ΓΝΩΜΕΣ
29/12/2024 | 06:10
Γιατί οι σημερινοί Έλληνες της Κύπρου δεν εξεγείρονται, δεν αντιδρούν, δεν απαιτούν; Γιατί έχουν μνήμη χρυσόψαρου; Γιατί βολεύονται με το σύνδρομο του ραγιά;
Του ΣΑΒΒΑ ΙΑΚΩΒΙΔΗ, Λευκωσία
Το φθινόπωρο του 2012 είχε αρχίσει να καταγράφεται μετ’ επιτάσεως στον ξένο και εγχώριο Τύπο ότι η κυπριακή οικονομία δεν θα αποφύγει το κούρεμα. Οι τότε υποψήφιοι για την Προεδρία της Δημοκρατίας διαβεβαίωναν ότι δεν θα το αποδέχονταν επ’ ουδενί. Στις 16/3/2013, ξημερώματα Σαββάτου, ο νεοεκλεγείς Πρόεδρος, Ν. Αναστασιάδης, υπέστη το κούρεμα.
Δεκάδες χιλιάδες πολίτες έχασαν περιουσίες και οικονομίες μιας ζωής. Όμως, την επομένη, Κυριακή, 17/3/2013, στη Λεμεσό, πάνω από 200 χιλιάδες καρναβαλιστές χαριεντίζονταν ανέμελα και χαρωπά. Την ίδια μέρα, στην Ισπανία, χιλιάδες Ισπανοί διαμαρτύρονταν για το κούρεμα των Κυπρίων!
Ξένα τηλεοπτικά συνεργεία ανέμεναν βίαιες εκδηλώσεις των Κυπρίων για τη φτωχοποίησή τους. Ουδέν έγινε! Τα Κύπρια πρόβατα ούτε καν βέλασαν οργισμένα… Για δεκαετίες αποκαλύπτονται σκάνδαλα και εγκλήματα μεγατόνων, στα οποία εμπλέκονται κυβερνητικοί, πολιτικοί, κομματικοί, επιχειρηματίες.
Η ληστεία του Χρηματιστηρίου, η ανατίναξη της οικονομίας, τα χρυσά διαβατήρια, το Βασιλικόν, η Μαρίνα της Λάρνακας, παλαιότερα ο δρόμος Λευκωσίας-Λεμεσού, οι βιομηχανίες της Πάφου, ο Συνεργατισμός, οι Κυπριακές Αερογραμμές, η Γιουροσύπρια, κ.λπ έπρεπε να προκαλέσουν τεκτονικούς σεισμούς στην κυπριακή κοινωνία.
Πέρα από κάποιες αντιδράσεις, οι Κύπριοι έχουν μνήμη χρυσόψαρου. Συμπεριφέρονται ως αγαθά, ήρεμα, καλόβολα, παχουλά πρόβατα, που μηρυκάζουν απαθώς το κατάντημά τους σε κομματικές στάνες, καθοδηγούμενα από γνωστές νοοτροπίες: «Δεν βαριέσαι…», «όποιος δεν φορτώνει από το σπίτι σου, βοήθησέ τον να φορτώσει», «επειδή θα διαμαρτυρηθώ, τι θα γίνει;» κ.λπ. Κλασικό παράδειγμα: Στις 11/7/2011, στη ναυτική Βάση στο Μαρί, εμπορευματοκιβώτια γεμάτα με πολεμικό υλικό ανατινάχτηκαν.
Η ενεργειακή υποδομή και η οικονομία της Κύπρου σωρεύτηκαν σε ερείπια. Χιλιάδες πολίτες ανένδοτα απαιτούσαν την παραίτηση του τότε Προέδρου Χριστόφια και άλλων εμπλεκομένων. Τελικά, την πλήρωσε μόνο ο μ. Κ. Παπακώστας, ενώ άλλοι ένοχοι αποχώρησαν με δόξες και τιμές. Τα παραδείγματα πολιτικής ευθιξίας, αυτοσεβασμού, αξιοπρέπειας και υποβολής παραίτησης έπρεπε να ήταν καθημερινά. Στην πράξη, είναι σπάνια!
