Η ανάρτηση της Τέιλορ Σουίφτ όπου ανακοινώνει ότι υποστηρίζει την Κάμαλα Χάρις via youtube
Μετακινούν πλήθη σε όλο τον κόσμο. Αλλά η υποστήριξη της Beyoncé ή ακόμα και της Taylor Swift δεν βοήθησε θα επέτρεψε την Κάμαλα Χάρις να νικήσει τον Ντόναλντ Τραμπ που εξελέγη για άλλη μια φορά Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών. Μια παράδοση τν Δημοκρατικών, αυτή η χιονοστιβάδα των αστεριών, δείχνει τα όριά της.
Ο Ντόναλντ Τραμπ έπρεπε να προχωρήσει χωρίς την αίγλη του Χόλιγουντ. Εμφανιζόμενος όμως με αθλητές και άλλους αρρενωπούς influencers, χτύπησε ένα ορισμένο εκλογικό σώμα. Ούτε ο George Clooney, η Jennifer Lopez ή η Lady Gaga, όλοι στο πλευρό της Κάμαλα Χάρις Kamala Harris, δεν έκαναν τη διαφορά. «Όχι για αυτές τις εκλογές, είναι ξεκάθαρο! », σημειώνει ο Laurence Maslon, καθηγητής τέχνης στο Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης. «Οι άνθρωποι πιθανώς συνειδητοποιούν ότι η Beyoncé και ο George Clooney δεν χρειάζεται να ανησυχούν για την τιμή του φυσικού αερίου ή των αυγών», είπε στο AFP.
Στις Ηνωμένες Πολιτείες, περισσότερο από ό,τι στις περισσότερες άλλες χώρες, ο συνδυασμός σταρ και πολιτικών προσώπων έχει καθιερωθεί από την εποχή του Frank Sinatra που συγκέντρωσε την ομάδα του Rat Pack για να υποστηρίξει τον John F. Kennedy το 1960. Φέτος, οι έρανοι στο Χόλιγουντ συγκέντρωσαν δεκάδες εκατομμύρια δολάρια για να χρηματοδοτήσουν την καμπάνια της Κάμαλα Χάρις που έσπασε ρεκόρ.
Αλλά αυτή η στρατηγική «δεν μπορεί ποτέ να είναι το μαγικό φίλτρο που περιμένουν όλοι», σημειώνει στο AFP Margaretha Bentley, καθηγήτρια στο κρατικό πανεπιστήμιο της Αριζόνα, η οποία διδάσκει κυρίως ένα μάθημα δημοσίων υποθέσεων αφιερωμένο στην Taylor Swift.
Για την ερευνήτρια, η αποτυχία των Δημοκρατικών θα πρέπει να τους οδηγήσει σε «μια βαθιά αυτοανάλυση» για να αναρωτηθούν «τι θα μπορούσε να εξασφαλίσει την επιτυχία», συμπεριλαμβανομένης της υποστήριξης των διασημοτήτων.
Συγγραφέας ενός βιβλίου για την πολιτική ανάμειξη των σταρ, ο Mark Harvey πιστεύει επίσης ότι κανείς «δεν πρέπει να εκπλαγεί πολύ». «Η ιδέα ότι οι διασημότητες μπορούν να επηρεάσουν τους ανθρώπους στην ψήφο τους για υποψηφίους δεν υποστηρίζεται πραγματικά από επιστημονικά δεδομένα», υπενθυμίζει στο AFP. Σύμφωνα με τον ίδιο, ο αντίκτυπός τους περιορίζεται σε τομείς στους οποίους αυτά τα αστέρια έχουν πραγματική εμπειρία ή εξειδίκευση.
Ο Ντόναλντ Τραμπ περιβάλλεται από μεγάλα ονόματα από τον κόσμο του αθλητισμού, όπως το βράδυ της νίκης του, από τον επικεφαλής του UFC, (που ασχολείται με τις ΄πολεμικές τέχνες) Ντάνα Γουάιτ, έναν «σκληρό» άνθρωπο και έναν «αριθμό της κόλασης» σύμφωνα με τον ίδιο. Όσο για τον παίκτη του γκολφ Bryson DeChambeau, ο Τραμπ τον περιγράφει ως «φανταστικό» και μάλιστα ότι χτυπά την μπάλα «λίγο πιο μακριά» από αυτόν, καθώς ο Ντόναλντ Τραμπ είναι λάτρης αυτού του αθλήματος με το δικό του κλαμπ στη Φλόριντα.
Και μέσα στο χειροκρότημα του κοινού, πολλοί έπαινοι αφιερώθηκαν στον πλουσιότερο υποστηρικτή της, τον δισεκατομμυριούχο Έλον Μασκ. Ο Ντόναλντ Τραμπ έλαβε επίσης την υποστήριξη του Τζο Ρόγκαν, οικοδεσπότη με επιρροή ενός από τα πιο δημοφιλή podcast στον κόσμο, ιδιαίτερα μεταξύ των νεαρών ανδρών.
Σε μια εκλογή «που κυριαρχούνταν σε μεγάλο βαθμό από πολιτιστικά ζητήματα, ένα από τα πιο ισχυρά ήταν αυτή του ανδρισμού», επισημαίνει ο Mark Harvey. «Αυτή η ιδέα του να είσαι ο «σκληρός τύπος», ο «φαύλος» Τραμπ, είναι το είδος με το οποίο παίζει ο Τζο Ρόγκαν όλη την ώρα», προσθέτει.
Αλλά «η αξία και ο αντίκτυπος των προτιμήσεων διασημοτήτων για τους υποψηφίους» είναι πράγματι αντικείμενο «προβληματισμού», λέει η Ashley Spillane, επικεφαλής μιας εταιρείας συμβούλων που ειδικεύεται στην επιρροή των σταρ στην κοινωνία.
Σύμφωνα με αυτήν, υπάρχουν «ισχυρές ενδείξεις ότι οι διασημότητες έχουν πραγματικό αντίκτυπο στην προώθηση της συμμετοχής ανέντακτων κομματικά πολιτών γενικότερα», όπως η έκκληση της Τέιλορ Σουίφτ να ψηφίσουν που οδήγησε 400.000 άτομα να προσέλθουν σε έναν ιστότοπο εγγραφής ψηφοφόρων.
Παρά την ήττα της Κάμαλα Χάρις , το Χόλιγουντ δεν σιωπά, όπως η βραβευμένη με Όσκαρ ηθοποιός Jamie Lee Curtis ή ο ηθοποιός John Cusack που ήδη έχουν χαρακτηρίσει τον Ντόναλντ Τραμπ ως «φασίστα, αυταρχικό».
Ο μυθιστοριογράφος Στίβεν Κινγκ, από την πλευρά του, χρησιμοποίησε μια μεταφορά για να καταγγείλει την επανεκλογή του Ντόναλντ Τραμπ: «Συχνά υπάρχει μια ταμπέλα στα καταστήματα που πωλούν όμορφα και εύθραυστα αντικείμενα: «αν το σπάσεις, πληρώνεις γι’ αυτό». Το ίδιο μπορούμε να πούμε και για τη δημοκρατία. »
Με πληροφορίες από lefigaro.fr
Ακολουθήστε τη HELLAS JOURNAL στη NEWS GOOGLE