Ο Πρωθυπουργός της Ελλάδας από το Προεδρικό Μέγαρο της Λευκωσίας: Αδέλφια μου της Κύπρου ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ, αγωνιζόμαστε μέχρι την τελική δικαίωση… (video)

Ο Πρωθυπουργός της Ελλάδας Κυριάκος Μητσοτάκης ομιλεί στην εκδήλωση μνήμης για τους νεκρούς της άνανδρης τουρκικής εισβολής, στο Προεδρικό Μέγαρο της Λευκωσίας. Φωτογραφία Hellas Journal




Το γεγονός ότι συνομιλούμε δεν σημαίνει ότι συμφωνούμε, δήλωσε ο Πρωθυπουργός της Ελλάδας Κυριάκος Μητσοτάκης μιλώντας στην εκδήλωση του Προδρικού Μεγάρου της Λευκωσίας για τη διαδικασία βελτίωσης των ελληνοτουρκικών σχέεων.

Απευθυνόμενος στους Έλληνες της Κύπρου ο κ. Μητσοτάκης μίλησε για ενιαίο κράτος στο πλαίσιο της Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας, και απέρριψε τις τουρκικές “λύσεις” ως απαράδεκτες.

Αδέλφια μου της Κύπρου ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ, αγωνιζόμαστε μέχρι την τελική δικαίωση, υπογράμμισε ο Έλληνας Πρωθυπουργός. Η μη λύση του Κυπριακού είναι μία εκκρεμότητα που προσβάλει και ταύτισε την ρωσική εισβολή στην Ουκρανία με την τουρκική εισβολή στην Κύπρο, μιλώντας για δύο μέτρα και δύο σταθμά.

Ο κ. Μητσοτάκης δεσμεύθηκε ότι ο Ελληνισμός δεν θα πάψει να αγωνίζεται μέχρι να επανενωθεί η Κύπρος, μέχρι να επουληθούν οι πληγές, μέχρι να επιστρέψει η ειρήνη, στην Κύπρο. Το θαυμα στην Κύπρο λειτουργεί ακόμα, είχε πει ο Γιώργος Σεφέρης, τόνισε ο Πρωθυπουργός.

Ο Πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης παρέστη στην εκδήλωση μνήμης που διοργάνωσε ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας Νίκος Χριστοδουλίδης για τη συμπλήρωση 50 ετών από το πραξικόπημα και την τουρκική εισβολή στην Κύπρο, στο Προεδρικό Μέγαρο στη Λευκωσία. Στην ομιλία του ο Πρωθυπουργός ανέφερε:

«Μακαριότατε, φίλε Πρόεδρε της Κυπριακής Δημοκρατίας, αγαπητέ μου Νίκο, κυρίες και κύριοι Υπουργοί και Βουλευτές, συμπατριώτες και αδερφοί μου της Κύπρου,

Είμαι σήμερα εδώ, βαθιά συγκινημένος, εκπροσωπώντας κάθε Ελληνίδα και κάθε Έλληνα απανταχού της γης, για να επαναλάβω ενώπιόν σας δύο λέξεις που έχουν σφραγίσει τις ζωές μας: «Δεν ξεχνώ».

Αλλά και για να προσθέσω σε αυτές τρεις ακόμα: Ενωνόμαστε, επιμένουμε, αγωνιζόμαστε, με σχέδιο και συνεργασία, μέχρι την τελική δικαίωση.

Κυρίως, όμως, με ακλόνητη πίστη μέσα μας, γιατί είναι περίεργο πράγμα η καρδιά, όπως μας δίδαξε ο ποιητής Κώστας Μόντης. Όσο τη σπαταλάς, τόσο περισσότερη έχεις.

Έχοντας όπλο, λοιπόν, αυτή την περήφανη καρδιά και με οδηγό την ωριμότητα του χρόνου, συναντάμε τα 50 χρόνια εισβολής και κατοχής. Σε μία συγκυρία η οποία μας καλεί να μετρήσουμε τα βήματα που κάναμε μπροστά, ζυγίζοντας, ωστόσο, και τις στιγμές που μας κράτησαν πίσω, ώστε τα διδάγματα του χθες να γίνουν προτάγματα του σήμερα.

