Εν αναμονή αποφάσεων για τις ΜΕΚΟ, ίσως τον Φεβρουάριο. Ακόμη ένας χρόνος διαπραγματεύσεων, χωρίς δημοσιονομικό ταβάνι και με ανελαστικές ανάγκες

Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΣΙΔΕΡΗ, HELLAS JOURNAL-Αθήνα
Το 2024 δεν έχει ρίξει ακόμα αυλαία, απομένει περίπου μια εβδομάδα για την έλευση του νέου έτους, ωστόσο τις ημέρες αυτές παραδοσιακά γίνεται η λεγόμενη «ανασκόπηση» της χρονιάς που μας αφήνει.

Σε αυτή την αναζήτηση σταθήκαμε σ’ ένα θέμα, «πολιτικής αναβλητικότητας», ιδιαίτερα σημαντικό για τις Ένοπλες Δυνάμεις και πιο συγκεκριμένα για το Πολεμικό Ναυτικό.

Στις αρχές του 2024 ο πολιτικός προϊστάμενος του υπουργείου Εθνικής άμυνας σε συνέντευξή του είχε αναφερθεί στον σταθερά «κολλημένο» εκσυγχρονισμό των φρεγατών τύπου ΜΕΚΟ.

«Είναι προφανές ότι πρέπει να εκσυγχρονιστεί ένας αριθμός από ΜΕΚΟ. Αυτό που πρέπει πρώτα να αντιμετωπιστεί, πάνω και πέρα από όλα, είναι η διαθεσιμότητα των πλοίων του Πολεμικού Ναυτικού. {…} το να έχεις έναν τεράστιο στόλο του οποίου οι δυνατότητες είναι υποπολλαπλάσιες του αριθμού των πλοίων, δεν αποτελεί λύση.

Πρέπει, λοιπόν, να βοηθήσουμε τον στόλο μας να φτάσει στα επίπεδα που ήταν πριν από την οικονομική κρίση. Αυτό σημαίνει έξυπνη αξιοποίηση των πόρων που έχουμε.

Δεν χρειαζόμαστε κατ’ ανάγκην πάρα πολλά πλοία, χρειαζόμαστε όμως, σίγουρα, καλά εξοπλισμένα πλοία.»

Τα παραπάνω είναι σημεία εκείνης της συνέντευξης μέσα από την οποία ο υπουργός έδινε το στίγμα του για τις φρεγάτες τύπου ΜΕΚΟ.

Σε μια από τις τελευταίες του ομιλίες ο υπουργός αναφέρθηκε στο σχέδιο ενίσχυσης με επάκτιες συστοιχίες σε νησιά του Αν. Αιγαίου, ως αντιστάθμισμα στην έλλειψη σύγχρονων μονάδων.

Ας μην αμελούμε ότι μέσα σε αυτές τις σχεδόν 365 ημέρες που έχουν περάσει, μπορεί να μην έγινε πράξη ο εκσυγχρονισμός των φρεγατών κλάσης ΥΔΡΑ, ούτε καν η συμβασιοποίηση καθώς κι αυτή απαιτεί τον δικό της χρόνο.

Υπήρξε μόνον κινητικότητα, διαπραγματεύσεις, συνομιλίες και μάλλον μια οικονομικής φύσεως κατάληξη όπως επισημαίνουν στρατιωτικές πηγές.

Και η κατάληξη αυτή που αφορά τον εξαιρετικά περιορισμένο δημοσιονομικό χώρο, δεν έχει να κάνει μόνον με την αναβάθμιση των φρεγατών αυτών, αλλά σε γενικότερο πλαίσιο με τα εξοπλιστικά προγράμματα των Ενόπλων Δυνάμεων σύμφωνα με τις ίδιες πηγές.

Με τα παραπάνω δεδομένα πρόκειται να ξεκινήσει το νέο lifting στην φρεγάτα ΥΔΡΑ, την ομώνυμη της κλάσης, ώστε στις αρχές Ιανουαρίου να βάλει πλώρη ξανά για την Ερυθρά θάλασσα.

Από τα 900 εκατομμύρια, στο ψαλίδισμα και στο focus…

Εστιάζοντας στο σοβαρότατο ζήτημα των φρεγατών κλάσης ΥΔΡΑ ας μην ξεχνάμε ότι πέραν των νομικών κολλημάτων που υπήρχαν με την κοινοπραξία των εταιρειών που θ’ αναλάβει τον εκσυγχρονισμό, «αγκάθι» ήταν και η άνοδος του τελικού κόστους για τα τέσσερα πλοία του στόλου.

Στο σημείο αυτό όπως εξηγούν έμπειροι αξιωματικοί, ξεχωριστό ρόλο διαδραμάτισε η ηγεσία του ναυτικού καθώς πρόκειται για ανώτατα στελέχη με χιλιάδες ώρες πλόων, ιδίως ο Αρχηγός του όπλου που έχει κληθεί να σχεδιάσει τον μελλοντικό στόλο.

Αυτές οι πηγές λένε ότι μπορεί να έχει υπάρξει ψαλίδισμα στο συνολικό κόστος του εκσυγχρονισμού των φρεγατών κλάσης ΥΔΡΑ, όμως από την άλλη πλευρά η εστίαση αλλαγών σε συστήματα τεχνολογικής αιχμής οφείλονται σε κεντρικές εισηγήσεις που έχουν πείσει την πολιτική
ηγεσία για την αναγκαιότητά τους.

