Οι προεδρικές εκλογές των ΗΠΑ ως η “μητέρα όλων των μαχών” ενάντια στην ευρωπαϊκή ακροδεξιά: Θα έχουν αποσταθεροποιητικές επιπτώσεις στην Ευρώπη

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Πράκτορας της CIA νάρκωνε και κακοποιούσε σεξουαλικά δεκάδες γυναίκες σε αποστολές του στο εξωτερικό: Καταδικάστηκε σε κάθειρξη 30 ετών

Ιρανοί χάκερς έστειλαν έγγραφα από την εκστρατεία του Τραμπ στην προεκλογική ομάδα του Τζο Μπάιντεν: Αρνείται κάθε ανάμιξη η Τεχεράνη

Συνεχίζει να κρατά ψηλά το μεταναστευτικό ο Τραμπ που θα επισκεφθεί το Σπρίνγκφιλντ: Kατηγόρησε την «Ριζοσπαστική Αριστερά» για τις απόπειρες εναντίον του

Την άποψη ότι τα φιλελεύθερα δημοκρατικά κόμματα κατάφεραν μέχρι στιγμής να αμυνθούν αποτελεσματικά ενάντια στην προέλαση των σκοτεινών δυνάμεων του εθνικιστικού λαϊκισμού στην Ευρώπη, ωστόσο είναι ακόμα πολύ νωρίς για να θεωρήσει κανείς ότι ο πόλεμος ενάντια στην ακροδεξιά κερδήθηκε, εκφράζει άρθρο γνώμης του Paul Taylor που φιλοξενεί η εφημερίδα The Guardian.

Και τούτο διότι, όπως εξηγεί, οι προεδρικές εκλογές των ΗΠΑ θα μπορούσαν να έχουν αποσταθεροποιητικές επιπτώσεις στην Ευρώπη και πέραν αυτής, εάν ο Donald Trump επιστρέψει στον Λευκό Οίκο.

Από την άλλη πλευρά, μια νίκη για την αντιπρόεδρο, Kamala Harris, η οποία έχει αποκαταστήσει τις ελπίδες των Δημοκρατικών να διατηρήσουν την εξουσία σε μόλις τρεις εβδομάδες από τότε που ο Πρόεδρος Biden αποχώρησε από την κούρσα, θα μπορούσε να δώσει ώθηση στις προοδευτικές δυνάμεις σε όλο τον κόσμο.

Στην Ευρώπη, η χαλαρή συμμαχία των συστημικών κομμάτων, που κράτησε τις δυνάμεις του ανελευθερισμού, της μισαλλοδοξίας και του φανατισμού εκτός εξουσίας στις Βρυξέλλες, το Παρίσι, το Βερολίνο και τη Βαρσοβία, είναι εύθραυστη. Βοηθήθηκαν από τη εγγενή αδυναμία των σκληρών δεξιών κομμάτων, τα οποία κέρδισαν περίπου το 25% των ψήφων στις εκλογές σε όλη την ΕΕ τον Ιούνιο, να σχηματίσουν ένα ενιαίο μέτωπο στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.

Παρά την προσπάθεια του πρωθυπουργού της Ουγγαρίας Victor Orban, να δημιουργήσει μια ενιαία Εθνικιστική Διεθνή, υπάρχουν τώρα τρεις αντίπαλες ευρωσκεπτικιστικές δεξιές ομάδες αντί των δύο στο προηγούμενο κοινοβούλιο.

• Εκτός από τις προσωπικές αντιπαλότητες, αυτές οι ομάδες διαφέρουν ως προς το αν θα υποστηρίξουν την Ουκρανία ενάντια στη ρωσική επιθετικότητα, καθώς και ως προς το αν θα προσπαθήσουν να μετατρέψουν την ΕΕ σε μια χαλαρότερη ομάδα κυρίαρχων κρατών ή να επιδιώξουν την πλήρη απόσχιση από την Ένωση.

Οι πιο «σεβάσμιοι», πραγματιστές, εθνικιστές συντηρητικοί που κινούνται γύρω από την πρωθυπουργό της Ιταλίας Giorgia Meloni, θέλουν να κρατήσουν αποστάσεις από πιο επιθετικά εθνικιστικά κόμματα, τα οποία υποστηρίζουν την απέλαση μεταναστών που έχουν αποκτήσει δικαιώματα υπηκοότητας ή διαμονής.

Στα μέσα Ιουλίου, ένας ad hoc συνασπισμός συντηρητικών, σοσιαλιστών, φιλελεύθερων και Πρασίνων ενώθηκε για να επανεκλέξει την Ursula von der Leyen ως πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, αφού έδωσε αντιφατικές υποσχέσεις ότι θα τηρήσει τους καθαρούς στόχους μηδενικών εκπομπών άνθρακα, θα ενισχύσει τη βιομηχανική ανταγωνιστικότητα και θα διευκολύνει τους αγρότες.

Είναι πιθανό να διατηρήσει την ίδια ευρεία υποστήριξη όταν παρουσιάσει το σύνολο των Επιτρόπων της, που προτείνονται από τις εθνικές κυβερνήσεις τον Σεπτέμβριο, αν και ένας ή δύο υποψήφιοι μπορεί κάλλιστα να απορριφθούν κατά τη διάρκεια των ακροάσεων που δίνουν στο νεοεκλεγμένο κοινοβούλιο την ευκαιρία να κάνει επίδειξη δύναμης.

