ΚΟΣΜΟΣ
13/01/2025 | 11:03
Συνεχίζεται η εξέγερση των μαοϊστών «ναξαλιτών» στην Ινδία: Πέντε ακόμη νεκροί, συνολικά 10.000 από το 1967 [ιστορικό, videos]
Πέντε αντάρτες σκοτώθηκαν από πυρά των ινδικών δυνάμεων ασφαλείας σε μάχες που ξέσπασαν στην πολιτεία Τσατίσγκαρ, στην κεντρική Ινδία, θέατρο για πάνω από μισό αιώνα εξέγερσης μαοϊστών, ανακοίνωσε χθες βράδυ η αστυνομία.
Περισσότεροι από 10.000 άνθρωποι έχουν σκοτωθούν σε ένοπλες συγκρούσεις στη συγκεκριμένη περιοχή της Ινδίας αφότου εκδηλώθηκε στις αρχές του 1967 η εξέγερση των «ναξαλιτών», όπως είναι γνωστή.
«Οι δυνάμεις ασφαλείας ανέκτησαν πέντε πτώματα μαοϊστών» στην περιοχή Μπιτζαπούρ, νότια της Ραϊπούρ, της πρωτεύουσας της πολιτείας, δήλωσε στο Γαλλικό Πρακτορείο ανώτερος αξιωματικός της αστυνομίας, ο Π. Σαντεράτζ.
Επιτόπου βρέθηκαν και κατασχέθηκαν εκτοξευτήρας οπλοβομβίδων και τουφέκια, πρόσθεσε.
Παράλληλα, δυο μέλη των ινδικών δυνάμεων ασφαλείας τραυματίστηκαν όταν εξερράγη αυτοσχέδια νάρκη στην περιοχή της Μπιτζαπούρ, σύμφωνα με την ίδια πηγή.
Οι ναξαλίτες, που εμπνέονται από τον κινέζο επαναστάτη ηγέτη Μάο Τσετούνγκ, διαβεβαιώνουν πως μάχονται για να υπερασπίσουν τα δικαιώματα αυτοχθόνων πληθυσμών.
Απαιτούν οι κάτοικοι να ωφεληθούν από τις γαίες, τις θέσεις εργασίας και τους φυσικούς πόρους που αφθονούν στην περιοχή, και έχουν εξαπλωθεί σε απομονωμένες κοινότητες στο ανατολικό και στο νότιο τμήμα της χώρας.
Η κυβέρνηση της Ινδίας, που έχει αναπτύξει χιλιάδες μέλη των δυνάμεων ασφαλείας στην περιοχή που πλήττεται, διαβεβαιώνει πως κατάφερε να περιορίσει την εξέγερση σε περίπου 45 περιφέρειες το 2023, από 96 το 2010.
Η κυβέρνηση του υπερεθνικιστή ινδουιστή πρωθυπουργού Ναρέντρα Μόντι λέει επίσης πως επενδύει εκατομμύρια δολάρια σε έργα υποδομές και κοινωνικές παροχές.
Ο υπουργός Εσωτερικών της Ινδίας Αμίτ Σα δήλωνε τον Σεπτέμβριο πως έχει σκοπό η εξέγερση των ναξαλιτών να έχει «τερματιστεί» ως τις αρχές του 2026.
Ποιοι είναι οι Ναξαλίτες
Στην ενδοχώρα της «μεγαλύτερης Δημοκρατίας του κόσμου» δρα το ολοένα και δυνατότερο κίνημα των Μαοϊστών ανταρτών, «η μεγαλύτερη πρόκληση για την εγχώρια ασφάλεια», όπως είχε ισχυριστεί παλαιότερα ο Ινδός Πρωθυπουργός, Μανμοχάν Σινγκ.
Μακριά από τις ινδικές πόλεις-επίκεντρα του παγκόσμιου ενδιαφέροντος και μακριά από τα σημεία εθνοτικής (Κασμίρ) ή θρησκευτικής έντασης, σαν το Πεντζάμπ με την ομάδα των Σιχ, τα χωριά της ινδικής υπαίθρου γίνονται εδώ και δεκαετίες θέατρα σκληρών συγκρούσεων.