Σε μία μέρα όχι μόνο οδύνης γι΄ αυτούς που χάθηκαν και τιμής γι΄ αυτούς που έπεσαν, όσο σε μία αφετηρία νέας ορμής για τις εθνικές μας διεκδικήσεις.

Γυρίζουμε με περίσκεψη αλλά και με το βάρος του εθνικού αναστοχασμού σε εκείνες τις στιγμές που τόσο ακριβά πλήρωσαν η Ελλάδα και η Κύπρος, η Κύπρος και η Ελλάδα: στους επίορκους πραξικοπηματίες της χούντας, που άνοιξαν το δρόμο για το μεγάλο δράμα.

Όμως, ταυτόχρονα κοιτάμε μπροστά, αντλώντας δυνάμεις από την οδυνηρή εμπειρία που μεσολάβησε, ώστε τα λάθη να μην επαναλαμβάνονται και οι σκοτεινές ώρες να μην σκεπάζουν τις κατακτήσεις που ακολούθησαν.

Γιατί, ας μην ξεχνάμε, ότι στον μισό αιώνα που πέρασε αυτό το νησί στην άκρη της Μεσογείου έγινε μια σύγχρονη δημοκρατία, στάθηκε όρθιο απέναντι στις ολέθριες συνέπειες του «Αττίλα». Έχοντας στο πλευρό της την Αθήνα, η Λευκωσία διατήρησε ζωντανό εδώ και σχεδόν τρεις γενιές το αίτημα της επανένωσης της χώρας.

Στο μεταξύ, η Κύπρος, με τη βοήθεια της Ελλάδας, έγινε μέλος της ευρωπαϊκής οικογένειας, με την οικονομία της να αναπτύσσεται συνεχώς, ξεπερνώντας πολλαπλές κρίσεις, βελτιώνοντας την καθημερινότητα της κοινωνίας της.

Η πληγή, ωστόσο, εξακολουθεί να αιμορραγεί. Ο βορράς του τόπου μένει αιχμάλωτος της κατοχής. Η γη της Αφροδίτης παραμένει διχοτομημένη. Υπάρχουν ακόμα αγνοούμενοι και πρόσφυγες. Ενώ εδώ κοντά συνεχίζει να προκαλεί το μόνο τείχος του καιρού μας, το οποίο διχοτομεί μια ευρωπαϊκή πρωτεύουσα.

Πρόκειται για μια φωτογραφία ενοχής αυτών που το προκάλεσαν, ταυτόχρονα, όμως, και μια απόδειξη ανοχής όσων επιτρέπουν να διατηρείται ακόμα. Είναι μια ανοχή που δεν πρέπει να καταλήξει σε λήθη.

Απέναντι σε όλα αυτά, η θέση μας είναι σαφής: Δεν αποδεχόμαστε τετελεσμένα και η επιδίωξή μας παραμένει μια: η Κυπριακή Δημοκρατία με μία κυριαρχία, μία διεθνή προσωπικότητα και μία ιθαγένεια σε μία Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία, σε ένα ενιαίο Κράτος όπου όλοι οι πολίτες θα είναι και Κύπριοι και Ευρωπαίοι, χωρίς ξένο στρατό κατοχής, χωρίς αναχρονιστικές εγγυήσεις, όπως ακριβώς το προβλέπουν τα ψηφίσματα του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών αλλά και ο σεβασμός στο ευρωπαϊκό κεκτημένο.

Στην προοπτική αυτή, οι δύο εθνικοί πόλοι είμαστε πιο ενωμένοι όσο ποτέ, κάτι που -πρέπει να το παραδεχθούμε- δεν υπήρξε ανέκαθεν σταθερό δεδομένο στον κοινό αγώνα.

Τώρα, όμως, η εμπειρία μας «χαλύβδωσε» τη συνεργασία. Αθήνα και Λευκωσία απορρίπτουμε το χρεοκοπημένο δόγμα ότι η ακινησία παράγει κίνηση. Ούτε, βέβαια, συμβιβαζόμαστε με την μοιρολατρική διαπίστωση πως κάθε νέος χρόνος θα είναι ίδιος ή χειρότερος από τον προηγούμενο -και είμαι σίγουρος ότι τα λόγια αυτά εκφράζουν απόλυτα και τον καλό μου φίλο Νίκο.

Θεωρούμε ότι η ελληνοτουρκική προσέγγιση βοηθάει και στην πρόοδο του Κυπριακού. Την ίδια ώρα, όμως, στο πλαίσιο του διαλόγου, αναδεικνύουμε συστηματικά το εθνικό μας θέμα.

Και είμαι ειλικρινής, και προς την Άγκυρα, αλλά και προς κάθε κατεύθυνση: το γεγονός ότι συζητούμε δεν σημαίνει ότι συμφωνούμε και πολύ περισσότερο ότι υποχωρούμε.

Το αντίθετο θα έλεγα. Η Ελλάδα πλέον συνομιλεί με όλους ως ένα κράτος ισχυρό σε όλα τα πεδία: οικονομικά, πολιτικά, στρατιωτικά, διπλωματικά.

Δεν υπάρχει, συνεπώς, άλλος δρόμος από αυτόν τον οποίον συμμερίζεται και ο Γενικός Γραμματέας του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών, όπως διαπίστωσα και στην τελευταία μας συνάντηση, πριν από λίγες μέρες. Ο δρόμος, δηλαδή, της επανεκκίνησης των συνομιλιών με βάση τις προτάσεις που θα καταθέσει η Ειδική Απεσταλμένη, η κυρία Holguín.

Άλλωστε, μόνο όποιος δεν έχει δίκιο, μόνο όποιος δεν έχει επιχειρήματα αποφεύγει τον διάλογο. Όταν, μάλιστα, προσχωρεί και σε προκλήσεις, τότε επιβαρύνει ακόμα περισσότερο το κλίμα.

Αναφέρομαι ασφαλώς σε μια κατεύθυνση από την οποία δεν μπορεί να απουσιάζει και η Ευρώπη γιατί η Κύπρος αποτελεί πλέον κομμάτι της, αποτελεί το φυσικό της ανατολικό σύνορο.

Έτσι, κάθε απειλή εναντίον της γίνεται ταυτόχρονα κίνδυνος για την ήπειρό μας αλλά και για όλο τον δυτικό κόσμο. Δεν είναι τυχαίο, μάλιστα, ότι προ ημερών η επανεκλεγείσα Πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, κυρία Roberta Metsola, τάχθηκε ρητά υπέρ της ενιαίας και ελεύθερης Κύπρου.

Το ίδιο έπραξε και σήμερα με δήλωση της η επανεκλεγείσα Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, κυρία Ursula von der Leyen.

Κυρίες και κύριοι, πριν από 50 χρόνια τα όμορφα νερά της Κερύνειας βεβηλώθηκαν και τον γαλάζιο ουρανό της Μεγαλονήσου τον σκέπασαν τα γκρίζα αεροπλάνα των εισβολέων.

Έτσι, το χρυσοπράσινο φύλλο της Μεσογείου πατήθηκε, με βαρύ τίμημα χιλιάδες νεκρούς και αγνοούμενους, με εκατοντάδες χιλιάδες Ελληνοκύπριους εκτοπισμένους από τον ίδιο τους τον τόπο. Με την Λευκωσία ακρωτηριασμένη. Με την φυλακισμένη Αμμόχωστο να ανασαίνει ακόμα βαριά, δίπλα στα ερείπια της. Ένα εθνικό τραύμα που πονά και θα πονά.

Όμως, όπως είπα, δεν είμαστε εδώ, σήμερα, μόνο για να θρηνήσουμε και για να τιμήσουμε. Είμαστε εδώ για να αγωνιστούμε και να δικαιωθούμε. Να μετατρέψουμε το θυμό και τη θλίψη μας σε ρεαλιστική ενέργεια, προβάλλοντας το Κυπριακό ως μία εκκρεμότητα που προσβάλλει τη διεθνή νομιμότητα, ως ένα απαράδεκτο παράδειγμα εισβολής και κατοχής, κάτι που δυστυχώς και στις μέρες μας βρίσκει αυταρχικούς μιμητές, όπως συμβαίνει σήμερα στην Ουκρανία.

