“Τίποτα δεν έχει αλλάξει, τίποτα δεν είναι όπως παλιά”… Ας προσπαθήσουμε πραγματικά από κοινού, όλοι μαζί, Λευκωσία και Αθήνα, να βρούμε το δρόμο για το αύριο στο Κυπριακό…

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Η Κύπρος δεσμεύτηκε ξεκάθαρα και πολιτικά για συμμετοχή στο μετοχικό κεφάλαιο του GSI: Ευτυχώς όλα καλά στη συνάντηση Νίκου Χριστοδουλίδη – Κυριάκου Μητσοτάκη

Δεν λύθηκαν στη συνάντηση Μητσοτάκη με Χριστοδουλίδη οι εκκρεμότητες στην ηλεκτρική διασύνδεση Ελλάδας-Κύπρου: Αιχμή η μετοχική συμμετοχή της Λευκωσίας

Η συμμαχία Ισραήλ-Κύπρου λαμπρό παράδειγμα μεσογειακής συνεργασίας και σταθερότητας διαμηνύει ο Ισραηλινός Πρόεδρος Ισαάκ Χέρτζογκ-Ευχαριστείες για την «Αμάλθεια»

Του ΝΙΚΟΥ ΚΑΤΣΟΥΡΙΔΗ, Λευκωσία

Πενήντα ολόκληρα χρόνια (50) μετά τον πικρό και μαύρο Ιούλη του 1974 και όσα επέφερε.  Τι γράφει κάποιος μετά από 50 χρόνια, που είχαν γραφεί και λεχθεί τόσα και τόσα;  Ο  προβληματισμός μεγάλος.

Σκέφτηκα να καταπιαστώ με ορισμένα συμπεράσματα που προκύπτουν, στο δικό μου μυαλό, μετά από μισό αιώνα πραξικοπήματος και εισβολής και συνεχιζόμενης κατοχής.

Θεωρώ όμως ότι τα όποια συμπεράσματα θα στηρίζονταν καλύτερα αν γινόταν και μια αναφορά για τη σύγχρονη πολιτική ιστορία της Κύπρου πριν το 1974, δηλαδή τα χρόνια από την ανακήρυξη της ανεξαρτησίας έως τον τραγικό Ιούλη του 1974.

Επίσης είναι σημαντικό, πάντα κατά την κρίση μου, να δούμε σε μεγάλη συντομία, πως και γιατί φτάσαμε στις Συμφωνίες Ζυρίχης – Λονδίνου και το Σύνταγμα που μας δόθηκε.

• Το πρώτο-πρώτο που θέλω να σημειώσω  είναι κάτι που έχω αναφέρει πολλές φορές και το πιστεύω πλήρως.   Ότι το Κυπριακό είχε και έχει, έκτοτε, τριπλό χαρακτήρα.  Διεθνή, περιφερειακό και τοπικό. 

Εάν σε αυτή τη διαπίστωση, προσθέσει κάποιος και την ιδιαιτερότητα της πληθυσμιακής σύνθεσης στο νησί της λεμονιάς και της ελιάς, δηλαδή τους Έλληνες και τους Τούρκους κατοίκους, τότε γίνεται αντιληπτό γιατί ένα απλό, με τη κοινή λογική και τη διεθνή νομιμότητα πρόβλημα, δεν μπορεί να λυθεί εδώ και πολλές δεκαετίες.

Διότι πέραν από τα συμφέροντα του κυπριακού λαού – Ελληνοκύπριων, Τουρκοκυπρίων, Αρμένηδων, Μαρωνιτών, Λατίνων και όλων όσοι νόμιμα κατοικούν το νησί μας, εμπλέκονται και διαπλέκονται και τόσα άλλα συμφέροντα όπως:

1. Ηνωμένου Βασιλείου
2. Τουρκίας
3. Ελλάδας
4. Η.Π.Α
5. Ρωσίας
6. Γειτονικών χωρών
7. Απο το 1974 και των τούρκων εποίκων, οι οποίοι επηρεάζουν αποφασιστικά τις εσωτερικές εξελίξεις στα κατεχόμενα
8. Της Ε.Ε. από το 2004
9. Ακόμα και ξεχωριστών μεγάλων Ευρωπαϊκών χωρών όπως Γαλλία, Γερμανία, Ιταλία.

Το δεύτερο στο οποίο καταλήγω είναι ότι στον τόπο μας υπάρχει, σχεδόν από όλους μια αρρωστημένη εμμονική προσήλωση στην αυτοδικαίωση.  Κανένας σχεδόν δεν μετακινείται από καμμιά θέση που είχε στο παρελθόν.