Κατά μήκος του «Κόκκινου διαδρόμου» με αφετηρία τα σύνορα του Νεπάλ και μία έκταση που διασχίζει τα βορειοδυτικά σύνορα καθώς και μέρη της κεντρικής Ινδίας, διεξάγεται εδώ και δεκαετίες ένας αιματηρός ταξικός πόλεμος με πρωταγωνιστές τους Ναξαλίτες, όπως ονομάζονται οι μαοϊκές ανταρτοομάδες.
Το ναξαλίτικο κίνημα ξεκίνησε και συνεχίζει ως ο εκφραστής της αντίστασης των φτωχών κοινωνικών ομάδων της Ινδίας, που ζουν μέσα στην εξαθλίωση, την έσχατη φτώχεια και την ταπείνωση. Εγκλωβισμένες στο ιδιότυπα ιεραρχημένο κοινωνικό σύστημα, οι κατώτερες κάστες, που αποτελούνται κυρίως από αγρότες, μένουν αποκλεισμένες από την κοινωνική φαντασία της Ινδίας που εξαντλείται στη διαιώνιση της φεουδαρχίας. Υπό αυτά τα δεδομένα, οι πολιτικο-κοινωνικές διεκδικήσεις του ναξαλίτικου αγώνα συνοψίζονται στη δικαιότερη διανομή της γης.
Ωστόσο, δεν είναι μόνο οι πάλαι ποτέ τσιφλικάδες και νυν μεγαλοκτηματίες που εκμεταλλεύονται τους φτωχούς εργάτες στο όνομα μιας de facto φυσικής ανωτερότητας. Η δίψα των ξένων και εθνικών εταιριών για εκμετάλλευση του μοναδικού ορυκτού πλούτου της χώρας, οδηγεί την κυβέρνηση σε δήθεν νομιμοποιημένες αρπαγές γης από τους ιθαγενείς πληθυσμούς της ινδικής υπαίθρου ενισχύοντας κατ’ αυτόν τον τρόπο, από τη μία την κοινωνική αδικία και από την άλλη το φρόνημα των ανταρτών.
Από τις αγροτικές κινητοποιήσεις του 1960
Ιστορικά, ο εθνικός αγώνας των Ναξαλιτών εντάσσεται στο πλαίσιο των ευρύτερων αγροτικών κινητοποιήσεων του ’60. Γεννήθηκε το 1967, μετά από εξέγερση των ακτημόνων του Ναξαλμπάρι της Βεγγάλης, οι οποίοι, με πολιτικό και ιδεολογικό υπόβαθρο τις διακηρύξεις των κομμουνιστικών κομμάτων της χώρας, ξεσηκώθηκαν εναντίον των τσιφλικάδων στοχεύοντας σε αγροτική μεταρρύθμιση. Παρά την αποτυχία του, το εγχείρημα συγκέντρωσε την υποστήριξη των φτωχών στρωμάτων και της νεολαίας με αποτέλεσμα να δημιουργηθούν διάφοροι πολιτικοί σχηματισμοί που απώτερο σκοπό είχαν τη δημιουργία οργανωμένων -αυτή τη φορά- «Ναξαλμπάρι».
Όπως συμβαίνει συχνά όμως, τα αριστερά κόμματα που δημιουργήθηκαν υπέστησαν σειρά διασπάσεων και αποπροσανατολισμών με αποτέλεσμα σήμερα οι ομάδες μαοϊκών ανταρτών να είναι δύο. Πρώτον, το Μαοϊκό Κομμουνιστικό Κέντρο (MCC), που επιδίδεται στον ένοπλο «συνδικαλιστικό» αγώνα αποκηρύσσοντας τις εκλογικές διαδικασίες. Δεύτερον, η Ομάδα Λαϊκού Μετώπου (PWG). Από κοινού δημιούργησαν το 2004 το Κομμουνιστικό Κόμμα της Ινδίας (Μαο’ι’κό), το οποίο αμέσως ανακηρύχθηκε παράνομο ως ηθικός αυτουργός βομβιστικών επιθέσεων που χρεώνονται άνευ όρων στους Ναξαλίτες.
Αντάρτικες ναξαλίτικες ομάδες επιχειρούν σε 182 περιφέρειες της Ινδίας με επίκεντρα τις πόλεις Μπιχάρ, Άντρα Πραντές, Τζαρκάντ και Ορίσα. Επωφελημένοι από την περίπλοκη διοικητική οργάνωση της χώρας με περίπου 36 κρατιδιακές κυβερνήσεις έχουν καταφέρει να οργανώσουν κινητοποιήσεις για καλύτερες τιμές στα αγροτικά προϊόντα, ενώ στις λεγόμενες «απελευθερωμένες ζώνες» που έχουν καταλάβει έχουν μοιράσει τη γη στους ακτήμονες.