Η πραγματική πρόκληση για τη Von der Leyen θα έρθει όμως όταν προσπαθήσει να θεσπίσει νέα νομοθεσία για την επιβολή ευαίσθητων πτυχών της ευρωπαϊκής πράσινης συμφωνίας για την καταπολέμηση της κλιματικής κρίσης και την προστασία του περιβάλλοντος και της βιοποικιλότητας.

Οι δικοί της συντηρητικοί θα μπορούσαν κάλλιστα να συνεργαστούν με την ακροδεξιά για να καταψηφίσουν μέτρα για τη διατήρηση της φύσης ή τα φυτοφάρμακα που αμφισβητήθηκαν έντονα στην τελευταία κοινοβουλευτική περίοδο. Αυτό το είδος ευκαιριακής αλλαγής ανά θέμα μπορεί να μην ισοδυναμεί με μια μετατόπιση της ακροδεξιάς εξουσίας, αλλά θα ήταν πιο ανησυχητικό εάν επεκτείνονταν στο να καταστεί η μεταναστευτική πολιτική πιο απάνθρωπη.

Στο Ηνωμένο Βασίλειο, η συντριπτική νίκη του Keir Starmer επί ενός συντηρητικού κόμματος, που στράφηκε προς την εθνικιστική δεξιά αμέσως μετά την ψήφο της Βρετανίας να αποχωρήσει από την ΕΕ, έδειξε ότι ο λαϊκιστικός εθνικισμός μπορεί να ηττηθεί όταν οι ψηφοφόροι συνειδητοποιήσουν ότι απέτυχε να ανταποκριθεί στις προσδοκίες τους και τους άφησε σε χειρότερη θέση από πριν.

Ωστόσο, το πρόσφατο ξέσπασμα βίαιων, ακροδεξιών ταραχών κατά των μεταναστών υπογραμμίζει πώς ένα ριζοσπαστικό περιθώριο, που κινητοποιείται στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, μπορεί να προκαλέσει πολιτικό όλεθρο ακόμα κι αν η φωνή του στο κοινοβούλιο είναι οριακή.

Η επόμενη μεγάλη δοκιμασία για τα τείχη προστασίας της Ευρώπης θα έρθει στη Γερμανία, όταν τρία ανατολικά κρατίδια θα διεξαγάγουν εκλογές από Σεπτέμβριο, οι οποίες θεωρούνται πρόβα τζενεράλε για τις ομοσπονδιακές εκλογές του επόμενου έτους.

Παρά μια σειρά σκανδάλων που οδήγησαν στον εξοστρακισμό του ακόμη και από άλλα εθνικιστικά κόμματα στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, το ακροδεξιό Alternative für Deutschland (AfD) προηγείται στις δημοσκοπήσεις και στα τρία κρατίδια, ενώ η πρόσφατα δημιουργημένη φιλορωσική αριστερή-λαϊκιστική συμμαχία Sahra Wagenknecht συγκεντρώνει στις δημοσκοπήσεις έως και 20%.

Τα κυρίαρχα κόμματα ενδέχεται να μην κερδίσουν αρκετές έδρες, για να σχηματίσουν βιώσιμους συνασπισμούς σε οποιοδήποτε από αυτά τα κρατίδια.

• Ωστόσο, από όλα τα γεγονότα που θα μπορούσαν να αλλάξουν την πολιτική δυναμική στην Ευρώπη, οι προεδρικές εκλογές στις ΗΠΑ είναι μακράν οι ισχυρότερες. Μια επιστροφή ενός εκδικητικού Trump θα ενθάρρυνε και θα νομιμοποιούσε τους Ευρωπαίους εθνικιστές και λαϊκιστές.

Δεν έχει παρά να σκεφτεί κανείς το χαμόγελο στο πρόσωπο του Nigel Farage, ή το καλωσόρισμα στο κόκκινο χαλί στη Βουδαπέστη για τον καλύτερο φίλο του Orban. Στον αντίποδα, εάν η Harris θριαμβεύσει, ηγούμενη μιας κυβέρνησης που ενσαρκώνει τη διαφορετικότητα, τον φεμινισμό και μια ισχυρή δέσμευση για το κράτος δικαίου, θα μπορούσε να βοηθήσει στην ενίσχυση του τείχους προστασίας σε όλη την Ευρώπη.

Εν κατακλείδι όμως, τα εμπόδια για να κρατηθεί η ακροδεξιά εκτός εξουσίας θα λειτουργήσουν μακροπρόθεσμα μόνο εάν τα κυρίαρχα κόμματα είναι σε θέση να αντιμετωπίσουν τα ζητήματα για το κόστος ζωής, την οικονομική στέγαση και την προσιτή ενέργεια, που έχουν οδηγήσει τόσους πολλούς ψηφοφόρους στην αγκαλιά των λαϊκιστών. και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού, καταλήγει ο αρθρογράφος.

ΠΗΓΗ: The Guardian, Paul Taylor:  Europe’s ‘firewall’ against the extreme right is holding – but the US election could change everything

«Οι δολοφόνοι του Ισαάκ και του Σολωμού έχουν αναγνωριστεί, όμως κανένας δεν έχει τιμωρηθεί για τα στυγερά εγκλήματα» (video): Τελέστηκε το 28ο μνημόσυνο των ηρώων