψηφιστεί σε έναν θώκο, εντελώς διακοσμητικό, σχεδόν συμβολαιογραφικού χαρακτήρα, ένας επαγγελματίας αυλοκόλακας μηδενικής πολιτικής βαρύτητας, όπως ο Τασούλας.
Το γεγονός ότι επελέγη (απολύτως αναμενόμενο για την ανασφάλεια και τα συμπλέγματα που διακατέχουν τον Μητσοτάκη) έναντι κάποιων άλλων, λιγότερο ασήμαντων, αλλά εξίσου ακατάλληλων, απλά επιτείνει τον γενικότερο ζόφο. Μικρός άνθρωπος σε έναν υποβαθμισμένο θεσμό που έσπευσε να κουρελιάσει τα τελευταία 4 χρόνια η ανεκδιήγητη Κατερίνα Σακελλαροπούλου.
Ας μη ζαλιζόμαστε λοιπόν με τις επικείμενες ψηφοφορίες, καταναλώνοντας τον χρόνο μας με φαιδρότητες. Το σασπένς είναι πραγματικά ανύπαρκτο. Κατασκευάζεται από τα κανάλια κατά παραγγελία του επικοινωνιακού μαγειρείου στο Μαξίμου, απλά και μόνο για να περνάει η ώρα και να μη βλέπουμε τα υπόλοιπα:
Τα τρένα που τρακάρουν με αυτοκίνητα σε ανοιχτές διαβάσεις, τα ασανσέρ των νοσοκομείων που πέφτουν, τους μαφιόζους επίορκους αστυνομικούς που θρέφονται στις παρακάμαρες της γαλάζιας εξουσίας και στις αυλές των κρατικοδίαιτων ολιγαρχών, τους υπότροπους «κοκάκηδες» που σπέρνουν το θάνατο στους δρόμους, την επικήρυξη των τενεκέδων με το λάδι…
Ο Πρόεδρος είναι…γυμνός
Ωραία επιχείρηση αντιπερισπασμού λοιπόν, αλλά για τους ανόητους. Οι περισσότεροι Ελληνες γνωρίζουν ότι ο προεδρικός θεσμός στη χώρα μας είναι άνευ πολιτικής σημασίας. Περιθωριοποιήθηκε πλήρως στην συνταγματική αναθεώρηση του 1986 που μετέτρεψε το πολίτευμα της χώρας από προεδρευομένη κοινοβουλευτική δημοκρατία σε αμιγώς πρωθυπουργοκεντρική.
Μέχρι εκείνη την στιγμή ο πρόεδρος της δημοκρατίας διέθετε σημαντικότατες εξουσίες, στο πρότυπο του γαλλικού συντάγματος του 1958 που επανέφερε τον ντε Γκώλ. Ο Γάλλος πρόεδρος μπορούσε να στέλνει πρωθυπουργούς και κυβερνήσεις στα σπίτια τους.
Παρότι δεν εκλεγόταν απευθείας από τον λαό, δικαίωμα να διαλύει τη βουλή και να διορίζει υπηρεσιακή κυβέρνηση είχε και ο Ελληνας πρόεδρος της δημοκρατίας μέχρι το 1986. Από τότε, με πρωτοβουλία του Ανδρέα Παπανδρέου η πολιτική ευθύνη μεταφέρθηκε εξ΄ολοκλήρου στον πρωθυπουργό που έγινε το επίκεντρο της κρατικής εξουσίας.
Ο πρόεδρος απογυμνώθηκε από όλες τις εκτελεστικές αρμοδιότητες και η υπογραφή του στα νομοθετικά διατάγματα είναι τυπική, αφού αυτά εκδίδονται με πρωτοβουλία των αρμόδιων υπουργών. Το μοναδικό όπλο που έχει μείνει στον «ανώτατο πολιτειακό άρχοντα» για να ταρακουνήσει το σύστημα είναι η απειλή παραίτησης του που θα μπορούσε να οδηγήσει τη χώρα σε εκλογές.
Το χρησιμοποίησε ο Προκόπης Παυλόπουλος, ο τελευταίος που τίμησε τον προεδρικό θεσμό το 2015, όταν η κυβέρνηση του Σύριζα με τους απίθανους ερασιτεχνισμούς της έσπρωχνε τη χώρα στα βράχια.
