«Όταν η Κύπρος εάλω»: Το εξαιρετικό βιβλίο του Τάσου Παπαδόπουλου και ο ιστορικός σχολιασμός για την Κύπρο του Αντιστράτηγου ε.α. Δημήτρη Αλευρομάγειρου

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Ο Τζο Μπάιντεν και ο άσπονδος φίλος Μπίμπι μίλησαν και …”συνεννοήθηκαν” ότι διαφωνούν στα μεγάλα και κρίσιμα: Ο Μιχάλης Ιγνατίου στo δελτίο του Σκάι με την Σία Κοσιώνη (video)

Όταν θα γίνει (σήμερα) το τηλεφώνημα του Προέδρου Μπάιντεν στον Νετανιάχου ο δρόμος δεν θα έχει επιστροφή: Ο Μιχάλης Ιγνατίου στην εκπομπή ΣΗΜΕΡΑ του Σκάι (video)

Ο τυφώνας Μίλτον απειλεί τη Φλόριντα, ο τυφώνας Νετανιάχου απειλεί με περιφερειακό πόλεμο στη Μέση Ανατολή: Ο Μιχάλης Ιγνατίου στo δελτίο του Σκάι με την Σία Κοσιώνη (video)

Υπό ΔΗΜΗΤΡΗ ΑΛΕΥΡΟΜΑΓΕΙΡΟΥ*

Όταν οι δημοσιογράφοι  σέβονται το λειτούργημά τους και ανεπηρέαστοι καταγράφουν τα γεγονότα τότε δημιουργούν και προβληματίζουν θετικά. Το βιβλίο του Τάσου Παπαδόπουλου ανήκει σε αυτή την κατηγορία,

Με εργασία πάνω από τριάντα χρόνια και υπομονή έχει αιχμαλωτίσει μέσα από αξιόλογες  μαρτυρίες και  έρευνα σε επίσημα αρχεία γεγονότα μιας από τις μεγαλύτερες τραγωδίες της Πατρίδας μας .

Πενήντα χρόνια μετά την καταστροφή της Κύπρου και ενώ έχουν κυκλοφορήσει χιλιάδες βιβλία , ο συγγραφέας μας παρουσιάζει το σημερινό πόνημα με έναν τρόπο που ενώ ο ίδιος είναι παρών με τις επιλογές της έρευνας του αφήνει τον αναγνώστη να βιώσει και να κρίνει το μέγεθος της τραγωδίας στις πολιτικές και στρατιωτικές πτυχές του και προφανώς προτρέπει μέσω αυτής της καταγραφής τις πολιτικές  μας ελίτ του σήμερα να αντιληφθούν τις τεράστιες ευθύνες τους για την αντιμετώπιση της επίλυσης μέσα από τις σημερινές παγκόσμιες αλλά και τοπικές συνθήκες του κυπριακού αλλά και ελληνικού δράματος,

Ο Μιχάλης Ιγνατίου κορυφαίος δημοσιογράφος, Κύπριος τη καταγωγή που έχει ασχοληθεί σε μεγάλη έκταση με την τραγωδία της ιδιαίτερης πατρίδας του στον πρόλογό του δεν αφήνει περιθώρια παρερμηνείας του στόχου του βιβλίου αφού χωρίς περιστροφές με δύο λέξεις επισημαίνει την τελείως λανθασμένη κατεύθυνση της αντιμετώπισης του δράματος όταν αναφέρει ότι η σημερινή επιλογή της Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας (ΔΔΟ) οδηγεί και με δική μας ευθύνη την Κύπρο οριστικά στη σφαίρα επιρροής της Τουρκίας.

Η σκηνή του δράματος της τουρκικής εισβολής αρχίζει με την συγκλονιστική μαρτυρία της Μαρίας Σταύρου αλλά και του συζύγου της Υπουργού παρά τον Μακάριο όπου μέσα από τις προσωπικές τους δραματικές περιπέτειες δίδεται αμέσως η εικόνα της απαράδεκτης μακαριότητας και του απόλυτου και επίσης απαράδεκτου αιφνιδιασμού του χουντικού καθεστώτος των Αθηνών που κακή τη μοίρα αλλά και με τεράστια ευθύνη των προ χουντικών κοινοβουλευτικών Κυβερνήσεων εγκαταστάθηκε ως βρόγχος στον Ελληνικό Λαό ακριβώς για αυτή την καταστροφή ,αδιάφορον αν το γνώριζαν εκ των προτέρων ή όχι οι πρωταίτιοι,