ΑΠΕΤΥΧΑΝ ΣΤΗΝ ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΤΟΥΣ
Πέρυσι, μετά τα γεγονότα με αλλοδαπούς στη Χλώρακα και στη Λεμεσό, ο Νίκος Χριστοδουλίδης κάλεσε στο Προεδρικό την τότε Υπουργό Δικαιοσύνης και τον τότε Αρχηγό της Αστυνομίας. Σε οργίλη κατάσταση και μπροστά στους τηλεοπτικούς φακούς, ο Πρόεδρος κατηγόρησε και τους δύο ότι απέτυχαν στην αποστολή τους, αλλά δεν τόλμησε να τους εκδιώξει πάραυτα!
Και οι δύο δεν είχαν την ευπρέπεια να υποβάλουν αυθωρεί την παραίτησή τους για λόγους, αν μη τι άλλο, αξιοπρέπειας. Η διακυβέρνηση όλων των Προέδρων της Κύπρου στιγματίζεται με πολλά και καραμπινάτα σκάνδαλα, ατασθαλίες, παρανομίες, λεηλασίες του δημόσιου πλούτου και διακρίνεται από θράσος, ατιμωρησία και ανυπαρξία ευθιξίας.
Αυτή η θλιβερή κατάσταση ενισχύει την απάθεια των περισσότερων Κυπρίων. Ένα άλλο τραγικό παράδειγμα: Εδώ και 20 σχεδόν χρόνια, μια μάνα παλεύει για να αποδείξει ότι ο γιος της δολοφονήθηκε. Ακόμα περιμένει να απονεμηθεί Δικαιοσύνη. Κυβερνήσεις, κομματικοί και πολιτικοί περιπαίζουν χοντρά τους πολίτες με εξαγγελίες που δεν υλοποιούν και υποσχέσεις που δεν τηρούν.
Η τουρκική εισβολή συνέτριψε τον κοινωνικό ιστό και δημιούργησε ακόμα περισσότερα προβλήματα. Η εγκληματικότητα, τα ναρκωτικά, τα ατιμώρητα σκάνδαλα, οι λαμογιές, οι απατεωνιές, η αρπαγή του δημόσιου πλούτου και η εξ αυτής ατιμωρησία, που αιμοδοτείται από την αναίδεια των κακοπραγούντων, οδήγησε τους περισσότερους πολίτες σε αδιαφορία, παχυδερμία και εσωστρέφεια. Κατήντησαν απαθείς θεατές της τραγωδίας τους.
Αρχές και αξίες, αγώνες και αυτοθυσίες, η αγάπη προς την πατρίδα, η αγωνιστικότητα και η ελευθερία από τον Αττίλα, έχουν καταπλακωθεί από ένα παχύ στρώμα πλαδαρότητας, εγωισμού, αππώματος, φιλοτομαρισμού, ύποπτου και προκλητικού πλουτισμού δίπλα από την ανυπόφορη φτώχια, επιδειξιομανίας, ξενομανίας και αρχοντοχωριατισμού. Παρατηρείται ένας εμετικός εξαμερικανισμός και ασυγκράτητος πιθηκισμός.
Πλέον τα ινδάλματα των νέων δεν είναι ήρωες και αγωνιστές, καταξιωμένες προσωπικότητες και ιστορικά πρότυπα, αλλά κνώδαλα της μουσικής, της καλλιτεχνίας, «ινφλουένσερς», το τηλεοπτικό καρακιτσαριό, καλλίπυγες γλάστρες, λογής-λογής μπουρδολόγοι, ανοητολόγοι και βλακολαλούντες.
Πανίσχυρες ελληνικές λέξεις έχουν ξεφτιλιστεί από ανελλήνιστους. Είναι ηρωισμός να παινευτείς ότι είσαι Έλληνας, Χριστιανός, πατριώτης και υπερήφανος για την καταγωγή σου. Στιγματίζεσαι ως σοβινιστής, εθνικιστής, ομοφοβικός, ρατσιστής, περιθωριακός.
Η ΧΕΙΡΑΓΩΓΗΣΗ ΤΩΝ ΜΑΖΩΝ
Ο γνωστός Γερμανός φιλόσοφος και δημοσιογράφος, Gunther Anders, σε ένα κείμενό του, το 1956 (!), είχε αναφερθεί στη χειραγώγηση των μαζών και στον τρόπο καταστολής οποιασδήποτε εξέγερσης.
