Πάμε για νέο κόμμα με αρχηγό τον Αντώνη Σαμαρά; Οι πρώην πρωθυπουργοί όχι απλά έχουν το δικαίωμα, αλλά την υποχρέωση, να παρεμβαίνουν στον δημόσιο βίο…

Του ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΕΛΛΙΣ *

Αποτελεί λάθος τακτικής, αλλά και στρατηγικής σε βάθος χρόνου, για έναν πρώην πρωθυπουργό η δημιουργία ενός νέου, αναπόφευκτα μικρού, κόμματος, επειδή απλώς και μόνο θέλει να εκφράζει την καθαρότητα των απόψεών του, και αυτό δεν αφορά μόνο τον Αντώνη Σαμαρά.

Το ίδιο ίσχυε και στην περίπτωση του Γιώργου Παπανδρέου ο οποίος με την ίδρυση του ΚΙΔΗΣΟ πριν από δέκα χρόνια, αυτοεγκλωβίστηκε σε ένα αχρείαστο αποτυχημένο εγχείρημα.

Ανθρωποι που έχουν ηγηθεί μεγάλων πολιτικών κομμάτων και έχουν κρατήσει τις τύχες της χώρας στα χέρια τους, αδικούν τον εαυτό τους όταν διολισθαίνουν στη σφαίρα της μικροκομματικής επιβίωσης μέσα από κινήσεις που σχεδόν με μαθηματική ακρίβεια είναι καταδικασμένες σε αποτυχία.

Και αυτό όταν με την ανάρρησή τους στην πρωθυπουργία αποτελούν κομμάτι της πολιτικής ιστορίας της χώρας και έχουν εξασφαλίσει το δικαίωμα στη δημοσιοποίηση της γνώμης τους, όταν και όπου αυτοί κρίνουν απαραίτητο.

Ο δε πρότερος ρόλος τους καθιστά δεδομένη την προβολή των απόψεών τους, οι οποίες έτσι καθίστανται μέρος του δημόσιου διαλόγου που είναι και το ζητούμενο.

Με την ίδρυση του ΚΙΔΗΣΟ ο Γιώργος Παπανδρέου αυτοεγκλωβίστηκε σε ένα αχρείαστο αποτυχημένο εγχείρημα.

Αποψη του γράφοντος είναι ότι πρώην πρωθυπουργοί όχι απλά έχουν το δικαίωμα, αλλά την υποχρέωση, να παρεμβαίνουν στον δημόσιο βίο.

Το γεγονός ότι δεν υπόκεινται στους περιορισμούς ενός απλού βουλευτή, τους επιτρέπει να καταθέτουν διαφορετικές απόψεις, ενίοτε ενοχλητικές, και σε κάθε περίπτωση να επηρεάζουν τις εξελίξεις. Ακόμα και η εκάστοτε ηγεσία του κόμματος που βρίσκεται στην εξουσία και γίνεται αποδέκτρια της όποιας κριτικής, τη λαμβάνει ως έναν βαθμό υπόψη. Ενίοτε ενδεχομένως να προβαίνει και σε διορθωτικές κινήσεις.

Αυτός είναι ο τρόπος με τον οποίο οι παρεμβάσεις ενός πρώην πρωθυπουργού συμβάλλουν σε αλλαγές και βελτιώσεις, στον βαθμό που αυτό χρειάζεται.

Αλλά μέχρις εκεί. Και, φυσικά, έχει σημασία ο τρόπος με τον οποίο γίνονται αυτές. Ο Κώστας Σημίτης είχε επιλέξει τη στοχευμένη περιοδική αρθρογραφία. Ο Κώστας Καραμανλής, μετά μια παρατεταμένη περίοδο σιωπής, έχει προσφάτως προχωρήσει στις δικές του δημόσιες παρεμβάσεις, αλλά παρότι είναι σαφές πως διαφωνεί σε πολλά, ποτέ δεν υπερέβη τα όρια, και αυτό του το αναγνωρίζουν υποστηρικτές και αντίπαλοι.

Η στάση αυτή προσδίδει κύρος, δεν αποδυναμώνει τις όποιες ενστάσεις ενός πρώην πρωθυπουργού.

Πώς ωφελείται ο κ. Σαμαράς ή οι απόψεις του, από τη διαγραφή του την οποία κάθε ευφυής άνθρωπος αντιλαμβανόταν πως θα ακολουθούσε μετά την αμφισβήτηση του πατριωτισμού ενός υπουργού; Και πολύ περισσότερο, πώς θα ωφεληθεί από τη δημιουργία ενός νέου κόμματος;

* Αθανάσιος Έλλις
Διευθυντής e-Kathimerini

• Τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν απαραίτητα τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες κανενός.

ΟΛΕΣ ΟΙ ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΥΠΡΟ ΕΔΩ, ΟΙ ΓΝΩΜΕΣ ΕΔΩ, ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ ΕΔΩ

ΟΛΑ ΤΑ ΑΡΘΡΑ ΤΟΥ ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ ΕΔΩ – ΓΙΑ ΤΑ ΘΕΜΑΤΑ ΑΜΥΝΑΣ ΕΔΩ

Ο Τραμπ ετοιμάζεται για κοσμογονικές συγκρούσεις με την Ευρώπη που δεν έχει ηγέτες ικανούς να τον αντιμετωπίσουν: Πού είναι ο Ντελόρ, ο Κολ, ο Μιτεράν; – Hellasjournal.com