• Αυτό έχει σήμερα πλέον αποδειχθεί τόσο από την έρευνα των αρχείων του Ηνωμένου Βασιλείου και των ΗΠΑ αλλά και από μεμονωμένες αποκαλύψεις και καταγραφές [1]

Η «μαρτυρία» του οκταήμερου προέδρου του πραξικοπήματος στην Κύπρο και ο σχολιασμός της από τον γίγαντα των αγώνων και της αντίστασης της Κύπρου αλλά και των αγωνιζομένων όπου Γης Λαών, Βάσσο Λυσσαρίδη, η συνέντευξη του οποίου είναι ένα από τα διαμάντια του βιβλίου που παρουσιάζουμε ,συμπληρώνει αυτή την απόδειξη.

Η βλακώδης αλλά κυρίως προδοτική αντίληψη των χουντικών να δέχονται τις διαβεβαιώσεις της CIA κάποιων ονοματι Αβράκωτων αλλά κυρίως ξεγυμνωμένων πρακτόρων της δεκάρας και να κραυγάζουν με ευήθεια εκ των υστέρων ότι τους ξεγέλασαν δεν στέκει ούτε ως δικαιολογία φύλλου συκής και δυστυχώς η ελληνική μεταχουντικη πολιτεία ενώ τους τιμώρησε για το πραξικόπημα της  21 Απριλίου δεν τους τιμώρησε  για το έγκλημα της Κύπρου…

Στο βιβλίο γίνεται πολλές φορές αναφορά για τις ευθύνες και της Κυπριακής ηγεσίας,

• Θα σταθώ σε μερικά όμως σημεία,

Ο Παναγιώτης Κανελλόπουλος κορυφαία πολιτική αλλά και πνευματική προσωπικότητα  , μόλις έγινε στην Αθήνα γνωστό το πραξικόπημα του Ιουλίου του 1974 αναφερόμενος στον Μακάριο δήλωσε ότι «Η Αθήνα πολλές φορές είχε διαφωνίες επι πολιτικής βάσεως με τον Αρχιεπίσκοπο αλλά ο Μακάριος συμβόλιζε την ελπίδα του Κυπριακού Λαού και το έγκλημα του πραξικοπήματος θα έχει τραγικές συνέπειες για την Κύπρο και τον Ελληνισμό»

Η Οριανα Φαλάτσι στο περίφημο βιβλίο της «Συνάντηση με την Ιστορία/ Παπυρος 1996» σε συνέντευξη του Μακαρίου , μετά την τραγωδία, τον περιγράφει ως τον αδιαμφησβήτητο δημοκρατικό ηγέτη   με σταθερό όραμα την ευτυχία του Λαού του ό οποίος και τον εμπιστευόταν και η ανατροπή του από την χούντα των Αθηνών ήταν επίσης έγκλημα,

Ο Βάσσος Λυσσαρίδης στην θαυμάσια συνέντευξη του στον συγγραφέα , προσωπικός γιατρός του Αρχιεπισκόπου και επιστήθιος φίλος του δεν διστάζει με νηφαλιότητα να επισημάνει δυο λάθη του, Την πίστη του , παρα τις προειδοποιήσεις που είχε, ότι δεν ήταν δυνατόν να επιχειρηθεί πραξικόπημα που θα έφερνε του Τούρκους στο νησί και την προς Γκιζικη επιστολή για τη οποίαν ο Μακάριος δεν τον είχε ενημερώσει , αν το γνώριζε θα τον απέτρεπε.

Στο καθαρό στρατιωτικό κεφάλαιο η χούντα των Αθηνών και η εις την Κύπρο τοποτηρητές της είχαν τόσο πανικοβληθεί ώστε δεν τήρησαν ούτε τις στοιχειώδεις στρατιωτικές αρχές των επιχειρήσεων,

Ακόμα και στρατιωτικοί της χούντας όπως η ΚΥΠ των Αθηνών και ο ευρισκόμενος στο Λονδίνο χουντικός στρατιωτικός ακόλουθος τους εκλιπαρούσαν να καταλάβουν ότι επίκειται απόβαση και αδιαφορήσαν λέγοντας ότι γίνεται άσκηση και αργότερα , με την έναρξη της εισβολής , το αμίμητο του αρχηγού του χουντικού επιτελείου Μπονανου ότι η Κύπρος βάλλεται και όχι η Ελλάς ενώ ο ανεκδιήγητος χουντικός Αρχηγός ΓΕΣ Γαλατσάνος επιβαίνει ελικοπτέρου την ώρα της εισβολής και κλίνει τον ασύρματο για να μην τον ενοχλούν….Τραγωδία….

