Τι ζητάμε και πού πάμε πενήντα χρόνια μετά τον ξεριζωμό; Οι ψυχές μαυρίζουν στην Κύπρο, οι ματιές σκοτεινιάζουν, οι σκέψεις δεν επιτρέπουν αισιοδοξία, ούτε καν ελπίδα…
FILE PHOTO: Από την επιμνημόσυνη δέηση υπέρ των πεσόντων αξιωματικών και οπλιτών κατά την τουρκική εισβολή του 1974 που τελέστηκε στο στρατιωτικό κοιμητήριο στον Τύμβο Μακεδονίτισσας. ΚΥΠΕ, ΚΑΤΙΑ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Τέλη Σεπτεμβρίου στην Ελλάδα η μεγάλη Νατοϊκή άσκηση «Ramstein Flag 2024»: Το ερωτηματικό με τη συμμετοχή της Τουρκίας και οι ταυτόχρονες πτήσεις 140 μαχητικών
Αισχρή επίθεση από σύμβουλο του Ερντογάν εναντίον της πολύ ορθής ανάρτησης πανό για την τουρκική κατοχή: Στηρίζει τον απαράδεκτο προπονητή του Παναθηναϊκού
Της ΑΝΔΡΟΥΛΑΣ ΤΑΡΑΜΟΥΝΤΑ, Φιλελεύθερος
Δυστυχώς για 50 τόσα χρόνια το ψυχοπλάκωμα ενός ολόκληρου λαού ούτε αντιμετωπίστηκε ούτε θεραπεύθηκε, ούτε και απασχόλησε με την απαιτούμενη σοβαρότητα που επιβάλλουν οι καταστάσεις σε μικρό νησί όπως το δικό μας στη συγκεκριμένη γεωστρατηγική θέση, που δεν επιτρέπει ούτε εφησυχασμό, ούτε αδιαφορία…
Κι όμως αποτύχαμε ως λαός και ως ηγεσίες ακόμη και να πιστέψουμε ότι μπορούμε να αλλάξουμε τη μαύρη μοίρα μας. Η Τουρκία είναι ένας ισχυρότατος αντίπαλος που κατά και στη Δύση και στην Ανατολή και καταφέρνει να εξασφαλίζει ανταλλάγματα διαχρονικά, σε καίριους σταθμούς της παγκόσμιας ιστορίας και όχι απλώς της γειτονιάς μας.
Τα βόρεια σύνορα της με τη Σοβιετική Ένωση παλαιότερα και τώρα με τη Ρωσία αλλά και κράτη που προκαλούν αναστάτωση στο διεθνές σκηνικό όπως το Ιράν αποτελούν ισχυρό χαρτί που γνωρίζει πολύ καλά πώς να το εξαργυρώνει η τουρκική ηγεσία.
Προφανώς και δεν απασχολεί στο βαθμό που ίσως θάπρεπε αυτή η μαυρίλα του κόσμου, τις ηγεσίες που είναι υποτίθεται ταγμένες να δημιουργούν όραμα και ελπίδα για το αύριο.
- Για την ασφάλεια για το μέλλον, για να κρατήσει αυτή η χώρα τους επιστήμονες που βγάζει στα πάτρια εδάφη. Και όχι απλώς να τους κρατήσει αλλά να τους δημιουργήσει τα δεδομένα προκειμένου να λειτουργήσουν αποδοτικά, αποτελεσματικά και δημιουργικά για την πατρίδα τους.
Σήμερα τι κάνει; Η Κυπριακή Πολιτεία απωθεί το νέο κόσμο να λειτουργήσει διαφορετικά από εκείνο που η κοινή γνώμη εδώ και χρόνια και απορρίπτει και αποδοκιμάζει κατά τρόπο έντονο όταν αφορά τους άλλους… γιατί όταν αφορά τους ίδιους, ελάχιστοι είναι που απορρίπτουν προσεγγίσεις που προσμένουν ότι θα τους φέρουν πιο κοντά στις στοχεύσεις τους…
Η ανάγνωση που κάνουμε μετά τις πικρές μαύρες επετείους δεν διαφοροποιούν την κατάσταση την ώρα που περισσότερο από ποτέ αναγκαία η δημιουργία οράματος και ελπίδας για το άμεσο και απώτερο μέλλον.
