Kayaköy, το Μικρασιατικό χωριό Λεβίσι που ερήμωσε μετά τον διωγμό των 10.000 Ελλήνων κατοίκων του: Η πόλη φάντασμα της Τουρκίας [videos]
Το ερημωμένο χωριό το Kayaköy ή Levissi στη Μικρά Ασία SS via YouTube
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
«Σήμερα μαύρος ουρανός, σήμερα μαύρη μέρα»: Το μοιρολόι της Παναγίας που «ήρθε» από τη Μικρά Ασία στη Νέα Αλικαρνασσό και ψάλλεται από τις γυναίκες με δάκρυα στα μάτια [βίντεο]
24 Απριλίου στο Γερεβάν: Ο αγώνας για την αναγνώριση της Γενοκτονίας των Αρμενίων συνεχίζεται, μνήμη και τιμή στους νεκρούς της τουρκικής θηριωδίας, το 1915
Το CNN Travel σε εκτενές δημοσίευμα με τίτλο The ghost town that has stood empty for more than a century αναφέρεται στο Μικρασιατικό χωριό Λεβίσι ή Λιβίσι που ερήμωσε μετά τον διωγμό των Ελλήνων.
Ειδικότερα, σημειώνεται ότι λίγο περισσότερο από έναν αιώνα πριν, το Kayaköy ή Levissi όπως ήταν γνωστό, ήταν μια πολυσύχναστη πόλη με τουλάχιστον 10.000 Έλληνες Ορθόδοξους Χριστιανούς, πολλοί από τους οποίους ήταν τεχνίτες που ζούσαν ειρηνικά μαζί με τους μουσουλμάνους Τούρκους αγρότες της περιοχής. Αλλά κατά την αναταραχή που περιβάλλει την ανάδειξη της Τουρκίας σε ανεξάρτητη δημοκρατία, η απλή ζωή τους διαλύθηκε.
Οι εντάσεις με τη γειτονική Ελλάδα, μετά τη λήξη του ελληνοτουρκικού πολέμου το 1922, οδήγησαν και τις δύο χώρες να εκδιώξουν ανθρώπους με δεσμούς με την άλλη χώρα. Για τον Kayaköy, αυτό σήμαινε μια αναγκαστική ανταλλαγή πληθυσμών με τους μουσουλμάνους Τούρκους που ζούσαν στην Καβάλα, στη σημερινή ελληνική περιοχή της Μακεδονίας.
Αλλά οι νεοαφιχθέντες μουσουλμάνοι φέρονται να μην ήταν και τόσο ευχαριστημένοι με τη νέα τους περιοχή, μετακόμισαν γρήγορα και άφησαν το Kayaköy να καταστραφεί.
Ανάμεσα στους ελάχιστους που παρέμειναν ήταν οι παππούδες του Aysun Ekiz, η οικογένεια του οποίου διατηρεί σήμερα ένα μικρό εστιατόριο κοντά στην κύρια είσοδο του Kayaköy. «Οι Έλληνες φώναζαν γιατί δεν ήθελαν να φύγουν, μου έλεγαν οι παππούδες μου», λέει ο Ekiz, ο οποίος τώρα πουλάει χειροποίητα κοσμήματα στους επισκέπτες. «Κάποιοι μάλιστα άφηναν τα παιδιά τους πίσω για να τα προσέχουν Τούρκοι φίλοι, γιατί πίστευαν ότι θα επιστρέψουν. Αλλά δεν επέστρεψαν ποτέ».
Η Jane Akatay, συγγραφέας του «A Guide to Kayaköy», λέει ότι ένας λόγος για την εγκατάλειψη της πόλης ήταν ίσως η απτή θλίψη που πλανάται μετά τα τραγικά γεγονότα της δεκαετίας του 1920. Η φύση έπαιξε επίσης το ρόλο της στην κατάρρευση των ανθρωπογενών χαρακτηριστικών της.
Τα περισσότερα από τα σπίτια έχουν πλέον χάσει τις στέγες τους και οι γκρεμισμένοι τοίχοι τους ξεφυτρώνουν μέσα από τη βλάστηση. Ορισμένα σπίτια έχουν λάκκους στο υπόγειό τους, που κάποτε χρησιμοποιούνταν για τη βυρσοδεψία δερμάτων – η υποδηματοποιία ήταν ένα συνηθισμένο επάγγελμα εδώ. Πολλά έχουν ακόμη άθικτες στέρνες – ζωτικής σημασίας για την αποθήκευση νερού σε μια πόλη χωρίς υδραυλικό σύστημα.
Ένα από τα σημαντικότερα κτίρια της πόλης είναι η Άνω Εκκλησία, ένα μεγάλο κτίριο με ξεθωριασμένους τοίχους από ροζ στόκο και οροφές με θολωτές καμάρες. Δυστυχώς, το κτίριο είναι σφραγισμένο λόγω της ετοιμόρροπης κατάστασής του.
Απέναντι από την κοιλάδα, μέσα από τα δαιδαλώδη δρομάκια, υπάρχει μία μικρότερη εκκλησία. Είναι μια απότομη αναρρίχηση ανάμεσα σε βράχια και πεύκα στα τελευταία μέτρα, και στη συνέχεια ανοίγει προς την κορυφή του λόφου. Αντανακλώντας την κουλτούρα εκείνων που ζούσαν εδώ, η εκκλησία μοιάζει με τις κλασικές μικρές κατασκευές που συχνά συναντάμε στα χωριά των ελληνικών νησιών. Είναι ένα μικροσκοπικό, ταπεινό κτίριο με θολωτή στέγη και μικρά άθικτα παράθυρα. Το εσωτερικό του είναι εντελώς άδειο. Και από κάτω, πέρα από μια πυκνά δασωμένη πλαγιά, βρίσκονται τα αστραφτερά νερά του Αιγαίου Πελάγους. Είναι μια εντυπωσιακή θέα – και μια θέα που θα έχει αλλάξει ελάχιστα από τις μέρες που το Kayaköy ήταν γεμάτο κόσμο.
Σημειώνεται ότι αυτή η ταξιδιωτική σειρά του CNN χρηματοδοτείται από τη χώρα που προβάλλει.
Ακολουθήστε τη HELLAS JOURNAL στη NEWS GOOGLE