Η επιστράτευση στην Κύπρο έγινε την ώρα της εισβολής με ένα ανοικτό πανικόβλητα σήμα, Η μόνη αξιόπιστη δύναμη η ΕΛΔΥΚ αφού εσύρθη προηγουμένως στο πραξικόπημα αντί να είναι στο προγεφύρωμα και να επανδρώσει τα από το 1964 αξιόπιστα πολυβολεία στην ακτή της Κερύνειας εστάλη σε δευτερεύουσες, προς Κιόνελι, και άκρως επικίνδυνες αποστολές στον Α’ γύρο ενώ στον δεύτερο με θαυμαστή αυτοθυσία και με μικρή δύναμη αντιστάθηκε σθεναρώς και προξένησε σημαντικές απώλειες στους εισβολείς μέχρι την σύμπτυξη της μια ώρα προ της τελικής εκεχειρίας την 16^ην Αυγούστου, γεγονός που παραδέχεται στην εκλαϊκευμένη πολεμική του έκθεση ο Διοικητής των δυνάμεων εισβολής Στρατηγός Ντεμιρελ [2]

Οι Τούρκοι όπως γράφει και ο τούρκος δημοσιογράφος Αλη Μπιραν ήταν πολύ σκεπτικοί με την απόβαση .

• Αν ήταν λοιπόν εκεί εγκαίρως οι μονάδες μας και η ΕΛΔΥΚ η απόβαση , ακόμα και με το χάος πουν προκάλεσε το πραξικόπημα , θα είχε αποτύχει και απόβαση που αποτυγχάνει δεν είναι δυνατόν να επαναληφθεί,

Η έκθεση του ΝΑΤΟ για την εισβολή δεν είναι καθόλου κολακευτική για τις τουρκικές ένοπλες δυνάμεις οι οποίες αναγκάστηκαν να υποστηρίξουν και επίθεση διμοιρίας με αεροσκάφη αφού  δεν είχαν απλώς αεροπορική υπεροχή αλλά απόλυτη κυριαρχία γιατι τα πολυσυζητημένα και πανάκριβα αεροσκάφη Φαντομ που ειχε αγοράσει η χούντα ουδέποτε χρησιμοποιήθηκαν και δυο υποβρύχια που αρχικά είχαν σταλεί αν χρησιμοποιούντο θα έφερναν σοβαρά πλήγματα στον αντίπαλο , ανακλήθησαν …

Οι Τούρκοι είχαν και το Βατερλό τους με την καταβύθιση του πλοίου τους Κοτζατεπε και τη αεροπορική προσβολή δύο άλλων με αποτέλεσμα την κατάρριψη εκ μέρους των τουρκικών πλοίων 19 [ΔΕΚΑ ΕΝΝΕΑ] τουρκικών αεροσκαφών  , Η περιγραφή από τουρκικό στρατιωτικό περιοδικό[3]

Δική μας αντίστοιχη τραγωδία η κατάρριψη από φίλια πυρά ενός αεροσκάφους Νορατλας και προσβολή και άλλων την νύκτα της 21/22 Ιουλίου όταν μετέφερε τελικά και παρα την τραγωδία επιτυχώς Μοίρα Καταδρομών στο αεροδρόμιο Λευκωσίας το οποίο και κράτησαν με σκληρή μάχη πριν τελικά το παραδώσουν στις δυνάμεις του ΟΗΕ όπου ευρίσκεται μέχρι σήμερα…

Μεγάλος τραγέλαφος υπήρξε και με την Μονάδα πυροβολικού του Αντισυνταγματάρχου Καλμπουρτζη την οποίαν το ΓΕΕΦ έστειλε βλακωδώς στο στόμα του λύκου με αποτέλεσμα να αιφνιδιαστεί από τουρκικό πεζικό το οποίον αφού την διέλυσε φόνευσε τον Διοικητή και πολλούς στρατιώτες της και αιχμαλώτισε τους λοιπούς αξιωματικούς και οπλίτες,

Στον δεύτερο γύρο εγκαταλείφθηκε αμαχητί η Καρπασία και η Αμμόχωστος με αποτέλεσμα να εγκλωβιστούν ακόμα και κάτοικοι .