Ανεξαρτήτως της προηγούμενης πολιτικής του πορείας ο Παυλόπουλος ήταν αυτό που λέμε «κομμένος και ραμμένος» για το προεδρικό αξίωμα. Ένα τέρας ευρυμάθειας που μπορεί να απαγγέλει απ’ έξω όλη την αρχαία ελληνική γραμματεία, ένας πολυγραφότατος συνταγματολόγος, ένας ακαδημαικός με όλη τη σημασία της λέξεως, αλλά και ένας ευγενής αστός με υψηλές διεθνείς επαφές και άνεση να κινείται στους διαδρόμους της παγκόσμιας πολιτικής σκηνής.
Στην μεταπολιτευτική ιστορία το προεδρικό διαμέτρημα του Παυλόπουλου μπορεί να συγκριθεί νομίζω μόνο με του-επίσης ακαδημαικού-Κωνσταντίνου Τσάτσου και δευτερευόντως με του Κωστή Στεφανόπουλου που υπήρξε υπόδειγμα ηθικής ακεραιότητας.
Αλλά ο Κυριάκος δεν τον ήθελε γιατί μεταξύ άλλων είχε και ένα πρόσθετο… «ελάττωμα»: Ανοιγε το στόμα του στους ξένους ηγέτες που συναντούσε. Και ειδικά στους Γερμανούς στους οποίους θύμιζε το ζήτημα των πολεμικών αποζημιώσεων.
Αυτές οι πρωτοβουλίες δεν αρέσουν στο σημερινό πρωθυπουργό. Γι αυτό επέλεξε μία κυρία άχρωμη και άοσμη που ούτε το όνομα της δεν μπορεί να πει αν δεν το διαβάσει γραμμένο.
Ας μη κοροιδευόμαστε. Η μοναδική αξία στο απολύτως διακοσμητικό προεδρικό αξίωμα έγκειται στο γεγονός ότι προσφέρει ευκαιρία να ακουστεί και από διαφορετικά «επίσημα χείλη» η φωνή της Ελλάδας για κρίσιμα διεθνή και εθνικά ζητήματα. Πέραν τούτου ουδέν.
Τα είπε σε όλους ο κ. Παυλόπουλος
Ο Στεφανόπουλος έκανε χρήση αυτής της δυνατότητας με την εκπληκτική του ομιλία ενώπιον του Κλίντον. Και όπως ίσως δε γνωρίζουν πολλοί ανάλωνε το μεγαλύτερο τμήμα του προεδρικού μισθού σε κοινωφελείς δραστηριότητες. Ο Παυλόπουλος τα είπε στη Μέρκελ, τα είπε στον Σταϊνμάγερ, τα είπε όμως και στον Ερντογάν.
Κι ήταν αυτός που απείλησε να παραιτηθεί αν συνεχιζόταν η «Βαρουφακειάδα». Η κυρία Σακελλαροπούλου από την πλευρά της θα μείνει στην ιστορία επειδή πανηγύρισε παρέα με τους ΛΟΑΤΚΙ την θέσπιση του γάμου των ομοφύλων και επειδή αύξησε τα έξοδα της προεδρίας κατά 30%…
Δεν υπάρχει λοιπόν κανένας λόγος να ασχολούμαστε με τον προεδρικό θεσμό στο εξής. Στην επόμενη αναθεώρηση καλύτερα να καταργηθεί πλήρως για να μην επιβαρύνεται ο Ελληνας φορολογούμενος. Εκτός κι αν ο επόμενος ένοικος του Μεγάρου της Ηρώδου Αττικού μας εκπλήξει, λέγοντας ότι ακριβώς επειδή τα καθήκοντα του είναι εξαιρετικά περιορισμένα χαρίζει το μισθό του στο κράτος. Όπως παραλίγο να κάνει με την σύνταξη του πρώην πρωθυπουργού η κυρία Δάφνη Σημίτη…
* Γιώργος Χαρβαλιάς
Συγγραφέας του βιβλίου «Γιαβόλ! Αίμα, Λήθη και Υποτέλεια»
-
Τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν απαραίτητα τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες κανενός.
ΟΛΕΣ ΟΙ ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΥΠΡΟ ΕΔΩ, ΟΙ ΓΝΩΜΕΣ ΕΔΩ, ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ ΕΔΩ
ΟΛΑ ΤΑ ΑΡΘΡΑ ΤΟΥ ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ ΕΔΩ – ΓΙΑ ΤΑ ΘΕΜΑΤΑ ΑΜΥΝΑΣ ΕΔΩ
