Ποιος «εγκαταλείπει» την Ευρώπη στους ακραίους; Στη Δημοκρατία οι επιλογές δεν πρέπει να είναι ανάμεσα στο μη χειρότερο των δύο άκρων, που οδηγεί σε υποταγή…

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Το θέμα των αμβλώσεων μπαίνει όλο και περισσότερο στο επίκεντρο της προεκλογικής εκστρατείας: Μπορεί να οδηγήσει στη νίκη την Κάμαλα Χάρις;

Σε προεκλογική συγκέντρωση του Ντόναλντ Τραμπ στην πόλη όπου έγινε η απόπειρα δολοφονίας του θα δώσει το παρών ο Ίλον Μασκ για να στηρίξει τον Ρεπουμπλικανό υποψήφιο

Ο Τραμπ δεν χαίρει ποινικής ασυλίας, επιμένει ο εισαγγελέας: Τον κατηγορεί ότι ως υποψήφιος προσπάθησε να ανατρέψει το αποτέλεσμα των εκλογών του 2020

Του ΚΩΣΤΑ ΜΑΥΡΙΔΗ, Βρυξέλλες

Πρόσφατα, επικεντρωθήκαμε στο μυθιστόρημα «Υποταγή». Εκεί περιγράφεται ένα σενάριο στο εγγύς μέλλον, όπου στον δεύτερο γύρο των προεδρικών εκλογών στη Γαλλία, βρίσκονται αντιμέτωποι δύο ακραίοι: ο ισλαμιστής υποψήφιος και ο υποψήφιος της γαλλικής ακροδεξιάς.

Τα «μετριοπαθή κόμματα» στηρίζουν τον ισλαμιστή, ο οποίος με την ανάληψη της εξουσίας ανατρέπει τις αξίες της γαλλικής δημοκρατίας και του ευρωπαϊκού φιλελευθερισμού.

Στις μέρες μας παρατηρείται σημαντική στροφή εκατομμυρίων πολιτών από ανοικτές κοινωνίες της Ευρώπης προς ακροδεξιά σχήματα. Σε αυτούς περιλαμβάνονται αντιευρωπαϊστές καθώς και πλείστοι μετριοπαθείς πολίτες –από τον ευρωπαϊκό βορρά μέχρι τον ευρωπαϊκό νότο– με κοινή διαπίστωσή τους την σταδιακή «εγκατάλειψη» των αξιών της πολιτισμικής ισορροπίας της σύγχρονης ευρωπαϊκής κοινωνίας.

Η πολιτική «διανόηση», ιδιαίτερα στην Αθήνα και τη Λευκωσία (εκτός φωτεινών εξαιρέσεων), ανακύκλωνε τα περί «ρατσιστών και φασιστών» και τώρα αδυνατεί να εξηγήσει την ακροδεξιά μαζική στροφή εις βάρος των «μετριοπαθών» κομμάτων και την περιθωριοποίηση της δογματικής αριστεράς.

• Όταν η πολιτική αντιπαλότητα καταλήγει ανάμεσα σε δύο ακραίους, όπως στη Γαλλία, με την επιλογή πλέον για το «μη χειρότερο», θα πρέπει να αναζητηθούν εξηγήσεις για το πρόβλημα έξω από τις καθιερωμένες θεωρίες.

Όμως, η επικρατούσα πολιτική «διανόηση» εμμένει σε θεωρίες που αποτελούν μέρος του προβλήματος, αφού η αναγνώριση της πραγματικότητας θα σημαίνει κατεδάφιση θεωριών στις οποίες χτίστηκαν καριέρες, φήμη κι ενδεχομένως πλούτος.

Για χρόνια, τεκμηριώναμε ότι σημαντικό μέρος της κοινωνικής αποστροφής δεν μεταλλάχθηκε ξαφνικά σε ρατσιστές και «θύματα φοβίας», όπως η επικρατούσα «διανόηση» ανακυκλώνει μαζί με διάφορους επαγγελματίες ακτιβιστές κι εξαρτώμενους ευρωπαϊκών κονδυλίων.