Μεμονωμένες Μονάδες μας θυσιάστηκαν και εγράφησαν ουρανομήκεις πράξεις γενναιότητας και αυτοθυσίας [περιπτώσεις όπως των Μονάδων των Αξιωματικών Κατσάνη και Κατούντα στην περιοχή της Κερύνειας  αλλά και αλλού ] ενώ με σθεναρή αντίσταση της ΕΛΔΥΚ και γειτονικών Μονάδων  στην Λευκωσία, η πρωτεύουσα διατηρήθηκε αλώβητη και εξακολουθεί ως πρωτεύουσα της Κυπριακής Δημοκρατίας

• Στην πολιτική διαχείριση, Όπως αναγράφεται και στο βιβλίο ο Ανδρουτσόπουλος ήταν κατ’ όνομα πρωθυπουργός και τελικά το πολιτικό ζήτημα το χειρίστηκε ο Ναύαρχος Αραπακης [μέσα και έξω από την χούντα αναφέρεται στο βιβλίο ]και ο χουντικός πρόεδρος Γκιζικης οι οποίοι προ της κατάρρευσης οδήγησαν στην γνωστή πολιτική λύση

Ο Κισιγκερ ψεύδεται ασυστόλως σε όλες του τις ενέργειες και στις συζητήσεις με τον Κ. Καραμανλή αφού στον δεύτερο γύρο και μάλιστα το βράδυ της 12^ης ή της 13^ης Αυγούστου τον άκουσα προσωπικά μαζύ  με τους Λοχαγούς μου στην τελευταία μας σύσκεψη προ της τουρκικής συνεχισης της επίθεσης , από τον Αγγλικό ραδιοσταθμό των αγγλικών βάσεων , μετα την κατάρρευση της κωμωδίας Γενεύης σε μια έρημη από πολίτες αλλά και από Κυβέρνηση και ΓΕΕΦ Λευκωσία  [ειχαν μετασταθμεύσει στην Μαλουντα] να λέει «ότι οι Τουρκοκύπριοι δεν έχουν εισέτι εξασφαλισθεί δίνοντας ουσιαστικά πράσινο φως στους τουρκους για την Β’ φάση…[ο ίδιος ο Κισιγκερ σε βιβλίο του αφιερώνει 30 σελίδες για να αποσείσει , ανεπιτυχώς βέβαια, αυτήν την κατηγορία ..]

Λυπάμαι να πω όμως και την πολύ ατυχή τουλάχιστον δήλωση του πρωθυπουργού της Ελλάδος το ιδιο βράδυ την οποία επίσης ακούσαμε  ενώ ήμουν στην ιδία σύσκεψη με τους Λοχαγούς 200 μέτρα από την γραμμή αντιπαράθεσης στην Λευκωσία….

Είναι η δήλωση  για αδυναμία στήριξης της άμυνας της Κύπρου λόγω αποστάσεως,,,, Κατ επανάληψη έχω ρωτήσει ακόμα και υψηλόβαθμους πολιτικούς της τότε εποχής και στην καλύτερη περίπτωση μου απάντησαν ότι η ηγεσία των ΕΔ [γράφεται και στο βιβλίο ] του ανέφερε την αδυναμία αυτή,,,,,[σ.σ. γιατί η χουντική στρατιωτική ηγεσία δεν είχε συλληφθεί  , το ερώτημα;;;;]

• Ανέφερα παραπάνω την κωμωδία της Γενεύης,

Από όσα γράφει ο Αλη Μπιραν , με το άκουσμα του πραξικοπήματος της 15^ης Ιουλίου ο Ετσεβιτ πηδούσε από τη χαρά του γιατί επιτέλους του δόθηκε η ευκαιρία να υλοποιήσει τα σχέδια τα οποία η Τουρκία ετοίμαζε αμέσως μετα την ευτελιστική απόσυρση της Ελληνικής Μεραρχίας από την πανικόβλητη χούντα τον Δεκ του 1967,[εδώ πρέπει να σημειώσω ότι όπως γράφει ο ίδιος ο έκπτωτος αργότερα βασιλιάς Κωνσταντίνος , δια χειρός  Μαλούχου, στο τρίτομο αυτοβιογραφικό του βιβλίο που εξέδωσε το ΒΗΜΑ το 2015 ότι ο ίδιος είχε συναινέσει στην απόσυρση σε σύσκεψη με τους πανικόβλητους χουντικούς γιατι οι τούρκοι απείλησαν με απόβαση μετα τα γεγονότα της Κοφίνου [σελιδες 287-291 του β’τομου..] [σ.σ. Οι τούρκοι δεν μπορούσαν τότε απόβαση. Αλλά από τοτε άρχισαν τον σχεδιασμό απαλλαγμένοι από την παρουσία της Μεραρχίας μας][4]

