Ανοικτή επιστολή στην Μαρία Άνχελα: Η Κύπρος, κυρία μου, έχει υποστεί εισβολή από την Τουρκία, η οποία κατέχει για 50 χρόνια το 40% του εδάφους της… Που ζείτε;

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Απάντηση-γροθιά του Ανδρέα Γεωργίου (στο στομάχι) του Ερντογάν για την “Famagusta”: Ανθρώπινο δικαίωμα να ζούμε και να αγαπούμε ελεύθερα, χωρίς σύνορα και περιορισμούς!

Περιοδεία το επόμενο διάστημα σε όλες τις επαρχίες της Κύπρου ανακοίνωσε ο Νίκος Χριστοδουλίδης: Η αναγέννηση της υπαίθρου στις προτεραιότητες της Κυβέρνησης του

Στον ρόλο της ενεργειακής συνεργασίας Κύπρου και Ισραήλ και στην συνδεσιμότητα στην Αν. Μεσόγειο αναφέρθηκε ο Πάιατ, στο πλαίσιο διαφοροποίησης πηγών ενέργειας στην Ευρώπη

Του ΚΥΡΙΑΚΟΥ ΙΑΚΩΒΙΔΗ*

Διάβασα την ανοικτή επιστολή σας προς τους Κυπρίους και έχω εκπλαγεί από την έλλειψη οποιασδήποτε αναφοράς στα ψηφίσματα των Ηνωμένων Εθνών για την Κύπρο, στις αρχές και αξίες του διεθνούς οργανισμού, αλλά και στο διεθνές δίκαιο.

Η Κύπρος, κ. Ολγκίν Κουεγιάρ, έχει υποστεί εισβολή από ξένη χώρα, την Τουρκία, η οποία εξακολουθεί να κατέχει σχεδόν το 40% του εδάφους της. Η χώρα αυτή, έχει εποικίσει το βόρειο μέρος της πατρίδας μας, μεταφέροντας δεκάδες χιλιάδες εποίκους, στους οποίους έχει μοιράσει τις περιουσίες μας.

Ο εποικισμός, όπως πολύ καλά γνωρίζετε, αντίκειται στο Διεθνές Δίκαιο, στις αρχές του ΟΗΕ και είναι έγκλημα πολέμου.

Η Τουρκία διατηρεί στο κατεχόμενο μέρος της Κύπρου χιλιάδες στρατιώτες, αναβαθμίζει την στρατιωτική της παρουσία στο νησί με τη δημιουργία αεροπορικής και ναυτικής βάσης.

Παρ’ όλ’ αυτά, ζητάτε από όλους τους Κυπρίους «να ενθαρρύνουν και να πιέσουν τους ηγέτες τους να εργαστούν για ένα καλύτερο και ασφαλές μέλλον». Καμία αναφορά δεν κάνετε στην Τουρκία, η οποία, όπως παραδέχθηκε και στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, είναι υπεύθυνη για ό,τι συμβαίνει στο βόρειο μέρος, στο κατεχόμενο μέρος της Κύπρου.

• Η Τουρκία, όπως επανειλημμένα έχουν αναφέρει πολλοί Τούρκοι αξιωματούχοι, δεν ενδιαφέρονται για την Κύπρο λόγω της παρουσίας Τουρκοκυπρίων, αλλά για τα δικά της στρατηγικά συμφέροντα.

Άλλωστε, όπως ανέφερε στο βιβλίο του «Στρατηγικό Βάθος», ο πρώην υπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας, Αχμέτ Νταβούτογλου «και αν ακόμα δεν υπήρχε έστω και ένας Τουρκοκύπριος στην Κύπρο, θα έπρεπε να βρούμε».

Θα πρέπει επίσης να γνωρίζετε κ. Ολγκίν, ότι με την παραχώρηση της Κύπρου στην Αγγλία το 1878, η Τουρκία παραιτήθηκε από κάθε δικαίωμα στο νησί. Όμως, το 1956, η τουρκική κυβέρνηση υιοθέτησε το σχέδιο που υπέβαλε στον τότε Τούρκο πρωθυπουργό Μεντερές και στον υπουργό Εξωτερικών Ζορλού ο διπλωμάτης (και μετέπειτα πρωθυπουργός) Νιχάτ Ερίμ για την «επανάκτηση» της Κύπρου, σε έξι στάδια και σε βάθος χρόνου.

Τα πέντε στάδια έχουν υλοποιηθεί. Αυτά είναι κάποια βασικά πράγματα που θα πρέπει να γνωρίζετε και να λαμβάνετε υπόψη στις προσπάθειές σας για επανέναρξη των συνομιλιών.

Ωστόσο, δεν θα μπορούσα παρά να συμφωνήσω απόλυτα με την επισήμανσή σας ότι «είναι σημαντικό να απομακρυνθούμε από λύσεις που στο παρελθόν δημιούργησαν προσδοκίες που δεν εκπληρώθηκαν και οδήγησαν σε μεγαλύτερες διαφωνίες και απογοητεύσεις. Τώρα, πρέπει να σκεφτούμε διαφορετικά, παραμένοντας πεπεισμένοι ότι ένα κοινό μέλλον θα φέρει μεγάλες ευκαιρίες σε όλους τους Κύπριους».

• Τί λύσεις είχαμε, όμως, στο παρελθόν;

Το Σύνταγμα του 1960 δεν ήταν παρά μόνο, αυτό που αποκαλώ, «δικοινοτική συνομοσπονδία», γεγονός που οδήγησε σε μεγάλες διαφορές, διαφωνίες, κρίσεις και που έδωσε την αφορμή στην Τουρκία να επιχειρήσει την πρώτη της στρατιωτική επέμβαση στο νησί. Με βάση, λοιπόν, το Σύνταγμα του 1960, είχαμε στην ουσία δύο παράλληλες κυβερνήσεις που θα έπρεπε να συμφωνήσουν και οι δύο στα πλείστα θέματα πολιτικής και διακυβέρνησης.

Απόδειξη αυτού που υποστηρίζω είναι ότι είχαμε Ελληνοκύπριο πρόεδρο και Τουρκοκύπριο αντιπρόεδρο, αλλά όταν απουσίαζε ο πρόεδρος, δεν τον αντικαθιστούσε ο αντιπρόεδρος, αλλά ο πρόεδρος της Βουλής, που επίσης ήταν Ελληνοκύπριος.

Παράλληλα, για πλείστα θέματα, απαιτείτο ξεχωριστή πλειοψηφία στο Υπουργικό Συμβούλιο, όπου δύο Τουρκοκύπριοι θα μπορούσαν να μπλοκάρουν την απόφαση εφτά Ελληνοκυπρίων και ενός Τουρκοκυπρίου. Ξεχωριστή πλειοψηφία απαιτείτο και στη Βουλή, όπου οκτώ Τουρκοκύπριοι βουλευτές μπορούσαν να ανατρέψουν την απόφαση 35 Ελληνοκυπρίων και εφτά Τουρκοκυπρίων βουλευτών.

• Με βάση τα πιο πάνω, αποδεικνύεται ότι πρέπει να αποφύγουμε οποιοδήποτε σύστημα περιλαμβάνει το δικοινοτικό χαρακτήρα. Άλλωστε, χώρες με ομοσπονδιακό σύστημα βασισμένο σε εθνικές κοινότητες, διαλύονται: Σοβιετική Ένωση, Γιουγκοσλαβία, Τσεχοσλοβακία, είναι μερικά παραδείγματα, ενώ ο Λίβανος, όπου η εξουσία μοιράστηκε με βάση θρησκευτικά κριτήρια, οδηγήθηκε μέσα σε λίγα χρόνια σε εμφύλιο πόλεμο.

Άρα, κ., Ολγκίν, συμφωνώ απόλυτα μαζί σας ότι θα πρέπει να απομακρυνθούμε από τέτοιες λύσεις και να πάμε σε απλά δημοκρατικά συστήματα διακυβέρνησης, ένας άνθρωπος μία ψήφος, ό,τι δικαιώματα έχουν οι Ελληνοκύπριοι να έχουν και οι Τουρκοκύπριοι και τανάπαλιν και ο διαμερισμός της εξουσίας να μην αποφασίζεται με βάση εθνικά, θρησκευτικά, ή γλωσσικά κριτήρια. Είναι τόσο απλό.

Με τον τρόπο αυτό, τα πολιτικά κόμματα θα υποχρεωθούν να συνεργαστούν με βάση πολιτικά και ιδεολογικά κριτήρια και η πλειοψηφία, όποια και αν είναι αυτή, να κυβερνά με σεβασμό προς τη μειοψηφία.

* Κυριάκος Ιακωβίδης
Πολιτικός Επιστήμονας, Δημοσιογράφος

• Τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν απαραίτητα τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες κανενός.

ΟΛΕΣ ΟΙ ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΥΠΡΟ ΕΔΩ, ΟΙ ΓΝΩΜΕΣ ΕΔΩ, ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ ΕΔΩ

ΟΛΑ ΤΑ ΑΡΘΡΑ ΤΟΥ ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ ΕΔΩ – ΓΙΑ ΤΑ ΘΕΜΑΤΑ ΑΜΥΝΑΣ ΕΔΩ

Το ΑΚΕΛ γιατί συνεχίζει το θέμα των 18χρονων καταδρομέων-“πραξικοπηματιών”; Είχε και δικούς του; Μπορούσαν να πουν όχι στους χουντικούς; Απλά, θα τους εκτελούσαν…