Και τώρα τι; Ποιος, με τιμιότητα θα πει την αλήθεια στον Κυπριακό λαό, με τη «μόνη παρούσα» λύση στο διεθνές τραπέζι να είναι (δυστυχώς) τα «δυο κράτη»;

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Είμαι ιδιαίτερα περήφανος για την Πατρίδα μας, ο αγώνας για επανένωση της Κύπρου συνεχίζεται: Ο Πρόεδρος Χριστοδουλίδης μίλησε σε ομογενείς της Νέας Υόρκης

Τρεις υποτροφίες σε φοιτητές Βυζαντινών και Ελληνικών Σπουδών του Queen’s College, ανακοίνωσε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας που δέχθηκε την Παμποντιακή Ομοσπονδία ΗΠΑ–Καναδά

Σε διαθεσιμότητα τρεις δεσμοφύλακες και τρεις αστυνομικοί μετά την απόδραση του ισοβίτη στην Πάφο: Ερευνες για τον δραπέτη «κομμωτή»

Του ΝΙΚΟΥ ΑΝΤΩΝΙΑΔΗ* – Νέα Υόρκη

Την ίδια μέρα που ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Νίκος Χριστοδουλίδης, βρισκόταν στο βήμα του ΟΗΕ για τις εργασίες τη2 79ης ΓΣ του ΟΗΕ, έτυχε να διδάσκω το κεφάλαιο «Political Branding”, ένα από τα βασικότερα κεφάλαια της Πολιτικής Επικοινωνίας με το λαό.

Κατά την ανάλυση των (πολλών) σημαντικών σημείων της διάλεξης, σταμάτησα στην ενότητα με τα «συστατικά» που θα πρέπει να έχει μια ηγετική, πολιτική προσωπικότητα. Σύμφωνα με σωρεία ερευνών ανά τον κόσμο και με βάση την ανάλυση Smith (2010), στην κορυφή αυτών των συστατικών βρίσκεται η «τιμιότητα».

Ακριβώς σε αυτό το σημείο, τόσο ως επιστήμονας αλλά και ως πρόσφυγας σκέφτηκα: «Και τώρα τι, ποιος, με τιμιότητα θα πει την αλήθεια στον Κυπριακό λαό, με τη «μόνη παρούσα» λύση στο διεθνές τραπέζι να είναι (δυστυχώς) τα «δυο κράτη»;

• Για 11 χρόνια έχω την ευκαιρία και την τιμή να παρακολουθώ τα τεκταινόμενα στο κυπριακό από πρώτο χέρι, τρπώνοντας και παλεύοντας μέσα στην έδρα του ΟΗΕ, με ερωτήσεις και απορίες που σχίζουν ψυχές.

Μετά από τόσα χρόνια άγονης παρουσίας μας στην καρδιά των γεγονότων, βλέποντας πώς και γιατί ο ΟΗΕ «σιωπά» μπροστά στην προδοσία και κατοχή της Κύπρου, προσπάθησα κι εγώ με την σειρά μου να «φωνάξω» μέσα και έξω.

Μια φωνή όμως δεν αρκούσε. Ούτε και η φωνή του Ιγνατίου αρκούσε. Ούτε και τότε, οι φωνές των Ζουπανιώτη και Παναγιώτου αρκούσαν. Ο λόγος απλός, δεν είμαστε εμείς αυτοί που καθόριζαν πολιτικές – στρατηγικές ή που δεν ήξεραν καν να χτίσουν πολιτικές – στρατηγικές.

Θα μπορούσα να γράφω για ώρες για το τι πήγε λάθος. Όμως καμιά σημασία δεν έχει πλέον. Τα γράψαμε, τα φωνάξαμε εκατοντάδες φορές, δίπλα στα μικρόφωνα, πάνω από τα μικρόφωνα, «OFF» από τα μικρόφωνα. Οτιδήποτε άλλο είναι ιστορία. Πλέον μετρά το «τώρα» και το «αύριο».

Τώρα, (ορθά μεν αλλά) καθυστερημένα, μετά από πολλά χρόνια απάθειας, ο Πρόεδρος μίλησε ξανά για «50 χρόνια από την τουρκική εισβολή στην Κύπρο… με τη χρήση βίας η Τουρκία κατέχει ένα κυρίαρχο ευρωπαϊκό κράτος… παραβιάζει την κυριαρχία και την εδαφική ακεραιότητα ενός κράτους μέλους της ΕΕ…. συνεχιζόμενης τουρκικής κατοχής του 37% του εδάφους της Κυπριακής Δημοκρατίας… συνεχούς παραβίασης του Καταστατικού Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών, του διεθνούς δικαίου, συμπεριλαμβανομένου του διεθνούς ανθρωπιστικού δικαίου και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων…

Πενήντα χρόνια που οι εκτοπισμένοι περιμένουν στωικά να επιστρέψουν στις πατρογονικές τους εστίες… πενήντα χρόνια που οι μητέρες των αγνοουμένων περιμένουν στωικά τα λείψανα των αγαπημένων τους προσώπων, για να τα εναποθέσουν, για να αναπαυθούν εν ειρήνη… μισός αιώνας κατάφωρης περιφρόνησης των αποφάσεων του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ… με ψηφίσματα που ζητούν την επιστροφή της περιφραγμένης πόλης των Βαρωσίων στους νόμιμους κατοίκους της και τη μεταβίβασή της στη διοίκηση των Ηνωμένων Εθνών».