Οι ηγεσίες δεν πρωτοτύπησαν στα μηνύματά τους για την πρώτη και δεύτερη εισβολή, για την κατάληψη της Κερύνειας, την κατάληψη της Αμμοχώστου, της Μόρφου, του κάμπου της Μεσαορίας…
Οι πολιτικές παρεμβάσεις θύμιζαν βαριεστημένη υποχρέωση που γίνεται όπως- όπως απλώς να διεκπεραιωθεί για να μην γίνουν αποδέχτες κριτικής ότι λησμόνησαν την πιο ντροπιαστική φάση της σύγχρονης κυπριακής ιστορίας, ή ότι την προσπέρασαν αδιάφορα…
Η ανάγκη του κόσμου δεν είναι λόγια μεγάλα και κούφια. Δεν είναι απλές αναφορές χιλιοειπωμένες, χωρίς ή και με συναίσθημα, χωρίς όμως να οδηγούν σε ένα επόμενο βήμα. Αλλά ποιο θα είναι αυτό το επόμενο βήμα; Προκύπτει μεγάλη ανάγκη να ξεκαθαρίσουμε πραγματικά τι θέλουμε και που θέλουμε να φτάσουμε.
Ποιες είναι οι κόκκινες γραμμές που δεν παραβιάζονται ή δεν επιτρέπεται να παραβιαστούν από κανένα, ανεξαρτήτως κομματικής απόχρωσης; Γιατί να άγεται και να φέρεται η ελληνοκυπριακή πλευρά από ξένα σχέδια, ξένες πρωτοβουλίες που στο τέλος οδηγούν στην απογοήτευση και στην πίκρα;
Γιατί να μην ετοιμάσει ένα πλαίσιο στο οποίο να εξηγεί τι θέλει. Τι επιδιώκει και γιατί θαπρέπει να διασφαλίσει αρχές που θα μπορούν να οδηγήσουν σε μια ρύθμιση βιώσιμη και λειτουργική. Μια ρύθμιση που δεν θα οδηγεί σε επανάληψη του 1963 και του 1974…
- Ένα πλαίσιο στο οποίο να καταγράφει η ελληνοκυπριακή πλευρά γιατί είναι πέρα για πέρα αναγκαίο να αισθανθεί ασφάλεια το ελληνικό στοιχείο στο νησί απέναντι σε μια Τουρκία που λειτουργεί κατά τρόπο αφανιστικό και σε κάθε τι τουρκοκυπριακό στην προσπάθεια να εξαφανίσει το τουρκοκυπριακό στοιχείο και να το αντικαταστήσει με το τουρκικό…
Δεν είδα κανένα να ασχολείται με την καίρια επισήμανση που έγινε προ καιρού από τον τουρκολόγο Νίκο Μούδουρο ότι στα 50 χρόνια τουρκικής κατοχής έχουν διαφοροποιηθεί τα θέλω του τουρκοκυπριακού στοιχείου στις υπό κατοχή περιοχές. Ο εκτοπισμός της «Τουρκικής Δημοκρατίας της Βόρειας Κύπρου» ξεθώριασε ως επιδίωξη των τουρκοκυπρίων.
«Ο πολιτικός και ιδεολογικός ανταγωνισμός- όπως πολύ εύστοχα σημείωνε- ξεφεύγει από το ευρύτερο πλαίσιο της αντιπαράθεσης για τα οράματα της επανένωσης και εγκλωβίζεται στο ποια πολιτική δύναμη μπορεί να βελτιώσει την βαλτωμένη ζωή της κοινότητας εντός των διχοτομικών ορίων».
Και στις ελεύθερες περιοχές μήπως δεν γίνεται το ίδιο; Δεν ξεχνούμε ότι γενιές και γενιές πολιτικών επιβίωσαν χάρις στο Κυπριακό. Στο άλυτο Κυπριακό. Ο κόσμος εμπιστεύθηκε ρητορικές και ρητορικές υποσχέσεις. Επένδυσε ουκ ολίγες φορές στον πατριωτικό λόγο, στους ψηλούς τόνους, σε υψωμένες γροθιές, σε μίση και πάθη.
