Ο γνωστός- άγνωστος θύτης, το θύμα-σύμβολο και το μπαλάκι της ντροπής: Όσα μας διδάσκει η δίκη της σοκαριστικής υπόθεσης Πελικό στη Γαλλία

Συνελήφθη εντελώς τυχαία ενώ φωτογράφιζε με το κινητό του το εσώρουχο μιας άσχετης γυναίκας σε ένα ψιλικατζίδικο. Κάποιες άλλες φωτογραφίες στο κινητό του ξετύλιξαν το κουβάρι. Το κατηγορητήριο κάνει λόγο για 92 βιασμούς. Ο ίδιος έχει παραδεχτεί την ενοχή του.

Ο δικαστής πρότεινε η δίκη, που θα διαρκέσει τουλάχιστον δύο μήνες ακόμη, να γίνει κεκλεισμένων των θυρών και χωρίς να αποκαλυφθεί η ταυτότητα της γυναίκας.

Εκείνη το αρνήθηκε. Διάλεξε η ντροπή να περάσει στην απέναντι πλευρά. Εκεί δηλαδή που πρέπει να είναι πάντα η ντροπή. Στον θύτη, ή στους θύτες. Όχι στό θύμα.

Και το κατάφερε. Ένα τεράστιο κύμα στήριξης εξαπλώθηκε στη χώρα. Την ξέπλυνε και την απογείωσε.

Την Τετάρτη η Πελικό κατέθεσε στη δίκη. Και μερικά απ’ όσα είπε ήταν τα εξής:

«Είμαι μια γυναίκα που έχει καταστραφεί εντελώς και δεν ξέρω πώς θα ξαναχτίσω τον εαυτό μου. Είμαι 72 ετών σύντομα και δεν είμαι σίγουρη ότι η ζωή μου θα φτάσει για να συνέλθω από αυτό».

Είναι αλήθεια ότι ακούω πολλές γυναίκες και άνδρες να λένε ότι είστε πολύ γενναία. Εγώ λέω ότι δεν είναι γενναιότητα, αλλά θέληση και αποφασιστικότητα να αλλάξεις την κοινωνία».

«Ήθελα όλες οι γυναίκες θύματα βιασμού -όχι μόνο όταν έχουν ναρκωθεί, βιασμός υπάρχει σε όλα τα επίπεδα- θέλω αυτές οι γυναίκες να πουν: Η Πελικό το έκανε, μπορούμε να το κάνουμε κι εμείς. Όταν βιάζεσαι υπάρχει ντροπή, και δεν πρέπει εμείς να ντρεπόμαστε, αλλά εκείνοι».

«Το προφίλ ενός βιαστή δεν είναι κάποιος που συνάντησες σε ένα πάρκινγκ αργά το βράδυ. Ένας βιαστής μπορεί να βρίσκεται και μέσα στην οικογένεια, ανάμεσα στους φίλους μας».

«Πρέπει να εξελιχθούμε όσον αφορά την κουλτούρα του βιασμού στην κοινωνία … Οι άνθρωποι πρέπει να μάθουν τον ορισμό του βιασμού».

Απευθυνόμενη στον πρώην σύζυγό της [χωρίς να γυρίσει να τον κοιτάξει] «Πώς μπορεί ο τέλειος άνθρωπος να έχει φτάσει σε αυτό το σημείο; Πώς μπόρεσες να με προδώσεις σε αυτό το σημείο; Πώς μπόρεσες να φέρεις αυτούς τους ξένους στην κρεβατοκάμαρά μου; Για μένα αυτή η προδοσία είναι ανυπολόγιστη».

«Δεν μπορώ να το πιστέψω αυτό. Πάντα προσπαθούσα να σε ανεβάσω ψηλότερα, εσένα που εξερεύνησες τα βάθη της ανθρώπινης ψυχής, αλλά έκανες τις δικές σου επιλογές».

Αυτό το τελευταίο είναι για μένα όλη η ουσία στην ιστορία. Όσο κι αν τα βάζουμε με το Θεό, τη μοίρα, την παιδική ηλικία, την κλιματική αλλαγή ή σε ό,τι άλλο θέλει κανείς να αποδώσει ό,τι του συμβαίνει, στο τέλος της ημέρας είμαστε οι επιλογές μας. Εμείς επιλέγουμε πώς θα σταθούμε στο έργο της ζωής μας, είτε ως θύματα, είτε ως θύτες. Η Πελικό, θύμα, επέλεξε να σηκώσει το βλέμμα από το πάτωμα και να το υψώσει σε όλους, γνωστούς της και αγνώστους. Εκτός από έναν. Τον επί 50 χρόνια σύζυγό της.

Τον πιο άγνωστό της απ’ όλους.