Παράλληλα, αναλαμβάνουν την κατασκευή κοινωφελών έργων (υδροδότηση, οδοποιία) ανταγωνιζόμενοι αποτελεσματικά το κυβερνητικό κοινωνικό πρόγραμμα που δεν έχει ακόμα φτάσει στις υπανάπτυκτες περιοχές. Χαρακτηριστικό είναι άρθρο των Times of India κατά το οποίο: «Οι Ναξαλίτες έχουν μετατρέψει μεγάλες εκτάσεις σε δική τους διοικητική επικράτεια, έχουν στήσει συστήματα φορολογίας, παράλληλα δικαστήρια και άλλα συστατικά στοιχεία μιας υποτίθεται νομιμοποιημένης κυβέρνησης».
Στον αντίποδα της δράσης των Ναξαλιτών βρίσκεται η κρατική και παραστρατιωτική καταστολή. Η κυβέρνηση σε μια προσπάθεια για συντονισμένη αντιμετώπιση των ανταρτών προβαίνει σε τακτικές όμοιες με αυτές που ακολούθησε το Περού αναφορικά με το «Φωτεινό Μονοπάτι»: οργανώνει ένοπλες ομάδες άμυνας που μοιραία οδηγούν την κατάσταση σε ακήρυχτο εμφύλιο πόλεμο. Μάλιστα, με κατηγορηματική τη λογική «είστε μαζί μας ή εναντίον μας», εκκενώνονται μαζικά χωριά και οι κάτοικοί τους μεταφέρονται σε αστυνομικά στρατόπεδα ως τάχα φιλικά προσκείμενοι στο ναξαλισμό. Τα φαινόμενα ωμής βίας με θύματα Ναξαλίτες και φτωχούς αγρότες καλύπτουν καθημερινά την επικαιρότητα. Με παραθυράκι που αφήνει ο νόμος, οι αστυνομικές αρχές διευκολύνονται «επί ποινή ατιμωρησίας» σε δολοφονίες αντιστασιακών σε περιοχές που χαρακτηρίζονται ad hoc ταραγμένες.
Παραπλεύρως με τις αστυνομικές δυνάμεις δρουν και ιδιωτικές συμμορίες, των οποίων μέλη είναι Ινδοί που ανήκουν στη μεσαία κάστα αλλά παρ΄όλα αυτά υποστηρίζουν τα συμφέροντα των μεγαλοκτηματιών. Αντίπαλο δέος στην επιρροή των ναξαλιτών, λειτουργούν με γνώμονα τη διατήρηση του ισχύοντος κοινωνικού και οικονομικού καθεστώτος. Βασανιστήρια και δολοφονίες σε αντίποινα της δράσης των Ναξαλιτών προστίθενται και αυτές στην εικόνα του ακήρυχτου πολέμου στο εσωτερικό της Ινδίας. Η πιο γνωστή ομάδα δραστηριοποιείται στην πόλη Μπιχάρ, απολαμβάνει της ανεπίσημης υποστήριξης της κυβέρνησης και ονομάζεται Ρανβίρ Σένα.
Τα επίσημα στοιχεία που έχει δώσει η Εθνική Υπηρεσία Πληροφοριών καταμετρούν παραπάνω από 20.000 στρατευμένους αντάρτες. Από τη δημιουργία της Ρανβίρ Σένα το 1994, όμως, η σύρραξη μεταξύ επαναστατών και παραστρατιωτικών μετρά γύρω στα 5.000 θύματα το χρόνο, όπως αναφέρει η εφημερίδα Asiaweek. Μελέτες της Διεθνούς Αμνηστίας και άλλων ΜΚΟ δείχνουν πως τα θύματα των επιθέσεων των ανταρτών είναι επιλεγμένοι στόχοι, ενώ αντίθετα οι παραστρατιωτικές ομάδες δολοφονούν συλλήβδην και ακρίτως.
Με πληροφορίες από AFP μέσω ΑΠΕ-ΜΠΕ και tvxs
Ραϊπούρ, Ινδία
