Ένα το χελιδόνι… Πως είναι δυνατόν η Δικαιοσύνη (της Κύπρου) να τιμωρεί τον επικεφαλής ενός Θεσμού, ο οποίος πάλευε μέρα και νύχτα τη διαφθορά;

ΣΚΙΤΣΟ ΤΟΥ ΚΥΡΙΑΚΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ – Στην περίπτωση του Γενικού Ελεγκτή vs του Γενικού Εισαγγελέα… εάν πραγματικά ο γενικός εισαγγελέας ήθελε να προστατέψει τους θεσμούς και εάν ο γενικός ελεγκτής παραβίασε το τεκμήριο της αθωότητας τότε δεν θα έπρεπε πρώτα (ιεραρχικά ) να του αποδοθεί κατηγορία για λιβελο (εάν ειναι ετσι) και η δικαιοσύνη να πάρει τον δρόμο της και μετά να αποδειχθεί η “ανικανότητα” του; Από την άλλη η υπόθεση Ρίκκου απέδειξε ότι και οι εισαγγελείς δεν είναι υπεράνω του νόμου. Δηλαδή αυταπάγγελτα οι κατηγορίες του γ Ελεγκτή ερευνήθηκαν, το πόρισμα βγήκε στην δημοσιότητα και μετά η δικαιοσύνη πήρε τον δρόμο της στο ποιο ψηλό επιπεδο;




Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΣΟΛΩΜΟΥ*

Το Ανώτατο ως Συνταγματικό Συμβούλιο αποφάνθηκε ομόφωνα, ότι ο Οδυσσέας Μιχαηλίδης κρίνεται ανίκανος για την θέση του Γενικού Ελεγκτή της Δημοκρατίας.

Είναι εμφανές ότι πρόκειται για μια απόφαση όπου σε αρκετά σημεία οι θέσεις του Δικαστικού Συμβουλίου διατυπώνονται έντονα και ενδεχόμενα κάπως απόλυτα. Λόγω της δεσμευτικής φύσης της απόφασης ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας (ΠτΔ) προχώρησε άμεσα με την παύση του.

Αυτό που προκάλεσε εντύπωση και αίσθηση στην κοινή γνώμη είναι πως διαβάζοντας κάποιος αυτή την απόφαση θα συμπέραινε ότι ο Οδυσσέας ήταν ο χειρότερος κρατικός αξιωματούχος που υπήρξε ποτέ.

Πως είναι δυνατόν, μια απόφαση Δικαστηρίου να επιφέρει τον απόλυτο μηδενισμό για την προσφορά ενός αξιωματούχου ο οποίος ήταν κατά γενική ομολογία πολύ αποτελεσματικός και αφοσιωμένος στο έργο και τα καθήκοντα του;

Πως γίνεται αυτή η απόφαση να βρίσκεται σε τόση αντιδιαστολή με τον παλμό, τις απόψεις και τους προβληματισμούς της κοινωνίας;

  • Προς αποφυγή της όποιας παρεξήγησης, σε καμία περίπτωση δεν ισχυρίζομαι ότι οι δικαστές ενήργησαν επι σκοπού ή δεν άσκησαν στον μέγιστο βαθμό το λειτούργημα τους. Είναι όμως πρόδηλο ότι αποφάσισαν εντός των στενών νομικών πλαισίων, αγνοώντας παντελώς τις κοινωνικές προεκτάσεις.

Στηριζόμενοι στην δική τους άποψη και στις νομικές τους γνώσεις συντάγματος και νομολογίας κατέληξαν σε αυτή την απόφαση η οποία σε μια δημοκρατία ασφαλώς και πρέπει να γίνεται σεβαστή.

Είναι, λοιπόν, σεβαστή αλλά σε πλήρη αντίθεση με το λαϊκό αίσθημα που την βρίσκει άδικη μιας και θεωρεί ότι έκριναν και δίκασαν τον χαρακτήρα και το ύφος του αλλά όχι το έργο του. Η κοινωνία με όσα μέσα διαθέτει εξέφρασε την έντονη διαφωνία της σε αυτή την ετυμηγορία.