• Στην αντίπερα όχθη, το «ποίημα» μιλά σταθερά για «δυο κράτη». Ο Ταλάτ δεν σταμάτησε να διατυμπανίζει ότι είναι ο μόνος λόγος που θα μπορούσε να καθίσει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, ενώ ο Ερντογάν, στην δική του ομιλία από το βήμα του ΟΗΕ κάλεσε τη διεθνή κοινότητα σε «αναγνώριση» του ψευδοκράτους.

Επαναφέρω μια «μικρή» λεπτομέρεια, όπως πιο πάνω: «Ο ΟΗΕ σιωπηλός». Και διερωτώμαι ξανά: «Τώρα τι»!

Επαναφέρω ακόμη μια «μικρή» λεπτομέρεια: Τη μαύρη μέρα συμπλήρωσης 50 χρόνων από την Τουρκική εισβολή, ο ‘Ελληνας πρωθυπουργός «θυμήθηκε» να επισκεφθεί το βασανισμένο νησί. Την ίδια ώρα, ο Τούρκος Πρόεδρος, στην κατεχόμενη πλευρά του νησιού πανηγύριζε για την «επιτυχή, ειρηνευτική επιχείρηση» του 1974.

Λυπάμαι αν μόνο εγώ «βλέπω δυο κράτη» στην πράξη. Και απολογούμαι αν στεναχωρώ κάποιους αναγνώστες σε μια προσπάθεια να μεταφέρω κάποιες «ψυχρές» αλήθειες. Ο πρώτος που στεναχωριέται είναι ο υποφαινόμενος, ένας εκ των 200 χιλάδων προσφύγων, που αναγκάστηκε με τη βία των όπλων να αφήσει την πόλη του, την Αμμόχωστο ενω ήταν παιδί.

Τέλος, μια ακόμη «μικρή» λεπτομέρεια: Τόσο ο Πρόεδρος Χριστοδουλίδης, όσο και ο Πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης μιλήσαν (και θα ξαναμιλήσουν) για δύσκολες αποφάσεις.

Ποιες είναι αυτές οι αποφάσεις; Προσωπική μου εκτίμηση και με βάση τα πιο πάνω, (πολύ φαβάμα ότι) η δύσκολη απόφαση θα είναι το «ποιος, με τιμιότητα θα πει την αλήθεια στον Κυπριακό λαό, με τη «μόνη παρούσα» λύση στο διεθνές τραπέζι να είναι τα «δυο κράτη»! (δυστυχώς)

* Ο Δρ. Νίκος Αντωνιάδης είναι Καθηγητής στην Νέα Υόρκη σε θέματα Επικοινωνίας, Στρατηγικής & Πολιτικού Μάρκετινγκ και Συντάκτης στις εφημερίδες ikypros.com, L.A. Voice και Hellas Journal. Έχει βραβευτεί δυο φορές (2021, 2022) με το βραβείο Διδασκαλικής Αριστείας (Νέα Υόρκη) και το Βραβείο Καλύτερου Καινοτόμου Μοντέλου Ανάπτυξης Πολιτικών Προτάσεων (Ηνωμένο Βασίλειο, 2019). Από το 2019, είναι ο πρώτος επιστήμονας στη Νέα Υόρκη που σχεδίασε και διδάσκει το Πολιτικό Μάρκετινγκ στο Πανεπιστήμιο St. John’s. Τον Μάη του 2024 βραβεύτηκε με το βραβείο «Award of Distinction 2024» των Communicator Awards στην κατηγορία Column-Editorial μεταξύ των κορυφαίων συμβούλων επικοινωνίας στον κόσμο.

• Τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν απαραίτητα τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες κανενός.

ΟΛΕΣ ΟΙ ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΥΠΡΟ ΕΔΩ, ΟΙ ΓΝΩΜΕΣ ΕΔΩ, ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ ΕΔΩ

ΟΛΑ ΤΑ ΑΡΘΡΑ ΤΟΥ ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ ΕΔΩ – ΓΙΑ ΤΑ ΘΕΜΑΤΑ ΑΜΥΝΑΣ ΕΔΩ

Τι συμβαίνει με τις προεδρικές εκλογές στις ΗΠΑ; Νέα Δημοσκόπηση δείχνει (ξανά) τον Ντόναλντ Τραμπ να προηγείται της Καμάλα Χάρις με δυο ποσοστιαίες μονάδες