Όμως, κυρίες και κύριοι, στην εφαρμογή του Διεθνούς Δικαίου δεν επιτρέπονται δύο μέτρα και δύο σταθμά. Γι΄ αυτό κι ενώ δεν τρέφω ψευδαισθήσεις, θεωρώ ότι καμία μάχη δεν χάνεται αν πρώτα δεν δοθεί.

Έχω εμπιστοσύνη και στο Δίκαιο, αλλά κυρίως έχω αυτοπεποίθηση στις θέσεις μας, γιατί υπάρχει πάντοτε ελπίδα. Υπάρχει πάντοτε ελπίδα, όσο τα τετελεσμένα στο έδαφος δεν γίνονται τετελεσμένα στην καρδιά του Ελληνισμού, ούτε όμως και της διεθνούς κοινότητας, η οποία, όπως βλέπουμε, εξακολουθεί και αντιδρά και να μην αναγνωρίζει αυτό το τεχνητό κατασκεύασμα στο κατεχόμενο τμήμα του νησιού.

Αργά ή γρήγορα η Τουρκία οφείλει να αντιληφθεί πως οι φιλοδοξίες της δεν μπορούν να ταυτίζονται με «μαύρες» επετείους, με εμπρηστικές δηλώσεις που παρουσιάζουν την πολύ σημαντική, κ. Πρόεδρε, συμβολή της Κύπρου στην ανθρωπιστική βοήθεια προς τη Γάζα, ως δήθεν κίνδυνο για την ασφάλειά της, με ψηφίσματα, τα οποία καλούν σε διχασμό. Και, βεβαίως, δεν μπορούμε να αγνοούμε το γενικό αίτημα για δικοινοτικές συνομιλίες στο δρόμο της επίλυσης του Κυπριακού.

Χωρίς, λοιπόν, να λείπει το συναίσθημα -πώς θα μπορούσε άλλωστε σε μία μέρα όπως η σημερινή;- Αθήνα και Λευκωσία οφείλουμε να δούμε με πραγματισμό την κατάσταση σήμερα. Τα δύο κράτη μας ανήκουν στον δυτικό κόσμο, συμβαδίζουν με πυξίδα τις αξίες του.

Γνωρίζουμε τις δυσκολίες που συναντά συχνά το εθνικό μέτωπο. Κάθε λύση άλλωστε, το ξέρουμε, προϋποθέτει και γενναίες και τολμηρές αποφάσεις. Γι΄ αυτό και ποτέ δεν πρέπει να ξεχωρίζουμε όσους μάχονται και διεκδικούν σε λιγότερο ή περισσότερο πατριώτες. Είναι όλοι, είμαστε όλοι, πιστεύω, στο ίδιο μετερίζι και για τον ίδιο σκοπό.

Ελλάδα και Κύπρος συνεχίζουμε έτσι την κοινή μας προσπάθεια, έχοντας όχημα τους αδερφικούς δεσμούς μας, την παρουσία μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά και στα διεθνή φόρα, και προφανώς με τον διαρκή συντονισμό των ενεργειών μας.

Πάντοτε με εσάς, φίλε Πρόεδρε, να έχετε τον πρώτο λόγο, αλλά με την Ελλάδα να στέκεται σταθερά και ενεργά στο πλευρό σας. Σε ένα ρόλο που δεν είναι μόνο δική μου επιλογή, είναι επιλογή του έθνους, είναι τελικά επιλογή της ίδιας της ιστορίας.

Με αυτές τις λίγες σκέψεις, επιτρέψτε μου να κλείσω τον χαιρετισμό μου στη σημερινή μας σύναξη, όχι με ένα ακόμα σύνθημα, αλλά με μία δέσμευση: Ο Ελληνισμός δεν θα πάψει να αγωνίζεται μέχρι να επανενωθεί η Κύπρος, μέχρι να επουλωθούν οι πληγές και να γυρίσει η σταθερότητα και η ειρήνη στη Μεγαλόνησο, αλλά και στην ευρύτερη περιοχή.

