Σημαδιακές διεθνείς εξελίξεις μέσα στο 2024: Στο νέο γεωπολιτικό περιβάλλον του 2025, η Ελλάδα πρέπει να εξουδετερώσει τις απειλές της Τουρκίας

Του ΝΙΚΟΥ ΚΑΤΣΟΥΡΙΔΗ – Λευκωσία

Η χρονιά η οποία τελειώνει σε λίγες μέρες είναι μια χρονιά σημαδιακή από πολλές απόψεις.  Τόσον διεθνώς όσον και τοπικά.  Διεθνώς οι εξελίξεις αποτελούν καμπή στην πορεία των πραγμάτων.  Από την οικονομία έως το περιβάλλον, από τους πολέμους έως τον πολιτισμό.

Κατ΄ αρχάς να σημειώσω ότι σε παγκόσμιο επίπεδο διεξάγεται ένας διαρκής πόλεμος σε διάφορα σημεία του πλανήτη, ο οποίος ενόσω δεν τελειώνει η σύρραξη  στην Ουκρανία, ελλοχεύει ο κίνδυνος ενός νέου Παγκόσμιου Πολέμου, ο οποίος αυτή τη φορά θα συνιστά αφανισμό της ζωής.

Ζούμε μια ιστορική περίοδο κατά την οποία κλείνει, πολλές φορές φαινομενικά, μια πληγή και ανοίγουν δύο.  Αυτό το φαινόμενο συνιστά κατά την άποψη μου το απότοκο της παντοιότροπης αμφισβήτησης της υπάρχουσας διεθνούς τάξης πραγμάτων, από νέους ισχυρούς δρώντες του παγκόσμιου γίγνεσθαι όπως είναι η Κίνα, η Ρωσία, η Ινδία, η Βραζιλία κ.λ.π.

Μιας τάξης πραγμάτων που ισχύει για 600 περίπου χρόνια, από την έναρξη της αποικιοκρατίας έως τα σήμερα.  Μιας τάξης πραγμάτων που στα αρχικά της στάδια, έως τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, ήταν υπο τον έλεγχο των αποικιοκρατικών ευρωπαϊκών δυνάμεων και που στη συνέχεια διεμβολίσθηκε από την ισχύ των ΗΠΑ και τη Ρωσική επανάσταση του 1917.

Μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, ζήσαμε την προοδευτική ενίσχυση του ρόλου των ΗΠΑ στο Δυτικό κόσμο και την φοβερή αντιπαράθεση Δύσης και Ανατολής.  Μετά το 1990 και την κατάρρευση της Σοβιετικής ΄Ένωσης, περάσαμε στην Νέα Τάξη Πραγμάτων και την Pax Americana,  έως πριν λίγα χρόνια.

ΑΜΦΙΣΒΗΤΗΣΗ ΤΗΣ “ΝΕΑΣ ΤΑΞΗΣ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ”

Εως δηλαδή τη στιγμή που οι χώρες που έχω προαναφέρει αισθάνθηκαν αρκετά ισχυρές ώστε να αμφισβητήσουν διπλωματικά, πολιτικά, εμπορικά, οικονομικά και στρατιωτικά την υφιστάμενη «Νέα Τάξη Πραγμάτων».  ‘Η με απλά λόγια την αμερικανική ηγεμονία.

Αποκορύφωμα αυτής της αμφισβήτησης υπήρξε η ένοπλη αμφισβήτηση με την ρωσική εισβολή στην Ουκρανία στις 22 Φεβρουαρίου του 2022.  Ανεξάρτητα από τους λόγους που οδήγησαν σε αυτό το καταστροφικό συμβάν, ο πόλεμος διαρκεί για 34 μήνες τώρα και μέχρι να τερματισθεί θα συνιστά υπαρκτό κίνδυνο για την παγκόσμια ειρήνη.

Ήδη βέβαια, πέραν από τις δεκάδες χιλιάδες ζωές που έχουν χαθεί, οι δύο χώρες έχουν σημαντικές πολλαπλές ζημιές σε διάφορα επίπεδα.   Ειδικά η Ουκρανία έχει καταστραφεί.  Ζει και αναπνέει μόνο χάρις στα εκατοντάδες δισεκατομμύρια που ρέουν στη χώρα από ΗΠΑ και Ε.Ε., κατά κύριον λόγο.  Είναι μια ανοικτή ρέουσα πληγή στο σώμα της Ευρώπης, η οποία ήδη προκαλεί σεισμικούς κλυδωνισμούς εντός τη Ευρωπαϊκής ΄Ένωσης κυρίως σε οικονομικό, πολιτικό και κοινωνικό επίπεδο.