Δύο φαινόμενα επηρέασαν καθοριστικά τις εξελίξεις σε οικονομικό και κοινωνικό επίπεδο. Στην οικονομία επικράτησε για δεκαετίες μια δεξιόστροφη μετατόπιση προς «νεοφιλελεύθερες» πολιτικές, εγκαταλείποντας την ισορροπία της ελεγχόμενης οικονομίας της αγοράς που χαρακτήριζε την Ευρώπη.

Στο κοινωνικο-ιδεολογικό πεδίο, υπήρξε ανάποδη μετατόπιση με ραγδαία αλλαγή της καθημερινότητας με «πολιτικές ανοικτών συνόρων» και «δικαιωμάτων», που ο πολίτης βιώνει ως παράνομη και ανεξέλεγκτη μετανάστευση η οποία αλλοιώνει με αυταρχισμό και αναστολή αξιών τις ανοικτές κοινωνίες μας.

Τα δύο αλληλοσυνδέονται αφού για παράδειγμα, η παράνομη μετανάστευση καταλήγει φτηνό εργατικό για τους εκμεταλλευτές, ενώ η διαπίστωση της αλλοίωσης της κοινωνίας ως πραγματικότητας, θεωρείται φοβία και προκατάληψη.

Ταυτόχρονα, οικονομικά και γεωπολιτικά συμφέροντα με πολεμικές συγκρούσεις και φτωχοποίηση, εντείνουν την ανασφάλεια της καθημερινότητας που γίνεται οργή προς όσους περιγράφουν ως «φόβο» τον καθημερινό αγώνα επιβίωσης εν μέσω πραγματικής ανασφάλειας!

• Απλά, η επικρατούσα πολιτική «διανόηση» αδυνατεί να εγκαταλείψει τις θεωρίες της και να αναγνωρίσει την αποτυχία της πολιτικής στρέβλωσης και αρνήσεων, αντί ορθολογισμού και αναγνώρισης της πραγματικότητας.

Χαρακτηριστικά, με πρωτοβουλία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και χρηματοδότηση των ευρωπαίων πολιτών, είχαμε εκστρατεία προώθησης της ισλαμικής μαντίλας ως «στοιχείο απελευθέρωσης»!

Εν μέσω περιφρόνησης και άρνησης, ο πολίτης αντιλαμβάνεται την εγκατάλειψη κι απόγνωση, την οποία τροφοδοτούν τα δύο πολιτικά άκρα στον ανταγωνισμό τους. Όμως, στη δημοκρατία οι επιλογές δεν πρέπει να είναι ανάμεσα στο μη χειρότερο των δύο άκρων, που οδηγούν την Ευρώπη στην υποταγή, αλλά ανάμεσα στον ανταγωνισμό προς την ευημερία και ασφάλεια.

(*) Ο Κώστας Μαυρίδης είναι Ευρωβουλευτής του ΔΗΚΟ (S και D), και Πρόεδρος Πολιτικής Επιτροπής για την Μεσόγειο – [email protected]

• Τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν απαραίτητα τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες κανενός.

ΟΛΕΣ ΟΙ ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΥΠΡΟ ΕΔΩ, ΟΙ ΓΝΩΜΕΣ ΕΔΩ, ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ ΕΔΩ

ΟΛΑ ΤΑ ΑΡΘΡΑ ΤΟΥ ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ ΕΔΩ – ΓΙΑ ΤΑ ΘΕΜΑΤΑ ΑΜΥΝΑΣ ΕΔΩ

Οι κραυγές των λύκων και οι «ψίθυροι» της Αθήνας: Η διαχρονικά παθητική και κατευναστική στάση της Ελλάδας και της Κύπρου πρέπει να τελειώσει…