Ο Οδυσσέας με την διαχρονική του παρουσία και δράση κέρδισε την εμπιστοσύνη του κόσμου, σε μια εποχή που σχεδόν όλοι οι θεσμοί έχουν χάσει την αξιοπιστία τους και ότι απέμεινε απ’ αυτήν καταρρέει πια σαν χάρτινος πύργος. Αναβάθμισε και ανύψωσε τον θεσμό του Γενικού Ελεγκτή και έχαιρε της εκτίμησης και του σεβασμού της συντριπτικής πλειοψηφίας των πολιτών αυτής της χώρας.

Κατάφερε, κατά γενική ομολογία, να αποτελέσει την αιχμή του δόρατος κατά της σήψης και της διαφθοράς, που μαστίζει διαχρονικά την πατρίδα μας. Ακόμα και αυτοί οι λίγοι που διαφωνούσαν πολλές φορές με τους χειρισμού του παραδέχονται το αδιάληπτο και αδιάφθορο του χαρακτήρα του.

Ο Οδυσσέας φυσικά και δεν ήταν αλάνθαστος. Άλλωστε ποιος είναι ειδικά όταν σηκώνει στους ώμους του τέτοιο βάρος ευθύνης όπως επιβάλλει η θέση και το αξίωμα του Γενικού Ελεγκτή της Δημοκρατίας; Μπόρεσε όμως να είναι αυτό που ήθελε και επιζητούσε η κοινωνία, ένας υπέρμαχος της διαφάνειας και της πάταξης της διαφθοράς. Παρ’ όλ’ αυτά, απολύθηκε!!!

Η απόφαση του Ανώτατου στηριζόμενη σε ένα απαρχαιωμένο Σύνταγμα 64 χρονών και με νόμους που δεν έχουν εκσυγχρονιστεί όσο θα έπρεπε, ήρθε σε πλήρη ρήξη με τις πεποιθήσεις και τις απαιτήσεις της κοινωνίας. Η απόφαση αυτή δυνητικά αποστερεί την ελπίδα από τον λαό ότι κάποτε, επιτέλους, θα νικηθεί η γάγγραινα της διαφθοράς.

Η κοινωνία έμεινε εμβρόντητη να παρακολουθεί την αποξήλωση ενός άξιου κρατικού αξιωματούχου ο οποίος έκανε στο έπακρο την δουλειά του. Για τον κόσμο πλέον όσες νομικές, πολιτικές και κοινωνικές συζητήσεις και αν γίνουν τα πράγματα είναι απλά και το συμπέρασμα ένα: το «σύστημα» είναι ανίκητο!

Το πλήγμα στους ήδη λαβωμένους θεσμούς είναι ισοπεδωτικό και πάρα πολύ δύσκολα θα ανακτηθεί η εμπιστοσύνη του κόσμου, αν ποτέ συμβεί αυτό.

  • Και όμως, το σύστημα δεν είναι ανίκητο για όσους μένουν πιστοί σε αρχές και σε αξίες, για όσους πιστεύουν στη χρηστή διοίκηση και παλεύουν γι’ αυτήν.

Με σωστές επιλογές ατόμων και όχι με απαξίωση, με συμμετοχή και όχι αποχή, με τόλμη και όχι φόβο όλα μπορούν να αλλάξουν.

Όπως έγραψε και ένας άλλος Οδυσσέας, ο Ελύτης στο Άξιον Εστί: «Ένα το χελιδόνι κι η άνοιξη ακριβή, για να γυρίσει ο ήλιος, θέλει δουλειά πολλή…»

* Γιώργος Σολωμού
Εκπρόσωπος Τύπου του ΔΗΚΟ

  • Τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν απαραίτητα τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες κανενός.

ΟΛΕΣ ΟΙ ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΥΠΡΟ ΕΔΩ, ΟΙ ΓΝΩΜΕΣ ΕΔΩ, ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ ΕΔΩ

ΟΛΑ ΤΑ ΑΡΘΡΑ ΤΟΥ ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ ΕΔΩ – ΓΙΑ ΤΑ ΘΕΜΑΤΑ ΑΜΥΝΑΣ ΕΔΩ

Οι δήθεν «καλές» προθέσεις της κατοχικής Τουρκίας που είναι κακές: Ο ισλαμιστής Ερντογάν, κόπτεται κατά τα άλλα ότι ομαλοποιούνται οι σχέσεις της με την Ελλάδα…

Ακολουθήστε τη HELLAS JOURNAL στη NEWS GOOGLE

Hellasjournal - Newsletter


%d bloggers like this: