Είναι πρόβλημα η αποτυχία της πλειοψηφίας των μαθητών στις εξετάσεις για εισαγωγή στα Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα της Πατρίδας μας: Που γίνεται το λάθος;

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Το σάπιο κατεστημένο επιβραβεύει τους άχρηστους και όχι τους άριστους: Ο Φειδίας δεν είναι ένας τρελός που είδε την πόρτα ανοικτή και μπήκε…. Ο Φειδίας  είναι ένα φαινόμενο!

Μαύρη μέρα η Άλωση της Βασιλεύουσας: Αφού έσφαξαν τους υπερασπιστές της Πόλης, οι Οθωμανοί Τούρκοι προέβησαν σε εκτεταμένες λεηλασίες και εξανδραποδισμούς

Εισαγωγικές εξετάσεις για την πλήρωση 1.794 θέσεων στα Πρότυπα σχολεία της επικράτειας: Αγωνία για 9.454 υποψηφίους

Του ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ (Ντίνου) ΑΥΓΟΥΣΤΗ*, Λάρισα

«Το μυαλό είναι φωτιά που πρέπει να ανάψεις, κι όχι δοχείο που πρέπει να γεμίσεις». Πλούταρχος

Το σχολείο, από το δημοτικό μέχρι το Πανεπιστήμιο αποτελεί το βασικό μέσο που προετοιμάζει και καθοδηγεί τις δημιουργικές δυνάμεις της κοινωνίας.

Σε όλη αυτή την μοναδική διαδρομή δάσκαλοι και μαθητές προσπαθούν, και φέρουν σε πέρας μια επίπονη και μακρόχρονη διαδικασία που θα δώσει τα καλύτερα δυνατά αποτελέσματα. Πώς όμως μπορεί να γίνει το ταξίδι αυτό πιο ευχάριστο, πιο συναρπαστικό και να μη φαντάζει ως καταναγκαστική εργασία, ως μια υποχρέωση, ως πίεση από τους γονείς και δασκάλους;

Ένας μέσος μαθητής έτσι αντιλαμβάνεται τη σχέση του με το σχολείο. Ως κάτι ευκαιριακό, παροδικό, φευγαλέο και κουραστικό που θα του δώσει τη δυνατότητα να μπει στην τριτοβάθμια εκπαίδευση και έπειτα στην αγορά εργασίας.

• Ωστόσο η απόκτηση τίτλων κάθε είδους δεν οδηγούν αυτόματα στη γνώση ως αποτέλεσμα μιας καθολικής παιδευτικής διαδικασίας που οδηγεί στην ανώτερη αντίληψη του ανθρώπου για τη ζωή και τα πράγματα ως αποτέλεσμα της ώριμης σκέψης.

Είναι πολύ καλά γνωστό ότι όλο και περισσότερο τα τελευταία χρόνια βιώνουμε μια σταθερή και μόνιμη επανάληψη αρνητικών φαινομένων στην Παιδεία. Όχι μόνο στον τομέα της μάθησης αλλά κυρίως της αγωγής. Ο Πλάτωνας είναι ο πρώτος που δημιούργησε μια φιλοσοφία αγωγής. Τη σημασία που κατέχει η αγωγή στον Πλάτωνα εξαίρουν όλοι οι νεώτεροι μελετητές του.

Δια της φιλοσοφίας του θέτει το πρόβλημα πως θα διαπλασθεί ένας νέος τύπος ανθρώπου και θα δημιουργηθούν νέα υποδείγματα ηθικών αξιών για τη ζωή. Κάτι που δυστυχώς στο Υπουργείο Παιδείας δε φαίνεται να λαμβάνουν σοβαρά υπόψη τους.

Η παιδεία και η εκπαίδευση σήμερα, γράφει ο Γιώργος Αργυρόπουλος, έχει καταντήσει εκπαίδευση στην πιο αγοραία μορφή της και χρησιμοποιείται ως εργαλείο για την επίτευξη ατομικών στόχων.

Η βιωματική υπόστασή της, η δια βίου διάστασή της, η εθνική και κοινωνική αποστολή της θεωρητικοποιείται στα επί μέρους κείμενα αλλά δε γίνεται πράξη, ώστε τα παιδιά στις ευαίσθητες αυτές ηλικίες να μάθουν βασικές και σημαντικές γνώσεις που θα τους ακολουθούν στα επόμενα βήματα. Σημειώνει ο Ιωάννης Μπεχράκης:

«Η παιδεία τόσο σημαντική αλλά και τόσο εκτός προγράμματος πάντοτε. Δε βρίσκεται σε ένα νομοσχέδιο ή σε μια πρόταση νόμου που ψηφίζεται και γίνεται νόμος από μία κοινοβουλευτική πλειοψηφία. Έτσι έχει καταντήσει να είναι εδώ και δεκαετίες.