Οσοι π.χ. πιστεύουν ότι ορθά η ΕΟΚΑ ανέλαβε ένοπλη δράση θα το πιστεύουν ότι και να γραφτεί ότι και να λεχθεί, όποιος και να πει το αντίθετο.  Ακόμα και όταν το έγραψε στην «Κατάθεση» του ο ηγέτης της παράταξης Γλαύκος Κληρίδης.

Όπως και όποιος θεωρεί ότι ορθά προχώρησαν ηγεσία Κύπρου και Ελλάδας στις Συμφωνίες το 1960 και το αντίθετο φυσικά.  Το ίδιο ισχύει και για τα 13 σημεία του Συντάγματος και της προώθησης των αλλαγών του.  Το ίδιο ισχύει και για όλα όσα ακολούθησαν μετά το 1974, από τη Συμφωνία Μακαρίου – Ντενκτάς έως σήμερα.  Το 90% επιμένει εμμονικά στη θέση του.

• Το τρίτο δυστυχώς όταν  κρίνουμε το κυπριακό και την πορεία του, το κάνουμε ανεξάρτητα από τις περιφερειακές και διεθνείς εξελίξεις.  Για παράδειγμα δεν μετρήθηκε ορθά τότε που είχε συμβεί (1957), πως η απώλεια του Σουέζ για την Αγγλία, θα την οδηγούσε σε πιο σκληρή στάση στο κυπριακό.

Τέταρτο, όταν οι κύπριοι κρίνουμε ενέργειες και αποφάσεις του παρελθόντος, όταν κρίνουμε άτομα και σύνολα, τα κρίνουμε με την άνεση της στιγμής που τα κρίνουμε.  Εννοώ με την άνεση του χρόνου που πέρασε με την εκ των υστέρων γνώση.  Όταν λοιπόν κρίνουμε, να έχουμε υπόψη τα δεδομένα και τις συνθήκες της εποχής.

Πέραν τούτο και τις υποκειμενικές δυνατότητες προσώπων και οργανωμένων συνόλων στη δοσμένη εποχή.  Με την ολιγόχρονη και πενιχρή πολιτική ζωή η οποία άρχισε με την αυγή τον 20ου αιώνα, και που διακόπηκε βίαια για δέκα χρόνια (1931 -1941).  Παλμερική δικτατορία και αργότερα με τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο κ.ο.κ.

Φυσικά να σημειώσω ότι, οι συνθήκες και τα δεδομένα δεν δικαιολογούν τα πάντα.  Εγκλήματα, εγκληματικά λάθη ή παιδαριώδη λάθη.  Όπως π.χ. το πραξικόπημα.  Έγκλημα!  ΄Η εγκληματικό πολιτικό λάθος υπήρξε η παλινδρόμηση της ε/κ κοινότητας και της ηγεσίας της, μεταξύ ένωσης και ανεξαρτησίας που άρχισε από τα μέσα της δεκαετίας του 1950.

Αλλωστε σύνολα και ηγέτες ξεχωρίζουν όταν μπορούν να υπερβούν τη σύγχυση που προκαλούν οι τρέχουσες συνθήκες  και να δουν αυτό που έρχεται.

Πέμπτο  οργανωμένα σύνολα, ομάδες και άτομα τις πλείστες φορές επικεντρώθηκαν στο δευτερεύον ή και τριτεύον στοιχείο, που συνέθετε το πρόβλημα μας στη δοσμένη στιγμή.  Η κυρίαρχη ουσία μας διέφευγε.  Είτε από έλλειψη γνώσης και ικανότητας, είτε από φόβο, είτε από αφέλεια και ευκολοπιστία, είτε από φανατισμό.

• Για παράδειγμα ήταν αφέλεια να πιστέψει κάποιος ότι η Βρετανία θα μας άφηνε ελεύθερους, στις τότε συγκεκριμένες συνθήκες του 1957-1958 χωρίς να διασφαλίσει ισχυρά ανταλλάγματα.  Όπως και η άγνοια κινδύνου από πλευράς Τουρκίας, υπήρξε προϊόν της άγνοιας μας για την Τουρκία και τις δυνατότητες της, αλλά κυρίως για τη γεωστρατηγική της σημασία.

Έκτο η μόνιμη αδυναμία μας να μην μπορούμε, εκτός σπάνιων εξαιρέσεων, να βρούμε τον ελάχιστο κοινό παρονομαστή που να μας ενώνει στο εσωτερικό.

Εβδομο η επικέντρωση μας κατά 80% στο τι έχει συμβεί, σε κάποια παρελθούσα στιγμή, με στόχο κυρίως την αυτοδικαίωση και όχι τη εξαγωγή αντικειμενικών συμπερασμάτων.  Ασχολούμαστε κατά ένα 15% με το παρόν, χωρίς όμως να συζητάμε πραγματικά για να βρούμε το τι δέον γενέσθαι σήμερα.