«Οι χιτλερικές μέθοδοι», έγραψε, «είναι ξεπερασμένες. Αρκεί να δημιουργηθούν εξαρτήσεις τόσο ισχυρές, ώστε η ιδέα και μόνο της εξέγερσης να μην έρχεται στο μυαλό κανενός. Θα χρησιμοποιείται η πειθώ και όχι η ωμή βία. Θα προβάλλονται μαζικά, μέσω της τηλεόρασης, ‘’ψυχαγωγικά’’ προγράμματα που θα κολακεύουν, πρωτίστως, το συναίσθημα και τα ένστικτα. Το πνεύμα θα απασχολείται με ό,τι ελαφρύ, ασήμαντο, παιδαριώδες.
»Σε ένα περιβάλλον ακατάσχετης φλυαρίας με αδιάκοπη μουσική υπόκρουση, η ανάπτυξη της σκέψης θα παρεμποδίζεται… Γενικά, θα κάνουν ό,τι περνάει από το χέρι τους για να αποβάλουν τη σοβαρότητα από την ύπαρξη, να γελοιοποιήσουν τα υψηλά ιδανικά, να καλλιεργήσουν μια διαρκή απολογία της ελαφρότητας, ώστε η διαφημιστική ευφορία να γίνει το μοντέλο της ανθρώπινης ευτυχίας και υπόδειγμα ελευθερίας» [Μετάφραση Αντώνη Καραβασίλη, από τη γαλλική έκδοση: «L’obsolescence de l’homme» – Η ατροφία, αδράνεια του ανθρώπου, εκδ. IVREA, Παρίσι 2002].
Τι είναι σήμερα ο Έλληνας της Κύπρου; Ποια είναι η Παιδεία του; Πού οδεύει; Γιατί δεν εξεγείρεται και δεν απαιτεί να αλλάξουν πράγματα, πρόσωπα και καταστάσεις, που θα αγαπούν πρώτα τον τόπο και θα σέβονται την αξιοπρέπειά του; Γιατί δεν απαιτεί ανυποχώρητα την ελευθερία του; Γιατί δεν επιμένει να παταχθούν η αχρηστοκρατία, η κακιστοκρατία, η ευνοιοκρατία και η διαφθορά;
Ο Έλληνας της Κύπρου δεν έχει αποβάλει και βολεύεται με το σύνδρομο του ραγιά, του σκλάβου, του επιτήδειου που προτιμά να γλείφει, να ικετεύει, να προσκυνά για να γίνει η δουλειά του ή να πατήσει επί πτωμάτων για ν’ αναδειχθεί. Είναι μακρινό το ηρωικό 1955-59 και το 1974 φαίνεται να μην προειδοποιεί για την επερχόμενη τουρκοποίηση.
Σε αρκετούς Κυπρίους κατοικοεδρεύει ένας αδίστακτος Ταρτούφος, άπληστος, απατεώνας, μπαγαπόντης, ξιπασμένος, εντιμότατος κλέφτης και θεοσεβούμενος επιτήδειος, με κορώνα την υψηλή υποκριτική. Ένας διεφθαρμένος, που διαπλέκεται επικερδώς με την πολιτική, παρακάμπτει πανεύκολα τη Δικαιοσύνη και βολεύεται με την ατιμωρησία.
Χειρότερα: Είναι case study στην ψυχολογία, στην κοινωνιολογία και στην ψυχιατρική. Η παραίτηση, η αποστασιοποίηση και η ανοχή, που ισοδυναμεί με συνενοχή, είναι τρεις λέξεις δρόμος από το κατάντημα, την κατάπτωση, την κατερείπωση.
- Τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν απαραίτητα τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες κανενός.
ΟΛΕΣ ΟΙ ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΥΠΡΟ ΕΔΩ, ΟΙ ΓΝΩΜΕΣ ΕΔΩ, ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ ΕΔΩ
ΟΛΑ ΤΑ ΑΡΘΡΑ ΤΟΥ ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ ΕΔΩ – ΓΙΑ ΤΑ ΘΕΜΑΤΑ ΑΜΥΝΑΣ ΕΔΩ
