Η πολύ αιρετική θέση του συγγραφέα Γιώργου Χαρβαλιά για τις κρίσιμες αμερικανικές εκλογές: “Γιατί πρέπει να εκλεγεί (ξανά) Πρόεδρος ο Ντόναλντ Τραμπ”, ερωτά…

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Όλα τα πιθανά σενάρια στις προεδρικές εκλογές των ΗΠΑ: Από την καθαρή νίκη, ως την ισοπαλία και την μετεκλογική ένταση – Προετοιμάζονται για όλα τα ενδεχόμενα

Κι αν το αποτέλεσμα στις προεδρικές εκλογές των ΗΠΑ δεν είναι τόσο αμφίρροπο; Υπόνοιες ότι οι δημοσκόποι πειράζουν τα ευρήματά τους για να μην εκτεθούν

Ο “τρελός” της Βόρειας Κορέας προκαλεί τις Ηνωμένες Πολιτείες: Εκτόξευσε πυραύλους ώρες πριν ξεκινήσει η ψηφοφορία για τις προεδρικές εκλογές στις ΗΠΑ

Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΧΑΡΒΑΛΙΑ*, Αθήνα

Πραγματικό τρόμο -σε φυσιολογικούς ανθρώπους- προκαλεί το επίπεδο προεκλογικής αντιπαράθεσης στις ΗΠΑ που συναγωνίζεται, κατά κυριολεξία, την …Κασελλακειάδα του ελληνικού ΣΥΡΙΖΑ!

Οι βαριά προσβλητικές λεκτικές ανταλλαγές, τα κοσμητικά επίθετα και η βιτριολική ρητορική των αντιπάλων στην προεδρική κούρσα αποτελούν σημείο ακραίας κατάπτωσης για την άλλοτε πιο ισχυρή δημοκρατία του πλανήτη.

Η Αμερική που κάποτε θαυμάζαμε για την υποδειγματική λειτουργία των θεσμών του πολιτεύματος ανήκει πλέον στην κατηγορία χωρών υψηλής πολιτικής αστάθειας με βαθύ εσωτερικό διχασμό και φατρίες που αντιμάχονται λυσσαλέα χρησιμοποιώντας όλων των ειδών τα βρώμικα μέσα.

• Αυτή βεβαίως είναι η μία διαπίστωση. Η δεύτερη διαπίστωση με βάση την μέχρι τώρα πορεία, τις δημόσιες εμφανίσεις και την γνωστική επάρκεια των δύο υποψηφίων, είναι ότι έτσι και επικρατήσει, με…μεθόδους Μολδαβίας, η υποψήφια των Δημοκρατικών δεν κινδυνεύει μόνο η Αμερική, αλλά ολόκληρος ο πλανήτης!

Ασφαλώς και ο Ντόναλντ Τράμπ δεν είναι ο ιδανικός «πλανητάρχης» κυρίως λόγω της ιδιορρυθμίας του χαρακτήρα του που τον καθιστά απρόβλεπτο, ενίοτε και εριστικό. Διαθέτει όμως την απαιτούμενη πείρα μιας τετραετίας στην διάρκεια της οποίας δεν υπέπεσε σε κάποια…κοσμογονική γκάφα, ούτε μπλέχτηκε σε αχρείαστες περιπέτειες.

Αντιθέτως το «αντίπαλο δέος», η κυρία Κάμαλα Χάρις που επιλέχθηκε ως λύση ανάγκης, ούτε προεδρική εμπειρία διαθέτει αλλά ούτε και το διανοητικό υπόβαθρο για να ανταποκριθεί στα προεδρικά καθήκοντα.

Η γυναίκα είναι εμφανώς ελλειμματική ως προς τα προσόντα που πρέπει να διαθέτει ένας παγκόσμιος ηγέτης, ενώ σε κάποιες εμφανίσεις της, με τα ανεξήγητα ξεσπάσματα γέλιου, το περιορισμένο λεξιλόγιο και τις συνεχείς επαναλήψεις, αφήνει υποψίες ότι τελεί υπό την επήρεια φαρμακευτικών ουσιών.

«Ναι, αλλά ο Τράμπ είναι τουρκόφιλος», μου αντιτείνουν κάποιοι φίλοι που έχουν μείνει προσκολλημένοι στα παραμύθια των…Μπαιντενόπουλων και στις επιδοτούμενες(από «έγκυρα» ελληνικά μέσα ενημέρωσης)δοξασίες  ότι το Δημοκρατικό Κόμμα έχει παραδοσιακά πιο φιλική στάση προς την Ελλάδα.