Όλοι περιμένουν ένα νέο νόμο να ορίσει και να θέσει το κανονιστικό πλαίσιο στα εκπαιδευτικά ζητήματα. Με αυτό υποτίθεται θα λυθούν τα προβλήματα που ταλανίζουν την παιδεία στην Ελλάδα και θα μείνουν ικανοποιημένοι οι εμπλεκόμενοι φορείς».

Κάτι που δεν ισχύσει ασφαλώς στις μέρες μας. Η προβληματική ξεκινά αρχικά από το τι παιδεία θέλουμε ως πολίτες, ως άνθρωποι, ως κοινότητα και ως χώρα.

• Τα παιδιά στις ευαίσθητες ηλικίες να μάθουν βασικές και σημαντικές γνώσεις που θα τους ακολουθούν στα επόμενα βήματα και να μην αφήνονται να ζουν σε μια απίστευτη θολούρα που πολλές φορές τους οδηγεί σε ακραίες παρεμβατικές συμπεριφορές.

Η δημόσια εκπαίδευση στη χώρα μας διέρχεται κρίση εδώ και πολλά χρόνια. Και το πρόβλημα στην προκειμένη περίπτωση δεν είναι μόνο οικονομικό. Η εκπαίδευση προϋποθέτει την παιδεία που θα συμπεριλαμβάνει την γνώση και την αγωγή μαζί ώστε ένας νέος άνθρωπος να γίνει ένας ολοκληρωμένος ελεύθερος πολίτης.

Αν μέσα σε όλα αυτά προστεθεί και η κακή χρήση της τεχνολογίας (φορητά τηλεφωνά και συσκευές και μέσα στα σχολεία), γίνεται αντιληπτό γιατί έχουμε φθάσει σε καταστάσεις που, αν δεν ληφθούν σύντομα μέτρα θα φθάσουμε σε ανεξέλεγκτες καταστάσεις.

Υστερόγραφο: Παρ΄ όλα αυτά η συντριπτική πλειοψηφία των μαθητών που δεν θα εξασφαλίσουν μια θέση της προτίμησης τους σε ένα από τα πολλά Δημόσια Πανεπιστήμια της χώρας μας (στην Ελλάδα και στην Κύπρο), θα οδηγηθούν στα ιδιωτικά πανεπιστήμια της Μεγαλονήσου και πολύ σύντομα και της Ελλάδας.

Ευλόγως λοιπόν προκύπτει το ερώτημα: Ποια είναι άραγε τα κριτήρια επιλογής των φοιτητών στα δικά μας ιδιωτικά πανεπιστήμια; Υπάρχουν, έστω και κάποιες στοιχειώδης προϋποθέσεις επιλογής;

Δικαιούται διερωτούνται πολλοί, ένας μαθητής με πολύ χαμηλή απόδοση στο σχολείο και απόλυτη αποτυχία στις εισαγωγικές εξετάσεις να εξασφαλίζει θέση σε οιοδήποτε πανεπιστήμιο, δημόσιο ή ιδιωτικό; Άποψη μου είναι πως σίγουρα χάσαμε το μέτρο!

* Δρ. Αυγουστίνος (Ντίνος) Αυγουστή
Καθηγητής Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας
Από το Μονάγρι Λεμεσού
av.avgoustinο[email protected]

• Τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν απαραίτητα τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες κανενός.

ΟΛΕΣ ΟΙ ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΥΠΡΟ ΕΔΩ, ΟΙ ΓΝΩΜΕΣ ΕΔΩ, ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ ΕΔΩ

ΟΛΑ ΤΑ ΑΡΘΡΑ ΤΟΥ ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ ΕΔΩ – ΓΙΑ ΤΑ ΘΕΜΑΤΑ ΑΜΥΝΑΣ ΕΔΩ

Η ιστορία που μας διδάσκεται μήπως είναι διαστροφική; Ο φυλάκους των ξένων προδότης, έλεγε ο Ιωάννης Καποδίστριας… Ιστορίες Δόξας και Ηρωισμού, αλλά και πραγματικής ντροπής…