Στη Γενεύη, όπως συνεχίζει ο Αλι Μπιραν έστειλε τον Γκιουνες [ΥΠΕΞ ]με εντολή να καταρρεύσει η διάσκεψη με ευθύνη των Ελλήνων γεγονός  που όπως και στο βιβλίο αναγράφεται έγινε το βράδυ της 13^ης Αυγούστου όταν ο Γκιουνες  ζήτησε ουσιαστικά  την εφαρμογή ενός σχεδίου το οποίο θα συναντήσουμε 20χρονια αργότερα. Το σχέδιο Ανναν…

Αυτά απέρριψαν τότε ο Μαυρος και ο Κληρίδης και αυτά βρέθηκαν κάποιοι οπαδοί της λεγομένης «ορθής πολιτικής» να στηρίξουν το 2004 αλλά ευτυχώς ο καταβασανισμένος αλλά περήφανος κυπριακός Λαός που  τον στήριξε ο περίφημος Προέδρος του Τάσος Ππαδοπουλος απέρριψε την αθλιότητα Αννάν με 76% και υπάρχει ακόμα η Κυπριακή Δημοκρατία…

• Τι δεον γενέσθαι;; σήμερα;

Την απάντηση θα την βρούμε στο βιβλίο στην περίφημη συνέντευξη το 1996 του αγωνιστού δημοκράτη Βασου Λυσσαριδη [σελ.131] που ισχύει στο ακέραιο και σήμερα και συμπληρώνω να μην βαυκαλιζόμαστε περί ελληνοτουρκικής συνεννοήσεως όταν ο  τούρκος Προέδρος από του βήματος του ΟΗΕ σήμερα ζητά ΜΟΝΟΝ δυο κράτη και εμείς ψελλίζουμε κάτι ακόμα χειρότερο του σχεδίου Ανάν την ΔΔΟ….

Σήμερα ούτε η Λευκωσία και κυρίως ούτε η Αθήνα είναι αδύνατες στον διεθνή περίγυρο και στρατιωτικώς είναι σε πολύ καλό επίπεδο,

Στο 1974 φτάσαμε από  διαχρονικά δικά μας σφάλματα κυρίως από το 1950 και ιδιαίτερα από την αδυναμία μας ή ατολμία να απορρίψουμε την πίεση του Ηνωμένου Βασιλείου να εμπλέξει την Τουρκία , η οποία είχε παραιτηθεί από το 1915, στις συζητήσεις για τις συμφωνίες Ζυρίχης Λονδίνου.

Πιστεύω ότι λόγω της τότε και μετά την δράση μας τόσο κατά την απόκρουση της Ιταλικής εισβολής το 1940 όσο και με την μεγαλειώδη Εθνική Αντίσταση 1941-44 είχαμε το κύρος να αντισταθούμε παρά την βαριά σκιά που άφησε ο βροτολοιγός εμφύλιος 1946-1949.

Σήμερα   και παρά τους λεονταρισμούς της η τουρκική ελίτ εξακολουθεί να μας ζηλεύει αλλά κυρίως μας φοβάται.

Το βιβλίο συμβάλλει σε αυτή την ενημέρωση πολιτικών ελίτ και Λαού, και όπως λέει  από του τάφου του και ο τεράστιος Βάσος Λυσσαριδης απαιτείται άμεση αλλαγή στρατηγικής

Ευχαριστώ τον συγγραφέα για την πρόσκληση και εσάς Κυρίες και Κύριοι που είχατε την ευγένεια να με ακούσετε.

* Δημήτρης Αλευρομάγειρος
Αντιστράτηγος ε.α. , Επίτιμος Γενικού Επιθεωρητού Στρατού
Αίθουσα ΕΣΗΕΑ, Αθήνα 7^η Οκτωβρίου 2024

• Τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν απαραίτητα τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες κανενός.

ΟΛΕΣ ΟΙ ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΥΠΡΟ ΕΔΩ, ΟΙ ΓΝΩΜΕΣ ΕΔΩ, ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ ΕΔΩ

ΟΛΑ ΤΑ ΑΡΘΡΑ ΤΟΥ ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ ΕΔΩ – ΓΙΑ ΤΑ ΘΕΜΑΤΑ ΑΜΥΝΑΣ ΕΔΩ

Ρατσιστές με τους φτωχούς, δουλικοί με τους ματσωμένους: Οι επιθέσεις, οι σβάστικες στους τοίχους και η εγκληματική δράση των εθνικιστών εναντίον των μεταναστών