Μόνο που αυτό αποτελεί μια εντέχνως καλλιεργούμενη φαντασίωση. Οι πικρές εμπειρίες επί θητείας Τζίμυ Κάρτερ και Μπιλ Κλίντον αποδεικνύουν του λόγου το αληθές. Και πάλι τότε είχαν καλλιεργηθεί υπέρμετρες προσδοκίες που διαψεύστηκαν πανηγυρικά.

Δυστυχώς από το 1974 και μετά, η στάση των ΗΠΑ έναντι της Ελλάδας και της Τουρκίας δεν προσδιορίζεται από τα εκάστοτε προεδρικά επιτελεία, αλλά από ένα ιδιότυπο διπλωματικό κατεστημένο του βαθέος αμερικανικού κράτους (administration).

Το κατεστημένο αυτό διαπνέεται από έντονα φιλοτουρκικά αισθήματα τα οποία δομούνται πάνω σε μια επίφαση πολιτικού ρεαλισμού βάσει της αμερικανικής προσλαμβάνουσας παράστασης περί «στρατηγικής αξίας» των δύο χωρών.

• Γι αυτό και οι εκάστοτε πρέσβεις σε Ελλάδα και Τουρκία ή ακόμη και σε άλλες βαλκανικές πρωτεύουσες παίζουν το παιχνίδι της Αγκυρας ή και άλλων εχθρών της χώρας μας όπως η Αλβανία και τα Σκόπια.

Χωρίς καμία αμφιβολία αυτό το κατεστημένο του Στέϊτ Ντιπάρτμεντ έχει χτιστεί από δεξαμενές σκέψεις, μέσα ενημέρωσης και ολιγαρχικές παρέες που αναφέρονται ευθέως στο Δημοκρατικό Κόμμα. Όχι στο Ρεπουμπλικανικό! Πρόκειται για «παράρτημα» των κέντρων της Παγκοσμιοποίησης που συνεργάζονται αρμονικά με το Βερολίνο για να περιορίσουν ή και να  εξουδετερώσουν την ρωσική επιρροή.

Τα ίδια ακριβώς που έστησαν την κρίση στην Ουκρανία και φιλοτεχνούν τις «Πορτοκαλί Επαναστάσεις» στο μαλακό υπογάστριο της ρωσικής ενδοχώρας. Σύμφωνα με την δική τους γεωστρατηγική αντίληψη η Ελλάδα είναι ένα κράτος-κομπάρσος, μία υπερατλαντική αποικία με διεφθαρμένους πολιτικούς που οφείλει να υπακούει, να προσφέρει στρατιωτικές υπηρεσίες και να ροκανίζει την εθνική της κυριαρχία για να κρατά την Τουρκία …happy!

H αντίληψη αυτή που υπαγορεύεται από το αμερικανικό υπουργείο εξωτερικών και υλοποιείται από κάτι αδίστακτους ψυχροπολεμικούς διπλωμάτες καριέρας τύπου Πάϊατ, δεν πρόκειται να αλλάξει ούτε στο ελάχιστο σε περίπτωση εκλογής Τραμπ. Το ζήτημα είναι όμως κατά πόσο θα επηρεάσει τις αποφάσεις ενός προέδρου που σε αντίθεση με τον…τηλεκατευθυνόμενο Μπάιντεν δεν έχει μάθει να δέχεται υποδείξεις.

Κι ο Τράμπ ασφαλώς συμμερίζεται την θεωρία περί υψηλής στρατηγικής αξίας της Τουρκίας. Το έχει αποδείξει. Βεβαίως δεν θα ανέμενε κανείς να δείξει μεγαλύτερη συμπάθεια προς την Ελλάδα με έναν πρωθυπουργό που παριστάνει τον κεντροδεξιό και θα έπρεπε λόγω ιδεολογικής συνάφειας να τον υποστηρίζει, αλλά στην πράξη δίνει τα ρέστα του για τους…Μπαιντενόπουλους και την εφαρμογή της woke ατζέντας των Δημοκρατικών.