Η εξοικονόμηση, έχουμε εξηγήσει σε ρεπορτάζ μας στην Hellasjournal, έρχεται μέσω του πολλαπλασιαστή ισχύος του όπλου.

Και τα πληρώματα των μονάδων αυτών θα κάνουν αυτό που γνωρίζουν για την βελτίωση των μηχανολογικά συστημάτων των φρεγατών.

Άλλωστε ο φορέας που θα αναλάβει να εκσυγχρονίσει ή να κατασκευάσει μονάδες επιλέγει και τον χώρο που θα γίνουν οι εργασίες.

Πρόσφατο παράδειγμα αποτελεί η ενεργοποίηση των παράκτιων περιπολικού τύπου Island, όπου οι Αμερικανοί υπέδειξαν τα ναυπηγεία της Σαλαμίνας. Και εκεί άγρυπνο μάτι ήταν τα στελέχη του ναυτικού, όπως άλλωστε και σε κάθε έργο του ναυτικού που εξελίσσεται σε ναυπηγείο.

Ο Ναύαρχος Κατάρας πρόσφατα σε συνομιλία του με στρατιωτικούς συντάκτες σημείωσε ότι το ναυτικό δεν έχει δικά του ναυπηγεία, οπότε η δυνατότητά αυτή μετακυλίεται σε ελληνικά ναυπηγεία, από τα οποία άλλωστε το ναυτικό έχει προμηθευτεί μονάδες στο παρελθόν.

Η εμπιστοσύνη που έχει δείξει το ναυτικό στα ελληνικά ναυπηγεία- παρά τις σοβαρές καθυστερήσεις παράδοσης του έργου- αντικατοπτρίζεται μέσα από τις τέσσερις ΜΕΚΟ, τις πυραυλακάτους Vosper, τα υποβρύχια κλάσης «Παπανικολής», τα αρματαγωγά, όπου το πρώτο ξεκίνησε να κατασκευάζεται στα τέλη της δεκαετίας του 1980 και το τελευταίο παραδόθηκε περί το 2000, τις Κανονιοφόρους και τέλος τα περιπολικά Island.

Στην πρόσφατη ομιλία του για την γιορτή του προστάτη Αγίου του ναυτικού, ο Ναύαρχος Δημήτριος- Ελευθέριος Κατάρας, μεταξύ άλλων είχε πει για τα προγράμματα του ναυτικού αλλά και την ενίσχυση της αμυντικής βιομηχανίας, ανάμεσά τους και τα ναυπηγεία της χώρας.

Ο Αρχηγός ανέλυσε από την κατασκευή των φρεγατών FDI ως την ενδεχόμενη συμμετοχή της χώρας μας στο πρόγραμμα των Constellation, κ.ο.κ. και σημείωσε για την αμυντική βιομηχανία.

«Η εν λόγω μεθόδευση, πέραν του άμεσου και προφανούς οφέλους στην επιχειρησιακή αξία του πολεμικού ναυτικού και την αποτρεπτική ικανότητα των Ενόπλων Δυνάμεων, θα λειτουργήσει ενισχυτικά και για την αναζωογόνηση της εγχώριας αμυντικής βιομηχανίας.

Συντασσόμαστε απόλυτα με την πεποίθηση του ΓΕΕΘΑ και του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας ότι οι Ένοπλες Δυνάμεις δεν μπορεί να αποτελούν απλώς καταναλωτή οπλικών συστημάτων, και ότι είναι απαραίτητη η σύνδεση των αναγκών τους με την ανάπτυξη της ελληνικής αμυντικής βιομηχανίας.»

Το ταβάνι…

Η ανακοίνωση για το δημοσιονομικό «ταβάνι» του εκσυγχρονισμού μέσης ζωής των τεσσάρων ΜΕΚΟ μετακυλίεται πλέον από τον Φεβρουάριο του 2025 κι έπειτα, μετά δηλαδή την πρώτη συζήτηση στην Βουλή η οποία θ’ αφορά τη Νέα Δομή Δυνάμεων.

Η τεχνολογική εξέλιξη των ΜΕΚΟ θα ενταχθεί στο εξοπλιστικό πακέτο που θα περάσει από την αρμόδια επιτροπή του κοινοβουλίου ως δεύτερο βήμα του υπουργείου για το 2025.

Στρατιωτικές πηγές μεταφέρουν τον προβληματισμό τους για τις καθυστερήσεις που έχουν σημειωθεί στα προγράμματα ενίσχυσης του ναυτικού, την ώρα μάλιστα που η γείτονα ανεβάζει διαρκώς τον ρυθμό απόκτησης νέων μονάδων.

Και την στιγμή όπου γεννώνται διαρκώς νέες προκλήσεις από τη γείτονα, άμεσα συνδεδεμένες με την κυριαρχία, τα κυριαρχικά δικαιώματα στην θάλασσα, αναφορικά με την ΑΟΖ και την υφαλοκρηπίδα.

Σημεία δηλαδή που δεν θεωρούνται αλλά είναι το πρόβλημα με την Τουρκία και που στα νερά του Αιγαίου και της Μεσογείου, το ναυτικό καλείται πάντοτε να λειτουργήσει ως το μακρύ δόρυ και το εργαλείο εξωτερικής πολιτικής με ισχυρή παρουσία.

ΟΛΕΣ ΟΙ ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΥΠΡΟ ΕΔΩ, ΟΙ ΓΝΩΜΕΣ ΕΔΩ, ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ
ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ ΕΔΩ
ΟΛΑ ΤΑ ΑΡΘΡΑ ΤΟΥ ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ ΕΔΩ