Απλώς διατυπώνουμε παράλληλους μονόλογους.  Και τελικά αφιερώνουμε και ένα μόλις 5% για το μέλλον!  Αυτή τη στιγμή για παράδειγμα οι πολιτικές συζητήσεις εξαντλούνται στο τι έγινε στην μια  ή την άλλη προγέστερη φάση του κυπριακού, αντί στο τι τώρα και αύριο  πρέπει να γίνει.

Οι πολιτικές δυνάμεις αναλώνουν λιγότερο χρόνο στο πως σπάζει το αδιέξοδο στο κυπριακό, και πολύ περισσότερο πώς να βρουν την «κατάλληλη» θέση απέναντι στην κυβέρνηση.  Προτάσεις διεξόδου ουσιαστικά δεν διατυπώνονται.

Δύο έχω αντιληφθεί.  Η μια αφορά την ενέργεια και έχει σχολιασθεί αρκετά και μια άλλη που ουδείς αναλαμβάνει την πατρότητα της και που ουσιαστικά ζητά μονόπλευρες κινήσεις από την ε/κ πλευρά και την Κυπριακή Δημοκρατία.

Ογδοο,  υπάρχει μια μερίδα ατόμων και ομάδων στην ε/κ πλευρά που κατά καιρούς, αν και όταν γίνουν λανθασμένοι χειρισμοί από την ε/κ ή και όταν γίνουν ορθοί χειρισμοί αλλά δεν αποδώσουν, αντιδρούν με ένα τρόπο, που δίνουν την εντύπωση ότι επιχαίρουν από τη αποτυχία της ε/κ πλευράς.

• Λες και η όποια αποτυχία μας φέρνει πιο κοντά στη ζητούμενο.  Το αντίθετο είναι που συμβαίνει.  Και για να μην παρεξηγηθώ, δεν εννοώ την κριτική.  Αλλά μια αίσθηση χαιρεκακίας γιατί δεν  τα κατάφερε στη δεδομένη στιγμή ο ηγέτης της ε/κ πλευράς όποιος και να ήταν.

Ένατο, οφείλουμε να κατανοήσουμε ότι το κυρίαρχο στοιχείο για να φτάσουμε στον πολυπόθητο στόχο της απελευθέρωσης, λύσης και επανένωσης, είναι να μείνουμε 100% επικεντρωμένοι και προσηλωμένοι σε αυτό τον στόχο.  Αξιοποιώντας τα όπλα που διαθέτουμε και που είναι:

1. Ενότητα στόχου και δράσης.
2. Προσήλωση στις αποφάσεις του ΟΗΕ και της Ε.Ε. περι Κύπρου και στις πρόνοιες του διεθνούς και ευρωπαϊκού δικαίου.
3. Ισχυροποίηση του εσωτερικού πολιτικού, οικονομικού, κοινωνικού, πολιτιστικού και αμυντικού μας μετώπου.
4. Διαρκής εκστρατεία προς τα έξω.
5. Διαρκής προσπάθεια καθορισμού κοινών σημείων με όσους τ/κ επιθυμούν τα ίδια.
6. Αξιοποίηση όλων των μέχρι σήμερα κοινά αποδεκτών συγκλίσεων με τους τ/κ.
7. Συστηματική προβολή του οφέλους από μια λύση αρχών στο κυπριακό για όλους όσους τα συμφέροντα εμπλέκονται και διαπλέκονται στο κυπριακό.

Είναι καιρός να ανατρέψουμε το στίχο του τραγουδιού που λέει, « τίποτα δεν έχει αλλάξει, τίποτα δεν είναι όπως παλιά».  Γιατί δυστυχώς ουσιαστικά τίποτα δεν έχει αλλάξει στον τρόπο που χειριζόμαστε τα θέματα, αλλά τίποτα δεν είναι όπως παλιά όσον αφορά συνθήκες και δεδομένα.

Ας προσπαθήσουμε πραγματικά από κοινού να βρούμε το δρόμο για το αύριο στο κυπριακό.

• Τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν απαραίτητα τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες κανενός.

ΟΛΕΣ ΟΙ ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΥΠΡΟ ΕΔΩ, ΟΙ ΓΝΩΜΕΣ ΕΔΩ, ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ ΕΔΩ

ΟΛΑ ΤΑ ΑΡΘΡΑ ΤΟΥ ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ ΕΔΩ – ΓΙΑ ΤΑ ΘΕΜΑΤΑ ΑΜΥΝΑΣ ΕΔΩ

Η επιστολή της κ. Ολγκίν: Τα ίδια και τα αυτά… Άφησε εκτός κάδρου την κατοχική Τουρκία, ομιλεί για μια «παγωμένη κατάσταση»… Δεν λέει ποιος είναι ο παγοποιός, που έχει όνομα…