Με την εκλογή Τραμπ, λοιπόν, δεν υπάρχει καμία εγγύηση για την βελτίωση της αμερικανικής στάσης απέναντι στην ελληνοτουρκική διένεξη. Υπάρχουν όμως μερικές επιμέρους συνιστώσες που αφήνουν παράθυρα αισιοδοξίας.

Ο φημολογούμενος για παράδειγμα, ως νέος υπουργός εξωτερικών, Ρίτσαρντ Γκρένελ, είναι ο πιο μισητός Αμερικανός διπλωμάτης που πέρασε από την μεταπολεμική Γερμανία. Εβαλε τους Γερμανούς στη θέση τους επισημαίνοντας με δημόσιες δηλώσεις ότι ασκούν δεσποτική ηγεμονία στην Ευρωπαική Ενωση και απομονώνουν ηγέτες χωρών που αντιστέκονται-όπως ο Ορμπαν-, αλλά και πατριωτικές πολιτικές δυνάμεις φορτώνοντας τους την ρετσινιά του «λαικισμού».

Οι Γερμανοί που λίγο έλλειψε να ζητήσουν την αντικατάσταση του, τρέμουν το come back του Γκρένελ και μάλιστα στο τιμόνι του Στέιτ Ντιπάρτμεντ όπως τρέμουν και την πιθανή εκλογή Τράμπ. Και αυτό είναι σίγουρα καλό για την Ελλάδα.

• Ο Γκρένελ επίσης έχει μια πιο ισορροπημένη προσέγγιση στα Βαλκάνια που δεν αποσκοπεί στην απομόνωση και τον εξοστρακισμό των Σέρβων. Κι αυτό είναι καλό για την Ελλάδα, αλλά και γενικότερα για τον πλανήτη καθώς απομακρύνει την (εξαιρετικά πιθανή με τους Δημοκρατικούς) προοπτική ανάφλεξης στις κυοφορούμενες εστίες της Βοσνίας και του Κοσσυφοπεδίου.

Τέλος ο ίδιος ο Τράμπ έχει δεσμευθεί να τελειώσει την κρίση στην Ουκρανία οδηγώντας τον αμετροεπή και επικίνδυνο Ζελένσκι σε έναν ρεαλιστικό συμβιβασμό. Αν το καταφέρει θα είναι επίσης μια θετική εξέλιξη για την Ελλάδα που πιθανόν να γιατρέψει τις(αχρείαστα) τραυματισμένες σχέσεις με την Ρωσία.

Θα είναι βεβαίως και κατάκτηση για όλη την ανθρωπότητα που θα απαλλαγεί από την ψυχροπολεμική υστερία και ένα απέραντο σφαγείο, βωμό στις ορέξεις της αμερικανο-γερμανικής πολεμικής βιομηχανίας.

Όλα αυτά σε συνδυασμό με τις θέσεις του Τράμπ για την λαθρομετανάστευση και την επιδημία του woke «δικαιωματισμού» δημιουργούν ένα αδιαμφισβήτητα θετικό πρόσημο για την εκλογή του.

Οποιος δεν το αντιλαμβάνεται είτε ομφαλοσκοπεί, είτε ακόμη χειρότερα έχει πέσει θύμα της καλά ενορχηστρωμένης προπαγάνδας που προάγει στην Ελλάδα το ΕΛΙΑΜΕΠ και οι γνωστές «έγκυρες» ναυαρχίδες της …κεντρώας αστικής τάξης.

* Γιώργος Χαρβαλιάς
Συγγραφέας του βιβλίου  «Γιαβόλ! Αίμα, Λήθη και Υποτέλεια»

• Τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν απαραίτητα τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες κανενός.

ΟΛΕΣ ΟΙ ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΥΠΡΟ ΕΔΩ, ΟΙ ΓΝΩΜΕΣ ΕΔΩ, ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ ΕΔΩ

ΟΛΑ ΤΑ ΑΡΘΡΑ ΤΟΥ ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ ΕΔΩ – ΓΙΑ ΤΑ ΘΕΜΑΤΑ ΑΜΥΝΑΣ ΕΔΩ

Ο διαβρωτικός ρόλος του ΕΛΙΑΜΕΠ: Η παραχάραξη με τη βοήθεια του διαβόητου Σόρος και η απίθανη θεωρία ότι οι Έλληνες δεν πολεμήσαμε ποτέ με τους Αλβανούς!