Έδωσε και δίνει ακόμη και πίστη πολύ ς κόσμος σε ότι τού μεταφέρεται ως αφήγημα της τουρκικής πλευράς, αλλά κλείνει τ’ αυτιά σε αυτόπτες μάρτυρες ή σε πρωταγωνιστές καίριων φάσεων του Κυπριακού ζητήματος που όλο και πιο πολύ ξεθωριάζει ως πρόβλημα εισβολής και κατοχής. Όλα αυτά που λέγονται μεταξύ μας και για τα δικά μας αυτιά τα ακούω βερεσέ…
Το Κυπριακό πρόβλημα κούρασε τους ξένους που δεν δίνουν δεκάρα δεν ότι λέμε… παρά μόνο όταν θίγονται τα δικά τους συμφέροντα. Κούρασε με τον τρόπο που βγαίνει στο δημόσιο λόγο είτε επίσημα είτε ανεπίσημα… Κούρασε όμως και τον κόσμο… Πενήντα χρόνια μετά είναι πάρα πολλά για να μην έχουμε ένα μπούσουλα.
- Τι ζητάμε και πού πάμε… Πού πάμε για να μην χάσουμε και όσα σήμερα έχουμε. Γιατί με τα μυαλά που κουβαλάμε κι αυτά θα τα χάσαμε από δική μας υπαιτιότητα… Οι Τούρκοι ξέρουν να περιμένουν πότες θα τους σερβίρουμε σε ασημένιο δίσκο όσα ζητούν και εμείς προτάσσουμε τα όχι…
Είναι γεγονός ότι η δική μας πλευρά δεν το έχει με τις διαπραγματεύσεις. Ούτε μια φορά δεν κατάφερε να διασφαλίσει κάτι που να λειτουργήσει εποικοδομητικά για τον κόσμο. Πουλούσε φύκια για μεταξωτές κορδέλες.
Η απαξίωση οικοδομήθηκε μαεστρικά από τις κατά καιρούς ηγεσίες και οι ελάχιστες εξαιρέσεις που υπήρξαν, επισκιάστηκαν από τη μαυρίλα που όλοι οι άλλοι δημιούργησαν.
Ο κόμπος έχει φτάσεις στο χτένι και δεν μπορεί το Κυπριακό να συντηρήσει μια ακόμη γενιά πολιτικών που στην μεγάλη πλειοψηφία της, διακρίνεται από απόλυτη κενότητα θέσεων… Και οι ρήξεις είναι απαιτούμενες, και οι τομές αναγκαίες. Αναζητούνται όμως ηγέτες που θα τολμήσουν να σηκώσουν τον σταυρό, να ανεβούν το Γολγοθά και να οδηγήσουν ένα λαό ολόκληρο στην «ανάσταση».
- Οι υποδείξεις Σαμαράκη πάντα επίκαιρες στο δια ταύτα
Ο πάντα επίκαιρος Αντώνης Σαμαράκης τι έγραψε το εμβληματικό του έργο: Ζητείται ελπίς;
«Ή θα διαλέξεις τη σιωπή για να μη χάσεις τη βολή σου, την ησυχία σου, ή θα αντιδράσεις, θα αντισταθείς, θα αγωνιστείς σε όλα αυτά τα αποτρόπαια, τα εφιαλτικά που γίνονται για σένα, υποτίθεται, αλλά χωρίς εσένα…
– Θα μιλήσω. Η σιωπή είναι φυγή, λιποταξία.
– Καλά πάμε. Η σιωπή, η αδιαφορία, η απάθεια αντίκρυ στη θέα του κόσμου μας δεν ταιριάζει σ’ ένα παιδί, σ’ έναν νέο όπως εσύ.
– Θα διαλέξω την ελευθερία να πω όχι, αρνούμαι θα πω σ’ αυτήν την απάνθρωπη ανθρωπότητα!»
Εμείς τι διάλεγουμε; Τι θέλουμε και πως το επικοινωνούμε σε όλους όσους την εξουσία στα χέρια τους μικρή ή μεγάλη για να λαμβάνουν αποφάσεις για εμάς;
- Τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν απαραίτητα τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες κανενός.
ΟΛΕΣ ΟΙ ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΥΠΡΟ ΕΔΩ, ΟΙ ΓΝΩΜΕΣ ΕΔΩ, ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ ΕΔΩ
ΟΛΑ ΤΑ ΑΡΘΡΑ ΤΟΥ ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ ΕΔΩ – ΓΙΑ ΤΑ ΘΕΜΑΤΑ ΑΜΥΝΑΣ ΕΔΩ
Ακολουθήστε τη HELLAS JOURNAL στη NEWS GOOGLE