Γιατί μπορεί «η μνήμη όπου και να την αγγίξεις πονεί», όπως έγραφε ο Σεφέρης, όμως κι εκείνος ήταν βέβαιος, όπως όλοι μας, «στην Κύπρο το θαύμα λειτουργεί ακόμη».

Σας ευχαριστώ».

  • Ο Νίκος Χριστοδουλίδης συναντήθηκε με τον Πρωθυπουργό της Ελλάδας

Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας κ. Νίκος Χριστοδουλίδης είχε απόψε κατ΄ιδίαν συνάντηση με τον Πρωθυπουργό της Ελλάδας κ. Κυριάκο Μητσοτάκη, ο οποίος έφτασε στην Κύπρο για να παραστεί στην εκδήλωση για καταδίκη της τουρκικής εισβολής που πραγματοποιείται απόψε στο Προεδρικό Μέγαρο.

Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας και η σύζυγος του κα Φιλίππα Καρσερά Χριστοδουλίδη υποδέχθηκαν στις 7.45μμ τον Πρωθυπουργό της Ελλάδας και τη σύζυγο του κα Μαρέβα Μητσοτάκη, στο Προεδρικό Μέγαρο.

Ακολούθως μετέβησαν στους κήπους του Προεδρικού Μεγάρου, όπου η Υφυπουργός Πολιτισμού κα Βασιλική Κασσιανίδου τους παρουσίασε το Συμμετοχικό Έργο Τέχνης ΝΗΜΑΤΑ με το οποίο μπορεί κάποιος να χαράξει τη πορεία που ακολούθησε η οικογένεια του στην ελεύθερη Κύπρο από τα κατεχόμενα, ως πρόσφυγες αμέσως μετά την τουρκική εισβολή.

Η Πρώτη Κυρία χάραξε στο έργο την πορεία που διένυσε η οικογένεια της ως πρόσφυγες από την Αμμόχωστο, μετά την εισβολή, πλέκοντας το νήμα στο έργο και σημειώνοντας ότι το νήμα που αφορά την οικογένεια της τελειώνει και πάλι στην Αμμόχωστο όπου οραματίζονται και ελπίζουν να επιστρέψουν.

Ο Πρωθυπουργός της Ελλάδας και η σύζυγος του εξήραν την ιδέα της πραγμάτωσης του έργου, σημειώνοντας ότι είναι εξαιρετικό και συγκινητικό.

Στη συνέχεια ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας και ο Πρωθυπουργός της Ελλάδας είχαν κατ΄ιδίαν συνάντηση στο Γραφείο του Προέδρου.

Καλωσορίζοντας τον Πρωθυπουργό, ο Πρόεδρος Χριστοδουλίδης είπε, μεταξύ άλλων:

«Θέλω να σε ευχαριστήσω για αυτή την ιστορική επίσκεψη, την πρώτη Έλληνα Πρωθυπουργού στις επετειακές εκδηλώσεις για καταδίκη του προδοτικού πραξικοπήματος και της τουρκικής εισβολής.

Η παρουσία σου εδώ δεν είναι μόνο συμβολικής σημασίας, είναι περισσότερο ουσιαστικής και μπορώ να μιλήσω από την εμπειρία μου αυτούς τους μήνες που είμαι στην Προεδρία της κυπριακής Δημοκρατίας, ότι θεωρώ πως αντανακλά και το επίπεδο των σχέσεων των δύο χωρών, και της προσωπικής μας σχέσης, μιας σχέσης που ίσως για πρώτη φορά σε τέτοιο βαθμό υπάρχει, αυτή η ειλικρίνεια, ο αλληλοσεβασμός, η συζήτηση όλων των θεμάτων όπως αρμόζει σε δύο αδελφικά κράτη, όπως η Ελλάδα και η Κύπρος.

Η σημερινή μέρα είναι μέρα μνήμης, είναι μέρα τιμής. Την ίδια στιγμή όμως είναι και μέρα περισυλλογής.