Μέσα στο 2024 η Ε.Ε. ζει πέραν από τον οικονομικό σεισμό τον οποίο, κατά κύριο λόγο προκάλεσε και προκαλεί ο πόλεμος στην Ουκρανία, και την σταθερή άνοδο των εθνικιστικών και ακροδεξιών δυνάμεων και γενικά όλων των εντός Ε.Ε. δυνάμεων, οι οποίες ζητούν λιγότερες, «Βρυξέλλες» και περισσότερο Εθνικό Κράτος.

Των δυνάμεων που θεωρούν το μεταναστευτικό ένα εκ των δύο βασικότερων προβλημάτων της Ένωσης.  Ταυτόχρονα η Ε.Ε. ζει και τον αγώνα των πολιτών της από τα δεξιά ως τα αριστερά για ανακοπή του περιορισμού σειράς ανθρώπινων, δημοκρατικών, πολιτικών, κοινωνικών και οικονομικών δικαιωμάτων.

Ήδη σοβαροί αναλυτές πως π.χ. Μάριο Ντράγκι και το περιοδικό Politico μιλούν για κίνδυνο οικονομικής κατάρρευσης.  Το «παράδοξο» είναι ότι φοβερές οικονομικές δυσκολίες συνάντησε μέσα στο 2024 και το Ηνωμένο Βασίλειο. Ορισμένοι αναλυτές το αποδίδουν στην απόσχιση του από την Ευρωπαϊκή ΄Ένωση.  Αμ, τότε που αποδίδουν την τρομερά δύσκολη κατάσταση της οικονομίας σε Γερμανία και Γαλλία;  Τις ηγέτιδες χώρες της Ε.Ε.!

Όταν πριν ένα χρόνο είχα γράψει για τις φοβερές οικονομικές επιπτώσεις του πολέμου στην Ουκρανία, πάνω στην οικονομία της Ε.Ε., με ειρωνεύτηκαν ορισμένοι ως ανίδεο.  Ας μας εξηγήσουν τώρα τα φαινόμενα τα οποία ζούμε.

Το 2024 έχει σημαδευτεί και από την μεγάλη ήττα των Δημοκρατικών στις ΗΠΑ και τη σαρωτική και πλήρη επικράτηση των Ρεπουμπλικάνων και του Ντόναλτ Τραμπ.  Μια εξέλιξη που ήδη σηματοδοτεί σειρά αλλαγών εντός και εκτός ΗΠΑ.

Αλλαγές που αφορούν καταρχάς καίριας σημασίας ζητήματα εντός ΗΠΑ.  Από τον τρόπο οργάνωσης και λειτουργίας του Κράτους έως την οικονομία.  Από το μεταναστευτικό έως τον πόλεμο που ήδη έχει κηρύξει κατά της Woke κουλτούρας και όλων των παραγώγων της.

Στο διεθνές πεδίο έχουμε ήδη τις σαφέστατες θέσεις του σε ζωτικής σημασίας διεθνή πεδία.  Την επίμονη θέση του να τερματίσει τον πόλεμο στην Ουκρανία, την πλήρη στήριξη στο Ισραήλ και  τη συγκρουσιακή διάθεση του έναντι της Κίνας.

ΑΦΟΡΗΤΗ ΠΙΕΣΗ ΣΤΟΥΣ ΕΥΡΩΠΑΙΟΥΣ

Πέραν τούτων έχει ήδη αρχίσει την αφόρητη πίεση στους Εταίρους του στην Ε.Ε., απειλώντας τους με επιβολή δασμών και την αντίστοιχη πίεση στους Νατοϊκούς συμμάχους του για να αυξήσουν τις στρατιωτικές τους δαπάνες, στην αρχή στο 2% και τώρα το ανέβασε στο 5% τον ΑΕΠ.  Το οποίο σημαίνει να γονατίσουν σειρά δυτικές οικονομίες, ιδιαίτερα σε όσες  χώρες είναι ταυτόχρονα μέλη του ΝΑΤΟ και της Ε.Ε.

Η στροφή ενάντια στην Κίνα αν εξελιχθεί σε εμπορικό και οικονομικό πόλεμο, θα επιφέρει πλήγματα σε πάρα πολλές οικονομίες χωρών, πέραν από ΗΠΑ και Κίνα.

Την ίδια ώρα εξαγγέλλει αποχώρηση από διεθνείς οργανισμούς, σταμάτημα της αμερικανικής χρηματοδότησης, επιθυμία να ελέγξει τη διώρυγα του Παναμά, τη Γροιλανδία και άλλα που επίσης θα σηματοδοτήσουν κλυδωνισμούς στην υφιστάμενη τάξη πραγμάτων.  Επιπρόσθετα οι δικοί του αξιωματούχοι δηλώνουν τη στήριξη τους σε κινήματα όπως το AFD στη Γερμανία και της Λεπέν στη Γαλλία, παρεμβαίνοντας ωμά στο Ευρωπαϊκό πολιτικό γίγνεσθαι.  Και έπεται η συνέχεια.

Στη περιοχή μας, στην Εγγύς και Μέση Ανατολή, η σύγκρουση Ισραήλ – Ιράν, ο τρομακτικός πόλεμος στη Γάζα, με τις δεκάδες χιλιάδες θύματα, κυρίως γυναικόπαιδα, η σύγκρουση Ισραήλ – Χεζπολλάχ με τις καταστροφικές συνέπειες για τον πολύπαθο Λίβανο και η πρόσφατη ανατροπή του καθεστώτος Ασσαντ, δημιουργούν ακόμα πιο σοβαρό πεδίο κινδύνων και αβεβαιότητας.

Οι χθεσινοί τζιχαντιστές, δολοφόνοι, επικηρυγμένοι τρομοκράτες έγιναν «νόμιμη» εξουσία με την ενεργό ανάμειξη της Τουρκίας και τις πλάτες της Δύσης. (βλέπε σχετική δήλωση Τραμπ).  Με αυτά τα δεδομένα τι έπεται στο Κουρδικό και στις σχέσεις Τουρκίας – Ισραήλ;  Τουρκία και Ισραήλ βρίσκονται απέναντι επι του Συριακού εδάφους με εντελώς αντίθετους στόχους.

Πέραν των πιο πάνω είχαμε σειρά ανατροπών και αλλαγής σε χώρες της Αφρικής, βασικά πρώην γαλλικές αποικίες και ανάλογη εχθρική στροφή κατά της Γαλλίας.  Φυσικά υπήρξαν και άλλα συμβάντα διεθνώς, αλλά ο χώρος δεν το επιτρέπει.

Θα κλείσω την αναφορά στα κύρια διεθνή συμβάντα, κατά την άποψη μου, στον Ελλαδο –Τουρκικό διάλογο, ο οποίος βρίσκεται σε εξέλιξη.  Αυτό λοιπόν που με απασχολεί είναι κάτι απλό.

Κατά πόσον οι επιλογές και οι χειρισμοί της εκάστοτε ελληνικής κυβέρνησης ισχυροποιούν την Ελλάδα και κατ΄ επέκταση το μέτωπο με την Κύπρο και την υπόθεση της Κύπρου.   Η οποία φυσικά, με τη σειρά της επενεργεί αντίστροφα στην πορεία της Ελλάδας.

Αν π.χ. η Τουρκία επιτύχει στα διχοτομικά σχέδια της στην Κύπρο (α΄ φάση των παρόντων τουρκικών σχεδιασμών) αναμφίβολα θα κινηθεί αναλόγως και σε άλλα ανοικτά μέτωπα με την Ελλάδα.  Ανοικτά γιατί τα κρατά έτσι η Τουρκία.  Ετσιθελικά και παράνομα.  Αστήρικτα και ανεδαφικά αλλά τα κρατά ανοικτά έως ότου βρει τη ευκαιρία να τα κλείσει υπερ των δικών της συμφερόντων.

Η ΑΠΕΙΛΗ ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΙΑΣ

Εχοντας λοιπόν κατά νου ότι εδώ και πολλές δεκαετίες η κύρια απειλή κατά Ελλάδας και Κύπρου προέρχεται από Τουρκία, αναμένει κάποιος ότι και οι επιλογές και οι χειρισμοί των ελληνικών κυβερνήσεων στοχεύουν να εξουδετερώσουν τελικά, αυτήν την απειλή, μειώνοντας την σταδιακά.  Αυτό συνεπάγεται, κατά την κρίση μου, την αξιοποίηση σειράς δρόμων.

1. Ισχυροποίηση της Ελλάδας σε όλα τα μέτωπα και επίπεδα. Οικονομικό, στρατιωτικό, πολιτισμικό κ.λ.π.
2. Οικοδόμηση ενός κατά το δυνατόν ενιαίου εσωτερικού μετώπου απέναντι σε αυτήν την απειλή.
3. Αξιοποίηση των δυνατοτήτων που προσφέρουν οι συμμαχίες στις οποίες ανήκει η Ελλάδα. Ως επίσης αξιοποίηση και των ιδιαίτερων σχέσεων της χώρας με ισχυρά κράτη κλειδιά και πάλιν στα πλαίσια των σχέσεων που διατηρεί όπως π.χ. η ΗΠΑ και Γερμανία.
4. Οικοδόμηση καλών σχέσεων αρχής με τα γειτονικά της κράτη και τα κράτη της Ανατολικής Μεσογείου.
5. Αποφυγή δημιουργίας εχθρών άνευ πραγματικού λόγου.
6. Οικοδόμηση καλών σχέσεων με την ίδια την Τουρκία, αλλά πάντα στη βάση αρχών.
7. Πολιτική αρχών έναντι και των ίδιων των βασικών συμμάχων της Ελλάδας.

Αυτό το τελευταίο δυστυχώς δεν έχει επιτευχθεί ακόμα.  Από την εποχή της επικράτησης των νεοτούρκων του Κεμάλ Ατατούρκ μέχρι σήμερα, που τη χώρα διοικεί ο γνωστός Ερντογάν, οι σύμμαχοι συμπεριφέρονται ετεροβαρώς υπερ της Τουρκίας.

Καλές σχέσεις, λογικά επιδιώκει ένα κράτος με όλους όσους μπορεί να οικοδομήσει.  Αλλά στήριξη και βοήθεια αναμένει από τους συμμάχους του.  Διαφορετικά τι νόημα έχει η συμμετοχή σε μια συμμαχία, αν όχι, την ελάχιστη στήριξη.  Και ελάχιστη στήριξη, σημαίνει στη διατήρηση της εθνικής κυριαρχίας και εδαφικής ακεραιότητας και ασφάλειας.

Δυστυχώς η πρόσφατη επίσκεψη του Έλληνα Πρωθυπουργού στην ΄Άγκυρα έχει επιβεβαιώσει τις άτεγκτες θέσεις της Τουρκίας στα ελληνοτουρκικά και το κυπριακό.

Όπως άλλωστε δήλωσε πολύ πρόσφατα ο ίδιος ο κ. Κυριακός Μητσοτάκης: «Δεν βλέπω προοπτική για ΑΟΖ και υφαλοκρηπίδα με την Τουρκία»!!  Ορθά διεξάγεται ο διάλογος, αλλά με τα  υπάρχοντα δεδομένα, η Ελλάδα οφείλει να ζητήσει αποφασιστική στήριξη από τους συμμάχους της.

Υ.Γ.  Στο επόμενο άρθρο μου θα αναφερθώ στις βασικές εξελίξεις στο 2024 εντός Κύπρου.

• Τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν απαραίτητα τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες κανενός.

ΟΛΕΣ ΟΙ ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΥΠΡΟ ΕΔΩ, ΟΙ ΓΝΩΜΕΣ ΕΔΩ, ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ ΕΔΩ

ΟΛΑ ΤΑ ΑΡΘΡΑ ΤΟΥ ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ ΕΔΩ – ΓΙΑ ΤΑ ΘΕΜΑΤΑ ΑΜΥΝΑΣ ΕΔΩ

Προϋπολογισμός με το βλέμμα στραμμένο στις Προεδρικές Εκλογές του 2028!!! Σε άλλο έργο θεατές… Η συζήτηση στη Βουλή είχε ένταση, εκνευρισμό και συγκρούσεις