Πενήντα χρόνια είναι πάρα πολλά και ως ο πρώτος Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας που γεννήθηκε λίγο πριν την εισβολή μεγάλωσα σε μια πατρίδα υπό κατοχή, νιώθω έντονα την υποχρέωση να πράξω ό,τι είναι δυνατόν παρά τις δυσκολίες, τα προβλήματα, έτσι ώστε να τερματιστεί αυτή η επικίνδυνη και απαράδεκτη κατάσταση πραγμάτων και να επανενώσουμε τον τόπο μας. Και πραγματικά πιστεύω ότι, ναι, μπορούμε να φτάσουμε στην πολυπόθητη απελευθέρωση, στην επανένωση της πατρίδας μας.

Η ΕΕ έχει τις λύσεις, έχει τις απαντήσεις, ακόμη και στα πιο δύσκολα θέματα στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων.

Οι επόμενοι μήνες θα είναι κρίσιμοι, θα είναι δύσκολοι. Τους επόμενους μήνες θα λάβουμε ενδεχομένως κρίσιμες και τολμηρές αποφάσεις. Είμαστε έτοιμοι να γράψουμε Ιστορία και να επανενώσουμε τον τόπο μας, την Κύπρο, πάντα στη βάση του συμφωνημένου πλαισίου.

Η Κυπριακή Δημοκρατία ένα κράτος μέλος της ΕΕ και θα συνεχίσει να είναι και μετά τη λύση του Κυπριακού, και θα μπορεί με την επανένωση, με την επίλυση, να αξιοποιήσει το σύνολο των δυνατοτήτων της».

Από την πλευρά του ο κ. Μητσοτάκης είπε, μεταξύ άλλων, ότι είναι με αισθήματα βαθιάς συγκίνησης που βρίσκεται στην Κύπρο εκπροσωπώντας τις Ελληνίδες και τους Έλληνες απανταχού της γης σε μια μέρα με πολύ βαρύ συμβολισμό «για να στείλουμε και εμείς το μήνυμα μας σε εσάς ότι δεν ξεχνούμε».

Είπε ακόμη ότι και ο ίδιος ως παιδί πριν από 50 χρόνια έχει αναμνήσεις από τον Αττίλα.

«Είμαι εδώ για να δηλώσω κατηγορηματικά και απερίφραστα την αμέριστη στήριξη της Ελλάδας στην Κύπρο, την αμέριστή στήριξη μας στη νέα προσπάθεια η οποία πρέπει να γίνει για να επανενωθεί το νησί στα πλαίσια των αποφάσεων των ΗΕ», είπε ο Πρωθυπουργός, σημειώνοντας ότι θέλει να εξάρει «το επίπεδο των πολιτικών και προσωπικών μας σχέσεων», κάτι που είναι, όπως είπε, απαραίτητο για να μπορέσουμε να προχωρήσουμε μπροστά με ένα νέο ρεαλισμό μαθαίνοντας από τα λάθη του παρελθόντος και με επίμονή να μην κάνουμε την ακινησία μια νέα πραγματικότητα.

Επεσήμανε τον σημαντικό ρόλο της ΕΕ στο Κυπριακό, και επεσήμανε τις δηλώσεις των Προέδρων του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.

Πρόσθεσε ότι όντως οι επόμενοι μήνες θα είναι κρίσιμοι, υπογραμμίζοντας ότι η στήριξη της Ελλάδας προς την Κύπρο είναι δεδομένη.

Για τη σημερινή μέρα και την αποψινή εκδήλωση ο Πρωθυπουργός της Ελλάδας είπε ότι είναι σημαντικό να γίνει μια αντίστιξη, «μεταξύ της σεμνότητας της εκδήλωσης» στο Προεδιρκό Μέγαρο «και αυτών που έγιναν στο βόρειο τμήμα του νησιού σήμερα».

Η Κύπρος δεν κείται μακράν όσο είναι στις καρδιές των Ελλαδιτών αδελφών μας, υπογράμμισε ο Νίκος Χριστοδουλίδης: Είναι πολλές οι τραγικές συνέπειες της τουρκικής εισβολής και κατοχής

Ακολουθήστε τη HELLAS JOURNAL στη NEWS GOOGLE

Hellasjournal - Newsletter


%d bloggers like this: